Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Łodzi, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Jacek Zajączkowski

Sędziowie:SSA Janina Kacprzak

SSA Ewa Chądzyńska (spr.)

Protokolant: stażysta Paulina Działońska

po rozpoznaniu w dniu 24 października 2012 r. w Łodzi

sprawy (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddziałowi w Ł.

o objęcie ubezpieczeniem społecznym i wysokość podstawy wymiaru składek,

na skutek apelacji organu rentowego

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w Sieradzu z dnia 7 marca 2011 r., sygn. akt: IV U 1263/09;

zmienia zaskarżony wyrok i oddala odwołanie.

III AUa 1356/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 2 września 2009 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że K. K. od 14 października 2008 r. podlega ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu jako pracownik w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł., ulica (...), a miesięczną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne od 16 lutego 2009 r. stanowi kwota 1276,00 zł, tj. kwota obowiązującego w 2009 r. minimalnego wynagrodzenia za pracę pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy zakwestionował – jako sprzeczną z zasadami współżycia społecznego - podstawę wymiaru składek w kwocie 4500 zł za miesiąc luty 2009 r., podaną przez pracodawcę, w raporcie korygującym z dnia 20 marca 2009 r. oraz taką samą podstawę za marzec i kwiecień 2009 r. oraz podwyższenie tej podstawy do kwoty 7000 zł, podanej przez pracodawcę w dniu 6 maja 2009 r., tj. w dniu bezpośrednio poprzedzającym niezdolność K. K. do pracy.

Od decyzji tej wnieśli odwołanie obydwaj adresaci, tj. K. K. i (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł., ulica (...), podnosząc, że podwyższenie wynagrodzenia K. K. było uzasadnione zmianą jej stanowiska z pracownika biurowego na kierownika i związanym z tym większym zakresem obowiązków oraz chęcią zatrzymania K. K. w Spółce jako pracownika przydatnego i mającego wysokie kwalifikacje, a deklarującego chęć odejścia z pracy z uwagi na niskie wynagrodzenie.

Wyrokiem z dnia 7 marca 2011 r. Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Sieradzu zmienił zaskarżoną decyzję w ten tylko sposób, że stwierdził, iż K. K. podlega ubezpieczeniom społecznym z ustaleniem miesięcznej podstawy wymiaru składek na to ubezpieczenie od 16 lutego 2009 r. w kwocie 4500 złotych miesięcznie.

Sąd Okręgowy ustalił, że K. K. była zatrudniona w firmie (...) Sp. z o.o. w Ł. od 14 października 2008 r. na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku pracownika biurowego z wynagrodzeniem zasadniczym 1126,00 zł miesięcznie. Aneksem z dnia 16 lutego 2009 r. „zmieniono ubezpieczonej stanowisko na kierownika” z wynagrodzeniem 4500 zł brutto plus premia uznaniowa. Spółka zatrudniająca K. K. zajmuje się przede wszystkim informatyczną obsługą firm z branży farmaceutycznej. Ubezpieczona ma wykształcenie wyższe, ukończyła Akademię Medyczną w Ł., jest magistrem kosmetologiem i technikiem farmacji. Poprzednio pracowała w aptece. Od 7 maja 2009 r. stała się niezdolna do pracy w związku z przebiegiem ciąży. O ciąży dowiedziała się 31 marca 2009 r., a o zagrożeniu ciąży 7 maja 2009 r. Do porodu, tj. do 6 listopada 2009 r. przebywała na zwolnieniu lekarskim, a następnie do 6 marca 2010 r. na urlopie macierzyńskim. Miała obiecaną zmianę stanowiska po okresie próbnym, jeśli będzie oceniona pozytywnie. W momencie podpisywania aneksu do umowy o pracę, tj. 16 lutego 2009 r. nie wiedziała, że jest w ciąży. Zatrudniająca ją Spółka miała zamiar zatrudnić farmaceutę w celu doradztwa dla aptek. Ponieważ „sprawdziła się w pracy” utworzono dla niej stanowisko kierownika biura i otrzymała wyższą pensję.

