Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Małgorzata Chomiuk

Protokolant st. sekr. sąd. Iwona Bierkat

po rozpoznaniu w dniu 25 września 2014 r. w Siedlcach sprawy

z powództwa M. K.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zadośćuczynienie

I.  zasądza od (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz M. K. kwotę 176.411,67 zł (sto siedemdziesiąt sześć tysięcy czterysta jedenaście zł sześćdziesiąt siedem gr) z ustawowymi odsetkami:

- od kwoty 125.000 (sto dwadzieścia pięć tysięcy) od dnia wydania wyroku do dnia zapłaty,

- od kwoty 37.268,07 zł (trzydzieści siedem tysięcy dwieście sześćdziesiąt osiem zł siedem gr) od dnia 03.09.2011 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 255,76 zł (dwieście pięćdziesiąt pięć zł siedemdziesiąt sześć gr) od dnia 20.08.2013 r do dnia zapłaty,

- od kwoty 13.887,84 zł (trzynaście tysięcy osiemset osiemdziesiąt siedem zł osiemdziesiąt cztery gr) od dnia 07.06.2014 r do dnia zapłaty,

II.  w pozostałej części powództwo oddala,

III.  zasądza od (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz M. K. kwotę 2.309,44 zł (dwa tysiące trzysta dziewięć zł czterdzieści cztery gr) tytułem zwrotu części kosztów procesu,

IV.  nakazuje pobrać od (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 11.016,75 zł (jedenaście tysięcy szesnaście zł siedemdziesiąt pięć gr) tytułem części nieuiszczonych kosztów sądowych,

V.  odstępuje od obciążania M. K. nieuiszczonymi kosztami sądowymi należnymi na rzecz Skarbu Państwa w części nań przypadającej.

I C 790/11

UZASADNIENIE

M. K. wniósł o zasądzenie od (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 182.756,71 zł, na którą składały się:

- kwota 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty,

- kwota 1044,34 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia

- kwota 3.753,90 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu,

- kwota 20.800 zł tytułem zwrotu kosztów opieki medycznej,

- kwota 27.158,47 zł tytułem utraconego wynagrodzenia,

- kwota 30.000 zł jako suma świadczeń rentowych za okres jednego roku wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia następującego po dniu wymagalności każdego świadczenia powtarzającego się. Nadto wniósł o zasądzenie kosztów procesu na jego rzecz od strony przeciwnej.

W uzasadnieniu swego stanowiska powód wskazał, iż uległ wypadkowi komunikacyjnemu w dniu 28.06.2009 r. w G.. Ubezpieczycielem sprawcy wypadku było pozwane towarzystwo ubezpieczeniowe. W wyniku wypadku powód doznał następujących obrażeń ciała: wielomiejscowego urazu narządu ruchu, otwartego złamania II stopnia kości udowej, otwartego złamania II stopnia 1/3 dalszej części trzonu kości ramiennej lewej, wieloodłamowego złamania trzonów kości przedramienia lewego ze zwichnięciem głowy kości promieniowej. W dniu zdarzenia u powoda wykonano wstępne zaopatrzenie ortopedyczne. Opracowano chirurgicznie rany po otwartych złamaniach, założono wyciąg szkieletowy nadskokowy za lewą kończyną dolną. Wykonano również zamknięte nastawienie złamań kości ramiennej lewej oraz kości przedramienia lewego. Złamanie kości trzonu ramiennej lewej ustabilizowano drutami K. Następnie kończynę lewą górną unieruchomiono w gipsie ramiennym. Po zabiegu powód nie był wybudzany. W dniu 1 lipca 2009 r wykonano zabieg zamkniętej repozycji stabilizacji gwoździem śródszpikowym złamania trzonu kości ramiennej lewej, otwartej repozycji i stabilizacji płytami rynnowymi złamań kości przedramienia lewego z nastawieniem głowy kości promieniowej. Powód wymagał przetaczania płynów krwiopochodnych z uwagi na nasiloną anemizację. W dniu 6 lipca 2009 r u powoda wykonano zabieg zamkniętej repozycji i stabilizacji gwoździem śródszpikowym złamania trzonu kości udowej lewej. W dniu 29 lipca 2009 r usunięto druty K z przedramienia lewego oraz wykonano próbę zamiany opatrunku gipsowego lewej kończyny górnej. Stwierdzono podwinięcie głowy kości promieniowej lewej. W dniu 31 lipca 2009 r wykonano zabieg ponownej repozycji złamania kości łokciowej ze zmianą rotacji odłamu dystalnego oraz rewizji stawu promieniowo - ramiennego lewego. Powód został od tego momentu pionizowany w stopniu umożliwiającym samodzielne siadanie i stawanie w asekuracji. Po powrocie do domu powód wskazał, iż wymagał przez całą dobę pomocy osób trzecich w wykonywaniu codziennych czynności. Wymagał również pomocy osób wykfalifikowanych medycznie z uwagi na konieczność zmiany opatrunków czy też podawania zastrzyków. W okresie od 6 do 16 września 2009 r powód przebywał w (...) w W.. W okresie od 19 do 23 października 2009 r powód ponownie przebywał w (...). Został przyjęty z przykurczem lewego stawu łokciowego oraz ograniczeniem ruchomości lewego nadgarstka. Kolejny pobyt powoda w ww. placówce medycznej miał miejsce w dniach od 8 do 13 listopada 2009 r. Poza tym w okresie od 1 października do 19 listopada 2009 r powód odbył systematycznie siedem spotkań diagnostyczno – terapeutycznych z powodu stanu lękowo – depresyjnego po wypadku komunikacyjnym z dnia 28.06.2009 r. W okresie od 7 do 24 grudnia 2009 r powód przebywał na Oddziale (...) Dziennej (...) system w G.. Następnie od dnia 28 grudnia 2009 r do 22 stycznia 2010 r powód przebywał w (...) (...) w W.. W trakcie pobytu w szpitalu u powoda wykonano zabieg operacyjny usunięcia materiału zapalającego, resekcji tkanek martwiczo – ropnych przedramienia lewego w tym drobnego martwaka lewej kości łokciowej. W okresie od 22 do 30 lipca 2010 r powód ponownie przebywał w Klinice (...) (...). W trakcie pobytu powoda w szpitalu wykonano zabieg rozdzielenia kości łokciowej i promieniowej, usunięcia zrostów tkanek miękkich, usunięcia tkanek tworzących staw rzekomy oraz ponownej repozycji i stabilizacji złamania kości łokciowej płytą (...) z kompresją międzyodłamkową. Włączono ćwiczenia usprawniające pod kontrolą rehabilitantów. W okresie od 1 października do 8 listopada 2010 r oraz w okresie od 4 do 20 stycznia 2011r powód przebywał w Ośrodku (...) – system (...). W okresie od 12 listopada do 5 grudnia 2010 r powód przebywał w Ośrodku (...) na Oddziale (...) (...) (...) w Sanatorium (...) w I.. W okresie od 9 do 16 maja 2010 r powód ponownie przebywał w Klinice (...) (...) (...) Szpitala (...). W trakcie pobytu powoda w szpitalu wykonano zabieg usunięcia kościozrostu promieniowo – łokciowego. Powód wskazał, iż dotychczas poniósł koszt zakupu leków i środków medycznych w wysokości 1044,34 zł. Zakup tych leków pozostaje w związku z leczeniem obrażeń doznanych przez powoda i nie został dotychczas zrefundowany przez pozwane towarzystwo ubezpieczeniowe. Ponadto powód wskazał, iż poniósł niezrefundowany przez pozwanego koszt dojazdu do placówek opieki zdrowotnej w wysokości 3753,90 zł. W okresie od 22 lipca 2009 r do 29 września 2010 r zostało przejechanych 4140 km. Pozwany wypłacił powodowi kwotę 704,39 zł z tego tytułu. Powód i jego bliscy dojeżdżali do placówek medycznych busami lub autobusami. Z tego tytułu ponieśli koszt biletów w wysokości 608,50 zł. Powód wskazał, iż wymagał opieki osób posiadających wykształcenie medyczne. Za sprawowanie tej opieki poniósł koszt w łącznej wysokości 20.800 zł w okresie od 28.06.2009 r do 01.08.2010 r. Pozwany zwrócił powodowi koszty za sprawowanie opieki osób trzecich za okres od 1.08.2010 r do 31.10.2010 r czyli w sumie 92 dni w wymiarze 6 godzin na dobę. Natomiast nie zostały pokryte koszty za okres od 28.06.2009 r do 01.08.2010 r kiedy to powód bezpośrednio po wypadku potrzebował jeszcze większej pomocy i opieki. Powód od 28.06.2010 r do 21.12.2010 r przebywał na zwolnieniu lekarskim i otrzymywał 75% wynagrodzenia z zakładu pracy, czyli utracił 3815,68 zł. Natomiast od 22.12.2010 r do 31.12.2011 r powód przebywa na rencie z tytułu częściowej niezdolności do pracy i otrzymuje co miesiąc kwotę 635,71 zł , z czego wynika, iż miesięcznie powód traci 1894,31 zł. Powód z uwagi na długi okres leczenia po wypadku stracił prace. Na skutek wypadku powód doznał urazu psychicznego. Ten krótki moment wypadku wraca do powoda często w postaci myśli natrętnych. Poza tym powód mimo leczenia i rehabilitacji nie odzyskał pełnej sprawności zdrowia, jakim cieszył się przed wypadkiem,. Obecnie powód uskarża się na trudne do wytrzymania bóle głowy w okolicach skroni. Powód meczy się również z tego powodu ,że ból zarówno głowy, ręki jak i przede wszystkim nogi przyczynił się do zaburzeń snu. Chroniczny ból i brak snu sprawiły ,że powód jest ciągle zmęczony, drażliwy, nerwowy. Ciężko jest mu porozumieć się tak ze znajomymi jak i rodziną. Powód nie może pogodzić się z tym co go spotkało. Wypadek zmienił powoda, wpłynął negatywnie na poczucie jego wartości. Zdarzenie to pokrzyżowało również plany zarówno zawodowe jak i prywatne powoda. Od października 2009 r powód miał podjąć studia podyplomowe. Podniesienie kwalifikacji zawodowych zwiększyło by w dużym stopniu prawdopodobieństwo awansu powoda. Poza tym powód pomagał rodzicom przy pracy w gospodarstwie rolnym. Po wypadku powód wymagał stałej opieki swoich rodziców, przez co zaniedbywali oni swoje obowiązki. W trakcie postępowania likwidującego szkodę pozwany wypłacił powodowi łącznie kwotę 51.174,92 zł. tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia. Zdaniem powoda kwota ta nie pokryła w pełni szkody jaką odniósł na skutek wypadku.

