Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 października 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący Sędzia SA Anna Zdziarska

Sędziowie: SA Marek Czecharowski

SO (del.) Hubert Gąsior (spr.)

Protokolant: sekr. sąd. Kazimiera Zbysińska

przy udziale Prokuratora – Jerzego Mierzewskiego

po rozpoznaniu w dniu 3 października 2014 roku

sprawy A. P. i J. S. (1)

oskarżonych z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionych przez obrońców oskarżonych A. P. i J. S. (1)

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 7 października 2013 roku, sygn. akt XII K 28/12

uchyla zaskarżony wyrok wobec oskarżonych A. P. i J. S. (1) i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie.

UZASADNIENIE

K. N. (1), A. P. i J. S. (1) zostali oskarżeni o to, że: w dniu 14 stycznia 2008 r. w W. działając wspólnie i w porozumieniu przywłaszczyli stanowiący przedmiot leasingu ciągnik siodłowy m-ki R. (...) nr rej. (...) wartości 201.800 zł. i naczepę chłodnię m-ki L. nr rej. (...) wartości 173.240 zł., tj. mienie łącznej wartości 375.040 zł. stanowiące mienie znacznej wartości na szkodę (...) SA z siedzibą we W., tj. o czyn z art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 kk.

Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 7 października 2013 r. wydanym w sprawie sygn. akt XII K 28/12 orzekł:

I.oskarżonego K. N. (1) uniewinnił od popełnienia zarzucanego mu czynu;

II.w ramach zarzucanego czynu oskarżonych A. P. i J. S. (1) uznał za winnych tego, że: w dniu 14 stycznia 2008 r. w Ł. działając wspólnie i w porozumieniu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przywłaszczyli powierzone im mienie w postaci stanowiących przedmiot leasingu ciągnika siodłowego marki R. (...) nr rej. (...) o wartości 201.300 zł. i naczepy chłodni marki L. nr rej. (...) o wartości 173.240 zł., tj. mienie łącznej wartości 374.540 zł., stanowiące mienie znacznej wartości na szkodę (...) SA z siedzibą we W., tj. czynu z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 §1 k.k. i na tej podstawie skazał oskarżonych, a na podstawie art. 294 § 1 kk wymierzył oskarżonym A. P. i J. S. (1) kary po 1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

III.na podstawie art. 69 § 1 i § 2 kk, art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonych wobec oskarżonych A. P. i J. S. (1) kar pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 3 lat próby, wobec każdego z nich;

IV.na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązał oskarżonych A. P. i J. S. (1) do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) SA z siedzibą we W. kwoty 328.016,64 zł.

Sąd pierwszej instancji orzekł również o kosztach sądowych obciążając nimi oskarżonych A. P. i J. S. (1), zaś w części uniewinniającej kosztami procesu obciążył Skarb Państwa.

Z wyrokiem tym nie zgodzili się obrońcy oskarżonych A. P. i J. S. (1).

Obrońca oskarżonej A. P. zaskarżył powyższy wyrok w całości, w odniesieniu do tej oskarżonej i wyrokowi temu zarzucił:

I.błąd w ustaleniach faktycznych mogący mieć istotny wpływ na treść orzeczenia, poprzez:

1)ustalenie, iż rzekomo oskarżona A. P. wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym J. S. (1) w ogóle dokonała przywłaszczenia opisanych w akcie oskarżenia pojazdów, w tym ustalenie, iż rzekomo miało to miejsce w dniu 14 stycznia 2008 r. w sytuacji, gdy zebrany materiał dowodowy żadną miarą tego nie wykazuje, a nadto przyjęcie w/w ustalenia w sytuacji, gdy Sąd sam ustalił, iż pojazdy te zostały zatrzymane w A. przez miejscowy Urząd Celny w związku z przemytem środków odurzających w grudniu 2007 r. i z nieznanych przyczyn (zapewne trwającego postępowania karnego lub karno-skarbowego) były w A. trzymane przez Urząd Celny, aż do 2010 r., kiedy to urząd zwrócił się do pokrzywdzonego z propozycją zwrotu tych pojazdów (a pojazdów tych nie prowadzili w/w oskarżeni);

2)ustalenie, iż oskarżona A. P. rzekomo miała władztwo nad pojazdami opisanymi w akcie oskarżenia (zarządzała nimi) i tym samym przyjęcie również, iż rzeczy te w ogóle były jej powierzone przez pokrzywdzonego (zarówno w ujęciu fizycznym, jak i w ujęciu prawnym) w sytuacji gdy jej rola skończyła się na podpisaniu umów leasingu i dokumentacji z nim związanej oraz wypisaniu kierowcy upoważnienia do odbioru pojazdów, a następnie, pojazdami tymi zarządzały już inne osoby (nie było to w kompetencji oskarżonej);

II.obrazę przepisów art. 4 w zw. z art. 7 i 410 kpk poprzez błędną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego (niespójną, nielogiczną) prowadzącą do niesłusznego uznania oskarżonej za winną zarzucanego jej czynu.

