Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyki z dnia 18 stycznia 2006 r. w sprawie o sygn. akt II 1 K 706/05 P. D. został skazany za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k. popełnione w dniu 19 września 2005 roku na karę dwóch lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres 3 lat próby. Postanowieniem z dnia 08 lipca 2008 r. zarządzono skazanemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności, którą skazany ma odbywać w okresie od 06 września 2014 r. do 22 sierpnia 2015 r. Na poczet wymierzonej kary pozbawienia wolności zaliczono skazanemu okres jego zatrzymania od dnia 19 września 2005 r. do dnia 20 września 2005 r.

Dowód: wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków z dnia 18 stycznia 2006 r. w sprawie o sygn. akt II 1 K 706/05 (k. 71 przedmiotowych akt), postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków z dnia 08.07.2008 r. sygn. akt II 1 Ko 285/08

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieście z dnia 22 stycznia 2008 r. w sprawie o sygn. akt V K 2082/07 P. D. został skazany za przestępstwo z art. 35 ust. 1 Ustawy z dnia 21.08.1997 r. o ochronie zwierząt popełnione w dniu 05 sierpnia 2007 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres 3 lat próby. Postanowieniem z dnia 22 kwietnia 2011 r. zarządzono skazanemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności, którą skazany odbywa w okresie od 10 sierpnia 2012 r. do 08 lutego 2013 r. Na poczet wymierzonej kary pozbawienia wolności zaliczono skazanemu okres jego zatrzymania od dnia 05 sierpnia 2007 r. do dnia 06 sierpnia 2007 r.

Dowód: wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia z dnia 22 stycznia 2008 r. w sprawie o sygn. akt V K 2082/07 (k. 57 przedmiotowych akt), postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 22.04.2011 r. sygn. akt XII Ko 324/11

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyki z dnia 19 marca 2008 r. w sprawie o sygn. akt II 1 K 463/07 P. D. został skazany za przestępstwo z art. 158 § 1 k.k. popełnione w dniu 25 marca 2006 roku na karę dziesięciu miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres 3 lat próby. Postanowieniem z dnia 22 kwietnia 2011 r. zarządzono skazanemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności, którą skazany ma odbywać w okresie od 08 lutego 2013 r. do 06 grudnia 2013 r. Na poczet wymierzonej kary pozbawienia wolności zaliczono skazanemu okres jego zatrzymania od dnia 25 marca 2006 r. do dnia 27 marca 2006 r.

Dowód: wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków z dnia 19 marca 2008 r. w sprawie o sygn. akt II 1 K 463/06 (k. 252-253 przedmiotowych akt), postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 22.04.2011 r. sygn. akt XII Ko 323/11

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 04 stycznia 2011 r. w sprawie o sygn. akt XII K 1016/10 P. D. został skazany:

- za przestępstwo z art. 159 k.k. w związku z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 07 lipca 2010 r. na karę jednego roku pozbawienia wolności,

- za przestępstwo z art. 190 § 1 k.k. w związku z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 07 lipca 2010 r. na karę trzech miesięcy pozbawienia wolności,

- za przestępstwo z art. 288 § 1 k.k. w związku z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 07 lipca 2010 r. na karę trzech miesięcy pozbawienia wolności, a następnie wymierzono mu karę łączną jednego roku i trzech miesięcy pozbawienia wolności.

Na poczet wymierzonej kary pozbawienia wolności zaliczono skazanemu okres jego zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 07 lipca 2010 r. do dnia 04 stycznia 2011 r. Niniejszą karę skazany ma odbywać w okresie od 06 grudnia 2013 r. do 06 września 2014 r.

Dowód: odpis wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 04 stycznia 2011 r. w sprawie o sygn. akt XII K 1016/10 (k. 268-269 przedmiotowych akt)

Skazany obecnie odbywa karę pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Śródmieście z dnia 22 stycznia 2008 r., w sprawie sygn. akt V K 2082/07. Koniec kary przypada na 08 lutego 2013 r. W następnej kolejności ma odbywać kary orzeczone w sprawach sygn. akt II 1 K 463/06, XII K 1016/10 i II 1 K 706/05. Koniec ostatniej kary przypada na dzień 22 sierpnia 2015 roku.