Pozwany (...) Towarzystwo (...) S.A z siedzibą w W. wniosło o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu poniesionych kosztów procesu.

W uzasadnieniu swego stanowiska pozwany wskazał, iż nie kwestionuje co do zasady swojej odpowiedzialności, jednakże kwestionuje wysokość dochodzonych roszczeń podnosząc, że albo nieznana jest metodologia ich wyliczenia, bądź przyjęta metodologia jest oczywiście wadliwa. Pozwany wskazał, że w toku likwidacji szkody powód żądał wypłaty zadośćuczynienia w kwocie 90.000 zł. Natomiast w pozwie została wskazana już kwota 100.000 zł, mimo, iż pozwany wypłacił powodowi kwotę 25.000 zł tytułem zadośćuczynienia. Ustalona w toku ww. postępowania kwota nie jest ostateczna ponieważ powód nie zakończył jeszcze leczenia. Natomiast wysokość zadośćuczynienia ustalonego przez pozwanego uzasadniały opinie lekarzy orzeczników wydawane w toku postępowania likwidującego szkodę. Pozwany podniósł także, iż w toku leczenia powoda najprawdopodobniej doszło do błędów w sztuce lekarskiej, za których skutki nie może ponosić odpowiedzialności pozwany. W zakresie żądania zwrotu kosztów leczenia pozwany wskazał, iż systematycznie weryfikował zgłaszane przez powoda roszczenia związane z ponoszonymi kosztami leczenia i zazwyczaj uznawał przedkładane rachunki. Niemniej jednak pozwany nie uznawał kosztów specyfików, które są albo suplementami diety zakupionymi bez wskazań lekarskich, kosmetykami bądź ogólnodostępnymi lekami stosowanymi w leczeniu schorzeń niezwiązanych ze skutkami wypadku z czerwca 2009 r. Zdaniem pozwanego roszczenie powoda w zakresie zwrotu kosztów dojazdu zmierza do wzbogacenia w sposób nieuzasadniony powoda. Jako koszt można bowiem potraktować wyłącznie koszt paliwa po wykazaniu przez stronę przeciwną dojazdów do wskazanych imiennie placówek oraz odległości dojazdów jak również średnie zużycie paliwa przez pojazd rodziców powoda. Zdaniem pozwanego w zakresie żądania zwrotu kosztów opieki uzasadnione jest żądanie powoda, ale tylko w ograniczonym rozmiarze – przez pierwsze trzy miesiące po wypadku opieka w zakresie 6h/dobę, przy czym większość tego czasu powód spędził w szpitalach, gdzie taką opiekę miał zapewnioną. W późniejszym okresie do października 2010 r uzasadniona była pomoc osób trzecich w wymiarze 2 – 3 h /dobę. Przy czym pozwany nie kwestionował stawki przyjętej przez powoda z tytułu kosztów sprawowanej opieki. W zakresie roszczenia o zwrot utraconych zarobków pozwany widział możliwość znalezienia rozwiązania zadowalającego obie strony. Roszczenie powoda w zakresie renty nie zawierało żadnego uzasadnienia, a zatem pozwanemu trudno było się do niego ustosunkować. Jednocześnie pozwany zakwestionował sposób wyliczenia odsetek przedstawiony przez powoda .

Pismem z dnia 8 sierpnia 2013 r powód rozszerzył swoje powództwo i wniósł o zasądzenia na jego rzecz od pozwanego kwoty 11.257,56 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu powoda do placówek medycznych za okres od 1 stycznia 2010 r do 13 czerwca 2013 r wraz z ustawowymi odsetkami od tej kwoty od dnia doręczenia pisma pozwanemu do dnia zapłaty. (k. 544)

Ostatecznie pismem z dnia 26 maja 2014 r (k.620 – 623) powód wniósł o z zasądzenie od (...) S.A. z siedzibą w W. na jego rzecz:

- kwoty 150.000 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia odpisu pozwu ubezpieczycielowi do dnia zapłaty,

- kwoty 519,29 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia stronie pozwanej pisma z dnia 22 lipca 2013 r do dnia zapłaty,

- kwoty 22.889,80 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu do placówek opieki medycznej wraz z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia odpisu pozwu ubezpieczycielowi do dnia zapłaty,

- kwoty 20.800 zł tytułem zwrotu kosztów opieki medycznej wraz z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia odpisu pozwu ubezpieczycielowi do dnia zapłaty,

- kwoty 39.807,57 zł tytułem utraconego wynagrodzenia za okres od 28.06.2009 r do 31.07.2013 r wraz z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia odpisu pozwu ubezpieczycielowi do dnia zapłaty

- kwoty 2.500 zł miesięcznie tytułem renty z powodu niezdolności do pracy za okres od dnia 01 sierpnia 2013 r, Nadto wniósł o zasądzenie kosztów procesu na jego rzecz od strony przeciwnej.

Pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenia na jego rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 28.06.2009 r doszło do wypadku komunikacyjnego, w którym jako pokrzywdzony uczestniczył powód M. K.. W wyniku tegoż wypadku powód doznał obrażeń ciała w postaci: wielomiejscowego urazu narządu ruchu, otwartego złamania II stopnia kości udowej lewej, otwartego złamania II stopnia 1/3 dalszej części trzonu kości ramiennej lewej, wieloodłamowego złamania trzonów kości przedramienia lewego ze zwichnięciem głowy kości promieniowej. W(...) (...) Szpitala (...) powód przebywał od dnia wypadku do 05.08.2009 r. Od dnia 28.06.2009 r do 14.07.2009 r w Klinice (...) i (...), a od 14.07 do 05.08.2009 r w Klinice (...). W dniu zdarzenia u powoda wykonano wstępne zaopatrzenie ortopedyczne. Opracowano chirurgicznie rany po otwartych złamaniach, założono wyciąg szkieletowy nadskokowy za lewą kończyną dolną. Wykonano również zamknięte nastawienie złamań kości ramiennej lewej oraz kości przedramienia lewego. Złamanie trzonu kości ramiennej lewej ustabilizowano drutami K. Następnie kończynę lewą górną unieruchomiono w gipsie ramiennym. Po zabiegu powód nie był wybudzany. W dniu 1 lipca 2009 r wykonano zabieg zamkniętej repozycji stabilizacji gwoździem śródszpikowym złamania trzonu kości ramiennej lewej, otwartej repozycji i stabilizacji płytami rynnowymi złamań kości przedramienia lewego z nastawieniem głowy kości promieniowej. Powód wymagał przetaczania płynów krwiopochodnych z uwagi na nasiloną anemizację. W dniu 6 lipca 2009 r u powoda wykonano zabieg zamkniętej repozycji i stabilizacji gwoździem śródszpikowym złamania trzonu kości udowej lewej. W dniu 29 lipca 2009 r usunięto druty K z przedramienia lewego oraz wykonano próbę zamiany opatrunku gipsowego lewej kończyny górnej. Stwierdzono podwinięcie głowy kości promieniowej lewej. W dniu 31 lipca 2009 r wykonano zabieg ponownej repozycji złamania kości łokciowej ze zmianą rotacji odłamu dystalnego oraz rewizji stawu promieniowo - ramiennego lewego. Kończynę górną lewą unieruchomiono w opatrunku gipsowym ramiennym. Powód został od tego momentu pionizowany w stopniu umożliwiającym samodzielne siadanie i stawanie w asekuracji. (karta informacyjna k. 24, historia choroby k. 25 – 33, k. 34 - 96)

W czasie pobytu powoda w szpitalu rodzice odwiedzali go codziennie, przyjeżdżali do W. busami. Gdy powód z (...) trafił na oddział ortopedii matka powoda zamieszkała u córki w W. i codziennie wiele godzin spędzała u syna w szpitalu. Ojciec powoda przyjeżdżał do niego raz na kilka dni. Dojeżdżał busem. Powód razem z matką karetką wrócił do domu po zakończeniu leczenia szpitalnego. (zeznania świadków: B. K. k. 326 – 326v, H. K. k. 326v – 327v)

