Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: I. C. 140/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 czerwca 2014 r.

Sąd Rejonowy w Suwałkach I. Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSR Agnieszka Kluczyńska

Protokolant:

Julita Katarzyna Mikłaszewicz

po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2014 r. w Suwałkach

sprawy z powództwa P. J.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda P. J. kwotę 1065,00 zł (jeden tysiąc sześćdziesiąt pięć złotych) z odsetkami ustawowymi od dnia24 września 2011 roku do dnia zapłaty;

2.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

3.  Zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda P. J. kwotę 556,70 zł (pięćset pięćdziesiąt sześć 70/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania;

4.  Nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa ( kasa Sądu rejonowego w Suwałkach) kwotę 2101,75 złotych tytułem brakujących wydatków w sprawie;

5.  Nakazuje pobrać od powoda P. J. na rzecz Skarbu Państwa ( kasa Sądu Rejonowego w Suwałkach) kwotę 1901,75 złotych tytułem brakujących wydatków w sprawie;

SSR /-/A. K.

Sygn. akt I C 140/14

UZASADNIENIE

Powód P. J. w pozwie wniesionym przeciwko (...) SA w W. domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 2 485,00 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 24 września 2011 roku do dnia zapłaty;

W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż w dniu 17 sierpnia 2011 roku doszło do kolizji drogowej i w jej wyniku uszkodzeniu uległ pojazd marki A. (...), stanowiący własność powoda, zaś sprawca kolizji ubezpieczony był w zakresie OC u pozwanego. W toku prowadzonego postępowania szkodowego pozwany uznał co do zasady swą odpowiedzialność za skutki kolizji i wypłacił na rzecz powoda kwotę 1065,00 złotych, przyjmując, iż powód P. J. przyczynił się do powstania szkody w 70 % ;

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 7 stycznia 2013 roku w sprawie sygn. akt I Nc 57/13 Sąd Rejonowy żądanie powoda uwzględnił, rozstrzygając jednocześnie o kosztach sądowych w sprawie ( nakaz zapłaty k. 16).

Od powyższego nakazu zapłaty pozwany w ustawowym terminie wniósł sprzeciw, wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu wg norm przepisanych. Motywując swe stanowisko pozwany podtrzymał swe stanowisko prezentowane w postępowaniu likwidacyjnym co do przyczynienia się powoda do powstania kolizji 70%;

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 17 sierpnia 2011 roku w B. kierujący samochodem ciężarowym marki M. o nr rej (...) jadący w kierunku O. wykonał manewr wyprzedzania wbrew podwójnej linii ciągłej ( znak pionowy A – 6c i poziomy P-6) i w czasie gdy ten manewr kończył do ruchu włączał się kierujący samochodem marki A. P. J., który skręcał w prawo. Powód P. J. nie ocenił prawidłowo ruchu na prawym pasie drogi głównej i zderzył się z pojazdem marki M. – kończącym manewr niedozwolonego wyprzedzania.

( dowód ; akta szkodowe k. 29 koperta, zeznania świadka K. N. k. 92-93, opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych k. 119-155, 171).

W dacie zdarzenia sprawca szkody korzystał z ochrony ubezpieczeniowej w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym Towarzystwie (...). Po zgłoszeniu szkody, pozwany przystąpił do jej likwidacji i w tym celu sporządził analizę kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu marki A.. Pozwany początkowo odmawiał zaspokojenia roszczeń P. J., jednakże w dniu 2 sierpnia 2012 roku pozwany przyjął odpowiedzialność za zaistniałą kolizję przy przyczynieniu się powoda w 70 % do jej powstania. Ustalił, iż wartość naprawy uszkodzonego pojazdu marki A. (...) przekracza wartość pojazdu sprzed szkody i wypłacił powodowi kwotę 1065 zł ( 30 % z kwoty 3550,00 złotych)

Dowód ; akta szkodowe k. 29 koperta , pisma pozwanego k. 9-13).

Sąd zważył, co następuje:

Bezspornym w sprawie niniejszej był fakt zaistnienia kolizji w wyniku której uszkodzony został pojazd powoda oraz okoliczność, że odpowiedzialność za spowodowanie powyższej kolizji ponosiła osoba, która korzystała z ochrony ubezpieczeniowej w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym Towarzystwie (...)

Istota ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej wynikająca z art. 822 kc sprowadza się do tego, że zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za te szkody ponosi ubezpieczający, lub osoba, na rzecz której zawarta została umowa ubezpieczenia. Odpowiedzialność odszkodowawczą z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialność cywilnej regulują przepisy szczególne - art. 34 ust. 1 i 35 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych – zwanej dalej ustawą (...) - Dz.U. nr 124, poz. 1152 z późn. zm.

