Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 3 września 2014 r. w Olsztynie

sprawy z powództwa A. W., P. W., E. W., M. W.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powodów:

-

A. W. kwotę 53.500 (pięćdziesiąt trzy tysiące pięćset) złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 1 sierpnia 2012 roku do dnia zapłaty,

-

E. W. kwotę 36.000 (trzydzieści sześć tysięcy) złotych
z ustawowymi odsetkami od dnia 1 sierpnia 2012 roku do dnia zapłaty,

-

P. W. kwotę 1.000 (jeden tysiąc) złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 1 sierpnia 2012 roku do dnia zapłaty,

-

M. W. kwotę 26.000 (dwadzieścia sześć tysięcy) złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 1 sierpnia 2012 roku do dnia zapłaty,

II.  umarza postępowanie co do kwoty 1.500 zł,

III.  oddala powództwo w pozostałej części,

IV.  zasądza od pozwanego na rzecz powodów 4.302,76 (cztery tysiące trzysta dwa 76/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu,

V.  nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Okręgowego
w O.) od powodów z zasądzonego roszczenia kwotę 688,65 zł i od pozwanego kwotę 896,27 zł tytułem zwrotu wydatków sądowych.

UZASADNIENIE

Powodowie A. W., E. W., P. W. i M. W. wnieśli o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. następujących kwot tytułem zadośćuczynienia: 115.000,-zł na rzecz A. W., 36.000,-zł na rzecz E. W., 41.000,-zł na rzecz M. W. i 14.000,-zł na rzecz P. W., wszystkie z ustawowymi odsetkami od 10 czerwca 2012r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazali, że w dniu 15 kwietnia 2012r. ulegli wypadkowi komunikacyjnemu, w wyniku którego doznali bardzo poważnych obrażeń ciała. Sprawca wypadku posiadał ubezpieczenie w zakresie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. Krzywda powoda A. W. polega na znacznym odczuciu dolegliwości bólowych, utracie możliwości poruszania się przez długi czas, niemożności zarobkowania. Wpadek spowodował u powódki E. W. zupełny brak aktywności w praktycznie każdej dziedzinie życia. Przestała zarabiać na życie, musiała ponosić wydatki i koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Doznane obrażenia nie pozwalały na samodzielne funkcjonowanie. Powódka M. W. w chwili wypadku była dwunastoletnim dzieckiem. Po wypadku została odizolowana od życia rówieśników, rodziny, przyjaciół. Wpadek miał duży negatywny wpływ na jej psychikę. Powód P. W. doznał nie mniejszej krzywdy. Jego stres, lęk przed utratą rodziny były ogromne. Spowodowany wypadkiem uraz brzucha i silny ból odczuwany przez kilka tygodni wymógł konieczność wykonania szeregu badań diagnostycznych, konsultacji lekarskich. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność i wypłacił na rzecz powoda A. W. kwotę 5.000,-zł, E. W. kwotę 14.000,-zł, P. W. 1.000,-zł i M. W. 9.000,-zł. Pozwany nie zadośćuczynił żądaniu powodów w pełni dlatego koniecznym stało się skierowanie powództwa o zapłatę.

Pozwany (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podał, że nie zaprzecza, iż jako ubezpieczyciel sprawcy ponosi odpowiedzialność gwarancyjną za następstwa wypadku z 15 kwietnia 2012r. Jednak postępowanie likwidacyjne zostało przeprowadzone prawidłowo i właściwie ustalono wysokość należnych powodom świadczeń. Zdaniem pozwanego przyznane i wypłacone kwoty tytułem zadośćuczynienia są prawidłowe. Dalej idące roszczenia są bezzasadne. Brak jest również podstaw do żądania odsetek za okres wcześniejszy niż data wyroku.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 15 kwietnia 2012r. w miejscowości K., gm. G. doszło do wypadku drogowego na skutek nieumyślnego naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym przez kierującego samochodem marki J. (...), który wpadł w poślizg na mokrej nawierzchni i zjechał na przeciwny pas ruchu, gdzie zderzył się z jadącym prawidłowo samochodem marki S. (...), którym podróżowali powodowie.

