Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 5 września 2014 r. w Krakowie

na rozprawie

sprawy z powództwa P. T.

przeciwko (...) S.A. V. (...) w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Oświęcimiu

z dnia 13 marca 2014 r., sygnatura akt I C 1806/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że w punkcie 1. kwotę: „730,00 zł (siedemset trzydzieści złotych 00/100)” zastępuje kwotą: „1936,28 zł (tysiąc dziewięćset trzydzieści sześć złotych 28/100)”, a punktowi 3. nadaje brzmienie: „zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 101 (sto jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.”;

II.  zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 23,88 zł (dwadzieścia trzy złote 88/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

UZASADNIENIE

Powód P. T.domagał się zasądzenia od strony pozwanej (...) S.Aw W.kwoty 4 030 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 21 kwietnia 2011 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za uszkodzenie motocykla marki S.. Podał, że jadąc motocyklem po drodze krajowej nr (...)będącej w zarządzie (...)w rejonie O.wpadł w nieoznakowaną dziurę w jezdni na skutek czego uszkodzeniu uległa felga i opona. Wskazał, że w wyniku zdarzenia poniósł szkodę w postaci utraty felgi o wartości 3.300 zł, utraty opony o wartości 650 zł oraz kosztów wymiany opony w wysokości 80 zł. Argumentował, że szkoda powstała na skutek niewykonywania przez (...)obowiązku należytego utrzymania nawierzchni drogi będącej w jej zarządzie tj. niezabezpieczenia powstałej znacznie wcześniej wyrwy w jezdni. Podał, że strona pozwana jako ubezpieczyciel (...)odmówiła wypłaty odszkodowania.

W dniu 20 września 2013 r. Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym uwzględniający powództwo w całości.

Strona pozwana (...) S.A w W. w sprzeciwie od nakazu zapłaty domagała się oddalenia powództwa w całości. Podniosła, że roszczenie nie jest zasadne bowiem w toku likwidacji szkody ustalono, że nie zachodzą przesłanki do uznania odpowiedzialności za zdarzenie. Podkreśliła, że odpowiedzialność zarządcy (...) za należyte utrzymanie drogi opiera się na dyspozycji art. 415 kc, nie należy do działań o charakterze władczym. (...) prowadzi działania, aby na bieżąco usuwać zagrożenia i utrudnienia w ruchu, co nie oznacza, że może być na każdym miejscu i o każdej porze. Zdaniem strony pozwanej w czasie gdy doszło do zdarzenia były wykonywane objazdy w godzinach przedpołudniowych i nie stwierdzono żadnych nieprawidłowości lub ubytków mogących spowodować zagrożenie. Zarzuciła, że powód nie wykazał zasadności swego roszczenia, a na nim ciąży obowiązek wykazania nie tylko zaistnienia szkody, ale także związku przyczynowego pomiędzy jej istnieniem a zakresem szkody, jak również jej wysokości i podmiotu odpowiedzialnego.

Wyrokiem z dnia13 marca 2014 r. Sąd Rejonowy w Oświęcimiu zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 730 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 21 kwietnia 2011 r. do dnia zapłaty (pkt 1); w pozostałym zakresie powództwo oddalił (pkt 2), zasądził od pozwanego na rzecz powoda koszty postępowania w kwocie 227 zł (pkt 3).

W sprawie poza sporem był fakt zawarcia ze stroną pozwaną jako ubezpieczycielem umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej przez (...)w L.. Odcinek drogi krajowej nr (...) ul. (...)określany w postępowaniu likwidacyjnym jako km 57-150 w rejonie obwodnicy O.–Z.stanowiący obszar niezabudowany jest w zarządzie (...).

W pozostałym zakresie Sąd ustalił następujący stan faktyczny. W dniu 16 kwietnia 2011 r. o godzinie 18.30 na ul. (...) w O.- Z. droga krajowa DK (...) ze względu na zły stan nawierzchni P. T. kierujący pojazdem marki S. (...) o nr rej. (...) stanowiącym jego własność najechał na nieoznakowaną dziurę w jezdni, co spowodowało zagięcie obręczy koła tylnego, uszkodzenie felgi i opony. Powód wezwał na miejsce zdarzenia policję, był trzeźwy. Powód w czasie zdarzenia poruszał się z dozwoloną prędkością nie przekraczającą 70 km/h. Oczekując na przybycie policji powód wykonał fotografię wyrwy w jezdni. Po wykonaniu czynności urzędowych motocykl nie nadający się do dalszej jazdy trzeba było przetransportować przy czym pomagał kolega P. B. mieszkający w sąsiedztwie w P.. P. B. poinformował powoda, że wyrwy w jezdni w tym rejonie drogi istnieją od dłuższego czasu i nikt na to nie reaguje. P. T. po zdarzeniu wymienił uszkodzoną oponę w Serwisie (...) w G. za co zapłacił 80 zł. W firmie (...) w B. powód nabył nową oponę do motocykla za co zapłacił 650 zł brutto. P. T. pożyczył od kuzyna felgę do motocykla i na razie z niej korzysta.

