Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 29 września 2014 r. w Gliwicach

sprawy L. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania L. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 7 maja 2014 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu L. P. prawo do emerytury poczynając od 1 stycznia 2014 roku.

(-) SSO Teresa Kalinka

Sygn. akt VIII U 1373/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 7 maja 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z., powołując się na ustawę z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r., nr 153, poz.1227 ze zm.) odmówił ubezpieczonemu L. P. prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z powodu nieudokumentowania wymaganych 15 lat pracy w szczególnych warunkach, a jedynie 14 lat i 11 dni.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony, wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do spornego świadczenia. Uzasadniając żądanie wskazał, iż od 8 lutego 1977r., tj. od momentu uzyskania uprawnień do prowadzenia samochodów o ładowności powyżej 3,5 t wykonywał pracę w warunkach szczególnych w nieuznanych przez ZUS okresach zatrudnieniach (...) nr 2 w K.-Nowej Hucie, w (...) K. oraz w Elektrowni (...). Nadto wniósł o przesłuchanie na okoliczność przebiegu ww. zatrudnienia wskazanych świadków.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko. W uzasadnieniu szczegółowo odniósł się do okresów uwzględnionych do stażu pracy w warunkach szczególnych oraz przyczyn nieuznania pozostałych wnioskowanych przez odwołującego okresów zatrudnienia.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony L. P. urodził się (...) W dniu 30 stycznia 2014r. ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach.

Zaskarżoną decyzją (...) Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury.

Do okresów składkowych i nieskładkowych organ rentowy zaliczył ubezpieczonemu na dzień 1 stycznia 1999r. 25 lat, 11 miesięcy i 25 dni.

Do pracy w warunkach szczególnych, ZUS uznał ubezpieczonemu okresy zatrudnienia od 1 marca 1978r. do 31 lipca 1980r., od 3 października 1980r. do 16 listopada 1980r., od 9 grudnia 1980r. do 31 lipca 1984r., od 1 sierpnia 1984r. do 18 września 1991r., od 21 września 1991r. do 19 października 1991r., od 22 października 1991r. do 6 czerwca 1992r., łącznie 14 lat i 11 dni.

Do okresów pracy w warunkach szczególnych, ZUS nie zaliczył ubezpieczonemu następujących okresów zatrudnienia na stanowisku kierowcy :

-

8 lutego 1977r. do 30 września 1977r. w Przedsiębiorstwie Produkcji i (...) „ (...)-2” w K.

-

Od 7 października 1977r. do 4 lutego 1978r. w (...) S.A.

-

Od 6 sierpnia 1980r. do 27 września 1980r. w Elektrowni (...)

Ubezpieczony nie legitymuje się świadectwem pracy w warunkach szczególnych za żaden z powyższych okresów. Legitymuje się natomiast świadectwami pracy wystawionymi przez ww. pracodawców, z których wynika, iż w powyższych okresach wykonywał prace na stanowisku kierowcy pełnym wymiarze czasu pracy.

Sąd ustalił, iż ubezpieczony 5 października 1976r. zawarł umowę z (...), której przedmiotem było przeszkolenie w zakresie zawodu kierowcy pojazdów samochodowych kat. C i (...). Kurs ubezpieczony ukończył 4 października 1977r. Z dokumentu prawa jazdy wystawionego przez Prezydenta Miasta G. wynika, że uprawienia do prowadzenia samochodów ciężarowych wraz z naczepą odwołujący uzyskał 8.02.1977r., a do prowadzenia autobusów (...).08.1984r.

Sąd ustalił ubezpieczony w (...) - 2” pracował w okresie od 5 sierpnia 1975r. do 16 września 1977r., kiedy, jak to wynika z notatki służbowej bezpośredniego przełożonego, porzucił stanowisko pracy i przestał świadczyć pracę. Data rozwiązania umowy o prace tj. 30 września 1977r., na którą wskazuje świadectwo pracy z tego zakładu, wynika z faktu, iż w tym dniu ubezpieczony złożył wypowiedzenie. Jak wynika z zeznań świadka i odwołującego, początkowo w powyższym przedsiębiorstwie ubezpieczony wykonywał prace kierowcy samochodów poniżej. 3,5 t, typu ŻUK, NYSA, a z chwilą uzyskania uprawnień kat. C, tj. od 8 lutego 1977r. rozpoczął pracę kierowcy samochodów ciężarowych, o ładowności pow. 3,5 t, typu S., rozwożąc piasek na budowę Huty (...), gdzie został oddelegowany. W (...) odwołujący również wykonywał pracę kierowcy samochodów ciężarowych, JELCZ wożąc żwir na budowę zapory w D. nad R.. Natomiast w Elektrowni (...) rozwoził m.in. butle gazowe. Pracę wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Ustalono, że ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

Powyższe okoliczności Sąd ustalił na podstawie: akt organu rentowego, zeznań świadków – J. T. i K. K. oraz przesłuchania odwołującego (nagranie rozprawy z dnia 29 września 2014r., płyta – k.39).

