Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lipca 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2014 r. na rozprawie w Szczecinie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej (...) w K.

o stwierdzenie nieistnienia uchwał

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie

z dnia 19 listopada 2013 r., sygn. akt I C 203/13

I. zmienia zaskarżony wyrok w całości w ten sposób, że:

1. stwierdza nieistnienie uchwały nr (...) Wspólnoty Mieszkaniowej (...) w K. przy ulicy (...), podjętej na zebraniu właścicieli w dniu 23 marca 2013 roku w sprawie rozliczenia funduszu rezerwowego;

2. stwierdza nieistnienie uchwały nr(...) Wspólnoty Mieszkaniowej (...) w K. przy ulicy (...), podjętej na zebraniu właścicieli w dniu 23 marca 2013 roku w sprawie przeznaczenia nadwyżki finansowej wynikającej z rozliczenia Wspólnoty za rok 2012 na fundusz remontowy;

3. zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem kosztów postępowania;

II. zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

Małgorzata Gawinek Mirosława Gołuńska Agnieszka Sołtyka

Sygn. akt I ACa 60/14

UZASADNIENIE

Sprawa z powództwa Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K. wniósł o stwierdzenie nieistnienia uchwał pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej (...) przy ul. (...) w K., podjętych na zebraniu w dniu 23 marca 2013 roku w sprawie rozliczenia funduszu rezerwowego (nr (...)) i w sprawie przeznaczenia nadwyżki finansowej wynikającej z rozliczenia Wspólnoty za rok 2012 na fundusz remontowy (nr (...))

Uzasadniając zgłoszone żądania powód podał, że uchwały te były głosowane udziałami. Gdyby nie doliczyć głosów w ilości 142.985/1.000.000 oddanych za ich przyjęciem, którymi dysponował P. D. (1) w imieniu wszystkich współwłaścicieli lokalu Garaż wielostanowiskowy, obie uchwały nie zostałyby podjęte. Zdaniem powódki P. D. (1) nie mógł głosować w imieniu wszystkich współwłaścicieli lokalu Garaż wielostanowiskowy, albowiem udziały w tym lokalu przypadają różnym osobom, w tym 39/64 udziałów wpisanych jest na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w K., a z uwagi na sprzedaż przedsiębiorstwa tej Spółdzielni przez syndyka, w tym współwłasności nieruchomości położonej przy ul. (...) oraz współwłasności w lokalu Garaż wielostanowiskowy, doszło do przekształcenia z mocy prawa spółdzielczych własnościowych praw do lokali w odrębną własność lokali, a spółdzielczych własnościowych praw do miejsc postojowych w udziały we współwłasności lokalu Garaż wielostanowiskowy. Na zebraniu w dniu 23 marca 2013 r. W. B. reprezentował powoda oraz innych 89 właścicieli lokali, reprezentując 30/64 udziałów w lokalu Garaż wielostanowiskowy, co po przeliczeniu daje 67.024/1.000.000 udziałów w nieruchomości wspólnej. P. D. (1) mógł co najmniej dysponować pozostałymi 75.961/1.000.000 udziałami, co po dodaniu do pozostałych oddanych za przyjęciem uchwał głosów daje odpowiednio wyniki: 452.519/1.000.000 za pierwszą i 447.914/1.000.000 za drugą uchwałą. Sporne uchwały, zdaniem powódki, zatem nie istnieją, bo nie uzyskały co najmniej połowy głosów. Nie mogły być podjęte, bo W. B. dysponował ponad 500.000/1.000.000 udziałami w nieruchomości wspólnej, jednak Zarząd Wspólnoty nie umożliwił mu głosowania w imieniu osób, których pełnomocnictwa doręczył, wydając mu jedynie karty do głosowania w imieniu K. O. i Ł. O. jako właścicieli lokali.

Pozwana Wspólnoty Mieszkaniowej (...) w K. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Podniosła, że 30 marca 2012 roku współwłaściciele lokalu garażowego podjęli uchwałę nr (...)w sprawie wyboru pełnomocnika do głosowania na zebraniach - P. D. (1). Pełnomocnictwo to nie zostało do chwili obecnej odwołane. Zdaniem pozwanej również w pozwie nie przedstawiono jakiegokolwiek argumentu przemawiającego za odwołaniem tego pełnomocnictwa przez któregokolwiek ze współwłaścicieli. Ponadto w ocenie pozwanej brak jest podstaw, aby przyjąć, że za uchwałami głosowano mniejszą ilością udziałów aniżeli te, które wskazano w protokole komisji skrutacyjnej. Zaprzeczyła aby bezzasadnie uniemożliwiono głosowanie W. B.. Pozwana podniosła też, że powódka nie uprawdopodobniła istnienia materialno – prawnej przesłanki do wniesienia powództwa z art. 189 kpc, a mianowicie istnienia interesu prawnego w dochodzeniu stwierdzenia nieistnienia uchwały, w sytuacji kiedy przysługiwało jej prawo do zaskarżenia uchwały w trybie art. 25 ustawy o własności lokali.

