Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 stycznia 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia, Wydział VIII Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Paweł Wiśniewski

Protokolant: Anna Hrydziuszko

po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2013 r. we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K.

przeciwko J. Ł.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od strony powodowej na rzecz pozwanej kwotę 3.617 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Strona powodowa Bank (...) S.A. w K. wniosła o zasądzenie od pozwanej J. Ł. kwoty 50.112,79 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP liczonymi od kwoty 41.424,66 zł za okres od dnia 22 maja 2012 r. do dnia zapłaty oraz wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 8.569,13 zł od dnia wniesienia pozwu (tj. dnia 30 maja 2012 r.) do dnia zapłaty. Uzasadniając swoje żądanie, strona powodowa podała, że jej roszczenie wynika z zawartej w dniu 2 września 2008 r. umowy kredytu. Strona powodowa wypowiedziała pozwanej umowę, albowiem kredyt nie został przez nią spłacony. W wyniku dokonanego wypowiedzenia roszczenia z umowy stały się w całości wymagalne. Strona powodowa wyjaśniła, że na dochodzoną pozwem sumę składa się kapitał w wysokości 41.424,66 zł, odsetki karne w wysokości 24 % w skali roku za okres od 4 kwietnia 2009 r. do 21 maja 2012 r. wynoszące łącznie 8.569,13 zł, a także wynikające z tabeli opłat i prowizji koszty w kwocie 119 zł.

W dniu 21 czerwca 2012 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, uwzględniając powództwo w całości.

Pozwana złożyła sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa w całości. Zarzuciła, że strona powodowa nie wykazała swojego żądania, a w szczególności nie uzasadniła z czego miałoby wynikać uprawnienie do wypowiedzenia umowy i naliczenia odsetek karnych i ustawowych

Strona powodowa w dniu 21 stycznia 2013 r. złożyła pismo przygotowawcze, które podlegało zwrotowi (art. 207 § 7 k.p.c.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 września 2008 r. pozwana J. Ł. zawarła z (...) Bank S.A. w G., którego następcą prawnym jest strona powodowa Bank (...) S.A. w K., umowę kredytu gotówkowego. Na podstawie tej umowy bank udzielił pozwanej kredytu w wysokości 74.710,89 zł na okres od 2 września 2008 r. do 4 września 2016 r. Ustalono, że kredyt jest oprocentowany według zmiennej stopy procentowej wyrażonej w stosunku rocznym, która w dniu zawarcia umowy wynosiła 12,90 % w skali roku (§ 3 ust. 2). Oprocentowanie miało być sumą zmiennej stopy bazowej banku dla kredytów gotówkowych, podawanej do wiadomości w Komunikatach Prezesa Zarządu Banku i wynoszącej w dniu zawarcia umowy 10,5 % w stosunku rocznym, oraz stałej marży (§3 ust. 4 i 5).

Pozwana zobowiązała się dokonywać spłat rat kredytu, należnych odsetek w wysokościach i terminach podanych w załączniku do umowy, tzw. kalendarzu spłat (§ 4 ust. 1). Dokonywane wpłaty miały być zaliczane przez bank w pierwszej kolejności na należne opłaty i prowizje, a w dalszej kolejności na odsetki umowne, raty kredytu i odsetki karne (§ 4 ust. 3).

Od niespłaconej w terminie kwoty kredytu bank miał prawo naliczać odsetki karne według zmiennej stopy procentowej, określonej jako czterokrotność kredytu lombardowego NBP i wynoszącej w dniu zawarcia umowy 30 % w skali roku (§ 8 ust. 1 i 2).

Zgodnie z umową, bank miał również prawo obciążyć pozwaną kosztami ponoszonymi w związku z niewykonaniem przez nią swoich zobowiązań, w tym kosztami upomnień i wezwań do zapłaty, w wysokości określonej w taryfie opłat i prowizji (§ 8 ust. 5).