W sprawie niniejszej obie strony postępowania stały na zgodnym stanowisku, iż naprawa pojazdu powoda była nieopłacalna;

Spór między stronami postępowania sprowadzał się zatem w istocie do wysokości odszkodowania należnego powodowi z tytułu szkody samochodowej powstałej w związku z kolizją;

Odpowiedzialność pozwanego sprowadza się do wypłacenia odszkodowania w pieniądzu, i wysokość tegoż ma mieć ekonomiczny wymiar dla poszkodowanego w takim sensie, iż ma być adekwatna i wyrównać mu uszczerbek majątkowy powstały na skutek kolizji.

W zasadzie jedyną kwestią sporną pomiędzy stronami było ustalenie czy – a jeśli tak to w jakim stopniu powód P. J. przyczynił się do powstania kolizji.

Sąd analizując dokumentację zgromadzoną przez pozwanego w toku postępowania likwidacyjnego oraz dowodów zgromadzonych w postępowaniu sądowym – w główniej mierze : opinii biegłego nie znalazł podstaw aby zakwestionować stanowisko pozwanego odnośnie przyczynienia się powoda do powstania kolizji; jak Sąd wskazał w części ustaleniowej uzasadnienia, powód dojeżdżając do drogi głównej upewnił się ze z jego lewej strony nie poruszają żadne pojazdy. Nie poczynił jednakże takowych obserwacji prawej strony drogi głównej i dodatkowo przekroczył linię warunkowego zatrzymania. Jednak pamiętać należy, że to kierujący pojazdem ciężarowym marki M. podjął się manewru wyprzedzania w miejscu niedozwolonym, wbrew znakom drogowym usytuowanym na tym odcinku.

W ocenie Sądu opinia biegłego ma charakter wyczerpujący, jasno i klarownie wyjaśnia wnioski końcowe. Opinię powyższą ocenił Sąd jako rzetelną i wyczerpującą, a przy tym sporządzoną w sposób logiczny i zrozumiały. Stąd też w oparciu o jej treść kształtował swe przekonanie odnośnie spornej w sprawie kwestii – za wyjątkiem ustalenia przez biegłego iż winę za zaistniałe zdarzenie ponosi w równym stopniu kierujący pojazdem marki M., jak i powód P. J.. Art. 362 kc stanowi dyskrecjonalne uprawnienie Sądu orzekającego do ustalenia tego rodzaju okoliczności; w ocenie Sądu – nie negując nieprawidłowego zachowania powoda podczas wjeżdżania na drogę główną z podporządkowanej – nie można stwierdzić, iżby zasada ograniczonego zaufania obowiązująca uczestników ruchu drogowego sięgała tak daleko, że powód mógł przypuszczać, iż na jego pasie ruchu pojazd wykonuje nieprawidłowy manewr wyprzedzania – na linii podwójnej ciągłej, przed skrzyżowaniem. W ocenie Sądu zachowanie kierującego pojazdem marki M. stwarzało o wiele większe niebezpieczeństwo dla ruchu drogowego niż zachowanie powoda.

W powyższym stanie rzeczy przyjąć należało, że powód P. J. przyczynił się do powstania kolizji w 20%; Skoro zatem odszkodowanie opiewa na kwotę 3 550,00 zł, a powód otrzymał od pozwanego kwotę 1065,00 zł , to pozostała do zasądzenia kwota 1065,00 zł. ( 3550 x80%= 2840,00 – (...))

Treść art. 14 ust 1 Ustawy obliguje zakład ubezpieczeń do wypłaty odszkodowania w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Stąd odsetki od powyższej kwoty Sąd przyznał zgodnie z żądaniem powoda, tj od dnia 24 września 2011 roku.

O kosztach sądowych Sąd orzekł w myśl art. 100 kpc – i stosunkowo je rozdzielił ( 50/50). Koszty poniesione przez powoda zamknęły się kwotą 1730,40 ( 125 zł – opłata od pozwu, 617 zł koszty zastępstwa, 200 złotych zaliczka na koszty opinii oraz 184 ,50 spis kosztów) ; koszty pozwanego to kwota 617 zł ( zastępstwo procesowe). Zatem pozwany winien jest dla powoda kwotę 556,70zł. W równym stopniu sąd obciążył strony brakującymi wydatkami w zakresie wynagrodzenia biegłego.

SSR /-/ A. K.