Na tle powyższych okoliczności Sąd Rejonowy, uznał, że powód wykazał, iż motocykl uległ uszkodzeniu wskutek najechania na dziurę -wyrwę w jezdni na drodze krajowej nr (...)będącej w zarządzie (...). Za wykazaną Sąd uznał również wysokość kosztów poniesionych w związku z nabyciem i wymianą opony tj. kwotę 730 zł. Jednocześnie Sąd uznał, że strona pozwana domagając się w postępowaniu likwidacyjnym obniżenia odszkodowania winna udowodnić amortyzację części zamiennych. W tej sytuacji Sąd przyjął, że strona pozwana odpowiada na podstawie art. 822§ 1 Kc za szkodę w pojeździe powoda w takim samym zakresie jak sprawca szkody tj. (...)i odpowiedzialność ta kształtuje się według zasad ogólnych na podstawie art. 415 K.c. Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w pkt 1 i 2 wyroku. O kosztach Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania. Na zasądzoną kwotę składa się opłata od pozwu w części w jakiej powództwo zostało uwzględnione tj. 5% od kwoty 730 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w stawce minimalnej wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia złożył powód zaskarżając wyrok w części oddalającej powództwo ponad kwotę 730 zł oraz w części oddalającej żądanie zwrotu na jego rzecz od strony pozwanej kosztów postępowania ponad kwotę 227 zł. Zarzucił naruszenie:

- art. 308 § 1 i art. 309 k.p.c. w zw. z art. 233 k.p.c., które miało istotny wpływ na treść orzeczenia, polegające na odrzuceniu dołączonego do pozwu dowodu z wydruku korespondencji elektronicznej z dnia 31 marca 2012 r. potwierdzającej wysokość szkody poniesionej przez powoda i uznanie, że powód nie wykazał wysokości szkody pomimo tego, że dowód z korespondencji elektronicznej- niepodpisanych wydruków komputerowych, jest innym środkiem dowodowym, o którym mowa w art. 308 i 309 K.p.c., a okoliczność uzyskania wyceny wartości felgi została także potwierdzona dowodem z przesłuchania powoda;

- art. 233 k.p.c. i sprzeczność istotnych ustaleń faktycznych z treścią materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania, skutkujące uznaniem, że powód nie wykazał wysokości szkody poniesionej w związku z uszkodzeniem felgi, pomimo tego, że do akt postępowania został złożony wydruk komputerowy potwierdzający cenę uszkodzonej felgi, wysokość szkody została potwierdzona dowodem z przesłuchania powoda, a ponadto, strona pozwana złożyła do akt postępowania operat szacunkowy - kalkulację naprawy nr (...) z dnia 28 kwietnia 2011 roku z której treści wynika, iż koszt zakupu obręczy koła tylnego wynosi 1 206,28 zł.

W oparciu o powyższe zarzuty, wniósł o:

- zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda kwoty 3 327,78 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 21 kwietnia 2011 roku do dnia zapłaty;

- zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda kwoty 1 192 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania przed Sądem I instancji;

a także o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych, w łącznej kwocie 767 zł, w tym tytułem zwrotu opłaty od apelacji kwotę 167 zł i tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego kwotę 600 zł; ewentualnie o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Strona pozwana wniosła o oddalenie apelacji oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest częściowo uzasadniona, co musiało skutkować zmianą zaskarżonego wyroku.

Przede wszystkim podnieść należy, że w toku postępowania dowodowego Sąd dopuścił dowód z dokumentów znajdujących się na k. 24-27 na okoliczność ich treści, a z których między innymi wynika, że obręcz koła tylnego kosztuje 1206, 28 zł. Przedmiotowa kalkulacja naprawy została dokonana przez stronę pozwaną, a tym samym należy przyjąć, że wymienioną kwotę strona pozwana uznała. Niezrozumiałe jest przy tym stanowisko strony pozwanej, która zrobiła kalkulację naprawy, a następnie uznała, że nie ponosi odpowiedzialności za zdarzenie. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że lojalność procesowa winna być traktowana jako wartość, która należy uwzględnić dla gwarancji rzetelnego procesu. Skoro strona pozwana wyraziła swoje stanowisko co do wartości uszkodzonej felgi, to powód miał prawo przypuszczać, że ta kwota nie będzie kwestionowana. Natomiast w sytuacji w której strona pozwana wypowiedziała się co do kosztów naprawy, to nie może teraz twierdzić, że nie ma szkody, a w ogóle to jej wysokość nie została przez powoda wykazana.

Podsumowując, materiał dowodowy zgromadzony w toku postępowania pozwalał na ustalenie wartości felgi. Podnieść przy tym należy, że nie zachodziła konieczność przeprowadzania w tym zakresie dowodu z opinii biegłego, skoro ustalona przez stronę pozwaną wartość felgi nie była ona kwestionowana przez powoda. Jednocześnie wbrew twierdzeniom apelującego przedłożony wydruk komputerowy (k. 21) nie pozwalał na niebudzące wątpliwości uznanie, że wartość felgi wynosi 3327, 78 zł. Podzielić należy przy tym twierdzenie apelującego, że wydruk komputerowy należy do innych środków dowodowych, o których mowa w art. 308 i 309 K.p.c. Jednakże trzeba mieć na uwadze, że środek dowody musi przekonywać, a w niniejszej sprawie przedłożony wydruk był za ubogi, zwłaszcza, że materiał dowodowy niekwestionowany przez strony pozwalał na poczynienie w tym zakresie ustaleń.

W związku z powyższym zaskarżony wyrok podlegał zmianie, o czym Sąd orzekł na podstawie art. 386§ 1 K.p.c., a apelacja dalej idąca oddaleniu na podstawie art. 385 K.p.c. Zmiana orzeczenia merytorycznego pociągnęła za sobą konieczność zmiany wyrzeczenia o kosztach postępowania pierwszoinstancyjnego, o czym Sąd orzekł na podstawie art. 100 K.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono w pkt II zasądzając od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 23,88 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.