Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 listopada 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 28 października 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku K. L.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o emeryturę

na skutek odwołania K. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 13 maja 2014 r. sygn. (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje wnioskodawcy K. L. prawo do emerytury z dniem(...)

Sygn. akt VU 5104/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 maja 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił wnioskodawcy K. L. prawa do emerytury z uwagi na brak wymaganego stażu pracy w warunkach szczególnych. Organ rentowy nie zaliczył wnioskodawcy do pracy w warunkach szczególnych następujących okresów zatrudnienia:

- od 18 grudnia 1979 roku do 31 marca 1981 roku,

-od 1 kwietnia 1981 roku do 31 grudnia 1982 roku,

-od 1 stycznia 1983 roku do 7 sierpnia 1988 roku,

-8 sierpnia 1988 roku do 31 sierpnia 1990 roku,

-od 1 września 1990 roku do 16 marca 1992 roku,

-od 4 maja 1992 roku do 30 listopada 1992 roku

- od 4 maja 1993 roku do 30 listopada 1993 roku,

- od 6 października 1996 roku do 31 grudnia 1998 roku,

Organ rentowy wskazał, że wnioskodawca nie dysponuje świadectwem wykonywania pracy w warunkach szczególnych za te okresy, a zeznania świadków nie są środkiem dowodowym przy ustaleniu okresu pracy w szczególnych warunkach.

Od powyższej decyzji wnioskodawca odwołał się w dniu 22 maja 2014 roku wnosząc o przyznanie mu prawa do emerytury i zaliczenie do pracy w szczególnych warunkach okresów zatrudnienia na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony S. (...) z przyczepą :

-od dnia 18 grudnia 1979 roku do dnia 31 marca 1981 roku w Spółdzielni (...) Oddział w O.,

- od 1 kwietnia 1981 roku do 31 grudnia 1982 roku w Wojewódzkim Zakładzie (...) w P.

-od 1 stycznia 1983 roku do 7 sierpnia 1988 roku w (...) Spółdzielni (...) w O.,

- od 8 sierpnia 1988 roku do 31 sierpnia 1990 roku w Spółdzielni Usług (...) P.

- od 1 września 1990 roku do 16 marca 1992 roku w (...) Spółdzielni (...) w O.;

Ponadto wniósł o zaliczenie do stażu szczególnego okresów pracy od 4 maja 1992 roku do 30 listopada 1992 roku ( z pominięciem okresów urlopów bezpłatnych) w Zakładzie Produkcyjno-Usługowo-Handlowym (...) O. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony marki S. (...) wywrotka oraz od 6 października 1996 roku do 31 grudnia 1998 roku w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo Usługowym (...) w O. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony S. (...) z przyczepą.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział wT. wniósł o oddalenie odwołania podnosząc, że wnioskodawca nie posiada z tych okresów świadectw wykonywania pracy w warunkach szczególnych, a w świadectwach pracy wnioskodawca ma wpisane stanowisko kierowca. Ponadto podniósł, że na dzień wydania zaskarżonej decyzji wnioskodawca nie ukończył 60 lat.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

K. L., urodzony w dniu (...), złożył w dniu 6 maja 2014 roku wniosek o przyznanie emerytury. Wnioskodawca był członkiem otwartego funduszu emerytalnego, ale złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym , za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa.

(dowód: wniosek o emeryturę k. 1-4 akt ZUS)

Na dzień 1 stycznia 1999 roku skarżący udowodnił staż pracy wynoszący 26 lat 1 miesiąc i 2 dni. Do stażu pracy w warunkach szczególnych organ rentowy nie zaliczył wnioskodawcy żadnego okresu zatrudnienia.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 28 kwietnia 2014 roku k. 35 akt ZUS)

Wnioskodawca był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie:

- od dnia 18 grudnia 1979 roku do 31 marca 1981 roku w Spółdzielni (...) Oddział w O.,

- od dnia 1 kwietnia 1981 roku do dnia 31 grudnia 1982 roku w Wojewódzkim Zakładzie (...) w P.

- od 1 dnia stycznia 1983 roku do dnia 7 sierpnia 1988 roku w (...) Spółdzielni (...) w O.,

- od dnia 8 sierpnia 1988 roku do dnia 31 sierpnia 1990 roku w Spółdzielni Usług (...) w P.;

- od dnia 1 września 1990 roku dnia 16 marca 1992 roku w (...) Spółdzielni (...) w O. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy.