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń na podstawie wyjaśnień J. J., reprezentującego Spółkę jako pełnomocnik, zeznań K. K. przesłuchanej w charakterze strony oraz zeznań pracowników Spółki - (...) oraz pełnomocnika Spółki (...), przesłuchanych w charakterze świadków, na okoliczność „początku ciąży wnioskodawczyni”, a także na podstawie dokumentacji z kontroli przeprowadzonej w Spółce przez organ rentowy. Sąd Okręgowy odstąpił od przesłuchania w charakterze świadka lekarza sprawującego opiekę nad K. K. w okresie ciąży, o co wnosiła odwołująca się oraz innego pracownika Spółki – (...), o co wnosił organ rentowy. Sąd Okręgowy stwierdził, że zeznania tych osób nie są istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd pierwszej instancji doszedł do przekonania, że potraktowane łącznie odwołanie K. K. oraz Spółki, jest zasadne. Sąd Okręgowy powołał się na art. 18 ust. 1 i art. 20 ust. 1 w związku art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych i wywiódł, że podstawę wymiaru składek stanowi wynagrodzenie pracownika ze stosunku pracy. W rozpoznawanej sprawie jest niesporne, ze K. K. od 16 lutego 2009 r. otrzymywała wynagrodzenie w kwocie 4500 zł plus premia uznaniowa. Zdaniem Sądu Okręgowego, nie ma podstaw do stwierdzenia, że tak znaczna podwyżka wynagrodzenia K. K. od 16 lutego 2009 r. miała na celu jedynie skorzystanie z wyższych świadczeń z ubezpieczenia społecznego w okresie ciąży. Zdaniem Sądu odwołująca się K. K. w dniu 16 lutego 2009 r., tj. w dniu podpisywania aneksu do umowy o pracę nie wiedziała o ciąży. Przemawia za tym fakt, że dziecko urodziła 6 listopada 2009 r., zatem niemal 9 miesięcy od daty aneksu. O ciąży dowiedziała się dopiero 31 marca 2009 r., tj. niemal półtora miesiąca po podpisaniu aneksu. K. K. ma wysokie kwalifikacje, adekwatne do pracy wykonywanej od 16 lutego 2009 r. Na stanowisku kierownika zakres jej obowiązków wzrósł w sposób znaczący. Ponadto poprzednio była ona zatrudniona w aptece, gdzie otrzymywała zarobki w wysokości zbliżonej do zarobków ustalonych w aneksie. W tych okolicznościach nie sposób uznać, że podwyższenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nastąpiło w warunkach art. 58 § 2 k.p.c., tj. że narusza prawo bądź zasady współżycia społecznego, co uzasadnia zmianę zaskarżonej decyzji na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. i stwierdzenie, że K. K. podlega ubezpieczeniom społecznym i ustalenie, zgodnie z jej żądaniem, miesięcznej podstawy wymiaru składek na to ubezpieczenie od 16 lutego 2009 r. w kwocie 4500 złotych miesięcznie.