Po powrocie do domu powód wymagał opieki i pomocy osób trzecich w wykonywaniu codziennych czynności. Trzeba było podać powodowi jedzenie, początkowo karmić powoda, umyć .(zaświadczenie lekarskie k. 123, zeznanie świadka B. K. k. 326 – 326v, zeznanie świadka H. K. k. 326v -327) Powód wymagał również pomocy osób wykfalifikowanych medycznie z uwagi na konieczność zmiany opatrunków czy też podawania zastrzyków. Czynności te wykonywała M. G. w okresie od 06.08.2009 r przez okres 30 dni. Za wykonywaną pracę otrzymywała wynagrodzenie w kwocie po 25 zł dziennie. (oświadczenie k. 205)

W okresie od 6 do 16 września 2009 r powód przebywał w Klinice (...), (...) (...) (...) (...) Szpitala (...) w W. celem kontynuacji leczenia po wypadku. Powód został wypisany do domu w stanie ogólnym dobrym z zaleceniem utrzymania unieruchomienia lewej kończyny górnej, chodzeniem przy pomocy kul. (karta informacyjna k. 98, historia choroby k. 104 - 115)

W okresie od 19 do 23 października 2009 r powód ponownie przebywał w Klinice (...) (...) (...) Szpitala (...). Został przyjęty celem leczenia usprawniającego, ze stwierdzonym przykurczem lewego stawu łokciowego oraz ograniczeniem ruchomości lewego nadgarstka. Prowadzono ćwiczenia usprawniające. (historia choroby k. 100-101, karta informacyjna k. 102 -103)

Kolejny pobyt powoda w ww. placówce medycznej miał miejsce w dniach od 8 do 13 listopada 2009 r. Powód został przyjęty do szpitala celem kontynuacji leczenia usprawniającego. (historia choroby k. 118 – 120, karta informacyjna k. 121)

W okresie od 1 października do 19 listopada 2009 r powód odbył systematycznie siedem spotkań diagnostyczno – terapeutycznych z powodu stanu lękowo – depresyjnego po wypadku komunikacyjnym z dnia 28.06.2009 r. (zaświadczenie lekarskie k. 122)

W okresie od 7 do 24 grudnia 2009 r powód przebywał na Oddziale (...) Dziennej (...) system w G.. Zajęcia odbywały się od poniedziałku do piątku. Ze względu na brak miejsc noclegowych powód dojeżdżał do ośrodka rehabilitacyjnego na własny koszt. (karta informacyjna k. 128)

Od dnia 28 grudnia 2009 r do 22 stycznia 2010 r powód przebywał w (...) (...) w W. z rozpoznaniem przewlekłe zakażenie w obrębie zespolenia trzonów kości łokciowej i promieniowej lewego przedramienia. W trakcie pobytu w szpitalu u powoda wykonano zabieg operacyjny usunięcia materiału zapalającego, resekcji tkanek martwiczo – ropnych przedramienia lewego w tym drobnego martwiaka lewej kości łokciowej. (karta informacyjna k. 127)

W dniu 26.01.2010 r, 28.01.2010 r oraz 2.02.2010 r powód stawiał się na kontrolę w Poradni (...) (...) celem zmiany opatrunku i kontroli ogólnego i miejscowego stanu zdrowia. Podczas ostatniej wizyty powodowi usunięto szwy skórne. (zaświadczenie k. 129)

W okresie od 22 do 30 lipca 2010 r powód ponownie przebywał w Klinice (...) (...) (...) Szpitala (...). W trakcie pobytu powoda w szpitalu wykonano zabieg rozdzielenia kości łokciowej i promieniowej, usunięcia zrostów tkanek miękkich, usunięcia tkanek tworzących staw rzekomy oraz ponownej repozycji i stabilizacji złamania kości łokciowej płytą (...) z kompresją międzyodłamkową. Włączono ćwiczenia usprawniające pod kontrolą rehabilitantów. Powód został wypisany do domu z zaleceniem ćwiczeń rehabilitacyjnych w szpitalu pod nadzorem rehabilitantów oraz lekarza prowadzącego 2 – 3 razy w tygodniu. (karta informacyjna k. 135)

W okresie od 1 października do 8 listopada 2010 r oraz w okresie od 4 do 20 stycznia 2011r powód przebywał w Ośrodku (...) – system (...) celem zastosowania ćwiczeń i leczenia usprawniającego (k. 143 - 144).

W okresie od 12 listopada do 5 grudnia 2010 r powód przebywał w Ośrodku (...) na Oddziale (...) (...) (...) w Sanatorium (...) w I.. (informacja o przebytej rehabilitacji k. 137 – 141)

W okresie od 9 do 16 maja 2010 r powód ponownie przebywał w Klinice (...) (...) (...) Szpitala (...). W trakcie pobytu powoda w szpitalu wykonano zabieg usunięcia kościozrostu promieniowo – łokciowego. (karta informacyjna k. 148)

W okresie od 09.05..2011 do 16.05.2011 r powód przebywał w Klinice (...) (...) (...) Szpitala (...) celem leczenia operacyjnego. Wykonano zabieg usunięcia kościozrostu promieniowo – łokciowego. ( karta informacyjna k. 449 – 449v)

W okresie od 24.05.2011 r do dnia 04.07.2011 r powód przebywał w Ośrodku (...) – system (...) na leczeniu usprawniającym. (k.399)

W okresie od 12.09.2011 r do dnia 23.09.2011 r powód ponownie przebywał w Ośrodku (...) – system (...) na zabiegach ambulatoryjnych celem zastosowania leczenia usprawniającego. (k.394)

W okresie od 26.06.2012 do 03.07.2012 r powód przebywał w Klinice (...) (...) (...) Szpitala (...) z rozpoznaniem: zapalenie tkanki łącznej innych części kończyny. Zakażenie w obrębie zespolenia lewej kości łokciowej, kościozrost promieniowo – łokciowy. W dniu 29.06.2012 r wykonano u powoda zabieg usunięcia zespolenia lewej kości łokciowej, resekcję tkanek martwiczo – ropnych przedramienia lewego. (karta informacyjna k. 403 – 403v, historia choroby k. 404 - 420v)

W okresie od 18.02.2013 r do dnia 01.03.2013 r powód przebywał w Ośrodku (...) – system (...) na leczeniu usprawniającym. (k.522)

W trakcie całego procesu powód leczenia wymagał przyjmowania preparatów białkowych i witaminowych oraz wykonywania szeregu ćwiczeń, także za pomocą urządzenia wibrująco – masującego np. Trener G.. (zaświadczenie lekarskie k. 124 – 125, k. 133) Poza tym powód musiał przyjmować leki zgodnie z zaleceniami lekarzy, stosować środki opatrunkowe oraz przyjmować leki przeciwbólowe w razie potrzeby. (Wyjaśnienia powoda składane wtoku sprawy, informacje w kartach informacyjnych z leczenia szpitalnego, faktury k. 150 - 167).

Powód i jego bliscy dojeżdżali do placówek medycznych busami, autobusami, a także własnym samochodem. Z tego tytułu ponosili określone koszty. (bilety k. 172 – 177).

M. K. w chwili wypadku był zatrudniony w Oddziale Spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w Pilawie jako referent do spraw inwestycji. Stosunek pracy ustał w dniu 21.12.2010 r na podstawie art. 53 par. 1 pkt. 1b k.p. (świadectwo pracy k. 218, rozwiązanie umowy o pracę k. 220)

Powód od dnia wypadku do dnia 21.12.2009 r przebywał na zwolnieniu lekarskim. Dochody powoda przed wypadkiem wynosiły po uśrednieniu kwotę 2530,02 zł. Kwota ta została przyjęta do obliczenia zasiłku chorobowego przez pracodawcę. Od dnia 28.06.2009 do 30.07.2009 r powód otrzymał wynagrodzenie chorobowe, od dnia 31.07.2009 r do 30.11.2009 r powód otrzymywał zasiłek chorobowy. (zaświadczenie k. 206) Od dnia 27.12.2009 r do dnia 24.06.2010 r powód otrzymywał świadczenie rehabitacyjne w wysokości 90% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego za okres od dnia 27.12.2009 r do 26.03.2010 r oraz za okres od 27.03.2010 r do dnia 24.06.2010 r. w wysokości 75% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego (decyzja k. 213- 214). Od dnia 25.06.2010 r do 21.12.2010 r powód otrzymywał świadczenie rehabilitacyjne w wysokości 75% podstawy wymiaru. (decyzja k. 216- 217)

M. K. na skutek obrażeń odniesionych w wypadku został uznany za niezdolnego do pracy począwszy od dnia 21.12.2009 r do 21.12.2010 r (zaświadczenie k. 214, 215) Orzeczeniem z dnia 13.12.2010 r M. K. został uznany za częściowo niezdolnego do pracy do dnia 30.06.2011 r., kolejnym orzeczeniem z dnia 13.06.2011 r za częściowo niezdolnego do pracy do dnia 31.12.2011 r., kolejnym orzeczeniem z dnia 14.12.2011 r za częściowo niezdolnego do pracy do dnia 30.06.2012 r., kolejnym orzeczeniem z dnia 05.07.2012 r za częściowo niezdolnego do pracy do dnia 31.07.2013 r. (orzeczenie k. 219, k. 223, k. 396, k. 402)

