Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lipca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2014 r. w Bydgoszczy na rozprawie

odwołania: H. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 28 czerwca 2013 r. znak:(...)

w sprawie: H. C.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych

Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

I zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje ubezpieczonemu H. C. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 8 maja 2013 r. do 30 kwietnia 2015 r.

II nie stwierdza odpowiedzialności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji;

III zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. na rzecz ubezpieczonego H. C. kwotę 73 zł 80 gr ( siedemdziesiąt trzy 80/100 ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt VI U 2523/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 czerwca 2013 roku (znak (...)) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., na podstawie art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS (t.j. Dz.U. z 2013, poz. 1440 ze zm.), odmówił przyznania ubezpieczonemu H. C. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż Komisja Lekarska ZUS nie ustaliła niezdolności ubezpieczonego do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony, który wniósł o przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wskazał, iż jego aktualny stan zdrowia nie pozwala mu na podjęcie pracy zarobkowej. W toku postępowania ubezpieczony wniósł o przyznanie mu renty od dnia 8 maja 2013 roku, tj. od dnia zakończenia pobierania przez niego świadczenia rehabilitacyjnego.

W odpowiedzi na odwołanie ubezpieczonego organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony H. C. posiada wyuczony zawód lakiernik. W okresie od 1980 roku do maja 2012 roku ubezpieczony pracował w tym zawodzie zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. Od maja 2012 roku nie pracuje. W okresie od 11 maja 2012 roku do 8 listopada 2011 roku ubezpieczony pobierał zasiłek chorobowy, a od 9 listopada 2012 roku do 7 maja 2013 roku świadczenie rehabilitacyjne.

W dniu 19 kwietnia 2013 roku ubezpieczony złożył wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ubezpieczony posiada wymagany okres ubezpieczenia. Pozwany organ rentowy poddał go badaniu przez Lekarza Orzecznika ZUS i Komisję Lekarską ZUS, którzy orzekli, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

-okoliczności bezsporne

W celu zweryfikowania powyższych orzeczeń Sąd powołał biegłych lekarzy sądowych z zakresu następujących specjalności: pulmonologa, specjalisty chorób wewnętrznych, specjalisty medycyny pracy, okulisty, ortopedy.

Biegli lekarze sądowi w wydanej w dniu 7 stycznia 2014 roku opinii sądowo-lekarskiej rozpoznali u ubezpieczonego następujące schorzenia:

- podejrzenie astmy oskrzelowej,

- incydenty utraty świadomości w wywiadzie,

- ograniczenie zgięcia w stawie łokciowym lewym niewiadomego pochodzenia (do dalszej diagnostyki) bez upośledzenia zdolności chwytnej.

Biegli w sporządzonej opinii wskazali, że z uwagi na prowadzone postępowanie diagnostyczno-orzecznicze w Poradni Chorób Zawodowych Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w B. w kierunku zgłoszonego podejrzenia astmy oskrzelowej o etiologii zawodowej i hospitalizacji w Klinice (...) Instytutu Medycyny Pracy w Ł. będą mogli opracować opinię dopiero po otrzymaniu karty wypisowej z tej hospitalizacji. Biegli podali, że na obecnym etapie postępowania nie są w stanie wypowiedzieć się odnośnie wiodącego schorzenia ubezpieczonego, tj. astmy oskrzelowej.

- dowód: opinia sądowo-lekarska wraz wywiadem i badaniami przedmiotowymi k. 17-18

Ubezpieczony w okresie 14-18 października 2013 roku i 16-20 grudnia 2013 roku hospitalizowany był w Klinice (...) Instytutu Medycyny Pracy w Ł.. Wobec zakończenia hospitalizacji ubezpieczonego Sąd zobowiązał biegłych do wydania opinii uzupełniającej z uwzględnieniem dokumentacji medycznej ubezpieczonego z okresu jego hospitalizacji. Biegli lekarze sądowi w dniu 4 marca 2014 roku sporządzili uzupełniającą opinię sądowo-lekarską. Rozpoznali u ubezpieczonego następujące schorzenia:

- astma oskrzelowa umiarkowana,

- incydenty utraty świadomości w wywiadzie,

- ograniczenie zgięcia w stawie łokciowym lewym niewiadomego pochodzenia (do dalszej diagnostyki) bez upośledzenia zdolności chwytnej.

Biegli w opinii uzupełniającej orzekli, że występujące u ubezpieczonego schorzenia upośledzają sprawność organizmu w stopniu powodującym okresową częściową niezdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji od daty wpłynięcia wniosku, tj. od 19 kwietnia 2013 roku na okres dwóch lat do kwietnia 2015 roku. Biegli podali, że przyczyną częściowej niezdolności ubezpieczonego do pracy jest astma oskrzelowa. Ubezpieczony ma upośledzoną wentylację płuc umiarkowanego stopnia: FEV1 61%. Biegli podali, że w trakcie hospitalizacji ubezpieczonego rozpoznano zawodową etiologię schorzenia, którego ubezpieczony nabawił się zgodnie z kwalifikacjami zawodowymi na stanowisku lakiernika samochodowego. Biegli dodali, że schorzenia układu ruchu nie ograniczają w sposób istotny zdolności do pracy.