W konsekwencji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej A. P..

Obrońca oskarżonego J. S. (1) zaskarżył wyrok Sądu Okręgowego w całości, co do winy, w odniesieniu do tegoż oskarżonego i wyrokowi temu zarzucił:

I.obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj.:

1)art. 7 kpk - polegającą na przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów, skutkującą błędem w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia;

2)art. 413 § 2 pkt 1 kpk – poprzez brak dokładnego określenia przypisanego oskarżonemu czynu;

II.obrazę prawa materialnego, tj. art. 284 § 2 kk polegającą na przyjęciu, przy poczynionych przez Sąd ustaleniach faktycznych, że czyn przypisany oskarżonemu wyczerpuje znamiona przestępstwa z tegoż przepisu.

W konsekwencji obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego J. S. (1) od zarzucanego mu czynu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w pkt II, III, IV i V jego sentencji i przekazanie w tym zakresie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania. .

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacje obrońców obojga oskarżonych okazały się częściowo zasadne, jednakże wyrażone w nich żądania zmiany zaskarżonego wyroku i uniewinnienia oskarżonych, uznać należy za przedwczesne.

W ocenie Sądu Apelacyjnego zaskarżony wyrok został wydany bez wnikliwej analizy całości zgromadzonego materiału dowodowego, a tym samym jest orzeczeniem przedwczesnym. Bez wątpienia Sąd Okręgowy orzekając w niniejszej sprawie dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych, który był skutkiem naruszenia art. 7 k.p.k., co trafnie podnoszą obaj skarżący.

Przed odniesieniem się do zarzutów apelacyjnych podkreślić należy, iż szereg okoliczności faktycznych ustalonych przez Sąd pierwszej instancji nie jest kwestionowanych przez strony postępowania. Dotyczy to takich okoliczności jak zawiązanie i rejestracja spółki (...) Sp. z.o.o. oraz roli jaką w tej spółce pełnili oskarżeni (K. N. (1) – udziałowiec i prezes zarządu; J. S. (1) – udziałowiec; A. P. – prokurent i główna księgowa). Bezspornymi są także okoliczności dotyczące udziału A. P. w przeprowadzonej w dniu 20 czerwca 2007 r. przez przedstawiciela handlowego (...) S.A. wizji lokalnej w spółce (...), a także i to, że oskarżona w dniu 11 lipca 2007 r. działając jako prokurent w/w spółki złożyła wnioski leasingowe, a w dniu 13 lipca 2007 r. w imieniu (...) Sp. z.o.o. zawarła z (...) S.A. umowy leasingowe nr (...) (której przedmiotem była naczepa – chłodnia marki L. o wartości 173.240 zł.) oraz nr (...) (której przedmiotem był ciągnik siodłowy marki R. (...) nr rej. (...) o wartości 201.300 zł.). Niekwestionowane są też ustalenia Sądu pierwszej instancji wskazujące, że przedmioty leasingu zostały leasingobiorcy wydane, a odebrał je W. N. (1). Bezspornym jest i to, że A. P. działając w imieniu (...) Sp. z.o.o. potwierdziła protokolarnie odbiór przez leasingobiorcę obu przedmiotów leasingu (k. 13, k. 18). Nie budzą zastrzeżeń ustalenia dotyczące wypowiedzenia przez (...) S.A. w dniu 14 stycznia 2008 r., ze skutkiem natychmiastowym, obu wskazanych powyżej umów leasingu w związku z zaprzestaniem przez leasingobiorcę spłaty rat leasingowych. Bezspornym jest też, że podjęte przez leasingodawcę, po wypowiedzeniu umów, czynności zmierzające do odzyskania przedmiotów leasingu okazały się bezskuteczne, aż do 2011 r. kiedy to (...) S.A. odzyskała ciągnik siodłowy R. (...), który został zabezpieczony na terenie A.. Niekwestionowane są również ustalenia Sądu pierwszej instancji, z których wynika, że w dniu 18 kwietnia 2007 r. wpisana została do KRS spółka (...) Sp. z.o.o., w której jedynym udziałowcem i prokurentem był J. S. (1), a której prezesem zarządu została A. P..