Decyzją z dnia 31.12.2010 r M. K. została przyznana renta w wysokości 729,35 zł brutto (635,71 zł netto) począwszy od dnia1.02.2011 r. Za okres od dnia 22.12.2010 r do 31.01.2011 r tytułem renty powód otrzymał kwotę 824,83 zł netto. Decyzją z dnia 30.06.2011 r ponownie została ustalona renta na rzecz M. K. w wysokości 653,28 zł netto, począwszy od 1.07.2011 r. (decyzja k. 221- 222, k. 224) Decyzją z dnia 30.12.2011 r ponownie została ustalona renta na rzecz M. K. w wysokości 653,28 zł netto, począwszy od 1.01.2012 r. (decyzja k. 395) Decyzją z dnia 20.07.2012 r ponownie została ustalona renta na rzecz M. K. w wysokości 696,75 zł netto, począwszy od 1.08.2012 r.(k. 401)

W toku postepowania likwidującego szkodę pozwany przyznał na rzecz M. K. tytułem zadośćuczynienia kwotę 25.000 zł oraz tytułem odszkodowania następujące kwoty:

- kwotę 25.261,67 zł decyzja z dnia 03.12.2009 r. (k. 261- 262),

- kwotę 221,75 zł decyzja z dnia 29.12.2009 r (k. 266-267),

- kwotę 2.491,92 zł decyzja z dnia 06.01.2010 r (k. 268 - 269),

- kwotę 232,34 zł decyzja z dnia 02.03.2010r k. (272- 273)

- kwotę 11.097,12 zł decyzja z dnia 14.06.2010 r (k. 274 – 275)

- kwotę 3.778,46 zł decyzja z dnia 20.07.2010 r (k. 276 – 277)

- kwotę 76,51 zł decyzja z dnia 27.07.2010 r (k. 278)

- kwotę 5.706,95 zł decyzja z dnia 18.10.2010 r k. (279 – 280)

- kwotę 877,51 zł decyzja z dnia 06.12.2010 r (k. 281)

- kwotę 165 zł decyzja z dnia 21.03.2011 r (k. 282 )

- kwotę 1265,74 zł decyzja z dnia 29.06.2011 r (k. 283)

Sprawca wypadku, w którym obrażenia odniósł M. K. został uznany za winnego tego ,że kierując samochodem osobowym w sposób umyślny naruszył zasadę ruchu drogowego określoną w art. 24 ust. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym i że podczas manewru wyprzedzania rozpoczął hamowanie, w wyniku czego doprowadził do utraty panowania nad pojazdem, zjechał na lewy pas jezdni, przez co doprowadził do zderzenia z jadącym z naprzeciwka samochodem prowadzonym przez M. K.. Na podstawie art. 46 par. 2 k.k. wyrokiem z dnia10 listopada 2011 r Sąd Rejonowy w Otwocku orzekł od sprawcy wypadku A. R. na rzecz pokrzywdzonego M. K. nawiązkę w wysokości 46.000 zł. (wyrok k.337 - 337v) Wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 12 grudnia 2012 r ww. nawiązka została obniżona do kwoty 25.000 zł. ( wyrok k. 605)

Następstwa obrażeń odniesionych przez powoda w wypadku mają charakter trwały. Uszczerbek na zdrowiu o charakterze trwałym, jaki powód odniósł na skutek odniesionych obrażeń neurologicznych i w zakresie narządów ruchu wynosi łącznie 45%. Rokowanie powoda na przyszłość w zakresie narządu ruchu są stabilne, stan zdrowia nie powinien się pogarszać. Powód nie wróci jednak do pełnej sprawności sprzed wypadku, zwłaszcza w zakresie funkcji lewego stawu łokciowego i lewego przedramienia. Powód może wykonywać pracę umysłową, zarządzającą. W zakresie układu nerwowego obwodowego u powoda rozpoznano częściowe uszkodzenie nerwu pośrodkowego lewego, związane z przebytym wieloodłamowym złamaniem obu kości przedramienia lewego, które dodatkowo zmniejsza sprawność dłoni, gdyż jest powodem dolegliwości bólowych i drętwienia. Uszkodzenie to ma charakter trwały. (opinia biegłej z zakresu neurologii k. 560 – 562, opinia biegłego z zakresu ortopedii i rehabilitacji medycznej k. 353 – 358, k. 475 - 476)

M. K. do dnia wypadku prowadził aktywne życie zawodowe i towarzyskie. Dodatkowo pomagał w gospodarstwie rolnym swoich rodziców, u których zamieszkiwał. Powód ma wyksztalcenie wyższe inżynier budownictwa. Od października 2009 r powód miał podjąć studia magisterskie, których ukończenie dawałoby mu w przyszłości możliwość zdobycia uprawnień budowlanych. Do tego niezbędna jest 3 letnia praktyka na budowie i 2 letnia praktyka w biurze projektowym. Obecne ograniczenia zdrowotne powoda są przeciwskazaniem do zatrudnienia na budowie, a szczególnie tam, gdzie wymagana jest praca na wysokości i głębokości oraz praca, gdzie niezbędna jest pełna sprawność psychoruchowa. P. jest również ciężka praca fizyczna, długotrwałe przebywanie w pozycji wymuszonej, długotrwałe chodzenie. Powód w bardzo ograniczonym zakresie może uczestniczyć w pracach w gospodarstwie rolnym, głównie jako głos doradczy ewentualnie jako osoba zajmująca się księgowością lub nadzorem. ( opinia biegłego z zakresu medycyny pracy k. 513 – 515)

Na skutek obrażeń po wypadku powód znalazł się w sytuacji, gdy nagłe i znaczące zdezorganizowanie życia, niepewność co do ostatecznych efektów leczenia oraz cierpienia fizyczne stało się źródłem niepokoju emocjonalnego a także zrodziło wiele negatywnych emocji. Po wypadku powód cierpiał na stany lekowo depresyjne, które objawiały się pogorszeniem nastroju, zmniejszeniem energii i aktywności oraz zainteresowań. Zaburzenia jakie powód w dalszym ciągu ujawnia spełniają kryteria zespołu stresu pourazowego. Obecnie ich stopień nasilenia jest łagodny. Z uwagi na długotrwale utrzymujące się objawy wskazane byłoby objecie powoda opieką psychologiczną. (opinia biegłego psychologa k. 487 – 490)

Obecny stan zdrowia powoda jest wynikiem wyłącznie obrażeń odniesionych w wypadku. Skomplikowany charakter złamań źle rokował, co do uzyskania zrostu złamania i odzyskania stanu czynnościowego sprzed złamania. Zdaniem biegłego ortopedy na podstawie odstępnej dokumentacji lekarskiej nie można stwierdzić, że obecny stan zdrowia powoda jest następstwem powikłań w leczeniu w postaci przewlekłego zakażenia w obrębie zespolenia trzonów kości łokciowej i promieniowej lewego przedramienia. Nie można także stwierdzić, że jest to skutek błędu w procesie leczenia. (opinia biegłego z zakresu ortopedii i rehabilitacji medycznej k. 353 – 358, k. 475 - 476)

Sąd zważył, co następuje:

W myśl przepisów kodeksu cywilnego zadośćuczynienie pieniężne może być przyznane poszkodowanemu w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 k.c.) Zadośćuczynienie ma stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości), cierpienia psychiczne (ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci np. wyłączenia z normalnego życia). Zadośćuczynienie pieniężne ma na celu przede wszystkim złagodzenie tych cierpień.

W przedmiotowej sprawie poza sporem jest rodzaj odniesionych przez powoda obrażeń oraz następstw i skutków tych obrażeń, odczuwalnych przez powoda do chwili obecnej. Na skutek obrażeń odniesionych w wypadku komunikacyjnym powód z czynnego zawodowo, młodego mężczyzny, w pełni sprawnego fizycznie oraz psychicznie zmienił się w osobę, która przez okres sześciu miesięcy wymagała stałej kilkugodzinnej pomocy innej osoby. Po tym okresie sprawność powoda była nadal ograniczona w takim stopniu, że do maja 2011 r wymagał pomocy osoby trzeciej w ograniczonym dwugodzinnym zakresie. Obecny stan fizyczny powoda był poprzedzony długotrwałym procesem leczenia, powód był wielokrotnie hospitalizowany i rehabilitowany. Przy czym rehabilitacja powoda trwa do chwili obecnej. Nie ma wprawdzie tak intensywnego przebiegu jak w pierwszych trzech latach po wypadku, ale wymagana jest w razie zaostrzenia dolegliwości. Powyższe wynika jednoznacznie z treści opinii biegłego z zakresu ortopedii. Rozmiar cierpień fizycznych, jakich doznał powód na skutek wypadku komunikacyjnego i związanych z nim obrażeń ciała jest znaczny. Do chwili obecnej powód odczuwa dolegliwości bólowe związane z obecnym stanem zdrowia. Z opinii biegłych lekarzy sporządzonych w tej sprawie jednoznacznie wynika, iż obecny stan zdrowia powoda jest utrwalony. Z opinii biegłego z zakresu rehabilitacji i ortopedii wynika, iż następstwa obrażeń odniesionych przez powoda w wypadku mają charakter trwały. Uszczerbek na zdrowiu o charakterze trwałym, jaki powód odniósł na skutek odniesionych obrażeń wynosi 40%. Powód nie wróci do pełnej sprawności sprzed wypadku, zwłaszcza w zakresie funkcji lewego stawu łokciowego i lewego przedramienia. Powód obecnie może wykonywać tylko pracę umysłową i zarządzającą. Zdaniem biegłego rokowanie powoda na przyszłość w zakresie narządu ruchu są stabilne, stan zdrowia nie powinien się pogarszać. (opinia biegłego k. 353 – 358, k. 475 - 476) Z opinii biegłego neurologa wynika ,iż w zakresie układu nerwowego obwodowego u powoda rozpoznano częściowe uszkodzenie nerwu pośrodkowego lewego, związane z przebytym wieloodłamowym złamaniem obu kości przedramienia lewego, które dodatkowo zmniejszyło sprawność dłoni, gdyż jest powodem dolegliwości bólowych i drętwienia. Uszkodzenie to ma charakter trwały. Tym samym, zdaniem biegłego, powód odniósł trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 5%. (k. 560 – 562)

