Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 października 2014r.

Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Halina Grzybowska

Protokolant: Magdalena Tobiasz

po rozpoznaniu w dniu 10 października 2014r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa rozpoznał sprawę z powództwa (...) z siedzibą
w S.

przeciwko D. J. (1)

o zapłatę 7.967,45 zł

oddala powództwo.

UZASADNIENIE

Strona powodowa H. I N. S. F. I. Z. z siedzibą w K. w dniu 20 czerwca 2013r. wniosła przeciwko pozwanemu D. J. (1) pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zapłatę kwoty 7.967,45 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 7.907,86 zł od dnia 21 czerwca 2013 r. do dnia zapłaty i kosztami postępowania. W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 25 marca 2013 r. zawartej z Bankiem (...) S.A., przejęła od pierwotnego wierzyciela prawa do wierzytelności wobec pozwanego z tytułu umowy z dnia 14 lipca 2009 r. nr (...). Łączna wysokość zadłużenia pozwanej wynosi 7.967,45 zł, w tym: kapitał w wysokości 6.010,14 zł, odsetki w wysokości 1.897,72 zł, koszty dochodzenia zaległej wierzytelności w wysokości 59,59 zł.

W dniu 3 września 2013 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem pozwu.

Od powyższego nakazu zapłaty pozwany D. J. (2) wniósł skutecznie sprzeciw zaskarżając nakaz w całości. Zarzucił, iż cała wymagana pozwem wierzytelność uległa przedawnieniu bowiem należność za spłacenie karty kredytowej stała się wymagalna po upływie dwóch lat, to jest w 2012 r. Postanowieniem z dnia 5 listopada 2013 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy nakazu zapłaty w całości i przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Świdnicy.

Strona powodowa podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie, a w piśmie procesowym z dnia 3 września 2014 r., w odpowiedzi na zarzuty pozwanego, wskazała na przerwanie biegu przedawnienia i zawnioskowała o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów w postaci dokumentów znajdujących się w aktach komorniczych prowadzonych pod sygnaturą KM(...) przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w (...). Wezwana do podania danych osobowych i adresowych kancelarii (...) sadowego prowadzącego sprawę sygn. akt KM (...) w terminie tygodniowym od doręczenia wezwania – pod rygorem oddalenia tego wniosku dowodowego – zarządzenia tego nie wykonała w zakreślonym jej terminie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 14 lipca 2009 r. D. J. (2) zawarł z (...) Bank S.A. w G. umowę o kartę kredytową numer (...), a zgodnie z § 2 pkt 1 umowy pozwany został zobowiązany do spłaty kredytu w miesięcznych ratach w ciągu 12 miesięcy kalendarzowych.

Dowód:

- umowa o kartę kredytową numer (...) z dnia 14 lipca 2009 r. – k. 40-47

Z potwierdzenia transakcji wystawionego przez (...) BANK SA w G. wynika, że przy użyciu karty kredytowej o nr (...) została dokonana w dniu 14 lipca 2009 roku , na kwotę transakcji w wysokości 1999,00 zł, która miała był spłacona co najmniej w 10 miesięcznych ratach po 199,00 zł każda, a płatność pierwszej z rat miała nastąpić do dnia 06 września 2009 roku

Dowód: potwierdzenie transakcji k. 40

Pismem z dnia 23 kwietnia 2013 r. Bank (...) S.A. w K. powiadomił D. J. (1), iż na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 23 marca 2013 r. Bank (...) S.A. z siedzibą w K. dokonał na H. A. przelewu wierzytelności Banku z tytułu umowy kredytu produkt kartowy nr (...) z dnia 14 lipca 2009 r., która na dzień 25 marca 2013 r. wynosiła 7.781,22 zł.

Pismem z dnia 23 kwietnia 2013 r. strona powodowa wezwała pozwanego do zapłaty zadłużenia, które na dzień 23 kwietnia 2013 r. wynosiło 7.843,30 zł, w tym kapitał w wysokości 6.010,14 zł, odsetki w wysokości 1.773,57 zł i koszty w wysokości 59,59 zł.

Dowód:

- zawiadomienie o przelewie wierzytelności z dnia 23 kwietnia 2013 r. – k. 49

- wezwanie do zapłaty z dnia 23 kwietnia 2013 r. – k. 48

Sąd zważył co następuje

Powództwo podlegało oddaleniu.

Przepis art. 117 § 1 i 2 k.c. stanowi, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu, a po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne.

Stosownie zaś do treści przepisu art. 6 Ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. z 2012 r. poz. 1232) roszczenia z tytułu o elektroniczny instrument płatniczy przedawniają się z upływem 2 lat.

