Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 29 października 2014 roku

Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Maciej Maciejewski

Protokolant: Patryk Bartoszyński

po rozpoznaniu w sprawie o czyn z art. 231 § 1 k.k.

na skutek zażalenia skarżącego Najwyższej Izby Kontroli Delegatura we W.

na postanowienie Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Z. Ś.z dnia
30 czerwca 2014 roku w przedmiocie umorzenia śledztwa

na podstawie art. 465 § 2 k.p.k.

postanowił:

nie uwzględnić zażalenia skarżącego Najwyższej Izby Kontroli Delegatura we W. wniesionego w dniu 21 lipca 2014 roku na postanowienie Prokuratora Prokuratury Rejonowej
w Z. z dnia 30 czerwca 2014 roku w przedmiocie umorzenia śledztwa
w zakresie punktu V i utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 30 czerwca 2014 roku Prokurator Prokuratury Rejonowej wZ. Ś.umorzył śledztwo w sprawie:

I. niedopełnienia w dniu 14 czerwca 2004 roku w B.obowiązków przez pracowników Urzędu Miasta i Miejskiego Zarządu Budynków Mieszkalnych poprzez wskazanie do najmu lokalu przy ul. (...)z zasobu Gminy B.osoby, która nie spełniała kryteriów określonych w uchwałach Rady Miejskiej B.nr (...)i (...)z dnia 29 stycznia 2003 roku i 25 czerwca 2008 roku w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasoby Gminy B., a także w zakresie nadzoru nad podległymi pracownikami, którzy błędnie określali sposób spełniania przez poszczególnych kandydatów do najmu kryteriów wskazanych w ww. uchwałach i działania w ten sposób na szkodę interesu publicznego gminy i prywatnego A. C., M. S., G. O., R. K., P. K., J. W., A. P., to jest o czyn z art. 231 § 1 k.k. – wobec przedawnienia karalności czynu (art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k.);

II. niedopełnienia w dniu 04 sierpnia 2004 roku w B.obowiązków przez pracowników Urzędu Miasta i Miejskiego Zarządu Budynków Mieszkalnych poprzez wskazanie do najmu lokalu przy ul. (...)z zasobu Gminy B.osoby, która nie spełniała kryteriów określonych w uchwałach Rady Miejskiej B.nr (...)i(...)z dnia 29 stycznia 2003 roku i 25 czerwca 2008 roku w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy B., a także w zakresie nadzoru nad podległymi pracownikami, którzy błędnie określali sposób spełniania przez poszczególnych kandydatów do najmu kryteriów wskazanych w ww. uchwałach i działania w ten sposób na szkodę interesu publicznego gminy i prywatnego D. P., A. K. (1), I. M., A. S., E. W., to jest o czyn z art. 231 § 1 k.k. – wobec przedawnienia karalności czynu (art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k.);

III. niedopełnienia w dniu 19 listopada 2007 roku w B.obowiązków przez pracowników Urzędu Miasta i Miejskiego Zarządu Budynków Mieszkalnych poprzez wskazanie do najmu lokalu przy ul. (...)z zasobu Gminy B.osoby, która nie spełniała kryteriów określonych w uchwałach Rady Miejskiej B.nr (...)i (...)z dnia 29 stycznia 2003 roku i 25 czerwca 2008 roku w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy B., a także w zakresie nadzoru nad poszczególnymi pracownikami, którzy błędnie określali sposób spełniania przez poszczególnych kandydatów do najmu kryteriów wskazanych w ww. uchwałach i działania w ten sposób na szkodę interesu publicznego gminy i prywatnego A. W., A. K. (2), J. S., A. K. (3), J. Z., to jest o czyn z art. 231 § 1 k.k. – wobec przedawnienia karalności czynu (art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k.);