Powód ma wyksztalcenie wyższe inżynierskie - inżynier budownictwa. Miał w planach dalszą edukację. Chciał kontynuować studia magisterskie i zdobyć uprawnienia budowlane (projektowe i wykonawcze). Do tego niezbędna jest 3 letnia praktyka na budowie i 2 letnia praktyka w biurze projektowym. Jak wynika z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy obecne ograniczenia zdrowotne powoda są przeciwskazaniem do zatrudnienia na budowie, a szczególnie tam, gdzie wymagana jest praca na wysokości i głębokości oraz praca, gdzie niezbędna jest pełna sprawność psychoruchowa. Występujące u powoda ograniczenia w dalszym procesie kształcenia i zatrudnieniu dotyczą wykonywania precyzyjnych prac, prac wymagających pełnej sprawności psychofizycznej np. prace na wysokości, głębokości, przy maszynach w ruchu, prace gdzie wymagana jest pełna sprawność w zakresie siły mięśniowej kończyn górnych i dolnych. Przeciwskazana jest również ciężka praca fizyczna, długotrwałe przebywanie w pozycji wymuszonej, długotrwałe chodzenie. Z uwagi na niezakończony proces leczenia i rehabilitacji, zdaniem biegłego, powód może wymagać skróconego czasu pracy i częstszych przerw podczas wykonywania pracy ze względu na swoje ograniczenia zdrowotne w zakresie układu ruchu w zależności od efektów rehabilitacji. (opinia k. 513 – 515) Przed wypadkiem powód aktywnie uczestniczył w prowadzeniu gospodarstwa rolnego wraz ze swoimi rodzicami. Wynika to jednoznacznie z zeznań wysłuchanych w sprawie świadków oraz wyjaśnień samego powoda. Obecnie, jak wynika z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy, powód w bardzo ograniczonym zakresie może uczestniczyć w pracach w gospodarstwie rolnym, głównie jako głos doradczy ewentualnie jako osoba zajmująca się księgowością lub nadzorem. (opinia k. 513 – 515)

M. K. do dnia wypadku prowadził aktywne życie zawodowe i towarzyskie. Od października 2009 r powód miał podjąć studia magisterskie, których ukończenie dawałoby mu w przyszłości możliwość zdobycia uprawnień budowlanych. Z opinii biegłego psychologa wynika, iż na skutek obrażeń po wypadku powód znalazł się w sytuacji, gdy nagłe i znaczące zdezorganizowanie życia, niepewność co do ostatecznych efektów leczenia oraz cierpienia fizyczne stało się źródłem niepokoju emocjonalnego, a także zrodziło wiele negatywnych emocji. Dla powoda wymuszona przez wypadek rezygnacja z dalszego kształcenia, które miało poprawić w przyszłości jego status ekonomiczny i dać poczucie większej konkurencyjności i atrakcyjności na rynku pracy było sytuacją rodzącą silną frustrację. Po wypadku powód cierpiał na stany lekowo - depresyjne, które objawiały się pogorszeniem nastroju, zmniejszeniem energii i aktywności oraz zainteresowań. Obecnie powód jeździ samochodem tylko w koniecznych sytuacjach, jeżeli jest to możliwe rezygnuje z kierowania pojazdem. W związku ze zmianą aktywności życiowej , która stanowi wynik przedmiotowego zdarzenia powód nie jest w stanie sam zaspokoić własnych potrzeb aprobaty społecznej, samorealizacji oraz bezpieczeństwa emocjonalnego. Nie jest w stanie zaspokoić również potrzeb ekonomicznych swojej rodziny, co rodzi w nim stan frustracji i poczucie winy. Powód obecnie nie dąży do kontaktów interpersonalnych, a wręcz się z nich wycofuje. Wstydzi się swojej niepełnosprawności. Powód musi poradzić sobie ze zmianą ról zawodowych i rodzinnych oraz zmianą zdolności do funkcjonowania w typowy dla siebie sposób, Zaburzenia jakie powód obecnie ujawnia, zdaniem biegłego psychologa, spełniają kryteria zespołu stresu pourazowego. Obecnie ich stopień nasilenia jest łagodny. Z uwagi na długotrwale utrzymujące się objawy, zdaniem biegłego, wskazane byłoby objęcie powoda opieką psychologiczną. (opinia k. 487 – 490)

W ocenie Sądu wszystkie opinie sporządzone przez biegłych lekarzy w tej sprawie, a cytowane wyżej, są w pełni wiarygodne. Zostały wydane na podstawie całokształtu materiału dowodowego zebranego w sprawie oraz po badaniu powoda. Z tych względów ustalając rozmiar cierpień fizycznych oraz psychicznych powoda na skutek doznanych w wypadku obrażeń Sąd miał na uwadze treść ww. opinii i wnioski w nich zawarte.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci zeznań świadków, dokumentacji medycznej, opinii biegłych lekarzy wynika, iż po wypadku sytuacja życiowa powoda zmieniła się w sposób trwały i niekorzystny dla niego. Przez okres kilku lat od wypadku powód był początkowo niezdolny do pracy całkowicie, następnie częściowo. Powód nie będzie mógł w przyszłości pracować w wybranym zawodzie, ani w gospodarstwie rolnym. Praca wykonywana przed wypadkiem przez powoda była dla niego znaczącą częścią życia i dawała mu dużo satysfakcji. Pozbawienie powoda możliwości pracy w wybranym i wyuczonym zawodzie odbiera on jako dodatkową krzywdę.

Wszystkie te okoliczności przemawiają w ocenie Sądu za uznaniem, iż wypłacone dotychczas powodowi zadośćuczynienie w kwocie 25.000 zł przez pozwane towarzystwo ubezpieczeń jest kwotą niewystarczającą, z uwagi na znaczny rozmiar cierpień fizycznych i psychicznych powoda, a związanych bezpośrednio z obrażeniami odniesionymi w wypadku i obecnym stanem zdrowia, który jest tego następstwem. Ustalając, zatem wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia Sąd miał na uwadze fakt, iż zdrowie jest dobrem szczególnie cennym, a zatem przyjmowanie niskich kwot zadośćuczynienia w przypadkach poważnych uszkodzeń ciała prowadziłoby do niepożądanej deprecjacji tego dobra. Celem zadośćuczynienia jest wyłącznie złagodzenie doznanej przez poszkodowanego krzywdy, wobec czego również utrata zdolności do pracy zarobkowej w wybranym i wyuczonym zawodzie ma wpływ na wysokość zadośćuczynienia, o ile łączy się z poczuciem krzywdy spowodowanej niemożnością wykonywania wybranego i wyuczonego zawodu.

Zadośćuczynienie z art. 445 k.c. ma przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Wszystkie wyżej wskazane okoliczności przemawiają za tym, aby wysokość zadośćuczynienia należnego powodowi w przedmiotowej sprawie kształtowała się na znacznie wyższym poziomie niż wskazywała to strona pozwana. Powód jako kwotę dochodzoną pozwem wskazał kwotę 150.000 zł. Przy czym w toku likwidacji szkody pozwany wypłacił powodowi tytułem zadośćuczynienia kwotę 25.000 zł. Okoliczność ta nie była kwestionowana w toku postepowania w sprawie przez powoda.

Zdaniem Sądu okoliczności tej sprawy uzasadniają ustalenie wysokości należnego na rzecz powoda zadośćuczynienia w wysokości 150.000 zł. Przy uwzględnieniu kwoty wypłaconej w toku postępowania szkodowego przez pozwanego powstała kwota 125.000 zł, która została uwzględniona przez Sąd i wskazana w wyroku. Zdaniem Sądu tak określona kwota jest utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa, przy jednoczesnym uwzględnieniu kompensacyjnego charakteru zadośćuczynienia. Ustalając wysokość należnego na rzecz powoda zadośćuczynienia Sąd miał na uwadze także fakt ,iż wobec sprawcy wypadku został nałożony obowiązek zapłaty na rzecz powoda nawiązki w kwocie 25.000 zł. Obowiązek ten dotychczas przez sprawcę wypadku nie został wykonany , jednak nie oznacza to ,że powód nie może dochodzić wykonania tego obowiązku. Jednocześnie Sąd zasądził odsetki od kwoty 125.000 zł od dnia wydania wyroku w sprawie do dnia zapłaty. Powyższe stanowisko uzasadnione jest tym ,iż proces leczenia powoda oraz rehabilitacji nie był zakończony w momencie wnoszenia przez M. K. powództwa w tej sprawie. Dokumentacja lekarska dotycząca przebiegu leczenia oraz rehabilitacji składana była przez cały okres trwania postepowania. Pełen rozmiar doznanej przez powoda krzywdy na skutek wypadku dało się ustalić po sporządzeniu opinii przez kilku biegłych lekarzy w toku postępowania dowodowego. Sam powód kilkakrotnie zmieniał wysokość dochodzonej z tego tytułu kwoty, w postępowaniu likwidującym szkodę wnosząc o 90.000 zł, w pozwie o 100.000 zł a ostatecznie w piśmie z dnia 26.05.2014 r wnosząc o 150.000 zł. Wszystkie te okoliczności uzasadniają przyjęcie stanowiska ,iż pełen rozmiar krzywdy powoda został ustalony dopiero w toku postepowania w tej sprawie, a zatem odsetki od zasądzonej z tego tytułu kwoty powinny biec od dnia wydania wyroku.