Wnioskodawca przechodził do pracy między tymi jednostkami na mocy porozumienia pomiędzy zakładami.

W/w zakłady pracy świadczyły usługi transportowe na rzecz spółdzielni.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 31.03.1981r. k. 11-12 akt kapitałowych, świadectwo pracy z dnia 3.01.1983 r. k. 13-14 akt kapitałowych, świadectwo pracy z dnia 8.08.1988 r. k. 15-16 akt kapitałowych, świadectwo pracy z dnia 31.08.1990r. k. 17-18 akt kapitałowych, świadectwo pracy z dnia 7.03.1992 r. k. 19-20 akt kapitałowych)

We wszystkich w/w okresach wnioskodawca pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy jako kierowca samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony - marki S. (...) (cysterna) o ciężarze 5 ton i przyczepie o pojemności 3 tysiące litrów. Do stałych obowiązków wnioskodawcy należał tzw. „skup mleka” polegający na zabieraniu mleka ze zlewni z poszczególnych miejscowości i dowożenie go w/w samochodem do mleczarni w O., a czasem do jej oddziału w P.. Po wykonaniu „skupów mleka” wnioskodawca wykonywał tzw. „przerzuty”, które polegały na przewożeniu mleka do mleczarni w R. lub L.. Wnioskodawca przewoził samochodem S. (...), w zależności od potrzeb i sezonu, także inne produkty mleczarskie np. maślankę lub serwatkę. Wnioskodawca innych prac nie wykonywał.

(dowód: zeznania świadka K. W. protokół rozprawy z dnia 28 października 2014 roku nagranie od minuty 5.41 do minuty 10.26, zeznania świadka W. B. protokół rozprawy z dnia 28 października 2014 roku nagranie od minuty 10.50 do minuty 15.55, zeznania wnioskodawcy protokół rozprawy z dnia 28 października 2014 roku nagranie od minuty 30.25 do minuty 40.05)

W okresach od 4 maja 1992 roku do 30 listopada 1992 roku i od 4 maja 1993 roku do 30 listopada 1993 roku wnioskodawca był zatrudniony w Zakładzie Produkcyjno-Usługowo-Handlowym (...) w O. na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. W okresie zatrudnia przebywał na urlopie bezpłatnym w okresach od: 14 września do 30 września 1992 roku, od 1 października do 15 października 1992 roku, od 12 lipca do 27 lipca 1993 roku, od 15 sierpnia do 31 sierpnia 1973 roku, od 20 października do 30 października 1993 roku i od 15 listopada do 23 listopada 1993 roku.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 30.11.1992 r. k. 23-24 akt kapitałowych, świadectwo pracy z dnia 30.11.1993r. k. 25-26 akt kapitałowych)

Zakład Produkcyjno-Usługowo-Handlowy (...) w O. był firmą budowlaną. Wytwarzał beton, bloczki betonowe oraz płyty chodnikowe a także prowadził budowy i remonty chodników oraz dróg. Wnioskodawca był zatrudniony w tym przedsiębiorstwie jako kierowca. Do jego stałych obowiązków należało kierowanie samochodem ciężarowym o ładowności powyżej 3,5 tony - S. (...) z wywrotką. Samochodem tym przewoził żwir i piasek z kopalni piasku znajdującej się w O. na teren zakładu. Rozwoził również bloczki betonowe produkowane przez zakład na teren budowy i remontów dróg. Pracował tylko i wyłącznie jako kierowca samochodu ciężarowego o ładowności powyżej 3,5 tony, innych prac nie wykonywał.

(dowód: zeznania świadka Z. J. protokół rozprawy z dnia 28 października 2014 roku nagranie od minuty 16.18 do minuty 19.42, zeznania świadka E. Z. protokół rozprawy z dnia 28 października 2014 roku nagranie od minuty 19.50 do minuty 21.49, zeznania wnioskodawcy protokół rozprawy z dnia 28 października 2014 roku nagranie od minuty 30.25 do minuty 40.05)

W okresie od 6 października 1996 roku do 10 grudnia 2001 roku wnioskodawca był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym (...) w O. na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 11.12.2001 r. k. 31-32 akt kapitałowych)

Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowo-Usługowe (...) zajmowało się sprzedażą hurtową płytek ceramicznych. Wnioskodawca pracował tam jako kierowca samochodu ciężarowego ładowności powyżej 3,5 tony -S. (...) z przyczepą o łącznej ładowności 12 ton. Samochodem tym przewoził płytki z terenu zakładu produkującego płytki ceramiczne w O. do magazynów należących do Przedsiębiorstwa (...), a następnie rozwoził płytki do hurtowni na terenie całego kraju. Pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Innych prac nie wykonywał.