IV. niedopełnienia w dniu 04 lipca 2008 roku w B. obowiązków przez pracowników Urzędu Miasta i Miejskiego Zarządu Budynków Mieszkalnych poprzez wskazanie do najmu lokalu przy ul. (...) z zasobu Gminy B. osoby, która nie spełniała kryteriów określonych w uchwałach Rady Miejskiej B. nr (...) i XXVII/200/08 z dnia 29 stycznia 2003 roku i 25 czerwca 2008 roku w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy B., a także w zakresie nadzoru nad podległymi pracownikami, którzy błędnie określali sposób spełniania przez poszczególnych kandydatów do najmu kryteriów wskazanych w ww. uchwałach i działania w ten sposób na szkodę interesu publicznego gminy i prywatnego A. J., B. R., A. B., to jest o czyn z art. 231 § 1 k.k. – wobec przedawnienia karalności czynu (art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k.);

V. niedopełnienia w dniu 22 marca 2010 roku w B.obowiązków przez pracowników Urzędu Miasta i Miejskiego Zarządu Budynków Mieszkalnych poprzez wskazanie do najmu lokalu przy ul. (...)z zasobu Gminy B.osoby, która nie spełniała kryteriów określonych w uchwałach Rady Miejskiej B.nr (...)i(...)z dnia 29 stycznia 2003 roku i 25 czerwca 2008 roku w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy B., a także w zakresie nadzoru nad podległymi pracownikami, którzy błędnie określali sposób spełniania przez poszczególnych kandydatów do najmu kryteriów wskazanych w ww. uchwałach i działania w ten sposób na szkodę interesu publicznego gminy, to jest o czyn z art. 231 § 1 k.k. – wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenia popełnienia czynu zabronionego (art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k.).

W uzasadnieniu wskazanego postanowienia wykazano, iż Prokuratura Rejonowa w Z., za pośrednictwem Prokuratury Okręgowej w Ś., prowadziła śledztwo w sprawie (...)dotyczącej niedopełnienia obowiązków przez pracowników Urzędu Miasta i Miejskiego Zarządu Budynków Mieszkalnych, a także w zakresie nadzoru nad podległymi pracownikami, którzy błędnie określali sposób spełniania przez poszczególnych kandydatów do najmu kryteriów wskazanych w uchwałach. Podano, iż w dniu 01 marca 2013 roku do Prokuratury Rejonowej w Ząbkowicach wpłynęły materiały z kontroli przeprowadzonej przez NIK delegatura we W.w zakresie procedury przyznawania lokali mieszkalnych przez (...)w B., a przeprowadzone czynności kontrolne wykazały, że w okresie od czerwca 2004 roku do kwietnia 2010 roku doszło do niedopełnienia obowiązków poprzez wskazanie do najmu 6 lokali mieszkalnych z zasobu Gminy B.osób, które nie spełniały kryteriów określonych w uchwałach Rady Miejskiej B.nr (...)i (...) dnia 29 stycznia 2003 roku i 25 czerwca 2008 roku w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy B., a także w zakresie nadzoru nad podległymi pracownikami, którzy błędnie określali sposób spełniania przez poszczególnych kandydatów do najmu kryteriów wskazanych w ww. uchwałach. Dodano, iż materiał kontroli NIK wskazywał, iż w odniesieniu do 6 lokali mieszkalnych stwierdzono nieprawidłowości polegające na przyznaniu lokali osobom, które nie spełniały warunków poprzez brak wykazania niezaspokojonych potrzeb mieszkaniowych i wystarczających dochodów, kosztem osób, które miały gorsze warunki mieszkaniowe, dłużej oczekiwały na mieszkanie, zgłosiły do zamieszkania większą liczbę osób. Odnośnie lokalu mieszkalnego przy ul. (...)wskazano, iż przydział otrzymała osoba, która nie miała niezaspokojonych potrzeb mieszkaniowych.

