Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 października 2014r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 08 października 2014r. w O.

sprawy z odwołania T. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania T. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 28.04.2014r. znak (...)

i z dnia 16.06.2014r. znak (...)

orzeka:

1.  zmienia zaskarżoną decyzję z dnia 28 kwietnia 2014 roku i przyznaje T. B. prawo do emerytury od dnia 1 kwietnia 2014 roku,

2.  stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji,

3.  umarza postępowanie w przedmiocie odwołania od decyzji z dnia 16 czerwca 2014 roku,

4.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P. na rzecz T. B. kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

UZASADNIENIE

T. B. w sprawie IIIU 577/14 wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. z dnia 28.04.2014r., znak: ENMS/15/028038337, odmawiającej mu prawa do emerytury.

W uzasadnieniu wniósł o zaliczenie do stażu pracy w szczególnych warunkach okresów zatrudnienia w Liceum Ogólnokształcącym w O. M.. od 15.10.1980r. do 15.04.1981r., od 15.10.1981r. do 15.04.1982r., od 15.10.1982r. do 15.04.1983r., od 15.10.1983r. do 15.04.1984r., od 15.10.1984r. do 15.04.1985r., od 15.10.1985r. do 15.04.1986r., od 15.10.1986r. do 15.04.1987r. na stanowisku palacza c.o.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu wskazał, że na dzień 01.01.1999r. odwołujący udowodnił ogólny okres pracy wynoszący 29 lat 5 miesięcy i 16 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Zdaniem organu rentowego T. B. nie udowodnił 15 lat pracy w szczególnych warunkach, a jedynie 14 lat 2 miesiące i 19 dni. Do stażu pracy w szczególnych warunkach nie zaliczono okresów zatrudnienia w Liceum Ogólnokształcącym w O. M.. od 15.10.1980r. do 15.04.1981r., od 15.10.1981r. do 15.04.1982r., od 15.10.1982r. do 15.04.1983r., od 15.10.1983r. do 15.04.1984r., od 15.10.1984r. do 15.04.1985r., od 15.10.1985r. do 15.04.1986r., od 15.10.1986r. do 15.04.1987r., ponieważ odwołujący nie złożył za ten okres świadectwa pracy w szczególnych warunkach. Nadto w ogólnym świadectwie pracy wskazano, iż był on zatrudniony na stanowisku rzemieślnik i palacz.

Ponieważ T. B.do odwołania załączył świadectwo pracy w szczególnych warunkach za w/w okresy zatrudnienia w Liceum Ogólnokształcącym w O. M.., organ rentowy ponownie rozpoznał jego wniosek o emeryturę i w dniu 16.06.2014r. wydał kolejną decyzję. Także w tej decyzji odmówił mu prawa do emerytury i nie zaliczył do pracy w szczególnych warunkach okresów zatrudnienia w LO w O. M.. T. B.w sprawie IIIU 620/14 wniósł odwołanie także od tej decyzji. Na rozprawie w dniu 02.09.2014r. Sąd sprawy IIIU 577/14 i UUUI 620/14 połączył do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia pod sygn. akt IIIU 577/14.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 23.04.2014r. T. B. złożył w ZUS wniosek o ustalenie uprawnień do emerytury na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Po rozpoznaniu tego wniosku organ rentowy uznał za udowodniony na dzień 01.01.1999r. ogólny okres pracy wynoszący 29 lat 5 miesięcy i 16 dni okresów składkowych i nieskładkowych. ZUS uznał nadto, że odwołujący udowodnił okres pracy w szczególnych warunkach jedynie w wymiarze 14 lat 2 miesiące i 19 dni, dlatego zaskarżoną decyzją z dnia 28.04.2014r. odmówił T. B. prawa do wcześniejszej emerytury.

W ocenie Sądu odwołanie od decyzji z dnia 28.04.2014r. jest zasadne.

