Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 30 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy, Wydział VIII Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Barbara Jamiołkowska

SSO Wojciech Wołoszyk

SSR del. Ewa Gatz - Rubelowska

po rozpoznaniu w dniu 30 września 2014 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

w sprawie wszczętej z urzędu

przy uczestnictwie (...) Spółka komandytowa z siedzibą w B. i K. W.

na skutek zażalenia uczestnika (...) Spółka komandytowa z siedzibą w B. oraz A. W. na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy wydane w dniu 30 lipca 2014 r., sygn. akt BY XIII Ns - Rej. KRS 3375/14/781

postanawia:

oddalić zażalenie

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 12 maja 2014 r. wydanym w sprawie o sygn. akt BY XIII Ns - Rej KRS 3375/14/781, Sąd Rejonowy w Bydgoszczy XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego w sprawie wszczętej z urzędu przy uczestnictwie (...) Spółka komandytowa z siedzibą w B. i K. W. o zobowiązanie do złożenia wniosku, na podstawie ar. 24 ust. 1 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym (tekst jednolity Dz.U. z 2013 r., poz. 1203 ze zm.) wezwał K. W. do złożenia w imieniu (...) Spółka komandytowa wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców otwarcia jej likwidacji oraz danych likwidatorów (art. 74 w zw. z art. 103 Kodeksu spółek handlowych) z uwagi na wypowiedzenie umowy spółki dokonane przez wierzyciela wspólnika, a ponadto wpis informacji o numerach NIP i REGON - w terminie 7 dni od doręczenia wezwania pod rygorem nałożenia grzywny. W treści postanowienia znalazła się informacja, że wniosek należy złożyć przy wykorzystaniu formularzy KRS - Z61, KRS - ZY i KRS - ZR wraz z dowodem uiszczenia opłaty sądowej w kwocie 250 zł i opłaty za ogłoszenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym w kwocie 250 zł, wraz z pismem przewodnim z powołaniem się na sygnaturę akt sprawy.

Odpis tego postanowienia doręczono uczestnikowi spółce (...) w dniu 20.05.2014 r., a uczestnikowi K. W. w trybie art. 139 § 1 k.p.c. w dniu 2 czerwca 2014 r.

W związku z tym, że wskazane w powyższym postanowieniu obowiązki rejestrowe nie zostały dopełnione, postanowieniem z dnia 30 lipca 2014 r., sygn. akt BY XIII Ns - Rej KRS 3375/14/781 Sąd nałożył na K. W. grzywnę w kwocie 500 zł.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd wskazał, iż z poprzedzającego wydanie postanowienia z dnia 12 maja 2014 r. pisma uczestnika (...) Spółka komandytowa z siedzibą w B. z dnia 11 marca 2014 r. wynikało, iż spółka odmawia wykonania wskazanego w tym postanowieniu obowiązku wskazując na treść § 14 umowy spółki, zgodnie z którym wypowiedzenie umowy spółki przez któregokolwiek ze wspólników nie powoduje jej rozwiązania. Niezależnie od powyższego - zdaniem uczestnika - nie zostało wykazane, aby zachodziły przesłanki skuteczności wypowiedzenia, o których mowa w art. 62 § 2 k.s.h. (tj. bezskuteczność egzekucji z ruchomości wspólnika w ciągu sześciu miesięcy, a także uzyskanie przez wypowiadającego umowę spółki wierzyciela zajęcia roszczeń służących wspólnikowi w przypadku jego wystąpienia lub rozwiązania spółki). Uczestnik podkreślił, że żadna egzekucja w stosunku do ruchomości spółki nie była prowadzona, wierzyciel zaś nie uzyskał zajęcia opisanych wyżej roszczeń służących wspólnikowi - (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w B.. Ponadto - zdaniem uczestnika - możliwe jest zajęcie jedynie takich praw, które są zbywalne i wspólnik może nimi rozporządzać.

