Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

K., dnia 15 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Henryk Haak

Sędziowie: SSO Marian Raszewski – spr.

SSO Wojciech Vogt

po rozpoznaniu w dniu 15 września 2014 r. w Kaliszu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W.

z udziałem S. M.

o nadanie klauzuli wykonalności na rzecz następcy wierzyciela

w przedmiocie zażalenia wnioskodawcy

na postanowienie Sądu Rejonowego w Kaliszu

z dnia 27 czerwca 2014 r., sygn. akt I Co 1785/14

p o s t a n a w i a :

oddalić zażalenie.

Sygn. akt II Cz 454/14

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 27 czerwca 2014 r. Sąd Rejonowy w Kaliszu oddalił wniosek o nadanie klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 24 listopada 2011 r. wydanemu w sprawie o sygnaturze akt I Nc 2982/11 przeciwko dłużnikowi S. M. na rzecz wierzyciela Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą W., na którego przeszło uprawnienie powoda (...) Sp. z o.o. z siedzibą w (...), (...)-(...) B., z powodu uznania, że wnioskodawca nie wykazał przejścia uprawnień dokumentem urzędowym lub prywatnym z podpisem urzędowo poświadczonym.

W uzasadnieniu Sąd Rejonowy podniósł, iż w celu wykazania przejścia uprawnień, które miało nastąpić z mocy samego prawa na podstawie art. 828 § 1 k.c., wnioskodawca przedłożył jedynie oświadczenie stron umowy ubezpieczenia z podpisami notarialnie poświadczonym, w którym strony potwierdziły zawarcie umowy ubezpieczenia i jej wykonanie w określonej dacie i kwocie. Zdaniem Sądu a quo przedmiotowe oświadczenie stanowi jedynie oświadczenie wiedzy, że strony łączyła umowa, której wykonanie powoduje z mocy samego prawa przejście roszczenia na wnioskodawcę, co wynika z faktu, iż na podstawie art. 245 k.p.c. dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w tym dokumencie, a zatem nie jest dowodem rzeczywistego stanu rzeczy. W tym stanie rzeczy Sąd I instancji uznał, iż wobec braku przedłożenia przez wnioskodawcę umowy stanowiącej podstawę wypłaty przez wnioskodawcę odszkodowania na rzecz pierwotnego wierzyciela, nie ma podstaw do stwierdzenia rzeczywistego przejścia uprawnień na podstawie art. 828 § 1 k.c.

Zażalenie od tego rozstrzygnięcia złożył wierzyciel zarzucając naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 788 § 1 k.p.c. i 828 § 1 k.c., przez ich niewłaściwe zastosowanie w przedmiotowej sprawie, polegające na nieuprawnionym w toku niniejszego postępowania merytorycznym badaniu sprawy, a w konsekwencji odmowę nadania klauzuli wykonalności z przejściem uprawnień mimo spełnienia przesłanek opisanych w tych przepisach.

W oparciu o ten zarzut skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wraz z zażaleniem skarżący przedłożył kserokopię umowy ubezpieczenia zawartej pomiędzy poprzednim wierzycielem a dłużnikiem, wskazując, iż potrzeba powołania tego dowodu powstała później wobec nieuprawnionego badania przez Sąd I instancji sprawy pod względem merytorycznym.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w pełni podziela ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego i poczynione na ich podstawie rozważania prawne oraz uznaje je za własne.

Wbrew zarzutowi skarżącego, nie można uznać, iż Sąd I instancji dokonał zbadania sprawy pod względem merytorycznym. Zdaniem Sądu a quem rozpoznając niniejszy wniosek Sąd Rejonowy ograniczył się jedynie do ustalenia istnienia przesłanek, o których mowa w art. 788 § 1 k.p.c., tj. zbadał, czy na podstawie przedłożonych przez wnioskodawcę dokumentów można stwierdzić, iż po powstaniu tytułu egzekucyjnego przeszło na wnioskodawcę wynikające z niego uprawnienie, a przy tym przejście to zostało wykazane dokumentem urzędowym lub prywatnym z podpisem urzędowo poświadczonym. W ocenie Sądu Okręgowego domaganie się przez Sąd Rejonowy przedłożenia umowy ubezpieczenia, stanowiącej podstawę uprawnień wynikających z dyspozycji art. 828 § 1 k.c., w żaden sposób nie świadczy o tym, że Sąd I instancji przekroczył swoją kognicję poza zbadaniem zasadności wniosku pod względem formalnym, lecz miało na celu udokumentowanie przejścia uprawnień na podstawie dokumentów, a nie samego oświadczenia wiedzy o ich istnieniu. Służyło przy tym ustaleniu ich istnienia, a nie zbadaniu ich pod względem merytorycznym, np. co do ich ważności, jak sugeruje skarżący.

Należy podkreślić, że przedłożenie przez wnioskodawcę w toku postępowania zażaleniowego kserokopii przedmiotowej umowy ubezpieczenia nie mogło odnieść skutku w postaci uznania zasadności wniosku, z uwagi na to, że powołanie nowych faktów i dowodów w postępowaniu odwoławczym jest bezskuteczne bez wykazania, że ich powołanie w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji nie było możliwe (art. 368 § 1 pkt 4 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.). Uznanie, iż domaganie się przedłożenia umowy ubezpieczenia nie stanowi przekroczenia kognicji Sądu I instancji czyni bezzasadnym argument skarżącego, iż potrzeba przedłożenia przedmiotowej umowy powstała dopiero w toku postępowania zażaleniowego.

Ubocznie należy przy tym wskazać, iż forma tego dokumentu również nie czyni zadość formie wymaganej przez art. 788 § 1 k.p.c.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należało zgodnie z art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. orzec jak w sentencji.