Powyższe rozstrzygnięcie zaskarżył organ rentowy w całości w drodze apelacji, zarzucając naruszenie prawa materialnego art. 18 ust. 1 i art. 20 ust. 1 w związku art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych przez przyjęcie, że podstawę wymiaru składek stanowi kwota 4500 zł. oraz naruszenie prawa procesowego, tj. art. 233 k.p.c. polegające na wydaniu wyroku bez wyjaśnienia wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu apelacji strona skarżąca zarzuciła, że Sąd Okręgowy, dokonując ustaleń faktycznych, pominął cały szereg okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Sąd ten pominął fakt, że wynagrodzenie odwołującej się pracownicy do 15 lutego 2009 r. było tożsame z wynagrodzeniem wszystkich innych pracowników tej Spółki, a od 16 lutego 2009 r. miało wzrosnąć niemal czterokrotnie oraz obejmować także premie uznaniowe. Od 7 maja 2009 r. ubezpieczona stała się niezdolna do pracy w związku z ciążą, co wskazuje, że podwyżka wynagrodzenia miała na celu jedynie zwiększenie wysokości świadczeń z ubezpieczenia społecznego w okresie niezdolności do pracy związanej z ciążą i porodem. Skarżący organ podniósł, że respektuje zasadę swobodnego kształtowania wynagrodzeń, ale wolność w tym zakresie może się realizować w zakresie obowiązującego prawa, bez naruszenia interesu publicznego i zasad współżycia społecznego. Aneks z 16 lutego 2009 r. do umowy o pracę zmierzał do uzyskania przez odwołującą się pracownicę rażąco wysokiego wynagrodzenia i w konsekwencji rażąco wysokich świadczeń z tytułu niezdolności do pracy. Zdaniem organu rentowego kwestionowany aneks nie został podpisany 16 lutego 2009 r., lecz znacznie później. Spółka będąca płatnikiem składek na ubezpieczenia społeczne wykazała w raporcie za luty 2009 r., złożonym 9 marca 2009 r. podstawę wymiaru składek za K. K. kwotę 1276,00 zł. Dopiero w dniu 20 marca 2009 r. płatnik złożył raport korygujący tę podstawę, co wskazuje, iż wówczas pracownica wiedziała już o ciąży. Okoliczności tej Sąd Okręgowy nie wyjaśnił, gdyż odstąpił od przesłuchania lekarza leczącego ubezpieczoną w okresie ciąży. Za marzec i kwiecień 2009 r. Spółka wykazała podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w kwocie 4500 zł, a następnie w dniu 6 maja 2009 r. skorygowała tę podstawę do kwoty 7000,00 zł. Korekta nastąpiła na dzień przed powstaniem niezdolności ubezpieczonej do pracy, istniejącej od 7 maja 2009 r. Zdaniem apelującego stanowisko kierownicze, które na mocy aneksu do umowy miała objąć ubezpieczona nie było niczym uzasadnione. Ubezpieczona nigdy w przeszłości nie pełniła funkcji kierowniczych, była zatrudniona jako technik farmacji. Jej kwalifikacje zawodowe nie były zgodne z profilem działalności spółki, obejmującej usługi informatyczne firm z branży farmaceutycznej. U poprzedniego pracodawcy, podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne K. K. wynosiła około 3100 zł. Sąd Okręgowy pominął powyższe okoliczności i nie odniósł się do zarzutów organu rentowego podniesionych w odpowiedzi na odwołanie. W tych okolicznościach ocena zebranego materiału narusza zasadę swobodnej oceny dowodów. Zdaniem apelującego celem działania stron zmienionej umowy o pracę nie było faktyczne wykonywanie obowiązków pracowniczych zgodnie z aneksem do umowy, lecz wyłącznie uzyskanie nieuzasadnionych korzyści w postaci wysokich świadczeń z ubezpieczenia społecznego w okresie niezdolności do pracy, kosztem pozostałych uczestników systemu, co stanowi nadużycie prawa. Organ rentowy podał, że K. K. została z dniem 9 czerwca 2010 r. wyrejestrowana przez pracodawcę z ubezpieczeń z powodu ustania tytułu ubezpieczenia.

(...) Sp. z o.o. nie odniosła się do apelacji, natomiast ubezpieczona w odpowiedzi na apelację wniosła o uznanie apelacji za oczywiście bezzasadną i zarzuciła, że organ rentowy powołuje się w apelacji na nowe okoliczności z naruszeniem art. 381 k.p.c..

Sąd Apelacyjny w Łodzi zważył, co następuje:

Apelacja jest uzasadniona i prowadzi do reformacji zaskarżonego wyroku i oddalenia odwołania płatnika składek i ubezpieczonej. Należy w tym miejscu zauważyć, że Sąd drugiej instancji ma nie tylko uprawnienie, ale wręcz obowiązek rozważenia na nowo całego zebranego w sprawie materiału oraz dokonania jego własnej, samodzielnej i swobodnej oceny i w konsekwencji jest władny zmienić ustalenia faktyczne stanowiące podstawę wydania wyroku Sądu pierwszej instancji bez przeprowadzenia postępowania dowodowego (zobacz: Uchwała Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 1999r. III CZP 59/98, OSNC 1999/7-8/124).

