Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Małgorzata Chomiuk

Protokolant st. sekr. sąd. Iwona Bierkat

po rozpoznaniu w dniu 29 października 2014 r. w Siedlcach sprawy

z powództwa R. S.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. z siedzibą w W.

o zadośćuczynienie

I.  zasądza od Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz R. S. kwotę 37.787,72 zł (trzydzieści siedem tysięcy siedemset osiemdziesiąt siedem zł siedemdziesiąt dwa gr) z ustawowymi odsetkami:

-

od kwoty 33.000 (trzydzieści trzy tysiące) zł od dnia wydania wyroku do dnia zapłaty,

-

od kwoty 480 (czterysta osiemdziesiąt) zł od dnia 04.04.2013 r do dnia zapłaty,

-

od kwoty 4.085,07 zł (cztery tysiące osiemdziesiąt pięć zł siedem gr) od dnia 21.06.2013 r do dnia zapłaty,

-

od kwoty 222,65 zł (dwieście dwadzieścia dwa zł sześćdziesiąt pięć gr) od dnia 21.07.2014 r do dnia zapłaty,

II.  w pozostałej części powództwo oddala,

III.  koszty procesu pomiędzy stronami wzajemnie znosi,

IV.  nakazuje pobrać od Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 2.219,29 zł (dwa tysiące dwieście dziewiętnaście zł dwadzieścia dziewięć gr) tytułem części nieuiszczonych kosztów sądowych,

V.  odstępuje od obciążania R. S. obowiązkiem zapłaty na rzecz Skarbu Państwa części nieuiszczonych kosztów sądowych.

I C 393/13

UZASADNIENIE

R. S. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W.:

- kwoty 73.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wymagalności do dnia zapłaty,

- kwoty 940 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty,

- kwoty 4000 zł tytułem zwrotu kosztów opieki medycznej wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty,

- kwoty 1.999,08 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu do placówek medycznych i wizyt rodziny u powoda.

Nadto R. S. wniósł o ustalenie, że pozwany ponosi odpowiedzialność na przyszłość wobec powoda za skutki wypadku mającego miejsce dnia 26.04.2012 r. Powód wniósł także o zasądzenie kosztów procesu na jego rzecz od strony przeciwnej.

W uzasadnieniu swego stanowiska powód wskazał, iż uległ wypadkowi komunikacyjnemu w dniu 26.04.2012 r. Ubezpieczycielem sprawcy wypadku było pozwane towarzystwo ubezpieczeniowe. W wyniku wypadku powód doznał obrażeń ciała w postaci urazu kolan ze złamaniem rzepki lewej (złamanie bierne, podłużne bez przemieszczenia), a także urazu klatki piersiowej. Powoda przewieziono do Szpitala (...) w Z., gdzie założono mu szynę gipsową i wypuszczono do domu. Dnia 27.04.2012 r powód zgłosił się do (...) w S., gdzie zrobiono mu odpowiednie badania i ponownie założono szynę gipsową, którą zdjęto 25 maja 2012 r. Pomimo zastosowanego leczenia powód w dalszym ciągu uskarżał się na dolegliwości bólowe. Powód po wypadku przebywał u swoich rodziców z uwagi na konieczność opieki osoby trzeciej i był leczony w poradni znajdującej się w pobliżu miejsca zamieszkania jego rodziców. Następnie powód powrócił do miejsca swego stałego zamieszkania, gdzie opiekę nad nim przejęła jego teściowa oraz doraźnie inni członkowie rodziny. Powód podjął wówczas leczenie w M.. Po przeprowadzeniu badań powoda skierowano na leczenie operacyjne. Z uwagi na długi okres oczekiwania na zabieg operacyjny powód rozpoczął leczenie w W. w Poradni (...). Podczas pobytu powoda w Niepublicznym (...) w L. w dniach 29.08.2012 – 30.08.2012 r wykonano u niego artroskopię operacyjną stawu kolanowego lewego. Powód po zabiegu musiał poruszać się z pomocą kul łokciowych, przyjmował silne leki przeciwbólowe, miał podjąć rehabilitację. Z uwagi na dolegliwości bólowe powód kontynuował leczenie w poradni ortopedycznej. Kolejną operację – rekonstrukcja rzepki - powód przeszedł podczas pobytu w szpitalu w dniach 06.01.2013 r do 14.01.2013 r. Podczas kolejnego pobytu w szpitalu w dniach od 10.03.2013 r do 13.03.2013 r z chorego kolana operacyjnie usunięto druty zespolenia. Powód został skierowany na pilna rehabilitację. Po zgłoszeniu roszczenia odszkodowawczego stronie pozwanej powodowi zostało przyznane i wypłacone tytułem zadośćuczynienia łącznie 7.000 zł oraz kwota 106,47 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia. Powód wskazał, iż od 26.04.2012 r przebywa na zwolnieniu lekarskim, został uznany za niezdolnego do pracy w rolnictwie. Przez długi okres poruszał się z pomocą kul, miał opatrunki gipsowe, przeszedł szereg operacji. Towarzyszył mu ból z powodu obrażeń doznanych w wyniku wypadku przy każdym kolejnym zabiegu operacyjnym, a także w okresie rekonwalescencji. Czynności dnia codziennego sprawiały mu dużą trudność, w najprostszych czynnościach musiały mu pomagać inne osoby. Nie mógł się zajmować dziećmi, pracować w gospodarstwie rolnym tak jak to robił przed wypadkiem. Powód uzasadnił także swoje żądania dotyczące zwrotu poniesionych kosztów leczenia podejmowanego w placówkach medycznych, które dawały szansę na jak najszybsze uzyskanie poprawy zdrowia. Na zwrot żądanych przez powoda kosztów dojazdu składały się dojazdy powoda do placówek medycznych a także odwiedziny rodziny powoda w szpitalu. Powód wskazał, iż w okresie kiedy miał założony gips wymagał pomocy innej osoby. Z tego tytułu wnosił o przyznanie kosztów tej opieki w wysokości co najmniej 5 godzin dziennie po każdym zabiegu operacyjnym przez okres co najmniej miesiąca czasu, przyjmując koszt opieki za jedną godzinę w wysokości 10 zł. Ponieważ nie da się ustalić na chwilę obecną czy leczenie powoda uległo zakończeniu zasadnym jest ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość.

Pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenia na jego rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu swego stanowiska pozwany wskazał, iż żądanie powoda dotyczące wypłaty dodatkowej kwoty, ponad dotychczas wypłaconą w toku postępowania likwidacyjnego kwotę 7.000 zł tytułem zadośćuczynienia, jest w okolicznościach niniejszej sprawy bezzasadne. W tym miejscu pozwany przywołał stanowisko doktryny oraz orzecznictwo dotyczące ustalania wysokości zadośćuczynienia pieniężnego. Ustalony w toku postepowania likwidacyjnego uszczerbek na zdrowiu powoda w wysokości 1% uzasadniał przyznanie mu zadośćuczynienia w takiej wysokości jak to dokonała strona pozwana. Jednocześnie pozwany wskazał, iż w tej sprawie brak jest podstaw do przyznania powodowi odszkodowania w żądanych przez niego kwotach. W szczególności z dokumentacji medycznej nie wynika, aby powód wymagał opieki osoby drugiej ,a tym samym zasadne było żądanie powoda z tego tytułu. Powód nie wykazał także wysokości kosztów dojazdów do placówek medycznych. Zdaniem pozwanego brak jest także podstaw do refundowania poniesionych przez powoda kosztów odpłatnych wizyt lekarskich. Również w zakresie żądania zasądzenia odsetek oraz ustalenia odpowiedzialności pozwanego na przyszłość , ubezpieczyciel wskazywał na brak podstaw do uwzględnienia żądania powoda.

Pismem z dnia 13 czerwca 2014 r powód rozszerzył swoje powództwo wnosząc o zasądzenie ponad żądanie określone w pozwie kwoty 565,08 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu do placówek medycznych i wizyt rodziny u powoda za okres od 26.03.2013 r do 18.06.2013 r wraz z ustawowymi odsetkami od dnia następującego po dniu wniesienia przedmiotowego pisma do dnia zapłaty.

Pozwany wnosił o oddalenie powództwa w całości.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 26.04.2012 r doszło do wypadku komunikacyjnego, w którym jako pokrzywdzony uczestniczył powód R. S.. Sprawca wypadku został uznany za winnego popełnienia czynu wypełniającego dyspozycje art. 177 par. 1 k.k. i prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Z. z dnia 13 lipca 2012 r. (wyrok k. 63 – 63v)

Sprawca wypadku posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym towarzystwie ubezpieczeniowym . (okoliczność bezsporna)

