Sygn. akt II AKa 213/14
Dnia 14 października 2014 r.
Sąd Apelacyjny w Łodzi, II Wydział Karny, w składzie:
Przewodniczący: |
SSA Paweł Misiak |
Sędziowie: |
SA Maria Wiatr (spr.) SA Jacek Błaszczyk |
Protokolant: |
st.sekr.sądowy Łukasz Szymczyk |
przy udziale J. S., Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Łodzi
po rozpoznaniu w dniu 14 października 2014 r.
sprawy
wnioskodawcy T. C.
o odszkodowanie i zadośćuczynienie w związku z wyrokiem Sądu Rejonowego
w R. (...)
na skutek apelacji wniesionej przez pełnomocnika wnioskodawcy
od wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb.
z dnia 15 maja 2014 r., sygn. akt III Ko 59/14
1. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną;
2. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. R. – Kancelaria Adwokacka w P., kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem 60/100) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej wnioskodawcy z urzędu w postępowaniu odwoławczym.
sygn.akt II AKa 213/14
Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim wyrokiem z dnia 15 maja 2014r. w sprawie III Ko 59/14 na podstawie art.552§1 i §4 kpk oddalił wniosek T. C. w przedmiocie zasądzenia odszkodowania i zadośćuczynienia w kwocie 37.000 złotych w związku z wyrokiem Sądu Rejonowego w R. w sprawie o sygn. akt (...)
Wyrok zawiera nadto rozstrzygnięcie dotyczące kosztów udzielonej wnioskodawcy z urzędu pomocy prawnej oraz kosztów sądowych.
Apelację od tego wyroku wniosła pełnomocnik T. C., która zarzuciła błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść poprzez przyjęcie, że w sprawie nie zachodzą okoliczności skutkujące przyznaniem wnioskodawcy żądanych przez niego odszkodowania i zadośćuczynienia.
Skarżąca w konkluzji wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie w całości wniosku T. C. ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Piotrkowie Tryb.
Pismo zatytułowane „Apelacja” złożył także wnioskodawca.
Prokurator Okręgowy w Piotrkowie Tryb. złożył odpowiedź na apelację pełnomocnika wnioskodawcy.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.
Apelacja pełnomocnika jest oczywiście bezzasadna. Na uwzględnienie nie zasługują także argumenty przytaczane w piśmie wnioskodawcy.
Przede wszystkim stwierdzić należy, że sąd I instancji procedując w niniejszej sprawie nie popełnił błędu w ustaleniach faktycznych uznając, że wniosek T. C. nie ma oparcia w przepisach prawa. Argumenty zawarte w pisemnym uzasadnieniu zasługują na pełną akceptację i zbędne jest ich ponowne przytaczanie. Podkreślić jedynie należy, że wyrokiem Sądu Okręgowego w P.z dnia 15 grudnia 2000r. w sprawie (...) wnioskodawca został uniewinniony od popełnienia czynu wypełniającego dyspozycję art.190dkk. Wyrok ten zapadł na skutek uwzględnienia apelacji T. C. wniesionej od wyroku Sądu Rejonowego w R. z dnia 10 maja 2000r. w sprawie (...). W toku toczącego się w tej sprawie postępowania wobec wnioskodawcy nie były stosowane żadne środki przymusu ( nie był zatrzymany ani tymczasowo aresztowany ), nie stosowano też środków zabezpieczających.
Zauważyć należy, że skarżąca tych faktów nie kwestionuje upatrując szkody w zniszczeniu dobrego imienia T. C. w związku tym, że wobec wnioskodawcy stosowany był dozór Policji, a w gazetach lokalnych opisywano go jako osobę, która nie płaci pracownikom. Stanowisko pełnomocnika wnioskodawcy nie może być jednak uwzględnione. Obowiązujące przepisy kodeksu postępowania karnego określone w rozdziale 58, a w szczególności art.552 nie przewidują możliwości zasądzenia odszkodowania w sytuacji, gdy wnioskodawca nie odbywał kary, nie były stosowane wobec niego środki zabezpieczające oraz nie stosowano wobec niego tymczasowego aresztowania lub zatrzymania. Należało zatem uznać, że apelacja ma charakter wybitnie polemiczny i nie dostarcza argumentów mogących zmienić ocenę prawną w niniejszej sprawie.
Podkreślić nadto należy, że ewentualna szkoda z tytułu „zniszczenia dobrego imienia” wnioskodawcy, o ile w ogóle zaistniała, nie może być dochodzona w trybie przepisów kodeksu postępowania karnego.
Wobec tego, że wnioskodawca w postępowaniu odwoławczym korzystał z pomocy pełnomocnika z urzędu, a koszty tej pomocy nie zostały opłacone Sąd Apelacyjny, na podstawie stosownych przepisów, zasądził na rzecz pełnomocnika należne jej wynagrodzenie.
Z urzędu należy zwrócić uwagę, co Sąd Apelacyjny czyni nie po raz pierwszy, że zgodnie z treścią art.554§2 kpk postępowanie o odszkodowanie wolne jest od kosztów, a zatem zbędne jest zwalnianie od nich wnioskodawcy i obciążanie nimi Skarb Państwa, jak uczynił to sąd I instancji.