Dokonując własnej oceny całego zebranego materiału Sąd Apelacyjny doszedł do przekonania, że ustalenia Sądu Okręgowego, iż odwołująca się K. K. faktycznie od 16 lutego 2009 r. została zatrudniona przez płatnika składek, na wyższym stanowisku jako kierownik z wynagrodzeniem 4500 zł i premią uznaniową nie znajdują potwierdzenia w zebranym materiale i zostały dokonane przez Sąd Okręgowy z naruszeniem zasady swobodnej oceny dowodów z art. 233 § 1 k.p.c. Przepis ten stanowi, że Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Strona apelująca zasadnie podnosi, że Sąd Okręgowy dokonując ustaleń faktycznych i oceny zebranego materiału, pominął cały szereg okoliczności faktycznych podanych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i w odpowiedzi na odwołania. Odwołujący się, tj. ubezpieczona i płatnik składek, okoliczności tych skutecznie nie zakwestionowali. Nie są to przy tym okoliczności nowe, zgłoszone dopiero na etapie postępowania apelacyjnego, jak podnosi ubezpieczona w odpowiedzi na apelację, lecz zostały podane w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i w odpowiedzi na odwołania. Zdaniem Sądu Apelacyjnego, ocena zebranego materiału dokona przez Sąd Okręgowy jest w tych warunkach oczywiście jednostronna, schematyczna i spłycona, wobec braku wszechstronnego rozważenia całego materiału, którym dysponował Sąd. Przede wszystkim Sąd Okręgowy bezzasadnie przyjął, że „jest rzeczą niesporną, że wnioskodawczyni (winno być: ubezpieczona bądź odwołująca się, gdyż sporna decyzja nie została wydana na jej wniosek, lecz z urzędu) od 16 lutego 2009 r. otrzymywała wynagrodzenie po 4500 zł miesięcznie plus premia uznaniowa” . Okoliczności te są przez organ rentowy kwestionowane, co wynika wprost z uzasadnienia spornej decyzji i z treści odpowiedzi na odwołanie. Organ rentowy podał, że ubezpieczona przebywała na zwolnieniu lekarskim od 22 stycznia 2009 r. do 13 lutego 2009 r.. Mimo tego płatnik składek złożył raport z kodem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy z powodu choroby podając jedynie okres od 22 stycznia 2009 r. do 31 stycznia 2009 r. W raporcie za luty 2009 r. płatnik nadal wykazał kwotę 1276,00 zł, tj. kwotę minimalnego wynagrodzenia pracowniczego, jako podstawę wymiaru składek. Dopiero 20 marca 2009 r. Spółka złożyła raport korygujący wskazując jako podstawę wymiaru składek kwotę 4500 zł. Następnie w dniu 6 maja 2009 r., tj. w dniu bezpośrednio poprzedzającym niezdolność ubezpieczonej do pracy, płatnik podniósł podstawę wymiaru składek do kwoty 7000,00 zł. Nie ma zatem podstaw do przyjęcia, że kwestionowany aneks do umowy o pracę został rzeczywiście sporządzony w widniejącej na nim dacie, tj. 16 lutego 2009 r. Okoliczności dotyczące pierwotnego wskazania i późniejszego skorygowania podstawy wymiaru wynagrodzenia ubezpieczonej, wskazują, w drodze domniemania faktycznego z art. 231 k.p.c., iż dokument ten został sporządzony później, gdy ubezpieczona miała już świadomość, iż wkrótce stanie się niezdolna do pracy z powodu ciąży i okoliczność ta była również znana pracodawcy. Nie ma przy tym przekonującego dowodu, że wynagrodzenia w umówionej w aneksie kwocie zostały ubezpieczonej rzeczywiście wypłacone, gdyż przelewy bankowe na rzecz ubezpieczonej, obejmują jedynie minimalne wynagrodzenie, natomiast pozostałe kwoty, inaczej niż dotychczas, miały być wypłacone w gotówce (KW). Ubezpieczona była zatrudniona w Spółce od 14 października 2008 r. na stanowisku pracownika biurowego. Do jej obowiązków należało odbieranie telefonów, kontakty z klientami, wystawianie faktur w porozumieniu z członkami zarządu i szeroko pojętymi pracami biurowymi. Po awansowaniu na stanowisko kierownika, specjalnie dla ubezpieczonej utworzonego, ubezpieczona miała sprawdzać rzetelność wystawianych faktur, rozwiązywać kwestie sporne z klientami, sprawdzać prawidłowość przyjmowania faktur zakupu i usługowych, nadzorować korespondencję firmy, kontaktować się z biurem rachunkowym, nadzorować czynności serwisowe i logistykę wykonywania zleceń przez pracowników serwisowych oraz zajmować się windykacją należności firmy. Czynności te nie są czynnościami odpowiadającymi kwalifikacjom ubezpieczonej, będącej magistrem kosmetologii i technikiem farmacji. Przed sporządzeniem aneksu nie było w firmie stanowiska kierownika, a czynności wymienione w zakresie obowiązków kierownika należą do szeroko pojętych czynności biurowych, nie wymagają specjalnych kwalifikacji i zgodnie z doświadczeniem życiowym i realiami rynku pracy nie