Przechodząc do merytorycznego rozstrzygnięcia Sąd Rejonowy wskazał, że stosownie do art. 24 ust. 1 ustawy o KRS w razie stwierdzenia, że wniosek o wpis do Rejestru lub dokumenty, których złożenie jest obowiązkowe, nie zostały złożone pomimo upływu terminu, sąd rejestrowy wzywa obowiązanych do ich złożenia wyznaczając dodatkowy 7-dniowy termin, pod rygorem zastosowania grzywny przewidzianej w przepisach kodeksu postępowania cywilnego o egzekucji świadczeń niepieniężnych, zaś w razie niewykonania obowiązków w tym terminie nałoży grzywnę na obowiązanych.

Z kolei według regulacji zawartej w art. 74 § 1 k.s.h. w zw. z art. 103 k.s.h. do sądu rejestrowego należy zgłosić: otwarcie likwidacji spółki komandytowej, nazwiska i imiona likwidatorów oraz ich adresy, jak również sposób reprezentowania spółki. Przyczyną uzasadniającą przeprowadzenie likwidacji spółki jest także fakt jej rozwiązania na skutek wypowiedzenia umowy spółki przez wierzyciela wspólnika, jeżeli nie wyrazi on zgody na zakończenie działalności spółki w inny sposób (art. 58 pkt 5 k.s.h. w zw. z art. 67 § 1 k.s.h., jak również w zw. z art. 103 k.s.h.).

Następnie Sąd zważył, iż stosownie do regulacji zawartej w art. 62 § 2 k.s.h., jeżeli w ciągu ostatnich sześciu miesięcy przeprowadzono bezskutecznie egzekucję z ruchomości wspólnika, wówczas jego wierzyciel - który na podstawie tytułu egzekucyjnego uzyskał zajęcie roszczeń służących wspólnikowi w przypadku jego wystąpienia lub rozwiązania spółki - może wypowiedzieć umowę spółki na sześć miesięcy przed końcem roku obrotowego. Ustawodawca przesądził przy tym, że przeciwne postanowienia umowy spółki komandytowej będą nieważne (art. 62 3 k.s.h. w zw. z art. 103 k.s.h.), to zaś zdaniem Sądu oznacza, że w niniejszej sprawie nie może mieć znaczenia dla rozstrzygnięcia treść § 14 ust. 1 umowy spółki, zgodnie z którą wypowiedzenie umowy spółki przez jednego ze wspólników nie powoduje jej rozwiązania (zob. k 212 akt rejestrowych). Powołany przepis ma bowiem charakter normy bezwzględnie obowiązującej, której wolą stron wspólnicy nie mogą zmienić. Sąd Rejonowy podkreślił też, iż w nauce prawa wskazuje się, że ustawodawca nie wymaga, by bezskuteczna egzekucja została wszczęta i prowadzona na wniosek tego wierzyciela, który następnie wypowiada umowę spółki.

Na podstawie pism wierzycieli wspólnika będącego komplementariuszem ( (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, KRS Nr (...)) z dnia 23 stycznia 2014 r., 5 marca 2014 r. oraz 7 marca 2014 r.: J. M. i A. R., jak również na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach spraw egzekucyjnych KM 589/13 i KM 3032/12 prowadzonych przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Inowrocławiu A. Z. Sąd Rejonowy dokonał następujących ustaleń faktycznych:

-

w dniu 23 listopada 2012 r. złożony został przez wierzyciela A. R. do w/w Komornika wniosek egzekucyjny w stosunku do dłużnika (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - na podstawie tytułu egzekucyjnego w postaci wyroku Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z dnia 4 stycznia 2012 r. (sygn. akt IV P 144/11) - w którym jako sposób egzekucji wskazano także egzekucję z ruchomości dłużnika (KM 3032/12),

-

w dniu 23 listopada 2012 r. w w/w sprawie egzekucyjnej Komornik zawiadomił dłużnika o wszczęciu egzekucji oraz wezwał go do wskazania, jakie mienie ruchome posiada dłużnik (wezwanie pozostało bez odpowiedzi),

-

w dniu 10 grudnia 2012 r. w w/w sprawie egzekucyjnej Komornik dokonał zajęcia m.in. praw dłużnika z tytułu roszczeń służących wspólnikowi w przypadku jego wystąpienia lub rozwiązania (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowa (KRS Nr (...)), a odpis tego zajęcia doręczony został dłużnikowi w dniu 12 grudnia 2012 r.,