Zgodnie z art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura, jeżeli ubezpieczony spełnił łącznie następujące warunki:

- osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn,

- nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego lub złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE, za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa,

- w dniu wejścia w życie przepisów ustawy emerytalnej, tj. 01.01.1999r., udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 dla mężczyzn oraz okres zatrudnienia w szczególnych warunkach, wynoszący co najmniej 15 lat.

Według przepisu § 2 ust. l w/w Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należało uznać, że rozstrzygnięcie w sprawie było uzależnione od wykazania przez T. B. 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach.

T. B. domagał się zaliczenia do pracy w szczególnych warunkach okresów zatrudnienia w Liceum Ogólnokształcącym w O. M..: od 15.10.1980r. do 15.04.1981r., od 15.10.1981r. do 15.04.1982r., od 15.10.1982r. do 15.04.1983r., od 15.10.1983r. do 15.04.1984r., od 15.10.1984r. do 15.04.1985r., od 15.10.1985r. do 15.04.1986r., od 15.10.1986r. do 15.04.1987r. Zdaniem Sądu okresy te należy uwzględnić.

Na okoliczność pracy odwołującego w w/w zakładach Sąd dopuścił dowód z akt emerytalnych odwołującego, jego akt osobowych oraz z zeznań odwołującego i zeznań świadka E. W..

T. B. na rozprawie w dniu 02.09.2014r. zeznał, iż w Liceum Ogólnokształcącym w O. M.. pracował na stanowisku robotnika gospodarczego i palacza. Wskazał, iż oprócz niego był tam zatrudniony woźny, E. W., przy czym obaj od wiosny do jesieni wykonywali różne prace na terenie szkoły, jak np. kosili trawę, obcinali żywopłoty, dokonywali napraw na terenie szkoły, natomiast w okresie zimowym on tylko palił w kotłowni, a naprawy i inne czynności na terenie szkoły wykonywał wtedy woźny. Odwołujący dodał, iż w tych okresach, za które ma wystawione świadectwo pracy w szczególnych warunkach tylko palił w piecach, były 3 piece węglowe. Jego praca polegała na czyszczeniu kotłów i na pilnowaniu ich, trzeba było wybrać popiół, przerusztować, popiół wynieść wiadrami, wyczyścić piec. Odwołujący wskazywał, iż w okresie grzewczym było trzech palaczy było trzech, po jednym na zmianie.

Sąd dał wiarę w/w zeznaniom T. B., bowiem znalazły one potwierdzenie w świadectwach pracy, jego aktach osobowych i zeznaniach świadka E. W..

Świadek ten został przesłuchany na rozprawie w dniu 08.10.2014r. Jego zeznania są w pełni zbieżne z zeznaniami odwołującego. Świadek był zatrudniony jako woźny w LO w O. M.. od 1980r. przez 25 lat. Zeznał, iż w okresach grzewczych odwołujący pracował jako palacz w kotłowni, palił, dokładał węgla, czyścił piece, wynosił popiół a w pozostałych miesiącach pracował jako pracownik gospodarczy. Także i on wskazał, że w okresie zimowym było 3 palaczy, pracowali na trzy zmiany, po 12 godzin.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, gdyż jest on osobą obcą dla odwołującego, nie zainteresowaną wynikiem postępowania.

Nadto zauważyć trzeba, że Liceum Ogólnokształcące wystawiło T. B. świadectwo pracy w szczególnych warunkach, zostało ono złożone wraz z odwołaniem od decyzji z dnia 28.04.2014r. (k. 5a.s.). Wskazano w nim, iż odwołujący w okresach: od 15.10.1980r. do 15.04.1981r., od 15.10.1981r. do 15.04.1982r., od 15.10.1982r. do 15.04.1983r., od 15.10.1983r. do 15.04.1984r., od 15.10.1984r. do 15.04.1985r., od 15.10.1985r. do 15.04.1986r., od 15.10.1986r. do 15.04.1987r. pracował na stanowisku palacza c.o.

Sąd uzyskał też akta osobowe odwołującego z w/w zakładu pracy. W znajdujących się tam angażach wskazywane jest albo stanowisko rzemieślnika, albo stanowisko palacza c.o.