Kwestionują natomiast obaj skarżący te ustalenia Sądu Okręgowego, z których wynika, iż będące przedmiotem umów leasingu ciągnik siodłowy R. (...) nr rej. (...) oraz naczepa – chłodnia (...) nr rej (...) zostały powierzone A. P. i J. S. (1) oraz, że oskarżeni przywłaszczyli te rzeczy.

Apelacje obrońców obojga oskarżonych w tym zakresie są zasadne, choć nie ze wszystkimi zarzutami i przedstawionymi na ich poparcie argumentami można się zgodzić.

Podkreślić przede wszystkim należy, że już sama tylko argumentacja zawarta w uzasadnieniu apelacji obrońcy oskarżonego J. S. (1) odnośnie zarzutów obrazy prawa procesowego, tj. art. 413 § 2 pkt 1 kpk oraz prawa materialnego, tj. art. 284 § 2 kk wskazuje, że w gruncie rzeczy obrońca kwestionuje ustalenia faktyczne Sądu Okręgowego w zakresie czynu przypisanego oskarżonemu.

Zakwestionował również obrońca tegoż oskarżonego ustalenia Sądu pierwszej instancji, co do faktu, iż K. N. (1) w grudniu 2005 r. odszedł ze spółki (...) oraz, co do faktu, iż W. N. (1) po odebraniu leasingowanego zestawu, kluczyki do niego przekazał J. S. (1).

Fakt wycofania się K. N. (1) ze spółki (...) w grudniu 2005 r. znajduje potwierdzenie w wyjaśnieniach tegoż oskarżonego oraz w świadków K. N. (2), M. W. (1), W. N. (1) i R. M. (1). Z kolei okoliczność, iż W. N. po odebraniu przedmiotów leasingu przekazał je wraz z kluczykami do tych pojazdów oskarżonemu J. S. (1) znajduje potwierdzenie w konsekwentnych w tym zakresie zeznaniach W. N. (1). Zdaniem Sądu Apelacyjnego, dokonana przez Sąd pierwszej instancji ocena powyższych dowodów, w omawianym zakresie, nie nosi cech dowolności, nie zawiera błędów natury faktycznej i logicznej, a w związku z tym brak jest podstaw do jej zakwestionowania.

Nie można też podzielić zarzutu obrońcy oskarżonej A. P. odnośnie sprzeczności ustaleń faktycznych Sądu pierwszej instancji z wyjaśnieniami K. N. (1) oraz zeznaniami świadków K. N., M. W. i W. N.. Depozycje bowiem w/w co do roli oskarżonej i podejmowanych przez nią decyzji w spółce (...),” dotyczą wyłącznie okresu, w którym K. N. (1) rzeczywiście pełnił funkcję prezesa zarządu tej spółki, co trwało do grudnia 2005 r. Natomiast z zeznań W. N. wynika jedynie to, że jemu oskarżona nie wydawała poleceń związanych z realizowanymi przez spółkę przewozami i wykorzystywanymi do tego środkami transportu.

W pozostałym natomiast zakresie zarzuty apelacyjne obrońców obojga oskarżonych są trafne.

W pierwszej kolejności podnieść należy, iż stroną umów leasingu nr (...) zawartych w dniu 13 lipca 2007 r. zawartych z (...) S.A. była spółka (...) Sp. z.o.o. z siedzibą w W. i to właśnie temu podmiotowi, jako leasingobiorcy, powierzone zostały pojazdy w postaci ciągnika siodłowego R. i naczepy – chłodni (...) (k. 45).

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest trwałym stosunkiem prawnym, powstającym na mocy aktu założycielskiego tj. umowy spółki, oraz jednostką organizacyjną posiadającą osobowość prawną, która powstaje jako organizacja wspólników i działa w oparciu o podzielony na udziały kapitał zakładowy wniesiony przez wspólników. Zdolność do czynności prawnych takiej spółki realizowana jest przez osoby fizyczne, które powoływane są do jej zarządu (art. 201 ksh), ewentualnie przez prokurenta, który może zostać umocowany do czynności związanych z prowadzeniem jej przedsiębiorstwa (art. 109 ¹ kc, art. 41 ksh i art. 208 ksh).

