Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2014r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Beata Chojnacka Kucharska

Protokolant Grzegorz Kosowski

po rozpoznaniu w dniu 11.09.2014r.

s p r a w y D. R.

syna T. i A. zd. S.

urodzonego dnia (...) w J.

oskarżonego o to, że:

w nocy 04/05 czerwca 2014 roku w J. przy ulicy (...) po uprzednim wejściu na teren pogrodzonej posesji z namiotu wykonanego z plandeki samochodu ciężarowego zabrał w celu przywłaszczenia mienie w postaci: kompletu używanych opon do quada marki T. (...) oraz używanych części zamiennych do (...), czym spowodował straty w wysokości około 1.200 złotych na szkodę J. J., przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 30 lipca 2010 roku sygnatura akt II K 1621/10 za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 4 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresach od 30.11.2011r. do 03.10.2013r. oraz od 16.04.2010r. do 29.06.2010r. i od 17.10.2010r. do 10.11.2010r.

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

I.  oskarżonego D. R. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku z tym, że przyjmuje wartość skradzionego mienia jako 1200 zł. oraz ustala, że oskarżony działał w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 27.04.2007r. sygn. akt II K 203/07 za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. i art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 31.07.2007r. sygn. akt VI Ka 455/07 na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 05.05.2008r. sygn. akt Ko 275/08, a którą odbył w okresie od dnia 21.04.2011r. do dnia 30.11.2011r. oraz na poczet kary zaliczono okres pozbawienia wolności od dnia 12.01.2007r. do dnia 27.04.2007r. i od dnia 26.06.2008r. do dnia 03.08.2009r. oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 30.07.2010r. sygn. akt II K 1621/10 za czyn z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 3 lat pozbawienia wolności i za czyn z art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 3 lat pozbawienia wolności i karę łączną 4 lat pozbawienia wolności którą odbył w okresie od 30.11.2011r. do 03.10.2013r. oraz zaliczono na poczet kary okres pozbawienia wolności od 16.04.2010r. do 29.06.2010r. i od 17.10.2010r. do 10.11.2010r. tj. występku z art. 278 § 1 k.k. w zw. art. 64 § 1 k.k. i za to na mocy art. 278 § 1 k.k. wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na mocy art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu D. R. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania w dniu 05.06.2014r. przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

III.  na mocy art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego D. R. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pokrzywdzony J. J. na terenie swojej ogrodzonej posesji znajdującej się w J. przy ulicy (...), w namiocie wykonanym z plandeki przetrzymywał różnego rodzaju przedmioty w tym: komplet używanych opon do quada marki T. (...) oraz używane części zamienne do (...). W nocy z 4 na 5 czerwca 2014r. oskarżony D. R. wszedł na teren tej posesji i dokonał zaboru wymienionych rzeczy stanowiących łącznie wartość 1 200 zł. Jego zamiarem była sprzedaż tych przedmiotów na skupie złomu; w ten sposób oskarżony chciał uzyskać pieniądze na swoje utrzymanie. W nocy został zatrzymany przez P. Policji, któremu wskazał, skąd pochodzą zatrzymane przy nim rzeczy i jak wszedł w ich posiadanie.

Dowód: - wyjaśnienia oskarżonego D. R. k. 23, k.

- zeznania świadka J. J. k. 10, k. 61v.-62,

- zeznania świadka M. Z. k. 62,

- protokół oględzin k. 14-16,

- notatka urzędowa k. 1.

Oskarżony D. R. był uprzednio trzykrotnie karany, w tym za przestępstwa popełnione przeciwko mieniu. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 27.04.2007r. sygn. akt II K 203/07 za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. i art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 31.07.2007r. sygn. akt VI Ka 455/07 oskarżony został skazany na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 05.05.2008r. sygn. akt Ko 275/08, a którą odbył w okresie od dnia 21.04.2011r. do dnia 30.11.2011r. oraz na poczet kary zaliczono okres pozbawienia wolności od dnia 12.01.2007r. do dnia 27.04.2007r. i od dnia 26.06.2008r. do dnia 03.08.2009r. oraz oskarżony został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 30.07.2010r. sygn. akt II K 1621/10 za czyn z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 3 lat pozbawienia wolności i za czyn z art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 3 lat pozbawienia wolności i karę łączną 4 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 30.11.2011r. do 03.10.2013r. oraz zaliczono na poczet kary okres pozbawienia wolności od 16.04.2010r. do 29.06.2010r. i od 17.10.2010r. do 10.11.2010r.

Dowód: - dane o karalności oskarżonego k. 33-34,

- odpisy orzeczeń k. 42, k. 43, k. 44, k. 45-46.