W tym miejscu wskazać należy ,iż obecny stan zdrowia powoda jest wynikiem wyłącznie obrażeń odniesionych w wypadku. Zdaniem biegłego z zakresu ortopedii nie można uznać, że obecny stan zdrowia powoda jest następstwem powikłań w leczeniu w postaci przewlekłego zakażenia w obrębie zespolenia trzonów kości łokciowej i promieniowej lewego przedramienia, wynikających z niewłaściwego sposobu leczenia czy zaniedbań personelu medycznego. Nie można także stwierdzić, że jest to skutek błędu w procesie leczenia. Skomplikowany charakter złamań źle rokował, co do uzyskania zrostu złamania i odzyskania stanu czynnościowego sprzed złamania. (opinia k. 353 – 358, k. 475 - 476) Pozwany nie przedstawił w toku procesu innych dowodów, które ewentualnie miałyby uzasadniać tezę, iż zaniedbania medyczne przyczyniły się do obecnego stanu zdrowia powoda.

W toku przedmiotowej sprawy powód domagał się również zasądzenia na jego rzecz odszkodowania w wysokości 20.800 zł z tytułu poniesionych kosztów opieki, jakiej wymagał po wypadku. Z zeznań świadków B. K. i H. K. wynikało, iż po powrocie do domu powód wymagał opieki i pomocy osób trzecich w wykonywaniu codziennych czynności. Trzeba było podać powodowi jedzenie, początkowo karmić powoda, umyć, przewrócić na bok. Powód wymagał również pomocy osób wykfalifikowanych medycznie z uwagi na konieczność zmiany opatrunków czy też podawania zastrzyków. Czynności te wykonywała M. G. w okresie od 06.08.2009 r przez okres 30 dni. Przy czym za wykonywaną pracę otrzymywała wynagrodzenie w kwocie po 25 zł dziennie. Okoliczność ta nie była kwestionowana przez pozwanego. Jak wynika z opinii biegłego z zakresu ortopedii w pierwszym okresie po wypadku do 6 miesięcy powód wymagał pomocy ze strony otoczenia w wymiarze do 6 – 8 godz. dziennie. Spowodowane to było tym ,iż wykonywanie nawet podstawowych czynności w okresie kiedy nie doszło do konsolidacji złamań wiązało się z ryzykiem zruszenia nastawionych złamań i powikłaniami zrostu złamania kości udowej lewej, złamania kości ramiennej lewej, wieloodłamowych złamań kości przedramienia lewego. Po tym okresie powód wymagał pomocy do 2 godz. dziennie. Ustalając zasadność żądania powoda Sąd miał na uwadze powyższe zeznania świadków oraz wnioski z opinii biegłego, jak również czas przebywania powoda w oddziałach szpitalnych we wskazanym wyżej okresie. Od dnia 28.06.2009 r do 14.07.2009 r powód przebywał w Klinice (...) i(...), gdzie rodzina mogła go odwiedzić jedynie w wyznaczonym czasie. Nikt z rodziny nie mógł wówczas wykonywać wobec powoda czynności pielęgnacyjnych. Wynika to także z zeznań świadka B. K.. Od 14.07 do 05.08.2009 r powód przebywał w Klinice (...). Jak wskazała świadek B. K. była wówczas codziennie obecna przy powodzie, jednak trudno uznać, aby wykonywała wówczas czynności pielęgnacyjne w stosunku do powoda w rozmiarze od 6 – 8 godzin dziennie. Zwłaszcza, iż z uwagi na stan zdrowia powód wymagał specjalistycznej opieki także w zakresie jego pielęgnacji. Poza tym w czasie pobytu w szpitalu powód miał zapewnioną opiekę personelu medycznego w tym zakresie, a wsparcie psychiczne rodziny nie może być traktowane jako opieka, której koszt podlega zwrotowi. Tym samym przy ustalania kosztów opieki sprawowanej przez osoby najbliższe nad powodem Sąd nie uwzględnił okresów kiedy powód przebywał w szpitalu. Brak jest jakichkolwiek dowodów, aby podczas tych pobytów powoda w szpitalu rodzina sprawowała nad nim opiekę w rozmiarze wskazanym przez biegłego. Tym samym Sąd przy ustalaniu zakresu sprawowanej opieki uwzględnił następujący okres sześciu miesięcy od dnia wypadku:

- 28.06 -30.06.2009 r – czas pobytu w szpitalu – bez zwrotu kosztów,

- lipiec 2009 r – czas pobytu w szpitalu – bez zwrotu kosztów,

- sierpień – uwzględniono 27 dni pobytu w domu,

- wrzesień – uwzględniono 20 dni pobytu w domu

- październik – uwzględniono 27 dni pobytu w domu,

- listopad – uwzględniono 25 dni pobytu w domu,

- grudzień uwzględniono 27 dni pobytu w domu, w tym czasie powód był w okresie od 7 do 24.12. dowożony przez pięć dni w tygodniu na zajęcia rehabilitacyjne. Razem za ww. okres Sąd uwzględnił 126 dni, przyjmując średnio 7 godzin dziennie opieki nad powodem, co dało 882 godziny opieki przez okres sześciu miesięcy. Strony zgodnie jako stawkę godzinową opieki wskazały kwotę 8 zł. W ten sposób powstała kwota 7.056 zł ( 8zł x 882 godziny). Ponieważ powód domagał się zasądzenia kosztów opieki za okres do 1 sierpnia 2010 r Sąd w pozostałej części zgodnie z wnioskami biegłego ortopedy uwzględnił czas niezbędnej opieki nad powodem w rozmiarze 2 godziny dziennie. W tym w miesiącu styczniu 2010 r – 9 dni, cały luty, cały marzec, cały kwiecień, cały maj, cały czerwiec, lipiec – 23 dni tj. w roku 2010 łącznie 182 dni. Liczba dni pomnożona przez 2 godziny dała liczbę 364 godzin, co przy stawce 8 zł/godz. dało kwotę 2.912 zł. Łącznie z tytułu opieki za żądany przez powoda okres Sąd ustalił kwotę 9.968 zł W tym czasie powód poniósł również koszt opieki pielęgniarskiej w wysokości 750 zł. Po zsumowaniu kwoty te dały kwotę 10.718 zł. Jak wynika z dokumentacji zawartej w aktach szkodowych pozwany zapłacił w toku likwidacji szkody powodowi z tytułu opieki, w tym kosztów opieki pielęgniarskiej kwotę łączną 5.166 zł. Tym samym po odjęciu wypłaconej przez pozwanego kwoty pozostała kwota 5.552 zł z tytułu należnych na rzecz powoda kosztów opieki. Taką też kwotę Sąd uwzględnił w wyroku. Odsetki od tej kwoty Sąd uwzględnił od dnia doręczenia pozwu ubezpieczycielowi. Już w toku postępowania likwidującego szkodę była możliwość właściwego wyliczenia kosztów tej opieki, żadne nowe okoliczności w tym zakresie nie zostały ustalone wtoku postepowania w przedmiotowej sprawie.

W zakresie zwrotu kosztów leczenia powód w pozwie wnosił o zasądzenie kwoty 1044,34 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia, następnie w piśmie procesowym w dniu 26 maja 2014 r wskazał, iż z tego tytułu domaga się kwoty 519,29 zł nie wskazując jednocześnie, aby ograniczał wcześniejsze żądanie do tej kwoty. Z treści tego pisma wynika, iż ww. kwota stanowi dodatkowe żądanie ponad zgłoszone w pozwie. Świadczy o tym także żądanie w zakresie zasądzenia odsetek od dnia 22 lipca 2013 r, kiedy to kwota została zgłoszona jako dodatkowe żądanie. Ustalając zasadność żądania powoda w tym zakresie Sąd miał na uwadze zalecenia lekarskie znajdujące się na kartach informacyjnych leczenia szpitalnego w zakresie przepisanych powodowi leków oraz zaświadczenia lekarskie o konieczności stosowania odpowiednich leków i odżywek przez powoda. W trakcie całego procesu leczenia powód wymagał przyjmowania preparatów białkowych i witaminowych oraz wykonywania szeregu ćwiczeń, także za pomocą urządzenia wibrująco – masującego np. Trener Gym. (zaświadczenie lekarskie k. 124 – 125, k. 133) W zakresie kwoty 1044,34 zł Sąd uwzględnił następujące koszty zakupu leków:

- faktura VAT nr (...) zakup leków Falvit i Lecithine (preparaty witaminowe)

- paragon nr (...) zakup leku Rutinacea (preparat wzmacniająco – witaminowy) ,

- paragon nr (...) leki z pozycji 1,2,3 ( preparaty magnezowe oraz witaminowe),

- faktura nr (...) lek z pozycji nr 2 (preparat witaminowy),

- faktura nr (...) leki z pozycji 1 i 2 (maści witaminowe, ochronno – gojące),

- faktura nr (...) w całości (odżywki białkowo - witaminowe),

- faktura nr (...) lek z poz. 1 (preparat witaminowy),

- faktura nr (...) leki z pozycji 1, 3 i 4 (preparaty magnezowo – witaminowe),

- faktura nr (...) leki z pozycji 1 i 2 (preparat witaminowy, maść przeciwzapalna, gojąca),

- faktura nr (...) urządzenie wskazane w zaświadczeniu lekarskim,

- faktura nr (...) w całości (odżywki białkowo - witaminowe),

- rachunek dotyczący kosztów psychoterapii indywidualnej w listopadzie 2009 r w całości,

- faktura nr (...) lek z pozycji 4. (preparat witaminowy)

- faktura nr (...) w całości (materiały opatrunkowe , igły strzykawki),

- faktura nr (...) w całości (materiały opatrunkowe , igły strzykawki),

Tym samym łącznie Sąd uwzględnił kwotę 803,70 zł z tytułu kosztów leczenia niezasadnie nieuwzględnionych przez pozwanego.