uzasadniają wynagrodzenia w kwocie 4500 zł i premii, tj. wynagrodzenia przewyższającego znacząco wynagrodzenie innych pracowników tej Spółki, podwyższonego następnie, w przeddzień zwolnienia lekarskiego ubezpieczonej do kwoty 7000,00 zł bez żadnego, już tym razem, uzasadnienia. Zgodnie z art. 78 § 1 k.p. wynagrodzenie za pracę powinno być tak ustalone, aby odpowiadało w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu, a także uwzględniało ilość i jakość świadczonej pracy. Podwyższenie ubezpieczonej wynagrodzenia do kwoty 4500,00 zł plus premia uznaniowa, a następnie do kwoty 7000,00 zł w sposób oczywisty sprzeciwia się powyższemu uregulowaniu. Okoliczności te wskazują na oczywistą błędność oceny zebranego materiału przez Sąd Okręgowy, na skutek pominięcia istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności faktycznych. W świetle powyższych ustaleń, twierdzenia ubezpieczonej i pełnomocnika zatrudniającej ją Spółki, iż przyczyną znaczącej podwyżki wynagrodzenia i awansu na stanowisko kierownika, była deklarowana przez ubezpieczoną chęć odejścia z firmy z uwagi na niskie zarobki, brzmią zupełnie nieprzekonująco . Nieprzekonujące są również twierdzenia przesłuchanych świadków o szczególnej przydatności ubezpieczonej dla Spółki z uwagi na jej wysokie kwalifikacje zawodowe. Podstawowa działalność Spółki to obsługa informatyczna firm farmaceutycznych. Ubezpieczona nie jest informatykiem, a zakres czynności, które miała wykonywać jako kierownik nie odpowiadają jej wykształceniu, gdyż są to typowe, szeroko pojęte czynności biurowe, nie wymagające szczególnych kwalifikacji. Zdaniem Sądu Apelacyjnego powyższe ustalenia faktyczne dotyczące okoliczności, w jakich doszło do znaczącego dwukrotnego podwyższenia wynagrodzenia ubezpieczonej przez pracodawcę w okresie bezpośrednio poprzedzającym jej wielomiesięczną nieobecność w pracy z powodu niezdolności do pracy spowodowanej ciążą i macierzyństwem, wskazują w sposób jednoznaczny, że podana podstawa wymiaru składek w kwocie 4500 zł, nie była spowodowana rzeczywistym awansem ubezpieczonej ani powierzeniem jej nowych, znacznie poważniejszych obowiązków pracowniczych, lecz miały na celu jedynie zapewnienie ubezpieczonej przez pracodawcę, wysokich świadczeń z ubezpieczeń społecznych w czasie długotrwałej niezdolności do pracy. Znamienne jest przy tym, że pracodawca ten w okresie świadczenia pracy przez ubezpieczoną wypłacał jej jedynie minimalne wynagrodzenie. Tego rodzaju działanie odbywa się kosztem innych uczestników systemu ubezpieczeń społecznych i nie zasługuje na ochronę prawną. Jest to działanie naruszające zasady współżycia społecznego, w tym przede wszystkim zasadę równego traktowania ubezpieczonych. Apelujący zasadnie zauważył, że zasada swobodnego kształtowania wynagrodzeń może się realizować w zakresie obowiązującego prawa, bez naruszenia interesu publicznego i zasad współżycia społecznego. Nie budzi wątpliwości, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych może kwestionować wysokość wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składek jeżeli okoliczności sprawy wskazują, że zostało wypłacone na podstawie umowy sprzecznej z prawem, zasadami współżycia społecznego lub zmierzającej do obejścia prawa (zobacz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 2009 r. III UK 7/09, LEX nr 509047). Stosownie do treści art. 58 § 1 i § 2 k.c. czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy. Nieważna jest również czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Zdaniem Sądu Apelacyjnego, z okoliczności rozpoznawanej sprawy wynika w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, że przyznanie ubezpieczonej wynagrodzenia w kwocie 4500,00 zł od 16 lutego 2009 r. , a następnie wynagrodzenia kwocie 7000,00 zł, czego nawet sama ubezpieczona nie podnosi, było nieważne z mocy art. 58 § 2 k.c. w związku z art. 300 k.p. i nie może stanowić podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne na podstawie art. 18 ust. 1 i art. 20 ust. 1 w związku art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2009r. Nr 205 poz.1585 ze zm.)

Na marginesie należy podnieść, ze Sąd Okręgowy niezasadnie traktował płatnika składek, tj. (...) Sp. z o.o. jako zainteresowaną, gdyż była ona adresatem zaskarżonej decyzji i wniosła od decyzji tej odwołanie. Uchybienie to nie ma jednak wpływu na wynik postępowania.

Kierując się powyższymi motywami, Sąd Apelacyjny w Łodzi na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i oddalił odwołania.