-

w dniu 14 marca 2013 r. złożony został przez wierzyciela J. M. do w/w Komornika wniosek egzekucyjny w stosunku do dłużnika (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - na podstawie tytułu egzekucyjnego w postaci wyroku Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z dnia 4 marca 2013 r. (sygn. akt IV P 32/12) - w którym jako sposób egzekucji wskazano także egzekucję z ruchomości dłużnika (KM 589/13),

-

w dniu 3 kwietnia 2013 r. w w/w sprawie egzekucyjnej Komornik zawiadomił dłużnika o wszczęciu egzekucji oraz wezwał go do wskazania jakie mienie ruchome posiada dłużnik. W odpowiedzi na ponowione w dniu 28 sierpnia 2013 r. żądanie udzielenia wyjaśnień dłużnik ostatecznie wyjaśnił - w piśmie z dnia 4 września 2013 r. - że nie posiada żadnego mienia ruchomego,

-

w dniu 14 maja 2013 r. w w/w sprawie egzekucyjnej Komornik dokonał zajęcia m.in. praw dłużnika z tytułu roszczeń służących wspólnikowi w przypadku jego wystąpienia lub rozwiązania (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowa (KRS Nr (...)), a odpis tego zajęcia doręczony został dłużnikowi w dniu 17 maja 2013 r.,

-

pismem nadanym w dniu 11 czerwca 2013 r. wierzyciel J. M. zawiadomił Agencję Ochrony Osób i Mienia (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, że jako wierzyciel, wobec zaistnienia warunków określonych w art. 62 § 2 k.s.h., wypowiada umowę (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (odpis w/w pisma wraz z potwierdzeniem nadania załączono do pisma J. M. z dnia 23 stycznia 2014 r.).

Powołując się na powyższe ustalenia Sąd zważył, że egzekucja prowadzona w stosunku do wspólnika uczestnika już od listopada 2012 roku okazała się ostatecznie bezskuteczna gdy chodzi o ruchomości. W ocenie Sądu rejestrowego sam fakt, że w toku egzekucji okazało się, iż dłużnik żadnych ruchomości nie posiada nie uchyla bezskuteczności takiego sposobu jej przeprowadzenia, objętego przecież wnioskiem wierzyciela. Dalej Sąd wywodził, że uwzględniając cel powyższej regulacji - ochronę uzasadnionych interesów wierzyciela, którego wierzytelność została stwierdzona tytułem egzekucyjnym - zaaprobować należy pogląd, że ustalenie bezskuteczności egzekucji może nastąpić na podstawie każdego dowodu, z którego wynika, że dłużnik nie ma majątku wystarczającego na zaspokojenie wierzyciela. Dla uzasadnienia swojego stanowiska Sąd odwołał się do stanowiska Sądu Najwyższego oraz dawnych uregulowań prawnych (m.in. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie V CKN 416/01, OSNC 2004, nr 7-8, poz. 129; orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 1938 r., II C 2806137, Zb.Urz. 1939, nr 2, poz. 89; w dawnym Kodeksie postępowania cywilnego: art. 621 - jedn. tekst: Dz. U. z 1932 r. Nr 112, poz. 934, art. 628 - jedn. tekst: Dz. U. z 1950 r. Nr 43, poz. 394, a także regulacja art. 574 § 2 kodeksu zobowiązań oraz art. 117 kodeksu handlowego). Wynika z nich, że źródeł obecnie obowiązującej regulacji zawartej w art. 62 § 2 k.s.h. należy upatrywać w przedwojennym poglądzie uznającym egzekucję z ruchomości za najszybszy sposób zaspokojenia wierzytelności pieniężnych, czego przejawem było dawniej dopuszczenie wyjawienia majątku dopiero po wszczęciu egzekucji z ruchomości. Bezskuteczność egzekucji z ruchomości była więc w ówczesnym stanie prawnym identyfikowana z pozbawieniem najszybszej drogi do zaspokojenia wierzytelności, czyli za zapowiedź trudności lub wręcz niemożliwości wyegzekwowania wierzytelności w ogóle.