Oskarżony D. R. ma 25 lat. Aktualnie utrzymuje się z prac dorywczych osiągając dochody w wysokości około 50 zł. – 60 zł. dziennie, przy czym nie pracuje każdego dnia. Oskarżony nie ma nikogo na utrzymaniu, jest kawalerem.

Dowód: - dane osobowo-poznawcze oskarżonego k. 61.

Oskarżony D. R. składając wyjaśnienia w postępowaniu przygotowawczym i sądowym przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu (k. 23, k. 61-61v.). Wyjaśnił, że jest osobą samotną, jego rodzice nie żyją, mieszka w mieszkaniu komunalnym, zadłużonym jeszcze przez jego rodziców, spłaca zadłużenie. Pod koniec maja 2014r. stracił pracę, pracował w zakładzie pracy (...) na podstawie umowy zlecenia. Nie miał środków do życia i ta sytuacja zmusiła go do dokonania kradzieży. Wziął swój metalowy wózek i nocą z 4 na 5 czerwca 2014 r. poszedł poszukiwać złomu. Wszedł na teren ogrodzonej posesji przy ulicy (...) w J. i ze znajdującego się tam prowizorycznego namiotu dokonał zaboru kompletu używanych opon do quada marki T. (...) oraz używanych części zamiennych do (...). Miał zamiar skradzione przedmioty sprzedać, a uzyskane w ten sposób pieniądze przeznaczyć na swoje utrzymanie. Gdy szedł z wózkiem zapakowanym skradzionymi przedmiotami, został zatrzymany przez patrol Policji. Wszystkie skradzione przedmioty zostały zwrócone pokrzywdzonemu w stanie niepogorszonym.

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonego D. R. należy ocenić jako wiarygodne. Podane przez oskarżonego okoliczności dotyczące zaboru mienia należącego do pokrzywdzonego J. J. w pełni korespondują z zeznaniami świadków: pokrzywdzonego J. J., który wskazał spójnie z oskarżonym przedmioty skradzione z jego posesji i ich szacunkową wartość, niekwestionowaną przez oskarżonego i M. Z., funkcjonariusza Policji, który podał okoliczności zatrzymania oskarżonego, opisał jego zachowanie oraz przedmioty zatrzymane przy oskarżonym, a także z protokołem oględzin skradzionych rzeczy. Spójność wskazanych dowodów daje podstawy do tego, by uznać je w pełni za wiarygodne. Zważywszy na to, że pokrzywdzony nie podał dokładnej wartości skradzionego mienia wskazując, że mienie to było wartości 1200 zł. – 1500 zł., natomiast takie nieprecyzyjne określenie wartości skradzionych przedmiotów daje się uzasadnić tym, że były to rzeczy używane, Sąd uznał za zasadne poczynić ustalenia wartości tych rzeczy na korzyść oskarżonego i ustalić ich wartość na kwotę 1 200 zł.. Powyższe znalazło wyraz w przypisanym oskarżonemu czynie.

W świetle powyższych dowodów i ich oceny, nie budzi wątpliwości sprawstwo oskarżonego w zakresie przypisanego mu występku. Oskarżony dokonał zaboru rzeczy ruchomych wchodząc w ich posiadanie wbrew woli ich właściciela. Zamiarem jego było ich zbycie, a więc chciał z nimi postąpić tak, jak właściciel; działał zatem w celu przywłaszczenia.

Oskarżony D. R. przypisanego mu czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w art. 64 § 1 kk. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 27.04.2007r. sygn. akt II K 203/07 za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. i art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 31.07.2007r. sygn. akt VI Ka 455/07 oskarżony został skazany na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 05.05.2008r. sygn. akt Ko 275/08, a którą odbył w okresie od dnia 21.04.2011r. do dnia 30.11.2011r. oraz na poczet kary zaliczono okres pozbawienia wolności od dnia 12.01.2007r. do dnia 27.04.2007r. i od dnia 26.06.2008r. do dnia 03.08.2009r. oraz oskarżony został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 30.07.2010r. sygn. akt II K 1621/10 za czyn z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 3 lat pozbawienia wolności i za czyn z art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 3 lat pozbawienia wolności i karę łączną 4 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 30.11.2011r. do 03.10.2013r. oraz zaliczono na poczet kary okres pozbawienia wolności od 16.04.2010r. do 29.06.2010r. i od 17.10.2010r. do 10.11.2010r.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego Sąd miał na uwadze okoliczności wymienione w art. 115 § 2 kk tj. rodzaj i charakter naruszonego przez oskarżonego dobra, rozmiar wyrządzonej szkody, sposób i okoliczności popełnienia przez oskarżonego przestępstwa, postać zamiaru, motywację sprawcy. W ocenie Sądu społeczna szkodliwość działania oskarżonego była znaczna, choć nie w stopniu nadmiernym. Oskarżony dokonał kradzieży mienia, które obiektywnie nie stanowiło istotnej wartości, przy czym zostało odzyskane. Mienie to choć znajdowało się na terenie ogrodzonej posesji, to był do niego łatwy dostęp. Oskarżony nie planował dokonania kradzieży tego mienia, udał się z wózkiem, by szukać złomu i wyłącznie przypadek sprawił, że zauważył prowizoryczny namiot z plandeki. Zaglądając do niego zauważył przedmioty, które mógł łatwo spieniężyć. Oskarżony znajdował się wówczas w trudnej sytuacji finansowej, stracił pracę kilkanaście dni wcześniej, nie ma rodziców, którzy mogliby mu udzielić finansowego wsparcia, zamieszkuje w zadłużonym lokalu socjalnym. To, że potrzebował pieniędzy na swoje utrzymanie popchnęło go do kradzieży. Jak wynika z zeznań funkcjonariusza Policji M. Z. już na Komisariacie Policji okazał skruchę i wskazał miejsce, gdzie dokonał kradzieży, co pozwoliło na ustalenie pokrzywdzonego i zwrócenie mu niezwłocznie skradzionych przedmiotów. Zważywszy na to, że oskarżony nie planował dokonania kradzieży, zamiar ten pojawił się nagle, mając na uwadze motywację oskarżonego Sąd uznał, że stopień winy oskarżonego należy ocenić jako umiarkowany.