W zakresie kwoty 519,29 zł Sąd uwzględnił następujące koszty zakupu leków:

- faktura nr (...) w całości (środki opatrunkowe oraz zlecone w karcie informacyjnej leczenia),

- faktura (...) w całości (leki zlecone w karcie informacyjnej z leczenia).

W pozostałym zakresie wniosek powoda nie został uwzględniony. Faktura (...) była nieczytelna, a zatem nie mogła zostać oceniona przez Sąd pod względem zasadności, w zakresie faktury nr (...) nie wskazano związku leku ze schorzeniem powoda. Tym samym łącznie Sąd uwzględnił kwotę 255,78 zł. W tym miejscu wskazać należy ,iż przy analizowaniu każdej faktury Sąd miał na uwadze wypłaty dokonane przez pozwanego w toku postępowania likwidującego szkodę jak również związek leków wskazanych w fakturach ze schorzeniami powoda. Środki kosmetyczne, leki od bólu gardła, maści nie mające związku ze schorzeniami, generalnie środki nie potwierdzone w kartach informacyjnych z prowadzonego leczenia oraz zaświadczeniach lekarskich nie zostały przez Sąd uwzględnione. Łącznie tytułem zwrotu kosztów leczenia Sąd uwzględnił kwotę 1059,46 zł. Przy czym zgodnie ze zgłoszonymi żądaniami odsetki od kwoty 803,70 zł Sąd uwzględnił od dnia doręczenia pozwu ubezpieczycielowi, a od kwoty 255,76 zł od dnia doręczenia pisma ze zgłoszonym żądaniem w tym zakresie (pismo z dnia 22 lipca 2013 r) ubezpieczycielowi. W ocenie Sądu złożone przez powoda zaświadczenia lekarskie wskazujące na potrzebę stosowania określonych preparatów oraz dokumentacja medyczna pozwalały na prawidłową ocenę żądań powoda już po zgłodzeniu ich w postępowaniu likwidującym szkodę i po wezwaniu do zapłaty w tym zakresie.

Powód M. K. wnosił o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz zwrotu kosztów utraconego wynagrodzenia za okres od 28 czerwca 2009 do 31 lipca 2013 r. Dochody powoda przed wypadkiem wynosiły po uśrednieniu kwotę 2530,02 zł. Kwota ta została przyjęta do obliczenia zasiłku chorobowego przez pracodawcę. Również kwota w takiej wysokości została wskazana przez powoda, a jednocześnie wysokość tej kwoty nie była kwestionowana przez pozwanego. Powód od dnia wypadku do dnia 21.12.2009 r przebywał na zwolnieniu lekarskim. Od dnia 28.06.2009 do 30.07.2009 r powód otrzymał wynagrodzenie chorobowe. Od dnia 31.07.2009 r do 30.11.2009 r powód otrzymywał zasiłek chorobowy. Łącznie za ten okres powód potrzymał kwotę 8.662,40 zł. Powinien natomiast otrzymać wynagrodzenie w wysokości 5 x 2530,02 zł czyli 12.650,10 zł, powiększone o różnicę w wynagrodzeniu za miesiąc czerwiec tj. kwotę 474,10 zł czyli łącznie 13.124,20 zł. (zaświadczenie k. 206) Różnica pomiędzy tymi kwotami wyniosła 4.461,80 zł jako szkoda dla powoda z tytułu utraconego zarobku. W grudniu powód otrzymał zasiłek chorobowy w wysokości 75% wynagrodzenia czyli 1897,50 zł. Różnica z tego tytułu na szkodę powoda wyniosła 632,52 zł ( 2530,02 – 1897,50 zł). Od dnia 27.12.2009 r do dnia 24.06.2010 r powód otrzymywał świadczenie rehabitacyjne. Za okres od dnia 27.12.2009 r do 26.03.2010 r w wysokości 90% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Tym samym za okres trzech miesięcy powód uzyskiwał świadczenie w wysokości 2.277 zł miesięcznie. Różnica z tego tytułu na szkodę powoda wyniosła 759,06 zł ( 253,02 zł x 3 miesiące). Za okres od 27.03.2010 r do dnia 24.06.2010 r. powód uzyskiwał świadczenie w wysokości 75% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego czyli 1.897,50 zł. Różnica z tego tytułu na szkodę powoda wyniosła 1897,56 zł (632,52 zł x 3 miesiące). Od lipca 2010 r do grudnia 2010 r powód otrzymywał świadczenie rehabilitacyjne w wysokości 75% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Miesięcznie z tego tytułu utracił dochód w wysokości 632,50 zł. Kwota ta pomnożona przez sześć miesięcy dała kwotę 3.795 zł. M. K. na skutek obrażeń odniesionych w wypadku został uznany za niezdolnego do pracy począwszy od dnia 21.12.2009 r do 21.12.2010 r. Orzeczeniem z dnia 13.12.2010 r M. K. został uznany za częściowo niezdolnego do pracy do dnia 30.06.2011 r., kolejnym orzeczeniem z dnia 13.06.2011 r za częściowo niezdolnego do pracy do dnia 31.12.2011 r., kolejnym orzeczeniem z dnia 14.12.2011 r za częściowo niezdolnego do pracy do dnia 30.06.2012 r., kolejnym orzeczeniem z dnia 05.07.2012 r za częściowo niezdolnego do pracy do dnia 31.07.2013 r. Decyzją z dnia 31.12.2010 r M. K. została przyznana renta w wysokości po 635,71 zł netto począwszy od dnia 1.02.2011 r. Za okres od dnia 22.12.2010 r do 31.01.2011 r tytułem renty powód otrzymał kwotę 824,83 zł netto. Zatem za styczeń 2011 r powód utracił dochód w wysokości 1705,19 zł. W okresie od lutego do czerwca 2011 r powód otrzymywał rentę w wysokości po 635,71 zł miesięcznie. Tym samym za ten okres utracił dochód w wysokości 1894,31 zł x sześć miesięcy = 11.365,86 zł Decyzją z dnia 30.06.2011 r ponownie została ustalona renta na rzecz M. K. w wysokości 653,28 zł netto, począwszy od 1.07.2011 r. Dochód, który powód utracił od lipca 2011 do lipca 2012 r wyniósł 1876,74 zł miesięcznie. Kwota ta pomnożona przez dwanaście miesięcy dała kwotę 22.520,88 zł. Decyzją z dnia 20.07.2012 r ponownie została ustalona renta na rzecz M. K. w wysokości 696,75 zł netto, począwszy od 1.08.2012 r. Dochód , który powód utracił za okres od sierpnia 2012 r do końca lipca 2013 r wyniósł kwoty po 1.834,27 zł miesięcznie. Tak ustalona kwota po pomnożeniu przez 11 miesięcy dała kwotę 20.178,97 zł. Po zsumowanie utracony dochód powoda za okres od dnia 28.06.2009 r do 31 lipca 2013 r wyniósł 67.314,84 zł. Ubezpieczyciel w toku likwidacji szkody wypłacił powodowi kwotę 5.240,05 zł z tytułu utraconych dochodów. Ponieważ powód domagał się zasądzenia jedynie kwoty 39.807,57 zł Sąd w całości żądanie powoda uwzględnił jako w pełni uzasadnione. Odsetki od uwzględnionej kwoty Sąd zasadził stosownie do zgłoszonych żądań w tym zakresie. Od kwoty 27.158,47 zł odsetki zostały zasadzone od dnia doręczenia odpisu pozwu stronie pozwanej, a od kwoty 12.649,10 zł od dnia doręczenia rozszerzonego powództwa ubezpieczycielowi. Wszystkie dokumenty pozwalające na ustalenie rzeczywistej szkody powoda w zakresie utraconego dochodu były zgłaszane w postępowaniu likwidacyjnym szkodę oraz na bieżąco w postepowaniu dowodowym w tej sprawie. Tym samym ubezpieczyciel miał możliwość uwzględnić żądanie powoda w tym zakresie bez zbędnej zwłoki.