(dowód: zeznania świadka B. J. protokół rozprawy z dnia 28 października 2014 roku nagranie od minuty 22.09 do minuty 25.01, zeznania świadka E. M. protokół rozprawy z dnia 28 października 2014 roku nagranie od minuty 25.20 do minuty 29.20, zeznania wnioskodawcy protokół rozprawy z dnia 28 października 2014 roku nagranie od minuty 30.25 do minuty 40.05)

Pracodawcy nie wystawili wnioskodawcy świadectw wykonywania pracy w warunkach szczególnych za w/w okresy zatrudnienia (okoliczność bezsporna).

Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów i zważył co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. w dniu 1 stycznia 1999 r.) osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (ust. 2).

W świetle powyższych regulacji żądanie wnioskodawcy należało zatem rozpoznać w aspekcie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

Z treści § 4 tego rozporządzenia wynika, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w Wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1.  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2.  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Ten „wymagany okres zatrudnienia” to okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia (§ 3 rozporządzenia), natomiast pracą w warunkach szczególnych jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tegoż aktu (§ 1 i § 2 rozporządzenia).

W przedmiotowej sprawie kwestią sporną między stronami było to, czy wnioskodawca posiada wymagany 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach. Spełnienie pozostałych przesłanek nie było przedmiotem sporu, a jednocześnie nie budzi żadnych wątpliwości – wnioskodawca ma wymagany okres zatrudnienia, to jest 25 lat, a po wydaniu zaskarżonej decyzji tj. w dniu(...)ukończył 60 lat i był członkiem OFE, ale złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym , z pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa.

Za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia.

Prawidłowe rozumienie pojęcia pracy w szczególnych warunkach nie jest możliwe bez wnikliwej analizy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

Z zestawienia § 1 i 2 tegoż rozporządzenia wynika, że pracą w szczególnych warunkach jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tego aktu. Warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku pracy nie wykonuje czynności pracowniczych nie związanych z tym stanowiskiem pracy, ale stale, tj. ciągle wykonuje prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 listopada 2000 roku, II UKN 39/00, OSNAP 2002/11/272).

Odnośnie oceny dowodów zgromadzonych w postępowaniu zważyć należy, iż okresy pracy w warunkach szczególnych, stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy.

Należy jednak wskazać, że z cytowanego wyżej § 2 rozporządzenia nie wynika, aby stwierdzenie zakładu pracy w przedmiocie wykonywania przez pracownika pracy w warunkach szczególnych miało charakter wiążący i nie podlegało kontroli organów przyznających świadczenia uzależnione od wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Brak takiego świadectwa lub jego zakwestionowanie przez organ rentowy, nie wyklucza dokonania ustalenia zatrudnienia w warunkach szczególnych innymi środkami dowodowymi w toku postępowania sądowego.

Podnoszona zatem przez organ rentowy okoliczność nie dysponowania przez skarżącego świadectwem pracy w szczególnych warunkach, nie przesądza jeszcze, że wnioskodawca takiej pracy nie wykonywał.

Stanowisko takie wielokrotnie zajmował również Sąd Najwyższy, który między innymi w wyroku z dnia 2 lutego 1996 roku, II URN 3/95, OSNAP 1996/16/239 stwierdził, że w postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokości mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego. Ograniczenia dowodowe zawarte w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. Nr 10, poz. 49 ze zm.) dotyczą wyłącznie postępowania przed tymi organami.