W trakcie pobytu w Zakładzie Karnym nr 2 w stosunku do zachowania skazanego nie odnotowano uwag. Do przełożonych odnosi się regulaminowo, ze współosadzonymi konfliktów nie odnotowano. Nie był nagradzany regulaminowo, jeden raz karany dyscyplinarnie. Skazany jest dobrze przystosowany do warunków izolacji więziennej. Jest zainteresowany pracą w Zakładzie Karnym, lecz w chwili obecnej nie jest zatrudniony z uwagi na brak wolnych miejsc. Nie uczestniczy w podkulturze przestępczej. Skazany uczestniczy w mityngach AA oraz oczekuje na rozpoczęcie zajęć z profilaktyki agresji.

Skazany żyje w związku konkubenckim, jest kawalerem. Jest zobowiązany alimentacyjnie, jednak nie realizuje tego obowiązku, posiada dług w wysokości 20.000 zł. Skazany utrzymuje kontakt z konkubiną, matką konkubiny oraz synem D. urodzony (...) Posiada wykształcenie podstawowe, nie posiada wyuczonego zawodu

Prognoza penitencjarna wobec P. D. w zakładzie półotwartym jest pozytywna, ocena zachowania umiarkowana.

Dowód: opinia o skazanym (k. 33), kwestionariusz wywiadu środowiskowego dot. skazanego (k. 35), karta karna (k. 11)

Sąd stwierdził, co następuje:

Dyspozycja przepisu art. 569 § 1 i 2 k.p.k. wskazuje warunki, jakie muszą zaistnieć, aby możliwym było orzeczenie kary łącznej w stosunku do osoby skazanej wyrokami różnych sądów. Koniecznym jest ustalenie czy zachodzą przesłanki z art. 85 k.k., a więc sprawca popełnił przestępstwa przed wydaniem pierwszego, choćby nieprawomocnego wyroku, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono mu za nie kary tego samego rodzaju lub w myśl przepisów ustawy kary podlegające łączeniu. Przy czym, zawsze wyrokowi łącznemu i połączeniu podlegają, nie kary łączne wymierzone już wcześniej, ale poszczególne kary jednostkowe, wymierzone za pojedyncze występki.

Mając na uwadze całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, iż dwa wymienione w części wstępnej wyroku kary pozbawienia wolności podlegają połączeniu z wyroku z dnia 22 stycznia 2008 r. sygn. akt V K 2082/07 i z dnia 19 marca 2008 r. sygn. akt II 1 K 463/06 (wyrok drugi i trzeci wymieniony w części wstępnej wyroku). Zgodnie z wymogami przepisu art. 85 k.k. – czyn objęty wyrokiem z dnia 19 marca 2008 r. sygn. akt II 1 K 463/06 popełniony został przed wydaniem pierwszego z nich (w dniu 25 marca 2006 r.), orzekającego karę podlegającą łączeniu. Ponadto biorąc pod uwagę przesłanki orzeczenia kary łącznej – tożsamość kar jednostkowych - to tożsamość ta zaistniała, bo w obu wyrokach wymierzono skazanemu bezwzględne kary pozbawienia wolności.

Wymierzając skazanemu P. D. karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze jednego roku pozbawienia wolności Sąd zastosował zasadę asperacji (tj. częściowej absorpcji) uznając, iż za takim jej ukształtowaniem przemawia zarówno zbieżność czasowa, jak miejscowa przestępstw objętych poszczególnymi wyrokami, jak również sposób zachowania się skazanego po popełnieniu poszczególnych przestępstw objętych wyrokami podlegającymi łączeniu oraz prognoza kryminologiczno-społeczna co do wyników dotychczasowej resocjalizacji. Sąd dostrzegł jako okoliczności przemawiające za korzystnym ukształtowaniem kary łącznej pozbawienia wolności zbieżność czasową i miejscową czynów popełnionych przez skazanego w takim względzie, iż zostały one dokonane przez skazanego w okresie marzec 2006 r. - sierpień 2007 r.