Niewątpliwie, co trafnie ustalił Sąd pierwszej instancji, oskarżeni działali w imieniu spółki (...) Sp. z.o.o. przy zawarciu umów leasingu. Rola oskarżonej A. P. przy zawarciu i realizacji tych umów polegała na tym, że działając jako prokurent (...) Sp. z.o.o. w dniu 20 czerwca 2007 r. podała dane dotyczące tej spółki do protokołu wizji lokalnej przeprowadzanej przez przedstawiciela handlowego (...) S.A. (k. 533), wystąpiła w dniu 11 lipca 2007 r. w imieniu (...) Sp. z.o.o. do (...) S.A. z wnioskami leasingowymi, a w dniu 13 lipca 2007 r. zawarła w imieniu (...) Sp. z.o.o. obie wskazane powyżej umowy leasingu (k. 45). Następnie w dniu 25 lipca 2007 r. A. P. wystawiła upoważnienie dla W. N. (1) do odbioru ciągnika siodłowego R. (...) od dostawcy – (...) Sp. z.o.o. (k. 62-63), który na polecenie J. S. (1) będące przedmiotem leasingu pojazdy odebrał i przyprowadził na ul. (...) w Ł., gdzie siedzibę miała wówczas (...) Sp. z.o.o. (k. 595). Następnie A. P. działając w imieniu (...) Sp. z.o.o. potwierdziła protokolarnie odbiór przez leasingobiorcę obu przedmiotów leasingu (k. 13, k. 18).

Wskazane powyżej czynności, które doprowadziły do zawarcia umów leasingu pomiędzy (...) S.A., a (...) Sp. z.o.o. i wydania przedmiotów leasingu, podjęte zostały przez oskarżonych w okresie od 20 czerwca 2007 r. (data przeprowadzenia wizji lokalnej u leasingobiorcy – k. 533) do 27 lipca 2007 r. (data odbioru naczepy L. – k. 213, k. 62).

Okoliczność ta istotna jest w kontekście złożonych przez oskarżonych wyjaśnień dotyczących czasookresu, w którym działali oni w imieniu tej spółki.

A. P. podała mianowicie, iż odeszła z pracy w spółce (...) (gdzie była zatrudniona na stanowisku głównej księgowej) i od tego momentu nie wykonywała też żadnych wynikających z prokury czynności związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa tej spółki. Z wyjaśnień oskarżonej wynika, iż nie pamiętała ona kiedy odeszła z pracy w spółce (...).” Podała, iż mogło to być „na przełomie czerwca lub lipca” (k. 464).

Z kolei J. S. (1) wyjaśnił, iż ze spółką (...) nie jest związany od czerwca 2007 r. i przedłożył umowę z dnia 18 września 2007 r. zbycia udziałów w spółce (...) Sp. z.o.o. z siedzibą w W., z poświadczonymi notarialnie podpisami, na rzecz S. N. – obywatela R. A. (k. 470, k. 147-150, k. 151-152).

Powyższe wyjaśnienia obojga oskarżonych Sąd Okręgowy zweryfikował negatywnie. Dokonując jednak takiej oceny wyjaśnień oskarżonej A. P., Sąd pierwszej instancji nie uwzględnił, iż oskarżona nie pamiętała kiedy dokładnie odeszła z pracy w (...) Sp. z.o.o. i zaprzestała podejmowania czynności wynikających z udzielonej jej przez spółkę prokury. W tej sytuacji wykazana przez Sąd Okręgowy nieprawdziwość wyjaśnień oskarżonej, co do tego, iż od czerwca 2007 r. przestała ona faktycznie być prokurentem wymienionej spółki (str. 12 uzasadnienia) nie wyklucza, iż sytuacja taka zaistniała po podpisaniu przez A. N. – P. protokołów zdawczo odbiorczych do umów leasingu nr (...), czyli po dniu 27 lipca 2007 r. (k. 13, k. 18).