Wyrokiem z dnia 19 listopada 2013 roku Sąd Okręgowy w Koszalinie oddalił powództwo i zasądził od powódki na rzecz pozwanej 317 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Sąd ten ustalił, że 23 marca 2013 roku odbyło się zebranie właścicieli lokali nieruchomości położonej przy ul. (...) w K., na którym obecnych było 77 właścicieli uprawnionych do głosowania, posiadających łącznie 533.560/1.000.000 udziałów. Jako pełnomocnik powódki w zebraniu uczestniczył radca prawny W. B., na zlecenie Zarządu Wspólnoty - adwokaci P. K. i J. L.. Prezes Zarządu Wspólnoty M. W. przedstawiła na wstępie sprawę dotyczącą wpływu do Wspólnoty pełnomocnictw udzielonych W. B. przez 87 spółek. Dysponował on łącznie pełnomocnictwami od 89 właścicieli lokali znajdujących się w budynku przy ul. (...), w tym Spółki (...), której przypadało 18/64 udziałów w lokalu garażowym. Reprezentował także inne osoby posiadające spółdzielcze własnościowe prawa do miejsc postojowych w garażu wielostanowiskowym, które stanowiły łącznie 12/64 udziały w tym lokalu. W. B. odmówiono prawa głosowania nad zaskarżonymi uchwałami w imieniu 87 podmiotów, w wyniku czego doszło do incydentów polegających na zakłóceniu przez niego porządku obrad.

W. B. wydano karty do głosowania na podstawie ważnych pełnomocnictw udzielonych przez K. O. jako właścicielkę dwóch lokali (nr (...)) i Ł. O. jako właściciela lokalu nr (...). Ponieważ właściciel lokalu nr (...) J. S. wziął osobiście udział w zebraniu, pełnomocnictwo udzielone do tej czynności W. B. stało się nieaktualne.

Obecny na zebraniu P. D. (1) posiadał umocowanie od współwłaścicieli lokalu garażowego wielostanowiskowego, na który przypada 142.985/1.000.000 udziałów w nieruchomości wspólnej. Pełnomocnictwo to uchwalone zostało w formie uchwały nr (...) podjętej na zebraniu w dniu 30 marca 2012 roku i przez żadnego z mocodawców nie zostało odwołane.

Wyniki głosowania, które przeprowadzono udziałami przesądziły o tym, że na zebraniu w dniu 23 marca 2013 roku za przyjęciem uchwały nr (...)o przyjęciu funduszu rezerwowego oddano 519.543/1.000.000 głosów, a za przyjęciem uchwały nr (...) w sprawie przeznaczenia nadwyżki finansowej wynikającej z rozliczenia Wspólnoty za 2012 rok na fundusz remontowy oddano 514.938/1.000.000 głosów.