W wyniku wypadku powód doznał obrażeń ciała w postaci urazu kolan ze złamaniem rzepki lewej (złamanie bierne, podłużne bez przemieszczenia), a także urazu klatki piersiowej. Po wypadku powoda przewieziono do Szpitala (...) w Z., gdzie założono mu szynę gipsową i wypuszczono do domu. Dnia 27.04.2012 r powód zgłosił się do (...)w S., gdzie zrobiono mu odpowiednie badania i ponownie założono szynę gipsową, którą zdjęto 25 maja 2012 r. (historia choroby k. 17 – 18v, k. 154 - 157)

W dniu 10.08.2012 r powód zgłosił się do (...)w M. z dolegliwościami bólowymi w lewej kończynie. Został skierowany do leczenia operacyjnego. (historia choroby k. 44 – 44v)

W dniu 20.08.2012 r powód zgłosił się do (...) w W. z dolegliwościami bólowymi pod rzepką. Po wykonaniu badań diagnostycznych powód został skierowany na leczenie operacyjne. Koszt konsultacji lekarskiej w dniach 20 i 27.08.2012 r wyniósł 2x po 160 zł. (historia choroby k.29 – 29v, rachunki k. 51)

W dniach od 29.08. do 30.08. 2012 r powód przebywał w Klinice (...)w L., gdzie zastosowano leczenie w postaci operacyjnej artroskopii stawu kolanowego lewego. Po operacji zalecono chodzenie przy pomocy kul łokciowych, leczenie farmakologiczne oraz rehabilitację po uzgodnieniu z lekarzem. (historia choroby k. 19 – 24v) We wrześniu 2012 r powód został skierowany na zabiegi fizjoterapeutyczne. (skierowanie k. 28 28v) W październiku 2012 r u powoda nadal utrzymywały się dolegliwości bólowe zwyrodnienia rzepki. Powodowi zalecono rehabilitacje. Koszt wizyt lekarskich wyniósł 3 x po 160 zł. Koszt rehabilitacji wyniósł 2 x 70 zł (historia choroby k. 29 – 30, rachunki 51v – 52v)

W dniu 16.11.2012 r powód ponownie zgłosił się do (...) w M. z dolegliwościami bólowymi w lewej kończynie. Ponownie został skierowany do leczenia operacyjnego. Podczas kolejnych wizyt w dniu 7.12.2012 r , w dniu 18.12.2012 powodowi wystawiane były jedynie kolejne zwolnienia lekarskie potwierdzające niezdolność do pracy w oczekiwaniu na leczenie operacyjne. (historia choroby k. 44 – 44v)

W okresie od 06.01.2013 r do 14.01.2013 r powód przebywał w (...) w M. na Oddziale (...), gdzie został poddany operacyjnej rekonstrukcji rzepki kończyny dolnej lewej. Po operacji zalecono chodzenie z ograniczeniem. (historia choroby k. 31 – 41)

W dniu 22.01.2013 r powód ponownie zgłosił się do (...)w M., gdzie zdjęto mu szwy z rany, zmieniono opatrunek gipsowy. Podczas wizyty w dniu 29.01.2013 r powód zgłaszał dolegliwości bólowe pod gipsem. Po skontrolowaniu rany stwierdzono, iż goi się prawidłowo. (historia choroby k. 44 – 47)

W okresie od 10.03.2013 r do 13.03.2013 r powód przebywał w (...) w M. na Oddziale (...), gdzie został poddany operacyjnemu usunięciu materiału zespalającego z rzepki. Po operacji zalecono chodzenie z ograniczeniem. (historia choroby k. 113 – 113v, k. 160 – 170v)

W dniu 28.03.2013 r powód zgłosił się do (...) w M., gdzie zdjęto szwy i stwierdzono zagojenie rany. Powoda skierowano na rehabilitację. (historia choroby k. 158 – 18v)

W okresie od 03.04.2013 r do 26.04.2013 r powód przebywał w (...)w R. na Oddziale (...). (karta informacyjna k. 114, historia choroby k. 138 - 153)

R. S.został uznany za okresowo całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym w okresie od 18.12.2012 r do września 2013 r. ( orzeczenie (...) k. 50)

Przed wypadkiem powód był sprawnym mężczyzną. Pracował w gospodarstwie rolnym swojego teścia, dodatkowo dorabiał przy kryciu dachów, skupie złomu. Z uwagi na niepełnosprawność żony pomagał jej w pracach domowych opiece nad dzieckiem. Bezpośrednio po wypadku powód przez ok 3 miesiące przebywał pod opieką swojej matki w domu rodzinnym. W tym czasie żona powoda była w zagrożonej ciąży i wymagała pomocy, którą świadczyła jej matka. Po powrocie do żony i dzieci powodowi pomagała teściowa oraz inne osoby bliskie. Pomoc dotyczyła głównie dojazdów do placówek medycznych. (zeznania świadków B. C. i M. C. złożone podczas rozprawy w dniu 25 czerwca 2013 r)