Wskazać trzeba, iż prace nie zautomatyzowane palaczy i rusztowych kotłów parowych lub wodnych typu przemysłowego zostały wymienione jako prace w szczególnych warunkach w wykazie A, Dział XIV, poz. 1 stanowiącym załącznik Nr 1 do Rozporządzenia Rady Ministrów z 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym szczególnych warunkach. Mając powyższe na uwadze do pracy w szczególnych warunkach należało zaliczyć okresy zatrudnienia odwołującego w LO w O. M.., wskazane w świadectwie pracy w szczególnych warunkach: od 15.10.1980r. do 15.04.1981r., od 15.10.1981r. do 15.04.1982r., od 15.10.1982r. do 15.04.1983r., od 15.10.1983r. do 15.04.1984r., od 15.10.1984r. do 15.04.1985r., od 15.10.1985r. do 15.04.1986r., od 15.10.1986r. do 15.04.1987r. Okresy te wynoszą łącznie 3 lata i 6 miesięcy.

Uwzględnienie tych okresów skutkuje wykazaniem przez odwołującego wymaganego okresu pracy w szczególnych warunkach, gdyż łącznie z uwzględnionym przez ZUS okresem 14 lat 2 miesiące i 9 dni wyniesie on 17 lat 8 miesięcy i 14 dni. Odwołujący spełnia także pozostałe przesłanki konieczne do uzyskania prawa do emerytury według przepisów art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Osiągnął bowiem w dniu (...)wiek 60 lat i legitymuje się 25-letnim ogólnym stażem pracy.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję ZUS z 28.04.2014r. i przyznał T. B. prawo do emerytury od dnia 01.04.2014r., tj. od miesiąca złożenia wniosku.

W pkt 2 wyroku Sąd stwierdził, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Zgodnie z art. 118 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych organ rentowy wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji, z uwzględnieniem ust. 2 i 3 oraz art. 120.

Przepis art. 118 ust. 1a stanowi zaś, że w razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego, jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Organ odwoławczy, wydając orzeczenie, stwierdza odpowiedzialność organu rentowego.

W niniejszej sprawie ostatnią okolicznością niezbędną do wydania decyzji było ustalenie 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, a w szczególności ustalenie charakteru pracy w LO w O. M.. Odwołujący świadectwo pracy w szczególnych warunkach z tego zakładu złożył dopiero wraz z odwołaniem. Nadto wyjaśnienia przed Sądem wymagała kwestia czynności odwołującego w okresie grzewczym i poza nim. Dopiero dodatkowe dowody, w tym zeznania świadka E. W. i dane uzyskane z akt osobowych odwołującego pozwoliły na ustalenie rodzaju wykonywanych przez niego czynności. W tej sytuacji ZUS nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie okresu pracy w szczególnych warunkach w toku postępowania przed tym organem.

O kosztach zastępstwa prawnego orzeczono w oparciu o art. 98 kpc. Zgodnie z § 11 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w zw. z § 3 ust. 1 w/w Rozporządzenia, Sąd określa wysokość wynagrodzenia, biorąc pod uwagę nakład pracy pełnomocnika, stopień zawiłości sprawy i długotrwałość postępowania. Sąd uznał, że wynagrodzenie pełnomocnika odwołującego powinno odpowiadać kwocie stawki minimalnej, tj. kwocie 60zł. Wydając w tym zakresie rozstrzygnięcie Sąd miał na uwadze nakład pracy pełnomocnika, który sprowadzał się do sporządzenia odwołania i uczestniczenia w dwóch rozprawach.

Ponieważ Sąd uwzględnił odwołanie od decyzji z dnia 28.04.2014r., umorzeniu w oparciu o art. 355 kpc podlegało postępowanie w przedmiocie odwołania od decyzji ZUS z dnia 16.06.2014r., jego prowadzenie było już bowiem zbędne.

Z tych względów orzeczono jak w sentencji.