W ocenie Sądu Okręgowego powództwo okazało się bezzasadne. Rozważając przy tym czy powódka miała interes prawny w dochodzeniu zgłoszonego roszczenia w oparciu o przepis art. 189 kpc Sąd wskazał, że przyjmuje się, że powód ma interes prawny w ustaleniu wtedy, gdy w związku z zachowaniem się pozwanego uzasadnione jest ustalenie stosunku prawnego lub prawa w celu usunięcia niepewności co do określonego stosunku prawnego lub prawa. Jednakże, jeśli przepisy szczególne przewidują możliwość wywiedzenia odrębnego powództwa, które zmierza do ochrony praw powoda, to ww. przepis nie znajdzie zastosowania, a sąd musi odmówić takiemu powodowi przymiotu posiadania interesu prawnego. Sąd stwierdził, że zasadniczo środkiem prawnym służącym do zwalczania uchwał, których wyeliminowania z obrotu prawnego może domagać się każdy właściciel, jest art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Przyjmując, co do zasady, nadrzędność tej regulacji jako szczególnej, Sąd jednak wskazał, że w sytuacjach wyjątkowych, gdy dochodzi do naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego, za dopuszczalne należy uznać roszczenie oparte na art. 189 kpc, którego skutkiem będzie wyeliminowanie z prawnego obrotu uchwały bezwzględnie nieważnej z mocy art. 58 kc lub nieistniejącej, niezależnie od tego czy upłynął lub nie termin do jej zaskarżenia w trybie art. 25 ust. 1a ustawy. Odnosząc te rozważania na grunt niniejszej sprawy Sąd stwierdził, że powódka miała interes prawny w wytoczeniu powództwa, jakie sformułowała przeciwko pozwanej. Niewątpliwie bowiem uchwały, co do których domagała się ustalenia ich nieistnienia, mają wpływ na sytuację faktyczną i prawną, w tym interes ekonomiczny powódki jako właścicielki lokali położonych w nieruchomości przy ul. (...) w K., albowiem bezpośrednio oddziaływają na jej sferę majątkową, z uwagi na uchwalony sposób działania Wspólnoty związany z utrzymaniem nieruchomości wspólnej.

Zdaniem Sądu orzekającego w pierwszej instancji, nie udźwignęła jednak obowiązku udowodnienia zgłoszonego w pozwie żądania. Sąd wskazał, że zasadniczym zarzutem skierowanym przez powódkę pod adresem zaskarżonych uchwał był brak ustawowej większości przy ich uchwalaniu, tj. obraza art. 23 ust. 2 ustawy o własności lokali, zgodnie z którym uchwały zapadają większością głosów właścicieli lokali, liczoną według wielkości udziałów, chyba że w umowie lub w uchwale podjętej w tym trybie postanowiono, że w określonej sprawie na każdego właściciela przypada jeden głos. Stwierdzając, że z protokołu zebrania z 23 marca 2013 roku wynika, że właściciele głosowali udziałami i że wynik głosowania nad uchwałami nr (...) i (...)wynosił, odpowiednio 519.543/1.000.000 głosów za przyjęciem uchwały nr (...) o przyjęciu funduszu rezerwowego oraz 514.938/1.000.000 głosów za przyjęciem uchwały nr(...) w sprawie przeznaczenia nadwyżki finansowej wynikającej z rozliczenia Wspólnoty za 2012 rok na fundusz remontowy, Sąd nie podzielił zarzutów powoda, co do błędności tych wyników z uwagi na odmowę W. B. prawa głosowania w imieniu właścicieli 87 spółek. Słuszności tej decyzji Sąd upatrywał w braku odpisów z KRS umożliwiających zweryfikowanie udzielonych umocowań oraz nieczytelnością podpisów, budzącą wątpliwości co do ich pochodzenia oraz treści. Sąd zwrócił przy tym uwagę, że powód nie dołączyła też do pozwu odpisów tych pełnomocnictw w celu ich sprawdzenia pod kątem sformułowanych przeciwko nim zarzutów na zebraniu Wspólnoty, poza pełnomocnictwami pochodzącymi od 9 osób posiadających spółdzielcze własnościowe prawa do miejsc postojowych w garażu wielostanowiskowym, których łączna ilość udziałów w nieruchomości wspólnej i tak nie mogła mieć decydującego znaczenia dla wyniku głosowania.

W ocenie Sądu Okręgowego, niezależnie jednak od ww. przyczyn, powódka nie zdołała wykazać, aby pełnomocnictwo udzielone P. D. (1), posiadającemu umocowanie od współwłaścicieli lokalu garażowego wielostanowiskowego, na który przypada 142.985/1.000.000 udziałów w nieruchomości wspólnej, utraciło moc przed 23 marca 2013 r., a więc przed głosowaniem nad przedmiotowymi uchwałami. Pełnomocnictwo to uchwalone zostało w formie uchwały nr (...), podjętej w dniu 30 marca 2012 r. i nie ma dowodu aby było odwołane. Wnioski dowodowe sformułowane w pozwie w celu wykazania tego faktu opierały się jedynie na domniemaniu, że pełnomocnictwo to nie istnieje, a ponadto na zeznaniach świadków, które następnie zostały cofnięte. Zdaniem Sądu pierwszej instancji skoro pełnomocnictwo zostało udzielone w formie uchwały, to dla jego odwołania powinna być również zachowana taka sama forma. Sąd zwrócił uwagę, że z materiału dowodowego sprawy, w tym zwłaszcza z protokołu zebrania i protokołu komisji skrutacyjnej, jednoznaczne wynika, że nikt pełnomocnictwa tego nie kwestionował ani przed, ani w trakcie zebrania, na którym doszło do przegłosowania spornych uchwał, co według Sądu czyni słusznym stanowisko strony pozwanej, że nie było podstaw, aby odmówić P. D. (1) prawa do uczestniczenia w zebraniu i głosowania nad podejmowanymi uchwałami, jako pełnomocnikowi osób, które go do tego upoważniły. Sąd wskazał przy ty, że suma wszystkich głosów oddanych za uchwałami (...) i (...) wynika z prawidłowego obliczenia udziałów głosujących właścicieli, czy to osobiście, czy to przy pomocy prawidłowo umocowanego pełnomocnika działającego w ich imieniu, co stanowi o bezzasadności stanowiska powoda o nieistnieniu zaskarżonych uchwał, jako uchwalonych z naruszeniem przepisów o wymaganej większości.