W dalszej części uzasadnienia organ przygotowawczy przytoczył treść art. 231 § 1 k.k., do którego zaistnienia niezbędnym jest wyczerpanie znamion ustawowych „przekroczenie uprawnień” lub „niedopełnienie obowiązków”, podając, iż przepis ten reguluje odpowiedzialność funkcjonariuszy publicznych w zakresie realizowanych przez nich obowiązków. Zdaniem ww. organu „niedopełnienie obowiązków” obejmuje zarówno zaniechanie podjęcia nałożonego na funkcjonariusza publicznego obowiązku, jak i niewłaściwe jego wykonanie, a pomocne może być w tym zakresie odwołanie się do wzorca normatywnego „dobrego funkcjonariusza publicznego”. Wskazał dalej, iż podawanymi w doktrynie przykładami zachowań funkcjonariuszy stanowiącymi niedopełnienie nałożonych obowiązków, których źródła można upatrywać w „samej istocie urzędowania” (albo bezpośrednio w Europejskim Kodeksie Dobrej Administracji, traktowanym jako uzupełnienie standardów zawartych w kodeksie postępowania administracyjnego i innych przepisach) może być wydanie decyzji bez właściwej podstawy prawnej albo wydanie decyzji o treści niezgodnej z obowiązującymi przepisami prawa; rozpatrywanie konkretnych roszczeń i wniosków z naruszeniem przepisów procedury; naruszenie pewnych podstawowych zasad przy załatwianiu spraw w wyznaczonym prawem obszarze uznania (tzw. luzu administracyjnego), takich jak zasada niedyskryminacji, zasada współmierności podjętych środków do osiągnięcia założonego celu.

W ocenie prokuratora zebrany w sprawie materiał dowodowy nie daje dostatecznych podstaw do stwierdzenia, że wydający decyzję, która nie była zadowalająca dla skarżącego, czy też któryś z urzędników w toku procesu związanego z rozpatrywaniem wniosku o przydział mieszkania, swoim zachowaniem wyczerpał znamiona wskazanego przepisu. Zdaniem organu przygotowawczego niewątpliwym jest, iż w toku postępowań o przydział lokali mieszkalnych z zasobów Gminy B. doszło do popełniania szeregu błędów, często rażących, co zostało uwzględnione w dokumentacji przekazanej przez NIK. Prokurator podniósł, iż zostały one popełnione w toku realizowania procedury przewidzianej w uchwałach Rady Miejskiej w B.. Podał, że w przedmiotowej sprawie nie można zarzucić, iż pracownicy (...) i UM w B. nie działali w granicach swoich obowiązków bądź przekroczyli swoje uprawnienia, a jedynie wtedy możliwe byłoby przyjęcie, iż doszło do wyczerpania znamion czynu opisanego w art. 231 § 1 k.k. i takie stanowisko odnieść należy do przydziałów mieszkań dla członków rodzin radnych Rady Miasta B., których enumeratywnie wymieniono w doniesieniu o przestępstwie. Zarówno analiza dokumentów jak i zeznania świadków nie dały podstaw do kategorycznego stwierdzenia, że mieszkania przyznane członkom rodzin radnych miasta B. odbyły się z wykorzystaniem zasad „nepotyzmu”. Prokurator przyznał, iż przesłuchane w sprawie osoby nie potwierdziły wersji zawartej przez skarżącego w doniesieniu o przestępstwie i podkreślił, że jedynie relacje tych osób w połączeniu z ujawnionymi nieprawidłowościami pozwoliłyby na jednoznaczne ustalenie, że błędy te popełniono celowo i umyślnie, aby przyznać lokale określonym osobom z pokrzywdzeniem innych.

Prokurator wskazał, iż czyn zabroniony stypizowany w art. 231 § 1 k.k. można dokonać działając tylko umyślnie (i to zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i ewentualnym). Podał, iż funkcjonariusz publiczny musi obejmować swoim zamiarem zarówno przekroczenie uprawnień lub niewypełnienie obowiązków, jak i „działanie” na szkodę interesu publicznego lub prywatnego i „dodatkowo, aby stwierdzić, że funkcjonariusz publiczny naruszył art. 231 § 1 k.k. wymagane jest ustalenie istnienia związku przyczynowego między przekroczeniem uprawnień lub niedopełnieniem obowiązków a powstaniem zagrożenia dla chronionego prawem dobra publicznego czy prywatnego. Istnienia takiego związku nie można przy tym domniemywać. Zdaniem prokuratora brak jest przekonywujących dowodów przemawiających za przyjęciem, iż doszło do celowego i umyślnego działania przy rozpoznaniu wniosków odnośnie przydziału lokalu mieszkalnego i zamierzonego działania na szkodę interesu publicznego i prywatnego. Dodał dalej, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy daje jedynie podstawy do przyjęcia, iż procedury dotyczące przydziału lokali były realizowane niedbale, bez należytego sprawdzenia przedkładanych dokumentów i zawartych w nich okoliczności i zgodnie z art. 5 § 2 k.p.k. zasadnym jest umorzyć postępowanie wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa. Na zakończenie organ przygotowawczy wykazał, iż część czynów, opisanych w punktach od I. do IV. uległa przedawnieniu, zgodnie z treścią art. 101 § 1 pkt 4 k.k. – 5 lat od czasu popełnienia czynu i ustala odpowiednio w dniach: 14 czerwca 2009 roku, 04 sierpnia 2009 roku, 19 listopada 2012 roku i 04 lipca 2013 roku.