Sąd pierwszej instancji zakwestionował również fakt zbycia przez oskarżonego J. S. (1) udziałów w (...) Sp. z.o.o. na rzecz S. N. podnosząc, iż nie zostało to odnotowane w KRS, a przesłuchani w sprawie świadkowie W. N. (1), R. M. (1), M. W. (1) oraz oskarżony K. N. (1) nie wiedzieli, aby nowym udziałowcem spółki został cudzoziemiec (str. 13, str. 25 uzasadnienia). Taka ocena budzi istotne wątpliwości. Z wyjaśnień K. N. (1), które nota bene zostały pozytywnie przez Sąd Okręgowy zweryfikowane, wynika bowiem, że od grudnia 2005 r. zaprzestał on zajmowania się sprawami (...) Sp. z.o.o. mimo, iż nadal pozostawał prezesem zarządu tejże spółki (k. 465-470, k. 128-129, k. 134-135, k. 76-79). Nie miał on zatem żadnej wiedzy odnośnie tego, co działo się w spółce we wrześniu 2007 r. Podobny wniosek wypływa z treści zeznań świadka M. W. (1), który podał, że w spółce (...) zatrudniony był do grudnia 2005 r., a po odejściu z pracy w tej spółce, jak to określił” „zerwał” z nią kontakty (k. 541-545, k. 160-161). Natomiast świadkowie W. N. i R. M. w swoich zeznaniach nie potrafili podać kiedy zakończyli pracę w (...) Sp. z.o.o. i zostali zatrudnieni w (...) Sp. z.o.o. (k. 545-551 i k. 71-72 oraz k. 688-690). W tym miejscu przypomnieć należy, iż (...) Sp. z.o.o. została zarejestrowana w dniu 18 kwietnia 2007 r. (k. 595). Jeśli zatem obaj wymienieni świadkowie zmienili pracodawcę ze spółki (...) na spółkę (...) pomiędzy 18 kwietnia 2007 r., a 18 września 2007 r. (data sprzedaży udziałów przez J. S. w (...) Sp. z.o.o.) to fakt, iż nie wiedzieli oni o nowym udziałowcu spółki (...), wcale nie musi podważać wyjaśnień J. S., co do faktu zbycia udziałów w tejże spółce.

Podnoszony przez Sąd pierwszej instancji (str. 25 uzasadnienia) argument dotyczący niezgłoszenia w KRS zbycia przez J. S. (1) udziałów w spółce (...), nie jest wystarczającą podstawą do stwierdzenia, że w rzeczywistości do sprzedaży udziałów nie doszło. Słusznie bowiem wskazuje obrońca oskarżonego, że zgłoszenie w tym zakresie wniosku o zmianę wpisu w KRS leży w kompetencjach zarządu spółki (czyli w realiach niniejszej sprawy w kompetencjach K. N. (1)).

W tej sytuacji dokonana przez Sąd pierwszej instancji ocena dowodów z wyjaśnień oskarżonych A. P. i J. S. (1) oraz zeznań świadków W. N. (1) i R. M. (1), a w konsekwencji oparte również na tych dowodach ustalenia faktyczne wskazujące, że oboje oskarżeni w dacie czynu (14 stycznia 2008 r.) byli jedynymi osobami podejmującymi decyzje odnośnie funkcjonowania (...) Sp. z.o.o. i to oni właśnie rozporządzili powierzonymi im przedmiotami leasingu jak właściciele, doprowadzając do tego, że znalazły się one w A. (str. 23 uzasadnienia) nie mogły zostać zaakceptowane przez Sąd Apelacyjny.

Nie ustalił również Sąd pierwszej instancji, czy będące przedmiotem obu umów leasingowych pojazdy znalazły się w posiadaniu spółki (...) i były przez nią użytkowane, czy też, w owym czasie, spółka ta nie prowadziła już działalności, a leasingowane pojazdy znajdowały się w dyspozycji i były użytkowane przez (...) Sp. z.o.o. Dokonane przez Sąd Okręgowy ustalenie, iż po odbiorze leasingowanego zestawu W. N. (1) przyprowadził ciągnik siodłowy i naczepę do firmy (...) Sp. z.o.o. na ul. (...) w Ł. (str. 2 uzasadnienia), niczego w tym zakresie nie wyjaśnia. Pod wskazanym adresem bowiem swoją działalność prowadzić miała również spółka (...) (vide k. 88, k. 533). Analiza treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku wskazuje też, że powyższej okoliczności Sąd pierwszej instancji nie uznał za istotną skoro oboje oskarżeni byli osobami podejmującymi decyzje odnośnie funkcjonowania spółek (...) i (...) i byli „pierwotnie odpowiedzialni” za pojazdy będące przedmiotem leasingu, gdyż swoim działaniem doprowadzili, do zawarcia umów leasingowych i wydania tych pojazdów. Konstatacja ta doprowadziła Sąd pierwszej instancji do przekonania o winie oskarżonych w zakresie przypisanego im zaskarżonym wyrokiem przestępstwa, które miało zostać popełnione w dniu 14 stycznia 2008 r. (str. 23 - 25 uzasadnienia).