(dowód: wyrok z 22.08.2012r.-k.22)

Po wypadku powodowie zostali przewiezieni do (...) Szpitala (...) w G.. U powódki E. W. stwierdzono uszkodzenie krezki jelita cienkiego, martwicę pętli jelita cienkiego, krwiak jamy otrzewnej, złamanie trzonu obojczyka prawego, złamanie żeber po stronie lewej, uraz uogólniony w wyniku wypadku komunikacyjnego. W szpitalu powódka przeszła zabieg operacyjny i w dniu 26 kwietnia 2012r. została wypisana do domu z zaleceniem unikania wysiłku fizycznego, kontroli w Poradniach Chirurgicznej i Ortopedycznej, stosowania diety i noszenia ortezy ósemkowej. Na zwolnieniu lekarskim powódka przebywała do 1 czerwca 2012r., gdy wróciła do pracy. Na skutek wypadku pozostała widoczna deformacja trzonu obojczyka z cechami braku zrostu kostnego i niewielka deformacja w rzucie żebra VIII i IX po stronie lewej oraz szpecąca blizna pooperacyjna powłok brzusznych ok. 19 cm. W okresie miesiąca po wypadku powódka odczuwała silne dolegliwości bólowe, które obecnie ustąpiły. Nadal odczuwa lęk przed jazdą samochodem. Doznane obrażenia spowodowały powstanie trwałego uszczerbku na zdrowiu w łącznej wysokości 50%.

(dowód: dokumentacja lekarska-k.31-35, 36-37, zeznania świadka M. P.-k.169-170, przesłuchanie stron-k.424-425v., opinie biegłych-k.193-196, 224-227, 280)

U powoda A. W. rozpoznano złamanie trzonu podudzia lewego z przemieszczeniem, wieloodłamowe złamanie podgłowowe II, III i IV kości śródstopia lewego oraz wieloodłamowe złamanie podgłowowe II, III i IV kości śródstopia prawego. Przeprowadzono zabieg operacyjny zamkniętej repozycji złamania trzonu kości piszczelowej i stabilizację złamania podudzia lewego. Konieczna była rehabilitacja przyłóżkowa, profilaktyka przeciwodleżynowa i przeciwzakrzepowa, nauka stawania, chodzenie przy balkoniku bez obciążania operowanych kończyn dolnych. W dniu 26 kwietnia 2012r. powód został wypisany do domu z zaleceniami siadania na łóżku, wstawania i chodzenia bez obciążania operowanych kończyn dolnych przez 6 tygodni przy balkoniku, zmiany opatrunku co drugi dzień ambulatoryjnie, usunięcia szwów w 14 dobie, po upływie 6 tygodni kontroli w (...). Z uwagi na dolegliwości bólowe przyjmował silne leki przeciwbólowe, wymagał pomocy innych osób przy wykonywaniu codziennych czynności, wymagał rehabilitacji. Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS został uznany za częściowo niezdolnego do pracy. Od stycznia 2014r. wrócił do pracy, jako kierowca taksówki. Nadal utrzymują się zaniki mięśniowe kończyny dolnej z niewielką dysfunkcją stawu skokowego oraz deformacja stopy prawej praktycznie utrwalona. Złamane kości obu śródstopi powodują dolegliwości i utrudniają swobodne poruszanie się zwłaszcza w pozycji wymuszonej. W obrębie lewej stopy powstało pourazowe płaskostopie poprzeczne, które poza deformacją stopy powoduje również upośledzenie wydolności chodu. W maju 2014r. powód przeszedł zabieg operacyjny usunięcia gwoździa śródszpikowego z podudzia lewego. Po zabiegu przebywał 3 miesiące na zwolnieniu lekarskim, uczęszczał na rehabilitację. Od 1 sierpnia 2014r. wrócił do pracy, jednak nadal odczuwa dolegliwości bólowe lewej nogi. Rozważana jest koncepcja leczenia operacyjnego palucha koślawego. Powrót do pełnej sprawności kończyny jest wątpliwy i wymaga długotrwałej rehabilitacji. Doznane obrażenia spowodowały powstanie 35%-ego uszczerbku na zdrowiu powoda.