Sąd odmówił też racji twierdzeniom powódki, że skoro część właścicieli miejsc postojowych w lokalu garażowym udzieliła pełnomocnictwa W. B., to wygasło ich umocowanie udzielone w dniu 30 marca 2012 roku P. D. (1), wskazując na brak przeszkód, aby jeden mocodawca ustanowił kilku pełnomocników, nie odwołując dotychczasowego pełnomocnictwa. Dokonane zatem przez P. D. (2) czynności, według Sądu, skutkują bezpośrednio dla reprezentowanych przez niego osób, zgodnie z treścią art. 95 § 2 kc w związku z art. 1 ust. 2 ustawy o własności lokali.

Powód zaskarżył powyższy wyrok w całości, wnosząc o jego zmianę poprzez stwierdzenie nieistnienia zaskarżonych uchwał. Złożył też wniosek o zasądzenie od pozwanej kosztów postępowania za obie instancje.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali oraz art. 98 i następnych kc, a także błędną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego przez uznanie, że w dniu 23 marca 2013 roku. P. D. (1) był pełnomocnikiem także tych współwłaścicieli lokalu garaż wielostanowiskowy, którzy swoją współwłasność nabyli z mocy prawa na podstawie art. 17 ¹⁹ ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Zdaniem powoda z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że Sąd Okręgowy błędnie przyjął, iż na zebraniu w dniu 23 marca 2013 roku P. D. (1) mógł reprezentować współwłaścicieli lokalu garaż wielostanowiskowy, którzy stali się tymi współwłaścicielami w wyniku przekształcenia się z mocy prawa ich spółdzielczych własnościowych praw do miejsc postojowych, w udziały we współwłasności tego lokalu, w związku z zawarciem w dniu 13 kwietnia 2012 roku umowy sprzedaży przedsiębiorstwa przez syndyka Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w K.. Zdaniem powoda nieistotne jest to czy P. D. (1) poprzedni współwłaściciel lokalu garaż wielostanowiskowy, tj. Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) udzieliła pełnomocnictwa do reprezentowania go na zebraniach Wspólnoty Mieszkaniowej (...). P. D. (1) nie mógł już w dniu 23 marca 2013 roku reprezentować Spółdzielni Mieszkaniowej (...) na zebraniu Wspólnoty Mieszkaniowej (...), bowiem Spółdzielnia ta nie była w tym dniu właścicielem, ani współwłaścicielem jakiegokolwiek lokalu w budynku tej Wspólnoty. Zatem choć samo pełnomocnictwo dalej być może istniało to było bezprzedmiotowe w zakresie w jakim współwłaścicielami lokalu garaż wielostanowiskowy, stały się osoby, którym przed 13 kwietnia 2012 r. przysługiwały spółdzielcze własnościowe prawa do miejsc postojowych w tym lokalu. Zatem w tym zakresie Sąd Okręgowy błędnie – zdaniem skarżącego- uznał, że pełnomocnictwo udzielone przez poprzedniego właściciela lokalu przechodzi na nowego właściciela. Według powoda zatem nie jest istotne czy pełnomocnictwa udzielone W. B. były prawidłowe, choć zdaniem powoda walor taki posiadały, bowiem udzielone były na piśmie i podpisane przez 9 osób fizycznych imieniem i nazwiskiem, zaś pełnomocnictwo od spółki (...) opatrzone było podpisem prezesa oraz pieczęcią spółki. Powód jako błędne określił stanowisko Sądu Okręgowego o tym, że nowi współwłaściciele lokalu winni odwołać pełnomocnictwo P. D. (1), a nadto, że odwołanie to winno odbyć się w formie uchwały. Podniósł, że wymóg podjęcia uchwały jest nie oparty na jakimkolwiek przepisie prawa. Udzielenie pełnomocnictwa przez współwłaścicieli lokalu do reprezentowania ich na zebraniu wspólnoty mieszkaniowej nie wymaga udzielenia go jednej osobie, a nadto nie jest możliwe aby większość współwłaścicieli lokalu przegłosowała udzielenie pełnomocnictwa, także przez pozostałych współwłaścicieli. Jak potwierdza to powołany w pozwie wyrok Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 8 października 2010 r. w sytuacji, gdy garaż wielostanowiskowy jest przedmiotem współwłasności należy odrębnie liczyć udziały każdego ze współwłaścicieli w głosowaniach nad uchwałami wspólnoty mieszkaniowej. Zatem – w ocenie skarżącego - na zebraniu w dniu 23 marca 2013 roku P. D. (1) mógł głosować co najwyżej udziałami współwłaścicieli garażu innych niż Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w K., zaś W. B. udziałami tych współwłaścicieli którzy udzielili mu pełnomocnictwa, co czyni apelację uzasadnioną, bowiem Sąd Okręgowy błędnie oceniając materiał dowodowy oraz dokonując błędnej wykładni przepisów prawa w zakresie pełnomocnictwa do reprezentowania na zebraniu wspólnoty mieszkaniowej błędnie uznał, że za przyjęciem uchwał będących przedmiotem pozwu głosowało więcej niż połowa współwłaścicieli nieruchomości przy ul. (...) w K..

