Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 października 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 9 października 2014 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania P. S. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 30 września 2013 r. Nr (...)

w sprawie P. S. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo P. S. (1) do stałej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia (...)r.

Sygn. akt: IV U 1332/13 UZASADNIENIE

Decyzją z (...). Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił P. S. (1) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że u wymienionego nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył P. S. (1) wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Wskazał, że nie jest zdolny do pracy. Od 3 lat choruje na silną cukrzycę, a ponadto ma zwyrodnienie kości lewej stopy (odwołanie k.2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 19 września 2013r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.3-4).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony P. S. (2) uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 31 lipca 2013r. (decyzja o ustaleniu prawa do renty z 24 stycznia 2013r. k.24 akt rentowych). W dniu 25 czerwca 2013r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k.29 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 6 sierpnia 2013r. ustalił, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy do 31 sierpnia 2014r. (orzeczenie Lekarza Orzecznika z 6 sierpnia 2013r. k.31 akt rentowych).

Na skutek wniesienia przez Zastępcę Głównego Lekarza Orzecznika (...) Oddział w S. zarzutu wadliwości powyższego orzeczenia ubezpieczony skierowany został na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 19 września 2013r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (zarzut wadliwości do orzeczenia Lekarza Orzecznika k.31v i orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z 19 września 2013r. k.36 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 30 września 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja z 30 września 2013r. k.37 akt rentowych).

Biegli lekarze z zakresu kardiologii i diabetologii w opinii sporządzonej na zlecenie Sądu rozpoznali u ubezpieczonego cukrzycę typu 2 leczoną metodą intensywnej insulinoterapii oraz nadciśnienie tętnicze i stwierdzili, że stan zaawansowania przedmiotowych schorzeń nie powoduje u ubezpieczonego niezdolności do pracy. Wskazali, że z powodu cukrzycy leczonej metodą insulinoterapii konwencjonalnej intensyfikowanej ubezpieczony ma obniżoną zdolność do wykonywania pracy w porównaniu do osób zdrowych, ale nie wymaga do celów zatrudnienia stanowiska pracy w warunkach chronionych. Ponadto nie stwierdza się u niego zaawansowanych powikłań przewlekłych. Rozpoznane nadciśnienie tętnicze jest w stopniu umiarkowanym i nie jest powikłane istotnymi zmianami narządowymi. Wartości ciśnienia tętniczego są znormalizowane lekami. Układ krążenia jest wydolny. Choroba nadciśnieniowa wymaga leczenia farmakologicznego, ale nie upośledza wydolności układu krążenia w stopniu sprowadzającym niezdolność do pracy (opinia biegłych diabetologa i kardiologa k.9-10 akt sprawy).

Z kolei biegły ortopeda w sporządzonej opinii rozpoznał u ubezpieczonego stan po złamaniu miednicy ze złamaniem panewki lewego stawu biodrowego po leczeniu nieoperacyjnym, z dolegliwościami bólowymi wysiłkowymi lewego stawu biodrowego, stan po złamaniu zmiażdżeniowym kości piętowej lewej, po leczeniu nieoperacyjnym, z dolegliwościami bólowymi wysiłkowymi lewej pięty, a także stan po urazie prawego stawu barkowego ze znacznym ograniczeniem ruchomości i dolegliwościami bólowymi i stan po zwichnięciu lewego stawu barkowego ze znacznym ograniczeniem ruchomości i dolegliwościami bólowymi, stwierdzając że stopień zaawansowania schorzeń narządu ruchu powoduje, że ubezpieczony jest nadal częściowo niezdolny do pracy – od 1 sierpnia 2013r., przy czym jest to niezdolność trwała. W badaniu biegły stwierdził u ubezpieczonego chód utykający mocno na lewą kończynę dolną, obrysy lewej pięty spłaszczone i poszerzone, ograniczenie rotacji wewnętrznej i zewnętrznej lewego stawu biodrowego o 10 stopni, ograniczenie odwodzenia i zgięcia lewego stawu barkowego do 30 stopni oraz ograniczenie odwodzenia prawego stawu barkowego do 45 stopni. Ponadto wskazał, że wynik badania RTG lewego stawu biodrowego wskazuje na pourazowe zmiany zwyrodnieniowe, a wynik badania RTG lewej stopy na obniżenie kąta B. do 0 stopni i na niezborność stawu skokowo-piętowego. W ocenie biegłego istniejąca u ubezpieczonego dysfunkcja układu ruchu ,tj. choroba zwyrodnieniowa lewego stawu biodrowego i skokowo-goleniowego, oraz znaczne ograniczenie ruchomości i dolegliwości bólowe obu stawów barkowych uniemożliwiają ubezpieczonemu wykonywanie typowych prac fizycznych. Dysfunkcja układu ruchu jest utrwalona i nie rokuje poprawy w wyniku dalszego leczenia rehabilitacyjnego (opinia biegłego ortopedy k.17 akt sprawy).

Ubezpieczony ma (...), ma wykształcenie zawodowe – ślusarz, frezer-tokarz. Przed ustaleniem prawa do renty przez 16 lat pracował w swoim zawodzie (kwestionariusz okresów składkowych i nieskładkowych oraz zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wystawione przez Spółdzielczy Zakład Usług (...) w S. k.3 i 6 akt rentowych).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie P. S. (1) okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia, czy u ubezpieczonego w dalszym ciągu istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłego ortopedy dała podstawy do ustalenia, że ubezpieczony jest w dalszym ciągu osobą częściowo niezdolną do pracy przy czym niezdolność ta ma charakter trwały. W złożonej opinii biegły wskazał, że u ubezpieczonego występuje utrwalona dysfunkcja układu ruchu wynikająca ze stwierdzonych u niego pourazowych ograniczeń ruchomości i wysiłkowych dolegliwości bólowych ze strony lewego stawu biodrowego i lewego stawu skokowo-goleniowego oraz obu stawów barkowych, przy rozwijających się dodatkowo zmianach zwyrodnieniowych lewego stawu biodrowego. Utrwalony charakter tej dysfunkcji powoduje, że orzeczona częściowa niezdolność ubezpieczonego do pracy powoduje, że jest to niezdolność trwała.

Analizując przedmiotową opinię biegłego Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez specjalistę z zakresu ortopedii, a ponadto poprzedzona była analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonego i jego badaniem. Opinia jest spójna i logiczna oraz należycie uzasadniona. Należy wskazać, ze stwierdzone u ubezpieczonego dysfunkcje ze strony narządu ruchu wynikają z urazów doznanych w okresie ubezpieczenia P. S. (1) – zatrudnienia w Spółdzielczym Zakładzie Usług (...) w S. (poza urazem prawego stawu barkowego, który zaistniał wcześniej i urazem lewego stawu barkowego, który zaistniał w czasie procesu - w związku z utratą przytomności w przebiegu hipoglikemii). Nie ulega wątpliwości, że opisane przez biegłego dysfunkcje układu ruchu uniemożliwiają ubezpieczonemu wykonywanie pracy zgodnej z jego kwalifikacjami ,tj. pracy fizycznej. Należy wskazać, że przedmiotowa opinia biegłego nie została zakwestionowana przez żadną ze stron.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477.14§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że ubezpieczonemu przysługuje prawo do stałej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od (...).