W ocenie Sądu Rejonowego nie ulega wątpliwości, że wierzyciel który wypowiedział umowę spółki komandytowej - (...), dopełnił wymogów dokonania wypowiedzenia w świetle art. 61 § 1 i 3 k.s.h. w zw. z art. 103 k.s.h., bowiem oświadczenie w tym przedmiocie zostało dokonane w formie pisemnej i złożone komplementariuszowi uprawnionemu do reprezentowania spółki (art. 117 k.s.h.) w osobnych pismach nie tylko na adres samej spółki komandytowej, lecz również na adres komplementariusza. Wypowiedzenie zostało zatem skutecznie dokonane w czerwcu 2013 roku na sześć miesięcy przed końcem roku obrotowego, tj. przed dniem 31 grudnia 2013 r. Z upływem okresu wypowiedzenia nastąpiło więc otwarcie likwidacji spółki (art. 58 pkt 5 k.s.h. w zw. z art. 67 1 k.s.h., jak również w zw. z art. 103 k.s.h.), a zgodnie z art. 22 ustawy o KRS wniosek o wpis do Rejestru powinien być złożony nie później niż w terminie 7 dni od dnia zdarzenia uzasadniającego dokonanie wpisu.

Sąd Rejonowy wyjaśnił ponadto, że żądanie ujawnienia w Rejestrze informacji o numerach NIP i REGON spółki znajduje oparcie w art. 38 pkt 1 lit. h oraz pkt 3 w zw. z art. 47 ust. 1 ustawy o KRS, a uczestnik nie wykonał obowiązku także i w tej części.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd Rejonowy na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy o KRS postanowił o nałożeniu grzywny na K. W..

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowa z siedzibą w B. oraz A. W. zaskarżyli powyższe orzeczenie, wnosząc o jego uchylenie oraz umorzenie postępowania rejestrowego w przedmiocie złożenie wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców otwarcia likwidacji spółki i danych likwidatorów. Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła naruszenie przepisu art. 62 § 2 k.s.h. w związku z art. 103 k.s.h. wskutek bezzasadnego uznania iż nastąpiło skuteczne wypowiedzenie umowy spółki komandytowej przez wierzyciela wspólnika.

W uzasadnieniu skarżący podnieśli, że postanowienie z 30 lipca 2014 r., podobnie jak postanowienie z 12 maja 2014 r., wydane zostało z naruszeniem przepisu art. 62 § 2 k.s.h. W ich ocenie analiza uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia w zakresie ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd Rejonowy prowadzi do wniosku, iż nie zostały spełnione przesłanki określone wymienionym przepisem, aby złożone przez wierzyciela wspólnika J. M. wypowiedzenie uznać za skuteczne.

W pierwszej kolejności wskazali, że nie była prowadzona egzekucja z ruchomości wspólnika tj. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Według uczestników, nie przesądza o tym okoliczność, że wierzyciel we wniosku egzekucyjnym jako jeden ze sposobów egzekucji wskazuje egzekucję z ruchomości, tym bardziej w sytuacji, gdy Komornik Sądowy w zakresie ruchomości spółki, poza skierowaniem zapytania do dłużnika jakie mienie ruchome posiada, nie dokonał żadnych czynności. Skarżący argumentowali, że samo skierowanie takiego zapytania do dłużnika nie jest czynnością egzekucyjną polegającą na prowadzeniu egzekucji z ruchomości. Ponadto podkreślili, iż w toku postępowania egzekucyjnego to wierzyciel powinien wskazywać konkretny majątek dłużnika, z którego ma być prowadzona egzekucja, a jeżeli go nie zna, to powinien zlecić komornikowi poszukiwanie majątku dłużnika. Wierzyciel takich czynności nie podjął. Skoro zaś egzekucja w stosunku do ruchomości w ogóle nie była prowadzona, to nie można mówić o jej bezskuteczności.