W toku postępowania w przedmiotowej sprawie powód wnosił o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów dojazdu w kwocie 22.889,80 zł. Sąd uwzględnił żądanie powoda, ale jedynie w części. W czasie pobytu powoda w szpitalu bezpośrednio po wypadku rodzice odwiedzali go codziennie, przyjeżdżali do W. busami. Gdy powód z (...) trafił na oddział ortopedii matka powoda zamieszkała u córki w W.. Ojciec powoda przyjeżdżał do niego raz na kilka dni, ponieważ musiał zajmować się prowadzonym gospodarstwem rolnym. Dojeżdżał busem. Powód razem z matką karetką wrócił do domu po zakończeniu leczenia szpitalnego. Jednoznacznie wynika to zeznania świadków: B. K. (k. 326 – 326v), H. K. (k. 326v – 327v). Tym samym za okres czerwca 2009 r Sąd uwzględnił koszty dojazdów rodziców powoda w wysokości 96 zł czyli uwzględnił koszt biletów za przejazd busem. Za okres od 1 do 13 lipca 2009 Sąd uwzględnił kwotę 416 zł tytułem kosztów dojazdu rodziców powoda busem przy uwzględnieniu cen biletów ( 8 zł) wynikających ze złożonych w tym zakresie wydruków. W okresie od 14 do 31 lipca 2009 r Sąd uwzględnił kwotę 128 zł, przyjmując koszty dojazdu ojca pozwanego co trzy dni i koszty biletów jw. W okresie od 1 do 5 sierpnia 2009 r Sąd uwzględnił koszty dojazdu ojca powoda do szpitala w wysokości 48 zł , przy uwzględnieniu kosztów biletów jw. W dniu 14 sierpnia 2009 r Sąd uwzględnił dowóz powoda do szpitala na zdjęcie szwów – liczba przyjętych kilometrów 180. W pozostałym zakresie żądania powoda Sąd uwzględnił tylko te dojazdy , które wynikały bezpośrednio ze znajdującej się w aktach sprawy dokumentacji medycznej w tym zakresie. Przy czym Sąd uwzględnił koszty dojazdu samego powoda do placówek medycznych oraz koszty dojazdu jego bliskich , którzy wspierali go podczas pobytu w tych placówkach. Sąd nie uwzględnił innego rodzaju kosztów dojazdu ponieważ te inne dojazdy nie dotyczące palcówek medycznych, nie zostały udowodnione w toku przedmiotowej sprawie jako mające związek z leczeniem powoda lub jego stanem zdrowia po wypadku.. Uwzględnione przez Sąd zostały następujące przejazdy :

- we wrześniu .2009 r - przejazd 1260 km oraz koszty biletów w kwocie 32 zł,

- w październiku 2009 r – koszty biletów w wysokości 74 zł oraz przejazd 246 km,

- w listopadzie 2009 r - koszty biletów w wysokości 24 zł oraz przejazd 268 km,

- w grudniu 2009 r - koszt biletów w wysokości 56 zł oraz przejazd 242 km,

- w styczniu 2010 r - koszty biletów w wysokości 56 zł oraz przejazd 360 km,

- w lutym 2010 r - koszt biletów wysokości 14 zł,

- w lipcu 2010 r - przejazd 900 km,

- w sierpniu 2010 r - przejazd 1620 km,

- we wrześniu 2010 r - przejazd 1620 km,

- w październiku 2010 r - przejazd 154 km,

- w listopadzie 2010 r - przejazd 88 km,

- w styczniu 2011 r - przejazd 400 km,

- w marcu 2011 r - przejazd 180 km,

- w maju 2011 r - przejazd 1572 km,

- w czerwcu 2011 r - przejazd 664 km,

- w lipcu 2011 r - przejazd 224 km,

- we wrześniu 2011 r - przejazd 400 km,

- w czerwcu 2012 r - przejazd 900 km,

- w lutym 2013 r - przejazd 400 km,

- w kwietniu 2013 r - przejazd 300 km.

Łącznie Sąd uwzględnił kwotę 944 zł z tytułu poniesionych kosztów biletów związanych z dojazdem do placówek medycznych oraz 11.978 km tytułem przejazdu do placówek medycznych własnym samochodem. Sąd uznał za uzasadniony sposób wyliczenia przyjęty przez powoda w piśmie z dnia 26 maja 2014 r. Pozwany kwestionował wprawdzie metodę przyjętą przez powoda do wyliczenia kosztów dojazdu, jednak nie przedstawił własnej propozycji rozliczenia tych kosztów, w szczególności nie wnosił o powołanie biegłego w tym zakresie. W ocenie Sądu obecnie z uwagi na upływ czasu od daty tych przejazdów przyjęcie innego przelicznika niż zaproponowany przez powoda byłoby nieuzasadnione, a samo wyliczenie kosztów przy uwzględnieniu wówczas obowiązujących kosztów paliwa wysoce utrudnione. Z tych względów Sąd uznał metodę przyjętą przez powoda za jedyną możliwą do ustalenia przynajmniej w przybliżeniu poniesionych przez powoda kosztów dojazdu i przejazdu. Przyjmując zatem wskazaną ww. piśmie powoda stawkę za jeden kilometr w wysokości 0,8358 zł oraz liczbę przejechanych kilometrów uwzględnioną przez Sąd powstała kwota 10.011,21 zł. Po zsumowaniu poniesionych kosztów przejazdu powstała kwota 10.955,21 zł. Ponieważ ł pozwany w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił powodowi kwotę 5962,57 zł, do zapłaty pozostała jedynie kwota 4.992,64 zł. W tej wysokości Sąd uwzględnił koszty dojazdu poniesione przez powoda i zasądził je w wyroku. Odsetki od tak ustalonej kwoty zostały uwzględnione stosownie do zgłoszonych żądań i rozszerzonego powództwa w tym zakresie. Tym samym od kwoty 3.753,90 zł odsetki Sąd uwzględnił od dnia doręczenia odpisu pozwu ubezpieczycielowi, a od kwoty 1.238,74 zł od dnia doręczenia ubezpieczycielowi rozszerzonego powództwa tj. od dnia 07.06.2014 r. Argumentacja w zakresie dotyczącym terminów płatności odsetek jest tożsama w z przywoływaną wcześniej przy określaniu pozostałych składników szeroko pojętego odszkodowania .

Sąd nie znalazł podstaw do uwzględnienia żądania powoda w zakresie zasądzenia renty na jego rzecz począwszy od 1 sierpnia 2013 r w kwocie po 2.500 zł miesięcznie. Roszczenie o rentę określone w treści art. 444 § 2 k.c. przysługuje poszkodowanemu w razie:

- całkowitej lub częściowej utraty przez niego zdolności do pracy zarobkowej;

- zwiększenia się jego potrzeb;

- zmniejszenia się jego widoków powodzenia na przyszłość.

Wymienione następstwa powinny mieć charakter trwały. Każda z tych okoliczności może stanowić samodzielną podstawę zasądzenia renty, jednakże konieczną przesłanką jest powstanie szkody bądź to w postaci zwiększenia wydatków, bądź to zmniejszenia dochodów. W przedmiotowej sprawie roszczenia powoda w zakresie zwiększonych wydatków, utraconych dochodów zostały rozliczone w kwocie odszkodowawczej do dnia 31 lipca 2013 r. M. K. na skutek obrażeń odniesionych w wypadku został uznany za częściowo niezdolnego do pracy do dnia 31.07.2013 r. Tym samym niezdolność do pracy ustała z dniem 1 sierpnia 2013 r. Z opinii biegłych sporządzonych w tej sprawie wynika, iż powód może podjąć zatrudnienie w określonym charakterze, z określonymi ograniczeniami. Tym samym możliwe jest zarobkowanie przez powoda. W swoich wyjaśnieniach podczas rozprawy w dniu 13 maja 2014 r powód wskazywał, iż podejmował próby zatrudnienia. Sprawiało mu to problemy , ale takie próby podejmował. W ocenie Sądu powód w żaden sposób nie wykazał, aby od dnia 1 sierpnia 2013 r występowały przesłanki określone w treści art. 444 par. 2 k.c. uzasadniające przyznanie mu renty miesięcznej w kwocie 2.500 zł. Na te okoliczności strona powodowa nie przedstawiła żadnych dowodów. W szczególności nie zostało wykazane z czego powód utrzymuje się od dnia 1 sierpnia 2013 r , jakie dochody osiąga. W tym zakresie powód działający poprzez profesjonalnego pełnomocnika również nie przedstawił żadnych dowodów. Tym samym Sąd uznał żądanie powoda w tym zakresie za nieuzasadnione i nieudowodnione. Jako takie żądanie to podlega oddaleniu.

Z uwagi na powyższe – uwzględnienie wszystkich żądań powoda jedynie w części (0,66 części – całkowite żądanie powoda 265.061 zł, a uwzględnione 176.411,67 zł), Sąd uznał za uzasadnione częściowe rozdzielenie kosztów procesu pomiędzy stronami zgodnie z treścią art. 100 k.p.c. Ponieważ strony w toku procesu poniosły koszty w wysokości wynagrodzenia pełnomocnika (7217 zł) Sąd dokonał wzajemnego obrachunku tych kosztów stosownie do wysokości uwzględnionego powództwa i zasądził od pozwanego na rzecz powoda zwrot kwoty 2.309,44 zł z tytułu częściowego uwzględnienia kosztów wynagrodzenia pełnomocnika. Jednocześnie Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 11.016,75 zł tytułem części nieuiszczonych kosztów sądowych w postaci nieuiszczonej opłaty sądowej oraz kosztów opinii biegłych. Przy czym Sąd obciążył pozwanego kosztami proporcjonalnie do wysokości uwzględnionego powództwa w tej sprawie. Jednocześnie z uwagi na sytuacje materialną powoda Sąd odstąpił od obciążania go obowiązkiem zapłaty nieuiszczonych kosztów sądowych w części nań przypadającej.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w wyroku.