Wobec powyższego biegli nie zgodzili się ze stanowiskiem Lekarza Orzecznika ZUS i Komisji Lekarskiej ZUS. Biegli zaznaczyli, że dysponowali nowymi dowodami, tj. dokumentacją lekarską z Instytutu Medycyny Pracy w Ł..

Organ rentowy pismem procesowym z dnia 31 marca 2014 roku wniósł zastrzeżenia do powyższej opinii. Podniósł, że dokumentacja medyczna z Instytutu Medycyny Pracy w Ł. stanowi nową okoliczność, o której mowa w art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c., wobec czego zasadny jest wniosek o uchylenie decyzji, przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi rentowemu i umorzenie postępowania.

- dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 28-28v, dokumentacja medyczna z Kliniki (...) Instytutu Medycyny Pracy w Ł. k. 42-104, uzupełniająca opinia sądowo-lekarska k. 115-115v

Sąd Okręgowy rozważył, co następuje:

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący, co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego w myśl art. 57 ust. 1 pkt. 2 uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie między innymi pięć lat, jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Pięcioletni okres winien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy, do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty rodzinnej ( art. 58 ust. 1 i 2 w/w ustawy).

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (art. 12 w/w ustawy). Oceniając stopień niezdolności do pracy należy, w myśl art. 13 wymienianej ustawy, uwzględnić stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W przedmiotowej sprawie Sąd uwzględnił wydaną przez biegłych lekarzy sądowych uzupełniającą opinię sądowo-lekarską z dnia 4 marca 2014 roku. Sąd uznał powyższą opinię za wyczerpującą, poddającą wszechstronnej analizie stan zdrowia ubezpieczonego w odniesieniu do jego możliwości zawodowych. Opinia biegłych została szczegółowo uzasadniona, a ponadto wnioski w niej zawarte nie nasuwały wątpliwości co do ich trafności, zatem brak było podstaw do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego. Biegli są doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny, które odpowiadały schorzeniom ubezpieczonego. Opinię wydali po zapoznaniu się ze wszystkimi dokumentami leczenia przedłożonymi przez ubezpieczonego. Stanowisko swoje fachowo, logicznie i wyczerpująco uzasadnili. Co więcej, pozwany organ rentowy nie wniósł merytorycznych zastrzeżeń do przedmiotowej opinii.

Sąd uznał za bezpodstawny wniosek pozwanego organu rentowego zawarty w piśmie procesowym z dnia 31 marca 2014 roku o zastosowanie w sprawie art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c., co skutkować powinno uchyleniem przez Sąd decyzji, przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania organowi rentowemu i umorzeniem postępowania. W ocenie Sądu dokumentacja medyczna z okresu hospitalizacji ubezpieczonego nie stanowi „nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy”, o których mowa w powyższym przepisie.

Wskazać należy, z dokumentacji lekarskiej, którą dysponował organ rentowy, wynika, że już od czerwca 2012 roku ubezpieczony miał objawy astmy oskrzelowej, a dokumentacja medyczna z okresu hospitalizacji ubezpieczonego w Klinice (...) Instytutu Medycyny Pracy w Ł. co najwyżej potwierdziła owe schorzenie, które powoduje częściową niezdolność ubezpieczonego do pracy.

W tej sytuacji Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza opinię biegłych sądowych uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję przyznając ubezpieczonemu H. C. prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 8 maja 2013 roku, tj. od dnia zakończenia pobierania przez ubezpieczonego świadczenia rehabilitacyjnego, do dnia 30 kwietnia 2015 roku.

W punkcie II wyroku Sąd Okręgowy zgodnie z przepisem art. 118 ust. 1a ustawy emerytalno - rentowej FUS z urzędu orzekł w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Zdaniem Sądu Okręgowego, w okolicznościach przedmiotowej sprawy nie wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego. Organ rentowy w toku postępowania administracyjnego nie dysponował dowodowymi, które stanowiły podstawę wydania opinii przez biegłych lekarzy w toku postępowania sądowego, tj. dokumentacją medyczną z okresu hospitalizacji ubezpieczonego w Klinice (...) Instytutu Medycyny Pracy w Ł..

W punkcie III wyroku, w oparciu o treść art. 98 § 1 k.p.c., który ustanawia zasadę odpowiedzialności za koszty procesu i zobowiązuje do zwrotu przez stronę przegrywającą przeciwnikowi procesowemu poniesionych kosztów celowej obrony, a więc między innymi wynagrodzenia kwalifikowanego pełnomocnika, Sąd zasądził zwrot kosztów zastępstwa procesowego na rzecz ubezpieczonego, który w postępowaniu sądowym był reprezentowany przez adwokata . Sąd, na podstawie § 12 ust. 2 w zw. z § 2 ust. 2 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.), ustalił wynagrodzenie pełnomocnika procesowego ustanowionego dla ubezpieczonego z urzędu na kwotę 73,80 zł, mając na względzie charakter sprawy oraz nakład pracy pełnomocnika. Zasądzona kwota 73,80 zł ustalona została w granicach obowiązujących stawek wynagrodzenia należnego pełnomocnikowi procesowemu będącego adwokatem w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych oraz zaopatrzenia emerytalnego

Na oryginale właściwy podpis.