(dowód: dokumentacja lekarska-k.38-46, 160-162, 377, zeznania świadka M. P.-k.169-170, przesłuchanie stron-k.424-425v. opinie biegłych-k.193-196, 224-227, 280)

Powódka M. W. w chwili zdarzenia miała niepełne 11 lat. Po przewiezieniu do szpitala stwierdzono u niej wysięk w jamach opłucnowych, perforację urazowa jelita krętego, rozerwanie krezki jelita cienkiego, stłuczenie płuca prawego. Konieczne było przeprowadzenie zabiegu laparotomii i operacji zszycia perforacji jelita krętego, drenaż jamy otrzewnej. W dniu 26 kwietnia 2012r. została wypisana do domu z zaleceniami kontroli w Poradni (...) Ogólnej dla Dzieci. Po zabiegach pozostała szpecąca nieregularna blizna pooperacyjna powłok brzucha. Doznane obrażenia spowodowały powstanie trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 15%. Na skutek wypadku wystąpiły także u powódki zaburzenia psychiczne w postaci reaktywnego zespołu lękowo-subdepresyjnego. Stwierdzone zaburzenia wykazują tendencje do samoistnego ustępowania. Rokowania co do ich pełnego ustąpienia są pomyślne. Doznane obrażenia spowodowały powstanie długotrwałego uszczerbku na zdrowiu psychicznym w wysokości 5% w pierwszym roku po wypadku.

(dowód: dokumentacja lekarska-k.26-30, odpis aktu urodzenia-k.98, zeznania świadka M. P.-k.169-170, przesłuchanie stron-k.424-425v. opinie biegłych-k.193-196, 224-227, 280, 362-371)

Powód P. W. doznał ogólnego potłuczenia ciała, rozpoznano u niego stłuczenie przedniej ściany klatki piersiowej. Z powodu utrzymujących się przez kilka dni bólów brzucha był poddany konsultacji chirurgicznej w Szpitalu (...) w M.. (...) nie wymagał, po kilkugodzinnej obserwacji został wypisany bez konieczności interwencji specjalistycznej.

(dowód: zaświadczenie lekarskie-k.47-48 zeznania świadka M. P.-k.169-170, przesłuchanie stron-k.424-425v., opinie biegłych-k.193-196, 224-227, 280)

Powodowie w dniu 8 maja 2012r. zgłosili szkodę ubezpieczycielowi . W wyniku postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił powódce E. W. kwotę 14.000,-zł, powodowi A. W. 6.500,-zł, powódce M. W. 9.000,-zł i powodowi P. W. 1.000,-zł.

Pismem z dnia 16 lipca 2012r. powodowie wezwali pozwanego do zapłaty 115.000,-zł na rzecz A. W., 46.000,-zł na rzecz E. W., 41.000,-zł na rzecz M. W. i 14.000,-zł na rzecz P. W. w terminie 7 dni. Wezwanie wpłynęło do ubezpieczyciela 24 lipca 2014r.

(dowód: pismo z 04.05.2012r.-k.49-53, pisma ubezpieczyciela-k.58-64, 166, wezwanie do zapłaty-k.65-68, akta szkody)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest częściowo zasadne.

Dokonując rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie Sąd oparł się na dokumentach przedłożonych przez strony, których autentyczności nie kwestionowano i w przypadku których również Sąd nie znalazł podstaw do innej ich oceny. Uwzględnione zostały również dowody w postaci przesłuchania powodów oraz zeznań świadka M. P. oraz opinii biegłych z zakresu traumatologii, neurologii, chirurgii urazowej i ortopedii oraz psychiatrii i psychologii, które ostatecznie nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Odpowiedzialność pozwanego co do zasady nie budzi wątpliwości. Wina sprawcy wypadku, w wyniku którego powodowie doznali uszczerbku na zdrowiu, została ustalona prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 22 sierpnia 2012r. Sprawca był ubezpieczony z tytułu odpowiedzialności cywilnej w pozwanym Towarzystwie (...). W toku postępowania likwidacyjnego pozwany uznał swoją odpowiedzialność i wypłacił powodom częściowe zadośćuczynienie.

