Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lipca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział XII Gospodarczy – Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący-Sędzia: SO Janusz Beim

Protokolant: osobiście

po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2014 r. w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...)spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko (...)Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

na skutek apelacji strony pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowie z dnia 15 kwietnia 2014 r. sygn. akt V GC 495/13

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 90 zł (dziewięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt XII Ga 358/14

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Sp. z o.o. w W. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej, (...) S.A. w W. kwoty 1 444,70 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 19 października 2012 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania. Wskazała, że dochodzona kwota stanowi różnicę pomiędzy wypłaconym w toku postępowania likwidacyjnego odszkodowaniem a rzeczywistą wartością szkody poniesionej na skutek zdarzenia ubezpieczeniowego, objętego umową ubezpieczenia majątkowego przedsiębiorstw.
W dniu 20 maja 2013 r. Sąd Rejonowy w Tarnowie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, orzekając zgodnie z żądaniem pozwu (sygn. akt V GNc 1444/13).
W sprzeciwie od nakazu zapłaty strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania oraz zakwestionowała swoją odpowiedzialność w zakresie dochodzonej kwoty. Nadto zarzuciła, że powodowa spółka nie była legitymowana do wytoczenia powództwa, gdyż przelała prawa z polisy ubezpieczeniowej na podmiot trzeci, tj.(...)S.A.
W odpowiedzi na sprzeciw strona powodowa wskazała, że otrzymała od cesjonariusza pisemną zgodę do dochodzenia praw z polisy ubezpieczeniowej na swoją rzecz.
W dniu 15 kwietnia 2014 r. dniu Sąd Rejonowy w Tarnowie Wydział V Gospodarczy wydał wyrok, w którym uwzględnił powództwo w całości. Sąd Rejonowy ustalił, że strona powodowa dokonała cesji wierzytelności z tytułu polisy ubezpieczeniowej na rzecz (...) S.A. w W. oraz na rzecz (...) w W.. Obydwa podmioty wyraziły zgodę na dochodzenie przez stronę powodową roszczeń odszkodowawczych, przez co była ona legitymowana do wytoczenia powództwa w niniejszej sprawie. Nadto Sąd Rejonowy ustalił, że wartość poniesionej przez stronę powodową szkody przekroczyła wartość wypłaconego odszkodowania o kwotę dochodzoną w niniejszym postępowaniu i w konsekwencji uwzględnił powództwo.
Strona pozwana wniosła apelację, w której zaskarżyła wydany wyrok w całości zarzucając naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 233 § 1 kpc poprzez brak wszechstronnego rozważenia zabranego materiału dowodowego przejawiający się ustaleniem, iż powodowi przysługuje legitymacja czynna do dochodzenia roszczeń objętych postępowaniem, podczas gdy prawa z umowy ubezpieczenia majątkowego przedsiębiorstw, z którego powód wywodzi swoje roszczenia, zostały przelane na rzecz (...) S.A. oraz (...)S.A., a oświadczenia woli cesjonariuszy odpowiednio z dnia 6 maja 2013 r. oraz 26 kwietnia 2013 r. nie przesądzają o istnieniu legitymacji czynnej po stronie powoda. Wobec powyższego strona pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu za obie instancje.
W odpowiedzi na apelację storna powodowa wniosła o jej oddalenie i zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.
Niniejsza sprawa jest rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym i do uzasadnienia wyroku Sądu Odwoławczego stosuje się art. 505 ¹³ § 2 kpc, zgodnie z którym, jeżeli Sąd Odwoławczy nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.
Jedyny zarzut apelacji został sformułowany jako zarzut obrazy prawa procesowego, a to art. 233 § 1 kpc i błędne przyjęcie, że stronie powodowej przysługiwała legitymacja czynna w niniejszej sprawie. Legitymacja procesowa oznacza materialnoprawne uprawnienie strony do występowania w konkretnym procesie i wynika ze stosunku prawnego łączącego strony procesowe. W rzeczywistości podniesiony przez skarżącego zarzut ten dotyczy więc prawidłowości dokonanej przez Sąd Rejonowy oceny prawnej w kontekście art. 509 § 2 kc, zgodnie z którym wraz z wierzytelnością przechodzą na jej nabywcę wszelkie związane z nią prawa. Należy zauważyć, że powszechną praktyką jest zawieranie umów powierniczego przelewu wierzytelności wynikających z polisy ubezpieczenia mienia na bank, w sytuacji gdy bank ten udziela kredytu na sfinansowanie mienia objętego ubezpieczeniem. Dopuszczalność tak skonstruowanych umów cesji została jednoznacznie zaakceptowana w orzecznictwie Sądu Najwyższego. Okolicznością bezsporną było to, że strona powodowa zawarła ze stroną pozwaną umowę ubezpieczenia majątkowego przedsiębiorstw a wierzytelności z polisy ubezpieczeniowej przelała na dwa podmioty, będące bankami. Strona powodowa pomimo zawartej umowy cesji wierzytelności pozostawała jednak dalej stroną umowy ubezpieczenia, co zgodnie z ugruntowanym w judykaturze poglądem przesądza kwestię jej materialnej legitymacji do dochodzenia odszkodowania. Brak jest bowiem usprawiedliwionych podstaw do przyjęcia, iż na skutek przelewu wierzytelności z umowy ubezpieczenia, strona powodowa utraciła tę legitymację (wyr. SN z 9 września 2010 r., I CSK 358/09, LEX nr 786664 ). Ciężar wykazania utraty legitymacji przez stronę powodową obciążał stronę pozwaną, a ta nie udowodniła, że umowa cesji obejmowała także przelew praw procesowych z polisy ubezpieczeniowej. Przeciwnie, załączone do pozwu dokumenty wskazują, że obydwaj cesjonariusze wyrazili zgodę na dochodzenie odszkodowania przez powodową spółkę. W konsekwencji zarzut apelacji należało uznać za chybiony.
Wobec powyższego apelacja jako bezzasadna podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 kpc.
O kosztach procesu w instancji odwoławczej Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 391 § 1 kpc w zw. z art. 98 kpc oraz § 12 ust. 1 pkt 1 w zw z § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r., nr 163, poz. 1349 ze zm.), zasądzając od strony powodowej jako przegrywającej sprawę na rzecz pozwanej kwotę 90 zł, stanowiącą zwrot kosztów zastępstwa procesowego.

SSR M. Kryplewska-Baran