Ze stanowiskiem tym nie można się zgodzić. Nie pozwala ono bowiem wykluczyć takiego przebiegu zdarzeń, w którym inna osoba np. „nowy” udziałowiec spółki (...), bez wiedzy i zgody oskarżonych, podjął decyzję odnośnie dysponowania pojazdami będącymi przedmiotem leasingu, jak właściciel.

Powyższe uchybienia spowodowały konieczność uchylenia wyroku i przekazania sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Okręgowy, oprócz przesłuchania obojga oskarżonych oraz przesłuchania w charakterze świadka K. N. (1) na wskazane powyżej okoliczności, powinien również ponownie przesłuchać świadków W. N. (1) i R. M. (1) na okoliczność ustalenia czasookresu ich zatrudnienia w spółkach (...) Sp. z.o.o. oraz (...) Sp. z.o.o. zwracając się do obu w/w o przedłożenie dokumentów (umów o pracę, świadectw pracy) potwierdzających te okoliczności.

Powinien także Sąd pierwszej instancji zwrócić się do ZUS o udzielenie informacji, czy w latach 2005-2007 A. P., W. N. (1) i R. M. (1) podlegali ubezpieczeniu społecznemu, a jeśli tak to kto był płatnikiem składek.

Należy także przesłuchać w charakterze świadka S. N. (dane k. 151-152) na okoliczność nabycia przez niego w dniu 18 września 2007 r. od oskarżonego J. S. (1) udziałów w (...) Sp. z.o.o. z siedzibą w W. oraz w celu ustalenia, kto po nabyciu przez świadka udziałów reprezentował wymienioną spółkę i faktycznie podejmował decyzje dotyczącej jej funkcjonowania, kto prowadził księgowość spółki, czy w tym czasie spółka użytkowała pojazdy będące przedmiotem umów leasingowych nr (...) oraz, czy świadek, bądź inne osoby podejmowały decyzje związane z użytkowaniem, bądź rozporządzeniem tymi pojazdami, a jeśli tak to jakie.

Konieczne będzie również zwrócenie się do władz Z. K. W. B. i I. P. z wnioskiem o udostępnienie dokumentów potwierdzających fakt zatrzymania pojazdów będących przedmiotem leasingu (k. 859), wskazujących osobę, która pojazdami tymi w momencie ich zatrzymania kierowała, a następnie przesłuchanie tej osoby w charakterze świadka na okoliczność ustalenia w jaki sposób weszła ona w posiadanie tych pojazdów.

Wskazanym jest również zwrócenie się do spółki (...) Sp. z.o.o. o udzielenie informacji, kto udostępnił środki transportu w postaci ciągnika siodłowego R. nr rej. (...) wraz z naczepą nr rej. (...), które zostały użyte przy eksporcie towarów dokonanym przez (...) Sp. z.o.o., na U., którego odbiorcą była firma (...) z siedzibą we L. przy ul. (...), którego odprawę celną w dniu 9 sierpnia 2007 r. przeprowadził Urząd Celny w Z. – Oddział Celny w T. – zgłoszenie celne nr (...) (k. 658-659).

Powinien także Sąd pierwszej instancji przy ponownym rozpoznaniu sprawy zwrócić się do właściwego urzędu skarbowego o udostępnienie składanych przez spółkę (...) miesięcznych deklaracji dla podatku od towarów i usług, obejmujących okres od czerwca 2007 r. do stycznia 2008 r. w celu ustalenia, kto z ramienia wskazanej spółki składał powyższe dokumenty podatkowe.

W odniesieniu natomiast do pozostałych dowodów, które nie miały wpływu na uchylenie wyroku, Sąd Okręgowy będzie mógł poprzestać na ich ujawnieniu, zgodnie z art. 442 § 2 kpk. Po przeprowadzeniu zaś postępowania dowodowego uwzględniającego powyższe wskazania, winien Sąd Okręgowy dokonać wnikliwej analizy i oceny ujawnionych dowodów, a ewentualne uzasadnienie swego wyroku sporządzić zgodnie z wymogami art. 424 kpk.

Z tych wszystkich względów Sąd Apelacyjny orzekł jak w wyroku.