Na powyższe postanowienie w ustawowym terminie zażalenie wniósł skarżący, to jest NIK Delegatura we W.. W złożonym środku zaskarżenia skarżący zaskarżył postanowienie w punkcie V zarzucając:

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który mógł mieć wpływ na treść tego orzeczenia (art. 438 pkt 3 k.p.k.) poprzez przyjęcie, że niedopełnienie obowiązków i przekroczenie uprawnień przez pracowników Urzędu Miasta i Miejskiego Zarządu Budynków Mieszkalnych w B.poprzez wskazanie do najmu lokali mieszkalnych z zasobu Gminy B.osób, które nie spełniały kryteriów określonych w uchwałach Rady Miejskiej B.nr (...)z dnia 29 stycznia 2003 roku i(...)z dnia 25 czerwca 2008 roku w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy B., a także w zakresie nadzoru nad podległymi pracownikami, którzy błędnie określali sposób spełnienia przez poszczególnych kandydatów do najmu kryteriów wskazanych w ww. uchwałach, czym działali na szkodę interesu publicznego gminy i prywatnego, nie stanowi dostatecznych danych uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa z art. 231 § 1 k.k., mimo, iż zgromadzony w sprawie materiał jednoznacznie wskazuje na sprawstwo osób odpowiedzialnych za obowiązki związane ze sprawami majątkowymi Gminy Z.powodujące działanie na szkodę interesu publicznego i prywatnego

i wniósł o uchylenie o uchylenie postanowienia z dnia 30 czerwca 2014 roku o umorzeniu śledztwa w punkcie V i przekazanie sprawy Prokuratorowi Rejonowemu w Z. Ś.

W uzasadnieniu złożonego środka zaskarżenia skarżący podniósł, iż bezspornym jest fakt, że z zebranego materiału dowodowego a w szczególności dokumentacji z akt kontroli NIK w przypadku przydziału 12 lokali mieszkalnych w B., stwierdzono nieprawidłowości w odniesieniu do przydziału 6 mieszkań w zakresie: niespełnienia przez osoby, które otrzymały przydział, warunków określonych w uchwale Rady Miejskiej B. regulującej zasady wynajmowania mieszkań komunalnych dotyczących: braku wskazania niezaspokojonych potrzeb mieszkaniowych (4 przypadki), wystarczających dochodów (3 przypadki) a także przydzielenia mieszkań wnioskodawcom kosztem innych kandydatów, którzy mieli gorsze warunki mieszkaniowe (5 przypadków), dłużej oczekiwali na mieszkanie (2 przypadki), zgłosili do zamieszkania większą liczbę osób (jeden przypadek). W dalszej części skarżący opisał prawnokarną ocenę stanu faktycznego dokonaną przez Prokuratora, z którą się nie zgadza i podał, że opisane w art. 231 k.k. zachowanie funkcjonariusza publicznego godzi w wyrażoną w art. 7 Konstytucji zasadę, iż organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa, a szkoda w rozumieniu tego przepisu może dotyczyć sfery moralnej, prestiżu pokrzywdzonego, czy interesów innych obywateli. W ocenie NIK istnieją przesłanki odpowiedzialności osób za te działania odpowiedzialnych, jeżeli nie w kategoriach winy umyślnej, to bez wątpienia w zakresie winy nieumyślnej. Na zakończenie skarżący wskazał, iż złożone zażalenie stało się konieczne i uzasadnione, albowiem działania opisane w zawiadomieniu o podejrzeniu popełnienia przestępstwa jednoznacznie wskazują na działania bądź zaniechania sprzeczne z prawem i narażały na szwank zaufanie i autorytet władzy publicznej.

