Pełny tekst orzeczenia

WYROK

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje :

Oskarżony K. S. w okresie od połowy 2007r. do 25 stycznia 2013roku prowadził działalność polegającą na wydobyciu kruszywa na terenie miejscowości Ł..

Na sąsiadującej działce analogiczną działalność prowadził oskarżyciel posiłkowy - pokrzywdzony T. K. (1).

Prowadząc wydobycie oskarżony zbliżał się do granicy działek , zaś prowadzone prace spowodowały obsunięcia ziemi.

W ocenie pokrzywdzonego takie zachowanie oskarżonego stanowiło naruszenie granicy działek i zabór należącego do niego kruszywa.

W związku z powyższym wielokrotnie monitował oskarżonego o zaprzestanie takiej działalności, w odpowiedzi oskarżony wskazywał , że do naruszenia granicy nie doszło i analogiczne zarzuty wysuwał pod adresem oskarżyciela.

Strony próbowały zawrzeć porozumienie dotyczące eksploatacji spornego terenu przygranicznego , jednak pomimo prób nie doszło do ugodowego zakończenia konfliktu.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody :

Wyjaśni.osk.K. S. k.44v-46, załącznika, zezn.śwd.J. O. (1) k.46v, k.93-94 załącznika, zezn.śwd.S. W. k.47, k.89-90 załącznika, zezn.swd.M. Z. k.52-53, k.91v załącznika , zezn.śwd.B. F. (1) k.53, zezn.śwd.R. K. (1) k.53v , zezn.śwd.W. P. (1) k.53v-54 , zezn.śwd.W. P. (2) k.54 , zezn.śwd.W. S. (1) k.54 , zezn.śwd.T. U. k.54v , zezn.śwd.J. S. (1) k.54v-55 , zezn.śwd.M. R. k.65v-66 , k.83v załącznika , zezn.śwd.R. K. (2) k.75, zezn.śwd.M. K. k.76, z akt załącznika : mapy k.7-9, korespondencja stron k.10-24 , k.36-39, dokumentacja graniczna k.26-35 , dokumentacja fotograficzna k.51-57 , mapy i dokumentacja fotograficzna k.69-72 , oraz z akt II K 114-14 dokumentacja wraz ze zdjęciami k.18-35 , zdjęcia k.50

Oskarżony K. S. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa.

W złożonych na rozprawie wyjaśnieniach zaprzeczył aby dokonywał przywłaszczenia kruszywa. Opisał spory wynikające z eksploatacji skarpy granicznej i osobiste konflikty z oskarżycielem.

Zdecydowanie zaprzeczył aby wydawał swoim pracownikom polecenia wydobywania kruszywa z terenu T. K..

(dow : wyjaśni.osk.K. S. k.54v-55)

Sąd zważył , co następuje :

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego zasługują na wiarę, albowiem w zakresie najistotniejszym z punktu widzenia odpowiedzialności karnej czyli zaboru w celu przywłaszczenia cudzego mienia , nie zostały one skutecznie podważone.

Jak wynika z materiału dowodowego obie działki , na których działalność gospodarczą prowadzą strony graniczą ze sobą.

W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości , że prace wydobywcze prowadzone przez oskarżonego spowodowały obsunięcia ziemi.

W żaden sposób nie może być to jednak utożsamiane z „zaborem cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia” w rozumieniu art.278§1 k.k.

Tego rodzaju procesy są naturalną konsekwencją działalności wydobywczej i wynikają z praw fizyki.

Nie można, zdaniem Sądu upatrywać w powyższych okolicznościach charakterystycznego dla przestępstw umyślnych zamiaru, w przypadku zarzuconego występku kradzieży – zamiaru kierunkowego.

Przeprowadzone na rozprawie dowody zarówno osobowe jak i dokumentarne, w tej liczbie eksponowane przez strony materiały zdjęciowe nie wskazują na zamiar przywłaszczenia , potwierdzają jedynie dokonywane prace górnicze i będące ich skutkiem przesunięcia gruntu i wytyczanej na powierzchni granicy.

W ocenie Sądu najbardziej miarodajne spośród dowodów osobowych – wobec znacznego zantagonizowania stron konfliktu co w pewnym stopniu przekłada się na postawę osób z nimi związanych – są relacje osób dla stron obcych.

Do takich niezaangażowanych świadków zaliczyć należy przede wszystkim M. Z., który na miejscu znajdował się jako podmiot profesjonalny , w żaden sposób nie związany czy uzależniony od oskarżonego i pokrzywdzonego.

Ponadto jego relacja jest spójna , konsekwentna i wiarygodna.