Skarżący podnieśli, że w czerwcu 2013 roku, kiedy było składane oświadczenie przez wierzyciela o wypowiedzeniu umowy spółki, nie zachodziła przesłanka warunkująca prawo do złożenia takiego oświadczenia tj. bezskuteczność egzekucji w stosunku do ruchomości wspólnika. Dodatkowo podkreślili, iż pismo dłużnika z dnia 4 września 2013 r. zostało złożone 3 miesiące po wypowiedzeniu i określało stan faktyczny na dzień jego złożenia tj. że na dzień 4 września 2013 r. spółka nie posiada ruchomości. Ponadto zarzuciła, że to na wierzycielu - zgodnie z art. 6 k.c. - spoczywał ciężar dowodu wykazania, że w dacie 11 czerwca 2013 r. egzekucja z ruchomości wspólnika od 6 miesięcy pozostaje bezskuteczna. Za zupełnie dowolne i nie oparte na zgromadzonym materiale dowodowym uczestnicy uznali ustalenia Sądu Rejonowego, że egzekucja w stosunku do ruchomości pozostawała bezskuteczna od listopada 2012 roku.

W dalszej kolejności skarżący podnieśli, że dokonane przez wierzyciela wspólnika wypowiedzenie umowy spółki należy uznać za bezskuteczne z uwagi na naruszenie art. 62 § 2 k.s.h. Po pierwsze dlatego, że w ich ocenie dowód nadania pisma listem poleconym nie jest dowodem jego doręczenia wspólnikowi. Po drugie dlatego, że według skarżących interpretacja art. 62 § 2 zdanie 2 k.s.h. prowadzi do wniosku, iż wypowiedzenie powinno być dokonane, podobnie jak wypowiedzenie przez wspólnika, w formie pisemnego oświadczenia złożonego przez wierzyciela osobistego wspólnika pozostałym wspólnikom i wspólnikom uprawnionym do reprezentowania spółki (art. 61 § 3 w związku z art. 62 § 2 k.s.h.). Uczestnicy wskazali, że wspólnikami w spółce komandytowej są: (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w B. oraz K. W.. Zauważyli, że oświadczenie o wypowiedzeniu umowy spółki nie zostało złożone przez wierzyciela wspólnikowi K. W., skutkiem czego nie mogło dojść do skutecznego wypowiedzenia umowy spółki.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie było uzasadnione i podlegało oddaleniu.

W ocenie Sądu Okręgowego Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, nie naruszając przy tym zasady swobodnej oceny dowodów z art. 233 § 1 k.p.c. i z analizy tego materiału wyprowadził logicznie poprawne wnioski oraz dokonał ich właściwej oceny w kontekście obowiązujących przepisów prawa.

W niniejszej sprawie postanowieniem z dnia 12 maja 2014 r., sygn. akt BY XIII Ns - Rej KRS 3375/14/781 – wydanym w oparciu o przepis art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (tekst jednolity Dz.U. z 2013 r., poz. 1203 ze zm. - dalej ustawy o KRS) - Sąd Rejonowy w Bydgoszczy wezwał K. W. do złożenia w imieniu (...) Spółka komandytowa wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców otwarcia jej likwidacji oraz danych likwidatorów z uwagi na wypowiedzenie umowy spółki dokonane przez wierzyciela wspólnika, a ponadto o wpis informacji o numerach NIP i REGON - w terminie 7 dni od doręczenia wezwania pod rygorem nałożenia grzywny. Obowiązany nie wykonał obowiązków rejestrowych we wskazanym w postanowieniu terminie, wobec czego sąd rejestrowy nałożył na niego przewidzianą przepisami grzywnę w wysokości 500 zł.

Jak trafnie wskazał Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, o otwarciu likwidacji, która następuje w konsekwencji zajścia przyczyn rozwiązania spółki, należy zawiadomić sąd rejestrowy. Według art. 74 § 1 k.s.h., stosowanego do spółki komandytowej poprzez odesłanie z art. 103 k.s.h., do sądu rejestrowego należy zgłosić: otwarcie likwidacji, nazwiska i imiona likwidatorów oraz ich adresy, sposób reprezentowania spółki przez likwidatorów i wszelkie w tym zakresie zmiany, nawet gdyby nie nastąpiła żadna zmiana w dotychczasowej reprezentacji spółki. Każdy likwidator ma prawo i obowiązek dokonania zgłoszenia. Okoliczności powodujące wszczęcie procesu likwidacji spółki określone zostały w art. 58 k.s.h. Jedną z przyczyn rozwiązania spółki jest fakt jej rozwiązania na skutek wypowiedzenia umowy spółki przez wierzyciela wspólnika, o ile nie wyrazi on zgody na zakończenie działalności spółki w inny sposób (art. 58 pkt 5 k.s.h. w zw. z art. 67 § 1 k.s.h., jak również w zw. z art. 103 k.s.h.).