Sam fakt zatrudnienia wnioskodawcy w spornych okresach : od dnia 18 grudnia 1979 roku do 31 marca 1981 roku w Spółdzielni (...) Oddział w O., od dnia 1 kwietnia 1981 roku do dnia 31 grudnia 1982 roku w Wojewódzkim Zakładzie (...) w P. od 1 dnia stycznia 1983 roku do dnia 7 sierpnia 1988 roku w (...) Spółdzielni (...) w O., od dnia 8 sierpnia 1988 roku do dnia 31 sierpnia 1990 roku w Spółdzielni Usług (...) w P., od dnia 1 września 1990 roku dnia 16 marca 1992 roku w (...) Spółdzielni (...) w O. oraz od 4 maja 1992 roku do 30 listopada 1992 roku i od 4 maja 1993 roku do 30 listopada 1993 roku w Zakładzie Produkcyjno-Usługowo-Handlowym (...) w O. a także od 6 października 1996 roku do 10 grudnia 2001 roku w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym (...) w O., był niesporny między stronami, w świetle dokumentów znajdujących się w jego aktach ubezpieczeniowych.

Sporny pozostawał jedynie charakter wykonywanej przez wnioskodawcę pracy tj. czy była to praca wykonywana w szczególnych warunkach, czy też nie.

Stało się tak dlatego, że z dokumentów osobowych skarżącego ze wszystkich wymienionych wyżej zakładów pracy w postaci świadectw pracy oraz zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, potwierdzających zatrudnienie w spornych okresach, a ze spółdzielni mleczarskich także z umowy o pracę czy angaży zawartych w aktach osobowych wynikało, że był on zatrudniony na stanowiskach kierowcy. Okoliczność nieprecyzyjnego określenia stanowiska pracy wnioskodawcy w w/w dokumentach polegającego na nie wskazaniu kierowcą jakich pojazdów był wnioskodawca, nie oznacza – jak chce organ rentowy – że wnioskodawca nie był kierowcą samochodów ciężarowych o ciężarze całkowitym ponad 3,5 tony.

Dokonując ustaleń w zakresie rodzaju prac wykonywanych przez wnioskodawcę
w w/w Spółdzielniach (...) Sąd oparł się na dokumentach oraz korespondujących z nimi zeznaniach wnioskodawcy oraz świadków: K. W. i W. B..

Należy podkreślić, że świadkowie we wszystkich spornych okresach pracowali razem z wnioskodawcą, wykonując te same co on obowiązki kierowcy samochodu cięąrowego o ładowności powyżej 3,5 tony, a zatem dysponują bezpośrednią i szczegółową wiedzą na temat charakteru wykonywanej przez niego pracy. Świadkowie potwierdzili, że w całym spornym okresie wnioskodawca – podobnie jak oni- pracował w pełnym wymiarze czasu pracy jako kierowca samochodu ciężarowego marki S. (...) z cysterną, przewożąc przede wszystkim mleko, ale również inne przetwory mleczne np. maślankę czy serwatkę.

Dodatkowo należy podnieść, iż organ rentowy decyzją z dnia 12 marca 2010 roku (k. 277 akt emerytalnych świadka K. W.) przyznał mu prawo do wcześniejszej emerytury, zaliczając mu do okresu pracy w warunkach szczególnych okres zatrudnienia w (...) Spółdzielni (...) w O. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.

Organ rentowy w toku postępowania nie przedstawił jakiegokolwiek dowodu podważającego dowody zgłoszone przez skarżącego .

W świetle przeprowadzonego postępowania dowodowego nie budzi zatem żadnych wątpliwości, że wnioskodawca faktycznie przez cały okres zatrudnienia w Spółdzielni (...) Oddział w O., Wojewódzkim Zakładzie (...) w P. (...) Spółdzielni (...) w O., Spółdzielni Usług (...) w P., (...) Spółdzielni (...) w O. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował jako kierowca samochodu ciężarowego o ładowności powyżej 3,5 tony.

Prace na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony są pracami zaliczonymi przez ustawodawcę do prac w szczególnych warunkach zgodnie z wykazem A, działem VIII pkt 2 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku.

Dokonując natomiast ustaleń w zakresie rodzaju prac wykonywanych przez wnioskodawcę od 4 maja 1992 roku do 30 listopada 1992 roku i od 4 maja 1993 roku do 30 listopada 1993 roku w Zakładzie Produkcyjno-Usługowo-Handlowym (...) w O. Sąd oparł się na dokumentach oraz na korespondujących z nimi zeznaniach wnioskodawcy oraz świadków: Z. J. i E. Z..

