Sygn. akt VI Ka 386/14
Dnia 23 września 2014 r.
Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:
Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Tekieli
Protokolant Jolanta Kopeć
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Roberta Remiszewskiego
po rozpoznaniu w dniu 23 września 2014r.
sprawy K. C.
oskarżonego z art. 178a § 4 kk
z powodu apelacji wniesionej przez oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze
z dnia 14 maja 2014 r. sygn. akt II K 398/14
I. zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonego K. C. w ten sposób, że orzeczoną wobec niego karę pozbawienia wolności obniża do 1 (jednego) roku,
II. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,
III. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w tym opłatę w kwocie 380 złotych za obie instancje.
Sygn. akt VIKa 386/14
K. C.oskarżony został o to, że w dniu 29 października 2013 r. w J., województwo (...)znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 1,39 mg/dm 3 alkoholu w wydychanym powietrzu prowadził w ruchu lądowym samochód m-ki „V. (...)” nr rej. (...)przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się będąc uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Goerlitz -Niemcy o sygn. akt 6 Cs 130 Js 3476/11 z dnia 01.06.2011 r. za czyn umyślnego kierowania samochodem w stanie nietrzeźwości z art. §§316 ust. 1 69, 69a, 69b kodeksu karnego niemieckiego tj. o czyn z art. 178a § 4 k.k.
Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 14 maja 2014 r. w sprawie o sygn. akt IIK 398/14:
I. uznał oskarżonego K. C. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. czynu z art. 178a § 4 k.k. i za to za podstawie art. 178a § 4 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 69 § 1, § 2 i § 4 k.k. wykonanie wymierzonej oskarżonemu K. C. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił ustalając na podstawie art. 70 § 1 pkt 1 k.k. okres próby na 5 (pięć) lat;
III. na podstawie art. 71 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego K. C. karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych każda;
IV. na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego K. C. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 (czterech) lat;
V. na podstawie art. 49 § 2 k.k. zasądził od oskarżonego K. C. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 300 (trzysta) złotych;
VI. na podstawie art. 63 § 2 k.k. na poczet orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów zaliczył oskarżonemu K. C. okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 29 października 2013r. do dnia 14 maja 2014r.;
VII. na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził w całości od oskarżonego K. C. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 696,08 zł, w tym na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 i art. 3 ust. 2 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu 500 zł opłaty.
Apelację od powyższego wyroku złożył oskarżony, który zarzucił rażącą niewspółmierność kary do popełnionego czynu. Wniósł o zmianę wyroku w części dotyczącej wysokości kary i zastosowania środka karnego tj.:
- pkt I uznanie oskarżonego K. C. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. czynu z art. 178a § 4 kki za to na podstawie art. 178a § 4 kk wymierzenie mu kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności,
- pkt IV na podstawie art. 42 § 2 kk orzeczenie wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 lat.
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Apelacja zasługiwała na uwzględnienie tylko w części.
Z ustalonego stanu faktycznego niekwestionowanego przez skarżącego wynika że oskarżony K. C. kierował samochodem bezpośrednio po spożyciu znacznej ilości wódki oraz piwa, znajdował się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 1,39 mg/dm3 alkoholu w wydychanym powietrzu i jadąc w takim stanie jedną z ulic (...) wjechał do rowu i „dachował”. Wszystkie te okoliczności świadczą na niekorzyść oskarżonego i wskazują na bardzo wysoką społeczną szkodliwość czynu oskarżonego. Wymierzając oskarżonemu karę Sąd I instancji jednakowoż popadł w sprzeczność, z jednej strony bowiem uznał że zachodzi „szczególnie uzasadniony wypadek” z art. 69 § 4 k.k. i możliwe jest warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności, z drugiej zaś orzekł tą karę w wysokim wymiarze 1 roku i 6 miesięcy. Wskazać należy że oskarżony za kierowanie pojazdem w ruchu drogowym w stanie nietrzeźwości skazany był tylko raz na karę grzywny ( k.16 ). Sąd Okręgowy uznał mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności, że kara pozbawienia wolności w wyżej wymienionym wymiarze jest rażąco surowa i zmieniając wyrok obniżył ją do 1 roku.
Nie znalazł natomiast Sąd Okręgowy podstaw do ingerencji w zaskarżony wyrok w zakresie środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. Stwierdzony stopień nietrzeźwości oskarżonego wskazuje wręcz na stan upojenia alkoholowego a „dachowanie” jego samochodu świadczy iż nie był on w stanie zapanować nad pojazdem. W tym stanie rzeczy wyeliminowanie oskarżonego jako kierowcy z ruchu drogowego na okres 4 lat z pewnością nie jest rozstrzygnięciem rażąco surowym.
Zważywszy na powyższe Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok wobec oskarżonego K. C. w ten sposób że orzeczoną wobec niego karę pozbawienia wolności obniżył do 1 roku. W pozostałej części Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.
Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze, w tym opłatę w kwocie 380 zł. za obie instancje.
AP