Zastępca Burmistrza, występujący w imieniu Burmistrza Miasta B. pismem z dnia 08 sierpnia 2014 roku nie poparł zażalenia złożonego przez skarżącego, to jest NIK Delegatura we W.. Na zakończenie wskazał, iż według profesora G. przestępstwo z art. 231 § 1 k.k. można popełnić jedynie umyślnie (w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym) i nie można przestępstwa popełnić nieumyślnie.

Prokurator Rejonowy w Z. Ś.przekazując Sądowi Rejonowemu w D.akta sprawy Ds. (...)wraz z zażaleniem skarżącego NIK Delegatury we W.wniósł o nieuwzględnienie środka zaskarżenia i utrzymanie w mocy zaskarżonego postanowienia. Wskazał, iż przy podziale lokali doszło do szeregu nieprawidłowości, które zostało szczegółowo wskazane w toku kontroli przeprowadzonej przez inspektora NIK delegatura we W., jednak zebrany w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do przyjęcia, aby te nieprawidłowości wynikały z celowego, umyślnego działania pracowników (...)i Urzędu Miasta w B., którzy wykonywali czynności mieszczące się w zakresie ich obowiązków.

W ocenie Sądu zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, a postanowienie
o umorzeniu śledztwa w zakresie punktu V jest zasadne.

Sąd, po dokonaniu analizy akt sprawy w tym w szczególności w kontekście zażalenia skarżącego uznał, iż decyzja procesowa podjęta przez Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Z. Ś.o umorzeniu śledztwa w sprawie o czyn z art. 231 § 1 k.k., opisany w punkcie V jest w pełni zasadna i odpowiada prawu, a zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, w związku z czym utrzymał zaskarżone postanowienie w mocy.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie czynności pozwoliły na ustalenie, iż K. K.w dniu 04 września 2007 roku, zgodnie z obowiązującą uchwałą nr(...)Rady Miejskiej B.z dnia 29 stycznia 2003 roku, złożył wniosek o przydział lokalu. Wniosek ten został zakwalifikowany na listę oczekujących na lokal mieszkalny a uzasadniony był przez wnioskodawcę chęcią założenia rodziny i usamodzielnienia się. Po wejściu w życie Uchwały nr (...)z dnia 25 czerwca 2008 roku, ze względu na przeprowadzoną weryfikację ww. wniosku, K. K.złożył aktualny wniosek i zgodnie z wprowadzonymi zasadami punktacji uzyskał 10 punktów. Zgodnie z przyjętą procedurą na listę przydziału lokalu na 2009 rok zostali ujęci wnioskodawcy, którzy uzyskali minimum 8 punktów. Z tych względów K. K.uzyskał prawo do ubiegania się o przydział lokalu w 2009 roku. Zasady punktacji, będące załącznikiem nr 2 do ww. Uchwały uwzględniały kryteria: stanu rodziny, czasu oczekiwania na przydział lokalu od roku złożenia wniosku, powierzchnię aktualnie zajmowanego lokalu na przypadającą jedną osobę oraz warunki mieszkaniowe w dotychczasowym miejscu zamieszkania. W 2009 roku wnioskodawca K. K.ubiegał się o przydział 21 lokali przeznaczonych do remontu kapitalnego. Przeprowadzona analiza wniosków doprowadziła do sporządzenia wykazu na 2010 roku, w którym ww. uzyskał 14 punktów, a lista obejmowała wnioskodawców, którzy uzyskali minimum 14 punktów. Liczba uzyskanych punktów stanowiła podstawę do wyłaniania przyszłych najemców na wolne lokale przez okres całego roku. K. K.w roku 2010 złożył 3 podania, w tym o przydział lokalu na ulicę (...), który był lokalem o powierzchni 30,81 m2 i strukturze: pokój (15 m2), przedpokój z aneksem kuchennym (10,46 m2) i 2 poddasza (2,66 m2 i 26,7 m2) – przeznaczony do wykonania niezbędnych prac remontowych. Informacja o wolnym mieszkaniu została podana do publicznej wiadomości w dniu 16 lutego 2010 roku. W tym czasie o przydział przedmiotowego lokalu ubiegało się dwóch wnioskodawców, albowiem zainteresowanie lokalem było niewielkie ze względu na jego położenie, strukturę i duży zakres prac remontowych. W trakcie spotkania (...)w dniu 22 marca 2010 roku K. K.przyznano ww. lokal, a drugiemu wnioskodawcy lokal w B.przy ulicy (...). Następnie w dniu 12 kwietnia 2010 roku skierowano K. K.do A.Rejon (...), celem zawarcia umowy najmu mieszkania przy ul. (...)przeznaczonego do remontu. Umowa została zawarta w dniu 26 kwietnia 2010 roku, a roboty remontowe zostały odebrane w dniu 23 lipca 2010 roku, a w dniu 18 sierpnia 2010 roku skierowano wniosek ww. osoby do (...)Rejon nr 3, celem zawarcia umowy najmu mieszkania.