Sąd Okręgowy, dał wiarę zeznaniom świadków, w szczególności w zakresie rodzaju wykonywanej przez ubezpieczonego pracy. Świadkowie posiadali wiedzę i rozeznanie co do miejsca i charakteru wykonywanej pracy, z tej racji, iż świadek J. T. była w spornym okresie zatrudniona w „E.-2”i zamieszkiwała w bliskim sąsiedztwie oraz wspólnie dojeżdżała do pracy z ubezpieczonym, natomiast drugi świadek K. K., z racji pokrewieństwa i wspólnego zamieszkiwania pod jednym adresem i sporadycznego towarzyszenia ubezpieczonemu w dojazdach na budowę. Ponadto zeznania świadków i odwołującego pokrywają się i znajdują odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym, zwłaszcza w aktach osobowych ubezpieczonego.

Zebrany materiał dowodowy Sąd uznał za kompletny i wystarczający do poczynienia ustaleń faktycznych oraz do rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r., nr 153, poz.1227 ze zm.) w powiązaniu z § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. nr 8, poz.43 ze zm.) ubezpieczonym mężczyznom urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949r. będącym pracownikami zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przy pracach wymienionych w wykazie A, przysługuje prawo do emerytury w razie łącznego spełnienia następujących warunków:

1. osiągnięcia wieku emerytalnego 60 lat

2. posiadania wymaganego okresu zatrudnienia wynoszącego 25 lat, w tym

co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z treścią § 2 ust. 1 rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym akcie prawnym są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Z kolei zgodnie z treścią art. 184 ust. 1 ustawy, ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

W myśl ust. 2 emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Kwestia posiadania przez ubezpieczonego ponad 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego oraz ukończenie 60 lat nie były sporne. Nie było także sporne, iż odwołujący nie jest członkiem OFE.

Okoliczność sporna w przedmiotowej sprawie dotyczyła posiadania przez ubezpieczonego (na dzień 1 stycznia 1999r.) wymaganego 15-letniego okresu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, bowiem organ rentowy uwzględnił ubezpieczonemu jedynie 14 lat i 11 dni takiej pracy.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd przyjął, że ubezpieczony legitymuje się 15-letnim okresem pracy wykonywanej w warunkach szczególnych.

Sąd w całości uznał sporne okresy zatrudnienia od 7 października 1977r. do 4 lutego 1978r. oraz od 6 sierpnia 1980r. do 27 września 1980r., kiedy to ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę wskazaną w wykazie A, w dziale VIII, w pkt 2 załącznika do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983r., tj. prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Natomiast okres zatrudnienia w „ (...)- 2” Sąd uznał za wyżej wskazaną pracę w warunkach szczególnych w okresie faktycznego świadczenia pracy, tj. od 8 lutego 1977r. do 15 września 1977r. Za uznaniem, iż w ww. okresach ubezpieczony wykonywał prace w warunkach szczególnych stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przemawiają zgromadzone w sprawie dowody, zeznania świadków, odwołującego, akta osobowe i w końcu dokument prawa jazdy, poświadczający datę uzyskania uprawnień w kat. C.

Należy podkreślić, że okres zatrudnienia może być zaliczony do pracy w warunkach szczególnych, gdy pracownik faktycznie wykonywał prace objęte wykazem prac uprawniających do wcześniejszej emerytury, pomimo że stanowisko jakie mu formalnie przypisano nie jest wymienione w wykazie. Wymieniony wyżej wykaz A nie określa bowiem stanowisk pracy, ale definiuje rodzaje prac, które są uważane za wykonywane w szczególnych warunkach. Decydujące znaczenie dla zakwalifikowania pracy jako realizowanej w szczególnych warunkach ma nie nazwa zajmowanego stanowiska, ale rodzaj, charakter i warunki pracy.

Bez znaczenia pozostaje także fakt, że pracodawca odwołującego nie potwierdził mu wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Fakt wykonywania takiej pracy został wykazany w postępowaniu sądowym za pomocą innych dowodów. W postępowaniu odwoławczym przed Sądem nie obowiązują bowiem ograniczenia dowodowe, jakie występują w postępowaniu o świadczenia emerytalno-rentowe przed organem rentowym, a Sąd może ustalić okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość jak: okresy zatrudnienia - w tym wykonywanie pracy w warunkach szczególnych, za pomocą wszelkich środków dowodowych, przewidzianych w kodeksie postępowania cywilnego (por. uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984r. III UZP 6/84, uchwała Sądu Najwyższego z 21 września 1984r. III UZP 48/84, wyrok Sądu Najwyższego z 7 grudnia 2006r., I UK 179/06, LEX nr 342283).

Reasumując, po doliczeniu okresów uznanych przez Sąd – 1 rok i 28 dni, do już uznanego przez organ rentowy stażu w warunkach szczególnych -14 lat i 11 dni, nie ulega wątpliwości, iż ubezpieczony spełnił warunek wymaganych 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Wobec spełnienia przez ubezpieczonych wszystkich ustawowych wymogów warunkujących prawo do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych, Sąd z mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał odwołującemu prawo do spornego świadczenie począwszy od miesiąca złożenia wniosku.

SSO Teresa Kalinka