Co do zasady przysługuje zatem powodom roszczenie określone w art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c., zgodnie z którym w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Jak słusznie wskazuje się w orzecznictwie roszczenie to ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawić jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Zadośćuczynienie powinno być środkiem pomocy dla poszkodowanego i pozostawać w odpowiednim stosunku do rozmiarów krzywdy i szkody niemajątkowej. Na krzywdę poszkodowanego składają się z kolei cierpienia fizyczne w postaci bólu i innych dolegliwości oraz cierpienia psychiczne polegające na ujemnych uczuciach przeżywanych – bądź w związku z cierpieniami fizycznymi, bądź w związku z następstwami uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, zwłaszcza trwałymi i nieodwracalnymi. Kwota zadośćuczynienia nie może być jednak nadmierna, winna być należycie wyważona i utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 1985 r., CR 94/85, niepublikowany).

Przy ustalaniu należnego powodom zadośćuczynienia Sąd zatem miał przede wszystkim na uwadze rodzaj doznanych przez powodów obrażeń, nasilenie i czas trwania cierpień, jak i skutki w zakresie ogólnej zdolności poszkodowanych do życia.

W niniejszej sprawie Sąd podzielił wnioski opinii wydanych przez biegłych z zakresu traumatologii, neurologii, chirurgii urazowej i ortopedii oraz psychiatrii i psychologii. W ocenie Sądu opinie te są jasne, pełne i wewnętrznie spójnie, a przez to wiarygodne.

Biegły z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii S. D., po przeprowadzonym badaniu powódki E. W., biorąc pod uwagę doznane obrażenia, zgłaszane dolegliwości oraz powstanie stawu rzekomego obojczyka prawego i szpecącej blizny powłok jamy brzusznej stwierdził, iż na skutek przedmiotowego wypadku powódka doznała trwałego uszczerbku na zdrowiu w łącznej wysokości 50 %. Stwierdzone u powódki obrażenia są trwałe bez możliwości ich całkowitego wyleczenia. Ewentualne operowanie obojczyka może zminimalizować jego deformację i usprawnić funkcję ruchową barku prawego. Obrażenia obojczyka z powstaniem stawu rzekomego są znaczne i nie zostały wyleczone. Dolegliwości bólowe barku oraz jamy brzusznej sprawiały znaczne niedogodności i stanowiły utrudnienie w życiu codziennym. Także powstałe blizny szpecące powłok brzusznych stanowią upośledzenie psychologiczne, powódce trudno jest je zaakceptować.

Z powyższymi wnioskami korespondują wnioski wynikające z opinii biegłego z zakresu traumatologii L. G.. Biegły po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną i badaniu powódki stwierdził 35%-owy trwały uszczerbek na zdrowiu powódki, który pokrywa się z uszczerbkiem orzeczonym przez biegłego ortopedę. Biegły natomiast nie oceniał uszczerbku na zdrowiu w postaci szpecących blizn powłok brzusznych, które zasadnie uwzględnił biegły z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii.

Biegły S. D. po przeprowadzonym badaniu powoda A. W., biorąc pod uwagę doznane przez niego obrażenia, zgłaszane dolegliwości i trwałe następstwa wypadku ustalił łącznie 35%-owy uszczerbek na zdrowiu powoda. Na skutek złamania kości śródstopia prawego wystąpiła pourazowa deformacja pod postacią palucha koślawego, upośledzająca wydolność chodu w pozycji wymuszonej, w obrębie lewej stopy powstało pourazowe płaskostopie poprzeczne. Obrażenia są trwałe, złamane kości obu śródstopi powodują dolegliwości i utrudniają swobodne poruszanie się, powodują deformacje stopy i upośledzenie wydolności chodu. Rokowania na przyszłość co do pełnego powrotu sprawności kończyn są wątpliwe i wymagają długotrwałej rehabilitacji z możliwością zastosowania zaopatrzenia ortopedycznego.