Pozwana wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie od powódki kosztów postępowania apelacyjnego. Stwierdziła, że Sąd dokonał prawidłowych ustaleń, jako że w dniu 20 marca 2012 roku współwłaściciele lokalu garażowego podjęli uchwałę nr (...) w sprawie wyboru pełnomocnika do głosowania na zebraniach Wspólnoty Mieszkaniowej (...) w K. w imieniu współwłaścicieli lokalu garażowego. Przedmiotowe pełnomocnictwo współwłaścicieli nie zostało odwołane a zatem nie wygasło, w związku z powyższym czynności prawne dokonywane przez przedstawiciela w granicach umocowania pociągają za sobą skutki w sferze uprawnień reprezentowanego. Fakt istnienia pełnomocnictwa udzielonego P. D. (1) został wykazany dokumentem - uchwałą i jego odwołanie winno również być wykazane dokumentem.

Pozwana wskazała też, że jeden mocodawca może ustanowić kilku pełnomocników bez odwoływania pełnomocnictwa dotychczasowym, a jeżeli mocodawca ustanowił kilku pełnomocników z takim samym zakresem umocowania, każdy z nich może działać samodzielnie, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa (art. 107 kc).

Pozwana podtrzymał też stanowisko odnośnie nieprawidłowości pełnomocnictw przedstawionych na zebraniu przez W. B..

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja powoda okazała się uzasadniona.

W pierwszej kolejności stwierdzić należy, że Sąd odwoławczy orzekający w sprawie apelacji powoda podziela stanowisko zaprezentowane przez Sąd Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, co do występowania uchwał nieistniejących oraz istnienia w tej sprawie interesu prawnego powoda w wytoczeniu powództwa w trybie art. 189 kpc o ustalenie nieistnienia przedstawionych w pozwie uchwał. Dodać nadto należy, że stwierdzenie niepodjęcia uchwały, wyklucza możliwość jej uchylenia w oparciu o art. 25 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. (Dz.U.2000.80.903 j.t., ze zm.), uchwała nieistniejąca bowiem nie może być uchylona.

W ocenie Sądu Apelacyjnego rację ma strona skarżąca twierdząc, że brak było podstaw do uznania, że objęte żądaniem pozwu uchwały – w świetle art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. (Dz.U.2000.80.903 j.t., ze zm.) zostały podjęte przez pozwaną Wspólnotę. W myśl przywołanego unormowania uchwały zapadają większością głosów właścicieli lokali, liczoną według wielkości udziałów, chyba że w umowie lub w uchwale podjętej w tym trybie postanowiono, że w określonej sprawie na każdego właściciela przypada jeden głos.