Przy wymiarze oskarżonemu kary Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k. Orzekając wobec oskarżonego D. R. karę 4 miesięcy pozbawienia wolności Sąd miał na uwadze stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu oraz stopień winy oskarżonego, okoliczności wpływające na ocenę stopnia społecznej szkodliwości i winy. Sąd uwzględnił także postawę oskarżonego w trakcie postępowania prezentowaną konsekwentnie od chwili jego zatrzymania, okazaną skruchę tuż po zatrzymaniu, na co wskazał funkcjonariusz Policji M. Z., motywację, jaka nim kierowała, jego sytuację osobistą, rodzinną, trudną sytuację finansową, młody wiek, podjętą próbę pojednania z pokrzywdzonym, obiektywnie niewysoką wartość kradzionego mienia, odzyskanie skradzionego mienia przez pokrzywdzonego w stanie nieuszkodzonym i to niezwłocznie. Sąd uwzględnił także uprzednią karalność oskarżonego i odpowiadanie w warunkach powrotu do przestępstwa. Należy zwrócić uwagę na to, że czyny, za które oskarżony został skazany wyrokami zapadłymi w sprawach o sygn. akt II K 203/07 i VII K 1439/07 zostały popełnione przez oskarżonego wiele lat wstecz, co najmniej 7 lat temu, kiedy oskarżony był bardzo młodą osobą (19 lat) o nieukształtowanej jeszcze osobowości. Czynów, za które został skazany wyrokiem z dnia 30.07.2010r. (sygn. akt II K 1621/10) dopuścił się w kwietniu 2010r., a więc ponad 4 lata wstecz. Wskazane przestępstwa były przy tym przestępstwami o istotnie większym stopniu społecznej szkodliwości. Od kwietnia 2010r. oskarżony nie popełnił żadnego przestępstwa, a okoliczności czynu poddanego pod osąd Sądu, motywacja, jaka pchnęła go do popełnienia przestępstwa, trudna sytuacja finansowa związana z utratą pracy, brak możliwości uzyskania wsparcia od rodziców, świadczą o tym, że zachowanie to miało charakter incydentalny i nie może być uznane jako dowód jego wysokiej demoralizacji. Zdaniem Sądu kara tak ukształtowana w pełni spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Zważywszy na to, że oskarżony był uprzednio trzykrotnie karany za przestępstwa podobne, odbywał kary pozbawienia wolności, odpowiada w warunkach powrotu do przestępstwa, czynu tego dopuścił się po upływie około 8 miesięcy od opuszczenia jednostki penitencjarnej Sąd doszedł do przekonania, że brak jest podstaw do postawienia względem oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej. Zdaniem Sądu, tylko krótkoterminowa kara o charakterze izolacyjnym spełni cele wychowawcze wobec oskarżonego i zapobiegnie popełnianiu przez niego przestępstw w przyszłości.

Wobec zatrzymania oskarżonego w sprawie w dniu 05.06.2014r. okres zatrzymania oskarżonego, z mocy art. 63 § 1 kk, został zaliczony na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Zważywszy na to, że oskarżony utrzymuje się z prac dorywczych uzyskując nieregularne dochody, mając na uwadze sytuację finansową oskarżonego, Sąd uznał, że nie jest on w stanie uiścić kosztów sądowych, stąd też w oparciu o art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego od ich uiszczenia przejmując koszty te w całości na rachunek Skarbu Państwa.