W ocenie Sądu materiał dowodowy dotyczący przydzielenia lokalu przy ul. (...) w B. nie dostarcza danych uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa z art. 231 § 1 k.k. na szkodę interesu publicznego gminy. W ocenie Sądu działania pracowników UM i (...), nie wypełniły znamion polegających na przekroczeniu uprawnień czy niedopełnieniu obowiązków. Działanie sprawcy w świetle w/w przepisu, polegające na przekroczeniu uprawnień lub niedopełnieniu obowiązków, musi stwarzać zagrożenie dla jakiegokolwiek dobra ze sfery życia publicznego lub prywatnego. Po przeanalizowaniu materiału dowodowego Sąd nie zaobserwował w działaniach ww. urzędników takich nieprawidłowości w przydzieleniu w/w lokalu, które skutkowałyby możliwością przypisywania im realizacji znamion czynu z art. 231 § 1 k.k. Procedura dot. poinformowania opinii publicznej o wolnym mieszkaniu przy ul. (...), złożone wnioski, ich rozpatrywanie, głosowanie członków (...) odbyła się zgodnie z obowiązującymi normami. Ponadto w przedmiotowej sprawie zauważyć należy, iż osoba spokrewniona z wnioskodawcą, to jest z K. K. nie głosowała „ ja nie brałem udziału w głosowaniu o przydziale tego mieszkania gdyż jako członek rodziny osoby ubiegającej się wyłączyłem się tej pracy” (karta 362). W ocenie Sądu na szczególne uwzględnienie zasługuje fakt, iż o przydział przedmiotowego lokalu ubiegało się dwóch wnioskodawców, a zainteresowanie nim było niewielkie ze względu na jego położenie, strukturę i duży zakres prac remontowych. Osoba, która otrzymała lokal, to jest K. K., zobowiązał się do wykonania wszelkich prac remontowych (ze względu na stan lokalu), co tym samym odgrywa pozytywną rolę w (...). Ubiegająca się o tenże lokal razem w K. K. osoba otrzymała inne mieszkanie, w związku z czym jedynym chętnym do zagospodarowania lokalu przy ulicy (...) pozostał waśnie K. K..

Odnosząc się do zarzutów skarżącego w zakresie czynu opisanego w punkcie V postanowienia o umorzeniu śledztwa wskazać należy, iż Sąd nie dopatrzył się uchybień w prowadzonych czynnościach. NIK Delegatura we W. w złożonym środku zaskarżenia nie wskazała jakich czynności postępowania przygotowawczego zaniechano, a jedynie zawarła polemikę z treścią uzasadnienia do postanowienia o umorzeniu śledztwa.

Tym samym, w ocenie Sądu, skoro przeprowadzone w sprawie postępowanie przygotowawcze nie zawiera braków i uchybień mogących skutkować uchyleniem zaskarżonego postanowienia w celu dokonania ewentualnych dalszych czynności procesowych, należało orzec jak w sentencji.

(...)

(...)