Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 14 października 2014r.

Sąd Okręgowy w (...), Wydział IV Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Wanda Dumanowska ( spr. )

Sędziowie: SO Elżbieta Jaroszewicz

SO Mariusz Struski

po rozpoznaniu w dnia 14 października 2014r., w S.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy ze skargi dłużnika M. W. na czynności Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w (...) D. Z. w sprawie Km 13533/13, polegającej na ustaleniu postanowieniem z dnia 3 marca 2014r. kosztów postepowania egzekucyjnego

z udziałem wierzyciela (...) Bank (...) S.A. w G.

na skutek zażalenia dłużnika

na postanowienie Sądu Rejonowego w (...)

z dnia 9 czerwca 2014 r. – sygn. akt IX Co 1449/14

postanawia:

oddalić zażalenie.

IV Cz 629/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w (...) odrzucił skargę dłużnika M. W. na czynności Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w (...) w sprawie Km 13533/13, wskazując, iż dłużnik nie usunął w zakreślonym terminie braków formalnych w postaci: podpisania skargi, złożenia jej odpisu oraz wskazania własnego PESEL. Z uzasadnienia tego postanowienia wynika, iż Sąd uznał za skuteczne doręczenie wezwania w sposób zastępczy.

Zażalenie na to postanowienie złożył dłużnik, który nie kwestionował, iż zobowiązania nie wykonał, podniósł jedynie, że nie otrzymał adresowanej do niego przesyłki. W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

Sąd II-ej instancji zważył co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Skarga na czynności Komornika, jako pismo wszczynające postępowanie w sprawie, winien odpowiadać warunkom formalnym określonym dla pierwszego pisma w sprawie, które wynikają z przepisu art. 126 § 1 kpc i art. 187 § 1 kpc. Stanowi o tym wyraźnie art. 767 §3 kpc.

Zgodnie z treścią art. 130 § 1 kpc, jeżeli pismo wszczynające postępowanie w sprawie nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę, pod rygorem zwrócenia pisma, do jego poprawienia lub uzupełnienia. Braki formalne pism procesowych są wynikiem niezachowania właściwych wymagań przewidzianych ogólnie (art. 126 kpc) dla wszystkich pism procesowych lub dla szczególnego ich rodzaju. Art. 130 kpc ma zastosowanie w razie takich braków formalnych, które uniemożliwiają nadanie pismu prawidłowego biegu, tj. wywołanie przez nie właściwych skutków procesowych zarówno w stosunku do sądu, jak i pozostałych podmiotów uczestniczących w postępowaniu.

Treść wezwania skierowanego do strony na podstawie art. 130 § 1 kpc powinna dokładnie i w sposób dostępny, czytelny oraz zrozumiały wskazywać rodzaj i termin wymaganej od adresata wezwania czynności, a także rygor w wypadku niezastosowania się do jego treści.

W niniejszej sprawie, skarga została złożona w jednym egzemplarzu oraz nie była podpisana, co jest niezgodne z wymogiem art. 128 § 1 kpc. Zatem zasadnym było wezwanie dłużnika M. W. do usunięcia tych braków formalnych. Prawidłowym było również wezwanie dłużnika do wskazania własnego PESEL-u, o czym stanowi 126 § 2 pkt 2 kpc.

Z dalszej analizy akt sprawy wynika, iż odpis zarządzenia z dnia 25 kwietnia 2014r., został doręczony dłużnikowi, na adres wskazany w skardze, w sposób zastępczy ze skutkiem na dzień 21 maja 2014r. o czym świadczą zapisy o awizowaniu na zwrotnym poświadczeniu odbioru (k-25). Doręczanie to, zostało dokonane w sposób zastępczy, przewidziany w art. 139 § 1 kpc oraz zgodnie z § 9 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 czerwca 1999r. w sprawie szczegółowego trybu doręczania pism sądowych przez pocztę w postępowaniu cywilnym (Dz. U. z 1999, Nr.62, poz. 697 ze zm.). Z adnotacji uczynionej na przesyłce wynika wprost, iż w dniu 6 maja 2014r. doręczyciel pozostawił u adresata – dłużnika, zawiadomienie, które umieścił na drzwiach adresata, o możliwości odbioru przesyłki we właściwej placówce oddawczej. Czynność ta została powtórzona w dniu 14 maja 2014r. a po bezskutecznym upływie kolejnych 7 dni, przesyłkę zwrócono do Sądu Rejonowego w (...) (vide: k- 25).

Doręczenie zastępcze z art. 139 § 1 k.p.c. jest uwarunkowane niemożnością doręczenia właściwego (art. 135 kpc) bądź określonego w art. 138 kpc, musi być też dokonane na „właściwy adres”, który ustala sąd w konkretnej sprawie (vide: uzasadnienie postanowienia SN z dnia 8 grudnia 2010 r., III CZP 105/2010, LexPolonica nr 2422042). Wskazać dalej należy, iż z przepisu § 1 art. 139 kpc wynika domniemanie skuteczności doręczenia przez awizo, jeżeli było ono dokonywane na właściwy adres. Jest to domniemanie wzruszalne, co oznacza, że adresat może za pomocą wszelkich środków dowodowych wskazywać i to, że awizowanego pisma sądowego nie otrzymał, i o nim nie wiedział z tego względu, iż nie dotarło do niego zawiadomienie o złożeniu tego pisma w urzędzie pocztowym. Skuteczność doręczenia przez awizo warunkuje bowiem stwierdzenie, że adresat w sposób nie budzący wątpliwości został zawiadomiony o nadejściu przeznaczonego dla niego pisma sądowego oraz miejsca, w którym może je odebrać. Brak tego zawiadomienia, jak też wątpliwość czy dotarło ono do adresata, czyni doręczenie bezskutecznym. Pogląd judykatury w tym względzie jest od wielu lat utrwalony (vide: m.in. orz. SN z 4 października 1971 r. I PZ 53/70 - OSNCP 1971, nr 6, poz. 100, postanowienie SN z 21 czerwca 1988r., III CRN 172/88, L.) a podstawowym czynnikiem warunkującym uznanie doręczenia zastępczego za prawidłowe i skuteczne jest wysłanie przesyłki sądowej na prawidłowo adres zamieszkania strony.

Z drugiej jednak strony w sytuacji gdy doręczenie w sposób wyżej wskazany było prawidłowe, tzn. postępowanie doręczyciela było zgodne z przytoczonymi przepisami, koniecznym jest zbadanie czy został spełniony drugi warunek, od którego uzależnione jest stwierdzenie skuteczności doręczenia a mianowicie, czy nieprofesjonalny pełnomocnik został prawidłowo pouczony o terminie i sposobie jego zaskarżenia. Badanie to ogranicza się do sprawdzenia treści zarządzenia o doręczeniu oraz treści adnotacji na zwrotnym poświadczeniu odbioru. Zatem ogranicza się do zbadania treści pisma zawierającego wezwanie do usunięcia braków formalnych, znajdujące się w kopercie zaadresowanej do powoda (vide: k-25).

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż analiza pod kątem spełnienia wyżej wskazanych warunków, pozwala na ustalenie, iż przesłanki uznania doręczenia zastępczego, zarządzenia z dnia 23 maja 2014r., zostały przez Przewodniczącego Sądu Rejonowego w (...) dokładnie sprawdzone. W konsekwencji zasadnie uznano, iż doręczenie było skuteczne.

W konsekwencji powyższego, art. 767 ³ stanowi, iż skarga, której braków formalnych nie uzupełniono w terminie, podlega odrzuceniu.

Mając powyższe na uwadze, na mocy art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc, należało orzec jak w sentencji.