W przedmiotowej sprawie oświadczenie o wypowiedzeniu umowy spółki komandytowej złożył J. M. - wierzyciel osobisty jej wspólnika (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zob. oświadczenie z dnia 11 czerwca 2013 r. na k. 47 akt).

Pierwszym zarzutem podniesionym przez skarżących był zarzut bezpodstawnego ustalenia przez Sąd, iż w dacie złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu spełnione zostały przesłanki z art. 62 § 2 k.s.h. W myśl tego przepisu warunkiem wypowiedzenia jest przeprowadzenie bezskutecznej egzekucji z ruchomości wspólnika w ciągu ostatnich sześciu miesięcy i posiadanie tytułu egzekucyjnego oraz zajęcie roszczeń służących wspólnikowi w przypadku jego wystąpienia lub rozwiązania spółki.

W ocenie Sądu Okręgowego, w świetle treści zgromadzonych w aktach dokumentów Sąd Rejonowy miał podstawy do uznania, że obie te przesłanki zostały spełnione. Wynika z nich bowiem, że wobec (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością toczyły się postępowania egzekucyjne z wniosków jej wierzycieli - J. M. i A. R., dysponujących tytułami egzekucyjnymi (i wykonawczymi) przeciwko dłużnej spółce (postępowania w sprawach o sygnaturach akt: KM 589/13 i KM 3032/12, prowadzone przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Inowrocławiu A. Z.). We wnioskach o wszczęcie tych postępowań wierzyciele jako jeden ze sposobów egzekucji wskazali egzekucję z ruchomości dłużnika, w stosunku do których Komornik Sądowy podjął przewidziane prawem czynności egzekucyjne (zawiadomił dłużnika o wszczęciu egzekucji oraz wezwał go do wskazania, jakie mienie ruchome posiada i w jakim miejscu). W toku postępowania w sprawie KM 589/13 ostatecznie okazało się, że dłużnik nie posiada żadnego mienia ruchomego (pismo dłużnika z dnia 4 września 2013 r.). Jednakże również wezwanie do wskazania przez dłużnika mienia ruchomego w sprawie KM 3032/12 już w listopadzie 2012 roku nie przyniosło skutku w postaci ujawnienia jakichkolwiek ruchomości dłużnika.

Jak słusznie zauważył Sąd Rejonowy, wierzyciel może wykazywać bezskuteczność egzekucji wszelkimi dowodami. Bezskuteczność egzekucji określić można jako stan, w którym istnieją niezaspokojone zobowiązania, których nie można wyegzekwować od samej spółki. Pojęcie bezskuteczności egzekucji zostało zdefiniowane na tle wykładni art. 299 k.s.h. dotyczącego odpowiedzialności członków zarządu za zobowiązania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W orzecznictwie i literaturze powszechnie przyjęta jest liberalna (szeroka) wykładnia pojęcia „bezskuteczność egzekucji”, utożsamiająca ją z nie budzącą wątpliwości nieściągalnością wierzytelności od samej spółki, tj. stanem, w którym z okoliczności sprawy wynika niezbicie, że spółka nie ma majątku, z którego wierzyciel mógłby uzyskać zaspokojenie swojej należności. Za prawidłowe należy uznać rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego z 26 czerwca 2003 r., zgodnie, z którym „ustalenie przewidzianej w art. 298 § 1 k.h. (art. 299 § 1 k.s.h.) przesłanki bezskuteczności egzekucji może nastąpić na podstawie każdego dowodu, z którego wynika, że spółka nie ma majątku pozwalającego na zaspokojenie wierzyciela” (sygn. V CKN 416/01, OSNC 2004, nr 7-8, poz. 129; zob. też: orzeczenia Sądu Najwyższego: z dnia 26 sierpnia 2009 r., I CSK 34/09, OSNC-ZD z 2010 r., Nr 2, poz. 57; z 9 czerwca 1937 r., I C 1927/36, OSN(C) z 1938, Nr 4, poz. 184; z 14 lutego 2003 r., IV CKN 1779/00, OSNC 2004, nr 5, poz. 76; z 4 listopada 1994 r., I ACr 791/94, Przegląd Orzecznictwa Sądu Apelacyjnego w Gdańsku (...)).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy zważyć należy, iż Sąd Rejonowy zasadnie zważył, że wierzyciel (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością należycie wykazał przesłankę bezskuteczności egzekucji z ruchomości spółki. Fakt ten znajduje potwierdzenie w dokumentach spraw egzekucyjnych prowadzonych przeciwko dłużnej spółce z wniosku wierzyciela, który wypowiedział umowę spółki, w której dłużnik jest wspólnikiem (J. M.), jak i drugiego wierzyciela A. R.. Oba te postępowania nie przyniosły skutku w postaci zaspokojenia roszczeń wierzycieli egzekwujących z majątku ruchomego dłużnika.