Z powyższymi wnioskami korespondują wnioski wynikające z opinii biegłego z zakresu traumatologii L. G.. Biegły po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną i badaniu powoda stwierdził 18%-owy trwały uszczerbek na zdrowiu powoda, który pokrywa się z uszczerbkiem orzeczonym przez biegłego ortopedę. Biegły natomiast nie ocenił uszczerbku na zdrowiu w postaci deformacji stopy po przebytych obrażeniach, które zasadnie uwzględnił biegły z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii.

Biegły z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii S. D., po przeprowadzonym badaniu powódki M. W., biorąc pod uwagę doznane obrażenia, zgłaszane dolegliwości oraz trwałe następstwa wypadku ustalił łącznie 15%-owy uszczerbek na zdrowiu powódki. W wyniku wypadku doznała uszkodzenia jelita cienkiego. Odczuwała dolegliwości bólowe, które obecnie są okresowe. Pozostały szpecące blizny pooperacyjne powłok brzusznych.

Z powyższymi wnioskami korespondują wnioski wynikające z opinii biegłego z zakresu traumatologii L. G.. Biegły po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną i badaniu powódki stwierdził 10%-owy trwały uszczerbek na zdrowiu powódki, który pokrywa się z uszczerbkiem orzeczonym przez biegłego ortopedę. Biegły natomiast nie oceniał uszczerbku na zdrowiu w postaci szpecących blizn powłok brzusznych, które zasadnie uwzględnił biegły z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii.

Natomiast biegli z zakresu psychiatrii i psychologii stwierdzili, że u powódki na skutek wypadku wystąpiły zaburzenia psychiczne w postaci reaktywnego zespołu lękowo-subdepresyjnego. Przyczyną tych zaburzeń było doświadczenie sytuacji realnie zagrażającej życiu, ból fizyczny, stres związany z operacją chirurgiczną i hospitalizacją. Obecnie powódka nie wymaga leczenia psychiatrycznego, stwierdzone zaburzenia wykazują tendencję do samoistnego ustępowania. Rokowania co do ich pełnego ustąpienia są pomyślne. Doznane obrażenia spowodowały powstanie długotrwałego uszczerbku na zdrowiu psychicznym powódki w wysokości 5% w pierwszym roku po wypadku.

Powód P. W. doznał ogólnego potłuczenia ciała, rozpoznano u niego stłuczenie przedniej ściany klatki piersiowej. Z powodu utrzymujących się przez kilka dni bólów brzucha był poddany konsultacji chirurgicznej w Szpitalu (...) w M.. (...) nie wymagał, po kilkugodzinnej obserwacji został wypisany bez konieczności interwencji specjalistycznej. Przebyte obrażenia nie spowodowały odległych następstw i nie doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu.

W związku z powyższym Sąd przyjął, że doznane w wyniku wypadku obrażenia wywarły bardzo poważne skutki zarówno w sferze fizycznej, jak i psychicznej życia powodów. Przez kilka tygodni od zdarzenia potrzebowali pomocy innych osób. Przy wykonywaniu czynności życia codziennego wymagali pomocy innych osób. Skomplikowany charakter złamań u powoda A. W. spowodował konieczność przeprowadzenia kilku zabiegów, konieczność rehabilitacji i zwolnienia lekarskiego. Powódkom trudno jest zaakceptować szpecące blizny, wstydzą się ich. M. W. przez rok czasu nie uczestniczyła w zajęciach wychowania fizycznego, co niewątpliwie miało wpływ na rozmiar jej krzywdy. Okres ograniczenia możliwości wywiązywania się z pełnionych dotychczas ról społecznych przez powodów, połączony z bólem związanym z doznanym urazem oraz trwałymi śladami w postaci blizn i zniekształceń kończyn negatywnie wpłynęły także na sferę odczuć psychicznych powodów. Zmianie musiał także ulec ich tryb życia. Przed wypadkiem powód A. W. był aktywny, grał w piłkę, jeździł na ryby, jeździł rowerem. Obecnie musiał z tego zrezygnować. Powodowie nadal odczuwają dolegliwości bólowe. Powód P. W., mimo iż nie odniósł trwałych obrażeń, to jednak był uczestnikiem wypadku drogowego, w którym obrażenia odniosły najbliższe mu osoby. Przeżył stan zagrożenia życia, jest to niewątpliwie ciężki stres dla każdego normalnego człowieka. Po wypadku był zmuszony podjąć opiekę nad rodzicami i siostrą.