W przypadku uchwał stanowiących przedmiot sporu w niniejszej sprawie – co jest bezsporne – głosy liczono według wielkości udziałów. I tak – według protokołu zebrania pozwanej Wspólnoty z dnia 23 marca2013 roku - za uchwałą nr(...)w sprawie rozliczenia funduszu rezerwowego opowiedzieli się właściciele reprezentujący 519543/1000 000 udziałów, a za uchwałą nr(...) w sprawie przeznaczenia nadwyżki finansowej wynikającej z rozliczenia Wspólnoty za rok 2012 na fundusz remontowy - 514938/1000 000 udziałów. Niesporne jest również między stronami to, że na zebraniu w dniu 23 marca 2013 roku, wśród udziałów za podjęciem uchwał było 87131,46/1 000000 udziałów przypadających na lokal garażowy, które to udziały, w dniu 13 kwietnia 2012 roku, jako składnik przedsiębiorstwa Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w K. w upadłości, zostały zbyte przez syndyka tej Spółdzielni. W świetle zatem art. 17 ^{( 19 )} w związku z 17 ^{( 18) ( )} ust. 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U.2013.1222 j.t.) własnościowe prawa do miejsc postojowych w garażu wielostanowiskowym przekształciły się w prawa współwłasności lokalu garażowego. Udziałami tymi głosował P. D. (1) – jako że głosował za wszystkich współwłaścicieli lokalu garażowego (tj. 142.985/1.000.000 udziałami w całej nieruchomości). Tymczasem P. D. (1) nie dysponował umocowaniem wszystkich właścicieli poszczególnych miejsc postojowych (współwłaścicieli garażu), nie miał bowiem umocowania współwłaścicieli co najmniej wskazanych wyżej 87131,46/1 000000 udziałów (z listy obecności współwłaścicieli garażu na zebraniu w dniu 30 marca 2012 roku oraz uchwały nr (...) i protokołu komisji skrutacyjnej z tej daty – k-ty 98,99,100 - wynika, że nie wszyscy współwłaściciele garażu, w tym dniu udzieli pełnomocnictwa P. D. (1)). Wbrew twierdzeniom pozwanej brak jest natomiast faktycznych i normatywnych podstaw do uznania, że do udzielenia takowych pełnomocnictw przez współwłaścicieli lokalu garażowego doszło w sposób dorozumiały (art. 60kc), przez zaniechanie zaskarżenia przez nich uchwał oraz brak zakwestionowania umocowania P. D. (1) do głosowania w ich imieniu.

Już zatem pomniejszając tylko wyniki głosowań za uchwałami stanowiącymi przedmiot niniejszego postępowania o 87131,46/1 000 000, stwierdzić należy, że za uchwałami tymi nie opowiedziała się większość właścicieli liczona według udziałów.

Tym bardziej konkluzja taka będzie uzasadniona, przy uznaniu – w świetle art. 199 kc i 201 kc oraz art. 47 § 1 kc w związku z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. (Dz.U.2000.80.903 j.t., ze zm.) - że prawo głosu wynikające z udziału w nieruchomości wspólnej związane z odrębną własnością lokalu przysługuje niepodzielnie współwłaścicielom tego lokalu, wówczas bowiem zdyskwalifikować należałoby wszystkie 142.985/1.000.000 udziały w całej nieruchomości położonej w K., przy ul. (...), przypadające na lokal garażowy, a oddane za zaskarżonymi uchwałami.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że objęte pozwem uchwały nie uzyskały wymaganej art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. (Dz.U.2000.80.903 j.t., ze zm.) większości głosów liczonej według wielkości udziałów. Brak jest zatem podstaw do uznania, że zostały podjęte, co tym samym przesądza o zasadności zgłoszonego w tym procesie żądania o ustalenie ich nieistnienia. Sąd Apelacyjny więc, na podstawie art. 386 § 1 kpc, zmienił zaskarżony wyrok i uwzględnił powództwo.

O kosztach postępowania pierwszoinstancyjnego Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1, 3 i 4 kpc w związku z § 10 ust. 1 pkt 1 w związku z § 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2013.490 j.t.), a o kosztach postępowania odwoławczego na podstawie art. 98 §1, 3 i 4 kpc w związku z § 10 ust. 1 pkt 1 w związku z § 5 oraz § 12 ust. 1pkt 2 przywołanego wyżej rozporządzenia.

Małgorzata Gawinek Mirosława Gołuńska Agnieszka Sołtyka