Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Leszek Dąbek

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 września 2014 r. w Gliwicach

sprawy z powództwa Banku (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko M. K. (1) (K.)

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim

z dnia 14 lutego 2014 r., sygn. akt I C 738/13

oddala apelację.

SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Ca 972/14

UZASADNIENIE

Powódka Bank (...) Spółka Akcyjna w W. żądała zasądzenia na jej rzecz od pozwanego M. K. (1) kwoty 3.540,10 zł z odsetkami umownymi w wysokości 24 % rocznie od dnia 17 02 2012r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu.

Uzasadniając żądanie twierdziła, że dochodzi od pozwanego nieuiszczonych przez niego należności wynikających z łączącej strony umowy o kartę kredytową z dnia 22 02 2005r. wraz z odsetkami umownymi ustalonymi w regulaminie kart kredy-towych.

Pozwany M. K. (2) nie stawił się na posiedzenie wyznaczone

na rozprawę i nie zajął stanowiska w sprawie.

Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim w wyroku zaocznym z dnia 14 02 2014r. zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 3.540,10 zł z odsetka- mi umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP

w stosunku rocznym, ale nie więcej niż 24 % w stosunku rocznym od dnia 17 02 2012r. do dnia zapłaty. W pozostałej części powództwo oddalił, orzekł o kosztach procesu oraz nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia przywołał regulację

art. 720 k.c. Stwierdził, że pozwany w okresie obowiązywania umowy o limit

w karcie kredytowej tj. od 22 02 2005r. do 25 09 2012r. wykonał szereg operacji kartą kredytową, obciążając swój rachunek kwotą 3.540,10zł, Kwota ta nie zosta- ła zwrócona powódce i w tej części uznał powództwo za w pełni uzasadnione. Orzekając o należnych powódce od pozwanego odsetkach od należności głównej odwołał się do regulacji art. 481 k.c., a oddalając powództwo wskazał, że powód- ka nie przedstawiła umowy ani też powołanego w pozwie regulaminu, z którego miałaby wynikać stała stopa oprocentowania na poziomie 24 % i wobec tego,

że stopa maksymalna odsetek jest zmienna, aby zapobiec orzeczeniu ponad żąda- nie - w sytuacji gdy stopa maksymalna przekroczy 24% - ograniczono ich nali- czanie do wysokości odsetek maksymalnych. O kosztach procesu orzekał na pod- stawie regulacji art. 98 § 1 k.p.c.

Orzeczenie zaskarżyła powódka Bank (...) Spółka Akcyjna w W. w części oddalającego powództwo, która wnosiła o zmia- nę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w zaskarżonym zakresie i zasądzenie na jej rzecz od pozwanego odsetek umownych od kwoty 3.540,10 zł naliczanych w wysokości 24% rocznie za okres od 17 02 2012r.

do dnia faktycznej zapłaty oraz kosztów postępowania.

Zarzuciła, że przy ferowaniu wyroku naruszono prawo materialne, regulację

art. 359 § 2 ¹ k.c. gdyż stosownie do regulacji art. 5 ustawy z dnia 7 07 2005r.

o zmianie ustawy kodeks cywilny oraz o zmianie niektórych innych ustaw ma ona zastosowanie tylko do czynności prawnych dokonywanych po dniu 20 02 2006r.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Sąd pierwszej instancji prawidłowo zakwalifikował roszczenie powódki, przyjmując, że ma ono źródło w reżimie odpowiedzialności kontraktowej.

Ustalenia faktyczne składające się na podstawę faktyczną orzeczenia mają odniesienie w twierdzeniach powódki zawartych w uzasadnieniu pozwu i nie były kwestionowane w apelacji.

Z tych też względów Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktycz- ne Sądu pierwszej instancji.

Pomimo nieprecyzyjnego wskazania przedmiotu zaskarżenia apelacja

w istocie skarży ograniczenie wysokości zasądzonych odsetek do wysokości czterokrotnej stopy kredytu lombardowego.

Umowa o kartę kredytową została zawarta przez strony w dniu 22 02 2005r., stąd też skarżąca trafnie podnosi, że nie ma do niej wprost zastosowania regulacja art. 359 § 2 ¹ k.c., gdyż została ona wprowadzona do systemu prawnego z chwilą wejścia w życie w dniu 20 02 2006r. ustawy z dnia 7 lipca 2005r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 157, poz. 1316) i stosownie do regulacji art. 5 tej ustawy stosuje się ją tylko do czynności prawnych dokonanych po wejściu w życie tej ustawy.

Przy ocenie zasadności roszczenia skarżącej o zasądzenie na jej rzecz

od pozwanego odsetek umownych od należności głównej nie można jednak tracić z pola widzenia regulacji: art. 58 § 2 k.c. i art. 353 ¹ k.c., w świetle których nieważne są w całości albo w części postanowienia umowy sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Zgodnie z poglądem prawnym wyrażonym między innymi w wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 28 06 2013r. – Sąd odwoławczy go podziela – „Treść regulacji 359 § 2 ¹ k.c. stanowi wskazówkę co do tego, jakiego rzędu wielkość zastrzeżonych odsetek uzasadnia uznanie zastrzeżenia za sprzeczne

z zasadami współżycia społecznego” (I ACa 262/13, LEX nr 1349909).

W świetle tego poglądu prawnego zastrzeżenie w umowie stron odsetek umownych za opóźnienie się pozwanego w zapłacie należności głównej w wysokości przekraczającej czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP było zatem sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i co za tym idzie w świetle wskazanych powyżej regulacji nieważne.

Dlatego w tej części co do zasady powództwo było nieuzasadnione

i to niezależnie od tego - na co słusznie zwraca uwagę Sąd Rejonowy - że powód- ka nie uwiarygodniła swych twierdzeń leżących u podstaw oddalonego żądania przez przedłożenie zawartej przez strony umowy i Regulaminu Kart Kredytowych C..

Znalazło to prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym orzeczeniu

i apelacja jest bezzasadna.

Reasumując, zaskarżony wyrok jest prawidłowy i dlatego apelację powódki jako bezzasadną oddalono w oparciu o przepis art. 385 k.p.c.

SSO Leszek Dąbek