Zgodnie z przepisem art. 38 Ustawy z dnia 12 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013, poz. 1036) traci moc ustawa z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych. Jednakże na mocy art. 26 ust. 1 tej ustawy, do przedawnienia roszczeń z tytułu umów o elektroniczny instrument płatniczy, powstałych przed dniem wejścia w życie wspomnianej ustawy i nieprzedawnionych do tego czasu, stosuje się przepisy dotychczasowe. Tym samym w niniejszej sprawie ma zastosowanie cytowany powyżej art. 6 ustawy z dnia 12 września 2002 r., bowiem roszczenie dochodzone pozwem jest związane z umową o kartę kredytową powstałą przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 12 lipca 2013 r., a więc termin przedawnienia wynosi 2 lata.

.

Pozwany podniósł w sprzeciwie zarzut przedawnienia roszczenia .

Strona powodowa wniosła o dopuszczenie dowodu z akt egzekucyjnych na okoliczność przerwania biegu przedawnienia, jednakże w zakreślonym terminie nie wykonała zarządzenia sądu i wniosek o dopuszczenie tego dowodu został oddalony. Zgodnie zaś z przepisem art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

W ocenie sądu podniesienie przez pozwanego zarzutu przedawnienia nie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, albowiem strona powodowa dysponująca profesjonalna obsługa prawną nie tylko nie udowodniła przerwania biegu przedawnienia , ale nie przedstawiła żadnych dowodów potwierdzających nabycie wierzytelności w stosunku do pozwanego wynikającej z umowy zawartej z (...) Bankiem Sa w G., , ani wysokości , ani daty wymagalności należności dochodzonej pozwem, nadto od jakich kwot i za jaki okres zostały skapitalizowane odsetki gdyż, nie wykazała następstwa prawnego Banku (...) w stosunku do (...) Banku SA , do nadesłanego po przekazaniu sprawy tut. Sądowi pozwu strona powodowa nie dołączyła umowy przelewu wierzytelności z dnia 25 marca 2013 r., a tym samym nie wykazała zgodnie z art. 6 k.c., iż istotnie nabyła wierzytelność w stosunku do pozwanego, a nadto z pisma kierowanego do pozwanego i wezwania do zapłaty nie wynikają daty wymagalności kwot i okresu za jaki zostały skapitalizowane odsetki i według jakiej stropy procentowej, zaś z potwierdzenia dokonania transakcji na k. 40 akt wynika, że transakcja została dokonana 14 lipca 2009 roku , splata kwoty transakcji w wysokości 1999,00 zł miała nastąpić w 10 miesięcznych ratach po 199,00 zł każda, a płatność pierwszej z rat miała nastąpić do dnia 06 września 2009 roku.

Sad podziela przy tym pogląd Sądu Najwyższego zawarty w wyroku z dnia 17 grudnia 2098 roku w sprawie I CSK 243/08 , że jeśli posiadacz karty kredytowej wydanej przez wystawcę na podstawie umowy zawartej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 12 września 2002 roku o elektronicznych środkach płatniczych ( Dz U nr 169,poz.1385) zaprzestał wpłacania minimalnej kwoty zadłużenia podawanej każdorazowo w wyciągach bankowych, to bieg dwuletniego przedawnienia roszczenia o zapłatę tych kwot rozpoczyna się z upływem dnia wskazanego w wyciągu jako termin zapłaty kwoty minimalnej, nie zaś dopiero po wyczerpaniu limitu kredytu ustalonego w umowie.

Skoro z jedynego dokumentu przedstawionego przez powoda odnośnie dokonanych przy użyciu karty transakcji pozwanego wynika kwota transakcji 1999 zł , niezrozumiałym jest skąd w pozwie kwota niespłaconego kapitału to 6.010.14 zł , zatem termin wymagalności pierwszej raty minimalnej widniejącym w potwierdzeniu transakcji ,tj. do 06 września 2009 roku , przy braku innych dowodów , należało przyjąć za początek biegu 2 letniego terminu przedawnienia .

Jeśli natomiast strona powodowa – jak wskazuje bez poparcia stosownymi dokumentami – nabyła w marcu 2013 roku wierzytelność, z tytułu umowy o kartę kredytową zawartej przez pozwanego w 2009 roku, to dysponując profesjonalną obsługą prawną miała świadomość terminu upływu okresu przedawnienia , jeśli po podniesieniu zarzutu przedawnienia zawnioskowała o dopuszczenie dowodu na okoliczność przerwania biegu przedawnienia , lecz faktu tego nie wykazała i tym samym poniosła ryzyko przegrania wytoczonego procesu, a zatem podniesienie zarzutu przedawnienia przez pozwanego nie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Skoro zatem pozwany skutecznie podniósł zarzut przedawnienia, to zgodnie z cytowanym wyżej przepisem art. 117 § 2 k.c. mógł uchylić się od zaspokojenia dochodzonego pozwem roszczenia .

Dlatego też powództwo oddalono.