Świadek wskazał na kluczową zdaniem Sądu w realiach sprawy okoliczność , a mianowicie , że „ ze sposobu eksploatacji wynika , że skarpa zawsze się osuwa (…) ciężko jest uzyskać linię , aby tych przekroczeń nie było taka jest technologia eksploatacji i aby tego uniknąć musiałby być tam zainstalowany mur na granicy”.

(k.52v)

W świetle tej relacji wynika jasno , że eksploatacja terenu przygranicznego takiego jak w niniejszej sprawie zawsze pociąga za sobą naturalne zmiany w przebiegu granicy (biegnącej wszak na powierzchni gruntu który się obsuwa) i stanowi prostą konsekwencję wydobycia.

Powyższa relacja świadka J. O. (inżyniera górnika z zawodu) potwierdza, że taka zależność zachodzi , a co więcej wskazała , że „rzędne ulegają zmianie w trakcie eksploatacji wskutek obniżania się terenu” (k.47)

W konsekwencji nie można traktować map i szkiców sporządzonych kilka lat wstecz za w pełni miarodajne i odzwierciedlające aktualną , zmienną sytuację.

Również wyliczenia świadka – co sama przyznała , miały charakter szacunkowy i trudno na tej podstawie wywodzić, że doszło zaboru określonej ilości kruszywa.

Co do kwestii samego prowadzenia prac to wskazać należy , że oskarżony w swoich wyjaśnieniach nie kwestionował , że takowe w pobliżu granicy były prowadzone.

Potwierdza to szereg dowodów osobowych.

Przesłuchani w toku postępowania świadkowie R. K. (1) , W. P. (1) , W. P. (2) , W. S. (1) , T. U., M. R., R. K. (2) i M. K. potwierdzili te okoliczności.

( dow : zezn.śwd.R. K. (1) k.53v , zezn.śwd.W. P. (1) k.53v-54 , zezn.śwd.W. P. (2) k.54 , zezn.śwd.W. S. (1) k.54 , zezn.śwd.T. U. k.54v , , zezn.śwd.M. R. k.65v-66 , k.83v załącznika , zezn.śwd.R. K. (2) k.75, zezn.śwd.M. K. k.76)

W ocenie Sądu w zasadniczej części relacje wymienionych pracowników obu skonfliktowanych przedsiębiorców są wiarygodne. Świadkowie opisują rzeczywiste spostrzeżenia i brak jest podstaw , aby przypisywać świadome podawanie nieprawdy.

Jednak z zeznań tych nie wynika , aby były to zlecone przez oskarżonego w celu zabrania materiału z terenu pokrzywdzonego.

Świadkowie – pracownicy zatrudnieniu u obu stron konfliktu podają okoliczności , które uznać za udowodnione – w zakresie prowadzonych prac wydobywczych , które jednak w żadnym stopniu nie przesądzają kwestii odpowiedzialności karnej.

W zakresie prac prowadzonych w 2007 r. , które oskarżyciel interpretuje jako zabór jego własności , zdaniem Sądu wiarygodne są relacje M. R. , który podobnie jak oskarżony opisał te prace jako likwidację nawisu.

(k.65v k.83 załącznika)

Zeznania te znajdują potwierdzenie w innych relacjach – R. K., W. S., T.U..

W świetle tych konsekwentnych i logicznych zeznań twierdzenia tak pokrzywdzonego T. K. jak i S. G. stanowią projekcję subiektywnych odczuć i jednostronnych wniosków i nie mogą być uznane za miarodajne.

W ocenie Sądu w realiach sprawy nie sposób jako decydującego dowodu traktować dokumentacji fotograficznej. Pomijając już okoliczność , że jest to materiał gromadzony przez same strony , to z przebiegu rozprawy widać jasno , że strony w sposób diametralnie odmienny interpretują utrwalony na zdjęciach stan wyrobiska.

Tymczasem w odniesieniu tak do zdjęć jak i map oraz wykresów mieć na uwadze należy zmienność warunków i swoistą „płynność” granicy wynikającą ze specyfiki działalności , o czym była mowa wyżej.

Z kolei inne dowody osobowe w postaci zeznań B. F. , J. S. i T. S. obrazują stopień konfliktu stron i dla rozstrzygnięcia pozostają bez znaczenia.

W ocenie Sądu zgromadzony materiał dowodowy nie daje podstaw dla przypisania oskarżonemu popełnienia zarzucanego mu czynu i dlatego , Sąd uniewinnił oskarżonego na podstawie art.17§1 pkt 1 k.p.k.