Ponadto, w ramach postępowania egzekucyjnego KM 589/13 wierzyciel J. M. uzyskał zajęcia m.in. praw dłużnika z tytułu roszczeń służących wspólnikowi w przypadku jego wystąpienia lub rozwiązania (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowa (KRS Nr (...)), a odpis tego zajęcia doręczony został dłużnikowi w dniu 17 maja 2013 r. Podobne zajęcie praw uzyskał również drugi wierzyciel w sprawie KM 3032/12. W konsekwencji uznać należy, że wykazana została także druga z przesłanek wymienionych w przepisie art. 62 § 2 k.s.h., warunkujących skuteczność wypowiedzenia umowy spółki.

Uzasadniając zarzut bezskuteczności oświadczenia o wypowiedzeniu umowy spółki przez wierzyciela wspólnika J. M. uczestniczka podniosła, że dowód nadania pisma zawierającego oświadczenie o wypowiedzeniu umowy listem poleconym nie stanowi dowodu jego doręczenia wspólnikowi. Nie ulega wątpliwości, że oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią (art. 61 zdanie pierwsze k.c.). Artykuł 61 k.c. nie wymaga, aby adresat faktycznie zapoznał się z jego treścią, decydujący charakter ma sama możliwość zapoznania się z nim. Pocztowy dowód nadania listu poleconego nie jest wprawdzie dowodem doręczenia adresatowi, ale jest dowodem prima facie. Ponadto zważyć trzeba, iż wnioskodawca złożył do akt również potwierdzenie odbioru oświadczenia o wypowiedzeniu z dnia 11 czerwca 2013 r.. Ponadto w niniejszej sprawie wskazany wyżej argument podniesiony przez skarżącego nie miał także znaczenia z uwagi na przyznanie w zażaleniu faktu dojścia do wiadomości jej (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oświadczenia J. M. o wypowiedzeniu umowy spółki. W treści zażalenia podnosi bowiem, że oświadczenie o wypowiedzeniu powinno być złożone wszystkim wspólnikom spółki, a w realiach sprawy nie zostało złożone jedynie wspólnikowi K. W.. Potwierdza tym samym, że do drugiego ze wspólników to oświadczenie dotarło.

Kolejną kwestią podniesioną przez skarżącą było właśnie nie doręczenie oświadczenia o wypowiedzeniu umowy spółki jednemu ze (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa w B. -K. W.. Również ten zarzut nie zasługuje na uwzględnienie w świetle wyżej wymienionych twierdzeń zawartych w zażaleniu. Oświadczenie o wypowiedzeniu umowy spółki powinno być bowiem złożone wszystkim wspólnikom spółki, której oświadczenie dotyczy albo wspólnikowi uprawnionemu do jej reprezentacji (por. art. 61 § 3 k.s.h.). W niniejszej sprawie oświadczenie to zostało skutecznie złożone (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością a zatem wspólnikowi uprawnionemu do reprezentacji , a więc warunki formalne skuteczności oświadczenia zostały w ocenie Sądu Okręgowego zachowane. W konsekwencji i ten zarzut nie doprowadził do uchylenia skuteczności oświadczenia J. M..

Mając powyższe okoliczności faktyczne i prawne na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., oddalił zażalenie uczestniczki (...) Spółka komandytowa oraz A. W. jako bezzasadne.