W razie niezapłacenia przez pozwaną w terminach określonych w umowie pełnych rat kredytu za co najmniej dwa okresy płatności, bank miał prawo wypowiedzieć umowę po uprzednim pisemnym wezwaniu do zapłaty zaległych rat lub ich części w terminie nie krótszym niż 7 dni od otrzymania wezwania (§ 9 ust. 1). O wypowiedzeniu umowy bank miał zawiadomić pozwaną w formie pisemnej, listem poleconym, a pisma nieodebrane z powodu zmiany miejsca zamieszkania lub adresu do korespondencji bez powiadomienia banku miały być traktowane jako doręczone (§ 9 ust. 4).

(dowód: - umowa kredytu gotówkowego, k. 17-21)

Pismem z dnia 20 czerwca 2011 r., wysłanym na adres zamieszkania pozwanej w dniu 21 czerwca 2011 r., strona powodowa oświadczyła pozwanej, że wypowiada umowę kredytu w związku z niedotrzymaniem przez pozwaną warunków udzielenia kredytu, a w szczególności niespłacaniem rat kredytu i odsetek w ustalonych w umowie terminach.

(dowód: wypowiedzenie umowy kredytowej, k. 22).

Pismem z dnia 28 września 2011 r., doręczonym pozwanej w dniu 6 października 2011 r., strona powodowa wezwała ją do zapłaty kwoty 48.423,25 zł, na którą składać się miała kwota 46.224,66 zł kapitału, kwota 1.899,59 zł odsetek karnych oraz kwota 119 zł opłat.

(dowód: wezwanie do zapłaty z 28 września 2011 r. wraz z potwierdzeniem odbioru, k. 72-73)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie nie budziło wątpliwości, że strony zawarły umowę, na podstawie której pozwana była zobowiązana do spłacania udzielonego jej kredytu. Ponieważ spór dotyczył istnienia po stronie powodowej uprawnienia do wypowiedzenia tej umowy, okoliczności faktyczne świadczące o skuteczności wypowiedzenia powinna była wykazać strona powodowa, która dochodzone roszczenia w całości opierała właśnie na fakcie wypowiedzenia umowy (art. 6 k.c. oraz art. 232 k.p.c.).

Na wstępie wyjaśnić należy, że przedłożony przez stronę powodową wyciąg z ksiąg banku nie mógł stanowić dowodu potwierdzającego fakt istnienia wierzytelności objętej powództwem. Wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 marca 2011 r., P 7/09, OTK-A 2011/2/12, Dz.U. z 2011 r., Nr 72, poz. 388) przepis art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.), w części, w jakiej nadaje moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych banku w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta, został bowiem uznany za niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 76 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Strona powodowa nie wykazała zaś w inny sposób, że ziściły się wszystkie przesłanki umożliwiające złożenie przez nią oświadczenia o wypowiedzeniu pozwanej umowy kredytu. Warunkiem nabycia przez stronę powodową uprawnienia do wypowiedzenia umowy nie mógł być bowiem wyłącznie fakt niezapłacenia przez pozwaną w terminach określonych w umowie pełnych rat kredytu za co najmniej dwa okresy płatności. Zgodnie z § 9 ust. 1 umowy, konieczne było również, aby strona powodowa skierowała do pozwanej uprzednie pisemne wezwanie do zapłaty zaległych rat lub ich części w terminie nie krótszym niż 7 dni od otrzymania wezwania. Strona powodowa nie przedstawiła jednak żadnego dowodu wykazującego, że przed złożeniem oświadczenia o wypowiedzeniu umowy do pozwanej wysłano pisemne wezwanie do zapłaty. Tym samym strona powodowa nie udowodniła okoliczności, na których opierała powstanie roszczeń objętych powództwem.

Mając na względzie powyższe, na podstawie powołanych przepisów orzeczono jak w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., przyjmując, że strona powodowa jako przegrywająca powinna zwrócić pozwanej wszystkie poniesione przez nią koszty, które obejmowały kwotę 3.600 zł kosztów zastępstwa przez radcę prawnego (§ 6 pkt 6 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu – Dz.U. z 2002 r., Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.) oraz kwotę 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.