Natomiast jako okoliczności przemawiające za niezastosowaniem zasady pełnej absorpcji przy orzekaniu kary łącznej, Sąd dostrzegł przede wszystkim niepoprawność skazanego, który nie zaniechał ponownego wkraczania na drogę przestępstwa, jak również uprzednią jego karalność. Sąd podzielił stanowisko iż zasadę absorpcji stosuje się gdy przestępstwa objęte realnym zbiegiem w liczbie nie więcej jak dwa, wskazują na bliską więź przedmiotową i podmiotową, są jednorodzajowe i popełnione zostały w bliskim związku czasowym i miejscowym, stanowiąc jeden zespół zachowań sprawcy, objęty jednym planem działania mimo godzenia w różne dobra osobiste. Na wymiar kary łącznej w oparciu o zasadę absorpcji winny też mieć wpływ okoliczności które ustawowo wskazują na możliwość zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary, nawet wtedy gdy przy wymiarze kar jednostkowych Sąd nie skorzystał z tego dobrodziejstwa, a nie sprzeciwiają się temu względy prewencyjne. Całkowitą absorpcję można bowiem zastosować albo wtedy, gdy wszystkie czyny wykazują bardzo bliską więź podmiotowa i przedmiotową albo orzeczone za niektóre z czynów kary są tak minimalne że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną, albo też istnieją jakieś szczególne okoliczności dotyczące osoby oskarżonego (wyrok Sądu apelacyjnego w Katowicach z 08.03.2001 r., II AKa 59/2001, Prokuratura i Prawo – dodatek 2002/3, poz. 21)

Sąd zważył, że instytucja wyroku łącznego nie może być traktowana jako premia dla przestępcy popełniającego większą liczbę przestępstw (podobnie: SN w postanowieniu z dnia 18.03.1982 r., VI KZP 5/81, OSNPG 1981/5/43). Tak więc późniejsze wkraczanie na drogę przestępstwa przez skazanego, została przez Sąd uwzględniona również jako okoliczność uzasadniająca niestosowanie zasady pełnej absorpcji.

W ocenie Sądu, kara pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności (przy zastosowaniu zasady kumulacji, kara łączna wyniosłaby 1 rok i 4 miesięcy) zrealizuje cele prewencyjne i zapobiegawcze, jak również wychowawcze poszczególnych wyroków wydanych wobec skazanego, a jednocześnie winna mu uświadomić, iż instytucja wyroku łącznego nie może stanowić premii dla wielokrotnego przestępcy popełniającego większą liczbę przestępstw w sytuacji, gdy niewątpliwie winien mieć świadomość nieuchronności poszczególnych kar.

W pozostałym zakresie Sąd postępowanie umorzył na mocy przepisu art. 572 kpk.

Orzeczenie w punkcie III części dyspozytywnej wyroku łącznego Sąd oparł na przepisie art. 63 § 1 k.k. zaliczając skazanemu P. D. na poczet wymierzonej mu kary łącznej okresy odbytych kar z połączonych wyroków.

Jednocześnie Sąd utrzymał w mocy pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w połączonych wyrokach, a nie będące przedmiotem niniejszego wyroku łącznego a określenie początku odbywania kary pozostawił w gestii Dyrektora Zakładu Karnego, w którym skazany będzie odbywał karę.

Orzeczenie o kosztach oparto o przepis art. 624 § 1 k.p.k. uznając, iż z uwagi na odbywanie przez niepracującego skazanego kary pozbawienia wolności nie będzie on w stanie ich ponieść.

ZARZĄDZENIE

1.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem i pouczeniem doręczyć skazanemu P. D.

2.  kal. 14 dni od dnia doręczenia