Należy podkreślić, że świadkowie w spornych okresach pracowali razem z wnioskodawcą. Świadkowie mimo, że pracowali na innym stanowisku niż wnioskodawca, bowiem świadek Z. J. pracował jako kierowca-mechanik natomiast świadek E. Z. jako operator węzła betoniarskiego, to jednak widzieli wnioskodawcę przy jego codziennych obowiązkach. Ich prace były ze sobą powiązane, a zatem dysponują bezpośrednią i szczegółową wiedzą na temat charakteru wykonywanej przez skarżącego pracy. Świadkowie potwierdzili, że w całym spornym okresie wnioskodawca pracował w pełnym wymiarze czasu pracy tylko i wyłącznie jako kierowca samochodu ciężarowego marki (...) – wywrotka, którym przewoził piasek i żwir do produkcji betonu, bloczków betonowych oraz płyt chodnikowych, a także same bloczki betonowe i płyty chodnikowe na budowy prowadzone przez pracodawcę.

W świetle przeprowadzonego postępowania dowodowego nie budzi zatem żadnych wątpliwości, że wnioskodawca faktycznie przez cały okres zatrudnienia w Zakładzie Produkcyjno-Usługowo-Handlowym (...) w O. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował jako kierowca samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.

Tym samym również ten okres pracy wnioskodawcy należy zaliczyć do prac w szczególnych warunkach zgodnie z wykazem A, działem VIII pkt 2 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku.

Dokonując natomiast ustaleń w zakresie rodzaju prac wykonywanych przez wnioskodawcę od 6 października 1996 roku do 10 grudnia 2001 roku w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym (...) w O. Sąd oparł się na dokumentach oraz na korespondujących z nimi zeznaniach wnioskodawcy oraz świadków: B. J. oraz E. M..

Świadkowie B. J. oraz E. M. w spornym okresie pracowali razem z wnioskodawcą, na takim samym jak on stanowisku - kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony. Potwierdzili, że w całym spornym okresie wnioskodawca pracował – tak samo jak oni - w pełnym wymiarze czasu pracy wyłącznie jako kierowca samochodu ciężarowego marki S. (...) z przyczepą o łącznej ładowności 12 ton, którym przewoził płytki ceramiczne.

Skoro zatem wnioskodawca faktycznie przez cały okres zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym (...) w O. od 6 października 1996 roku do 31 grudnia 1998 roku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował jako kierowca samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, to również ten okres pracy podlega zaliczeniu do prac w szczególnych warunkach zgodnie z wykazem A, działem VIII pkt 2 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku.

Reasumując na podstawie przeprowadzonych dowodów Sąd uznał, że wnioskodawca pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w szczególnych warunkach jako kierowca samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony przez okres dłuższy niż 15 lat, tj. w okresach:

- od dnia 18 grudnia 1979 roku do 31 marca 1981 roku – 1 rok, 3 miesiące, 14 dni,

- od dnia 1 kwietnia 1981 roku do dnia 31 grudnia 1982 roku – 1 rok, 9 miesięcy ,

- od 1 dnia stycznia 1983 roku do dnia 7 sierpnia 1988 roku – 5 lat, 7 miesięcy i 7 dni,

- od dnia 8 sierpnia 1988 roku do dnia 31 sierpnia 1990 roku – 2 lata, 24 dni,

- od dnia 1 września 1990 roku dnia 16 marca 1992 roku- 1 rok, 6 miesięcy 16 dni,

- od 4 maja 1992 roku do 30 listopada 1992 roku (z wyłączeniem okresów przebywania na urlopie bezpłatnym – łącznie 32 dni) – 5 miesięcy 24 dni,

- od 4 maja 1993 roku do 30 listopada 1993 roku (z wyłączeniem okresów przebywania na urlopie bezpłatnym łącznie 53 dni ) – 5 miesięcy 3 dni, a także

- od 6 października 1996 roku do 31 grudnia 1998 roku – 2 lata 2 miesiące i 26 dni

Biorąc pod uwagę, iż wnioskodawca spełnił jednocześnie pozostałe wymagane przepisami rozporządzenia warunki, to jest ukończył 60 lat, jego łączny okres zatrudnienia składkowy i nieskładkowy wyniósł 25 lat, należy uznać, że wydana przez organ rentowy decyzja jest błędna, a żądanie wnioskodawcy zasługuje na uwzględnienie.

Sąd przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury z dniem osiągnięcia wieku emerytalnego tj. z dniem (...) Wówczas bowiem skarżący spełnił ostatnią przesłankę, od które zależało jego prawo do emerytury.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.