Powyższe okoliczności wskazują, że cierpienia fizyczne i psychiczne powodów były niewątpliwie znaczne. Przyznane zatem powodom przez pozwanego kwoty tytułem zadośćuczynienia były zbyt niskie.

W ocenie Sądu kwotami, które zaspokoją uzasadnione roszczenia powodów z tytułu zadośćuczynienia będą: 60.000,-zł na rzecz A. W., 50.000,-zł na rzecz E. W., 35.000,-zł na rzecz M. W. i 2.000,-zł na rzecz P. W.. Ustalone w powyższych wysokościach zadośćuczynienia są należycie wyważone oraz stanowić będą realną pomoc dla powodów rekompensującą doznane przez nich krzywdy i cierpienia. Kwoty te są utrzymane w rozsądnych granicach odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca 2005 r., III CK 392/04, nadto wyrok z dnia 12 września 2002 r., IV CKN 1266/00 oraz z dnia 30 stycznia 2004 r., I CK 131/03).

W związku z wypłaceniem powodowi A. W. przez pozwanego kwoty 6.500,-zł, powódce E. W. kwoty 14.000,-zł, powódce M. W. kwoty 9.000,-zł i powodowi P. W. kwoty 1.000,-zł tytułem zadośćuczynienia Sąd, na podstawie art. 445 § 1 k.c. zasądził od pozwanego na rzecz powodów odpowiednio: 53.500,-zł, 36.000,-zł, 26.000,-zł i 1.000,-zł, oddalając żądanie w pozostałej części jako niezasadne.

Na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. Sąd zasądził od roszczenia głównego ustawowe odsetki od dnia 1 sierpnia 2012 r. do dnia zapłaty. Wprawdzie pierwsze wezwanie do zapłaty zostało zgłoszone pozwanemu 8 maja 2012r., jednak żądane w nich kwoty były niższe, aniżeli dochodzone w niniejszym postępowaniu. Dopiero pismem z 16 lipca 2012r., które wpłynęło do pozwanego 24 lipca 2012r. powodowie wezwali pozwanego do zapłaty w terminie 7 dni kwot odpowiadających wysokości dochodzonych niniejszym pozwem. Dlatego po bezskutecznym upływie tygodniowego terminu, powodom przysługują ustawowe odsetki od roszczenia głównego od 1 sierpnia 2012r. do dnia zapłaty.

Na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. Sąd umorzył postępowanie co do kwoty 1.500,-zł, wobec cofnięcia powództwa w tej części z uwagi na uregulowanie przez pozwanego tej kwoty.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c., stosunkowo je rozdzielając. Powodowie wygrali proces w 56,55 %, zaś pozwany w 43,45%. Powodowie złożyli spis kosztów procesu poniesionych w niniejszej sprawie. Sąd jedynie nie uznał za zasadne zasądzenie od pozwanego na rzecz każdego z powodów wynagrodzenia za reprezentowanie każdego z nich z osobna, uznając że nakład pracy nie uzasadnia takiego żądania. Powodowie ponieśli zatem koszty procesu w łącznej wysokości 13.153,93 zł, zaś pozwany 7.217,-zł. W tej sytuacji pozwany obowiązany jest zwrócić powodom z tego tytułu łącznie kwotę 4.302,76 zł.

O kosztach sądowych (wydatki na przeprowadzenie dowodów z opinii biegłych) orzeczono na podstawie art. 113 ust. 1 i 2 ustawy z 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazując ich ściągnięcie stosownie do wyniku procesu (wydatki sądowe z tego tytułu, tj. 1.584,92 zł x 56.55% = 896,27 i 1.584,92 zł x 43,45%= 688,65 zł).