Pismem z dnia 25 maja 2012 r powód zgłosił swoje roszczenia odszkodowawcze do pozwanego ubezpieczyciela.(pismo k. 53 - 53v) W toku postępowania likwidującego szkodę powód kilkakrotnie modyfikował swoje żądania. (pismo k. 58 – 58v, pismo k. 61 – 61v) Pozwany ubezpieczyciel przyznał i wypłacił powodowi kwotę 7.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 106,47 zł tytułem odszkodowania z tytułu kosztów zakupu leków i wykonanych badań. (pismo k. 57 – 57v, k. 59 – 59v, k. 62 – 62v)

Sąd zważył, co następuje:

W myśl przepisów kodeksu cywilnego zadośćuczynienie pieniężne może być przyznane poszkodowanemu w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 k.c.) Zadośćuczynienie ma stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości), cierpienia psychiczne (ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci np. wyłączenia z normalnego życia). Zadośćuczynienie pieniężne ma na celu przede wszystkim złagodzenie tych cierpień.

W przedmiotowej sprawie poza sporem jest rodzaj odniesionych przez powoda obrażeń oraz następstw i skutków tych obrażeń. Na skutek obrażeń odniesionych w wypadku komunikacyjnym powód przez okres około 6 tygodni miał obniżoną aktywność życiową, a do chwili wyrokowania w sprawie był okresowo niezdolny do pracy w rolnictwie. Na przełomie 2012 – 2013 r powód przeszedł trzy operacje kolana lewego. Odczuwał dolegliwości bólowe. Wymagał rehabilitacji. Powyższe wynika jednoznacznie z treści opinii biegłego z zakresu ortopedii. (k.241 - 247) Zdaniem biegłego odniesione przez powoda obrażenia powodowały u niego bóle kolana. Przez okres około dwóch tygodni po wypadku powód odczuwał silne bole kolana. Były one związane z wypadkiem i zastosowanym leczeniem. Przez okres następnych czterech tygodni powód mógł odczuwać bóle o średnim nasileniu. Następnie dolegliwości bólowe nasiliły się na okres około 10 dni w związku z leczeniem operacyjnym w sierpniu 2012 r, po tym okresie dolegliwości bólowe stopniowo zmniejszały się. Ponowne nasilenie dolegliwości nastąpiło w związku z kolejnymi operacjami i trwało około dwóch tygodni w styczniu 2013 r i około 5 dni w marcu 2013 r. Jak wynika z opinii wypadek spowodował duże ograniczenia w aktywności zawodowej powoda. Jest on okresowo niezdolny do zawodowego wykonywania pracy rolniczej. Jednak dotychczasowy przebieg leczenia i rehabilitacji sugeruje odzyskanie przez powoda zdolności do wykonywania takiej pracy. W dłuższej perspektywie (ok. 15 – 20 lat) , zdaniem biegłego, u powoda mogą rozwinąć się zmiany zwyrodnieniowe stawu kolanowego lewego, których nasilenie może uniemożliwić powodowi wykonywanie pracy rolniczej. Stale leczenie rehabilitacyjne może odsunąć w czasie wystąpienie dolegliwości bólowych związanych ze zwyrodnieniem. Zdaniem biegłego odniesione przez powoda obrażenia w wypadku drogowym skutkowały trwałym uszczerbkiem na zdrowiu w rozmiarze 8%. Natomiast z opinii biegłego psychologa (k. 199 – 201, k. 224) wynika, iż po wypadku u powoda wystąpiły symptomy typowe dla reakcji adaptacyjnej takie jak niepokój, napięcie emocjonalne, osłabiona samoocena, poczucie bezradności, bezwartościowości, bycia niepotrzebnym, brak akceptacji dla ograniczeń. Największe nasilenie tych symptomów przypadło na trzy pierwsze miesiące po wypadku, a z czasem zmniejszało się. W kwietniu 2013 r wymienione symptomy już nie występowały. Powód, zdaniem biegłego, mimo dolegliwości bólowych dobrze zaadoptował się do swojej sytuacji, aktywnie uczestniczył w rehabilitacji, zaczął ponownie kierować samochodem, dobrze funkcjonuje w rodzinie, stawia sobie nowe cele i dba o swoje potrzeby. Na skutek wypadku powód nie odniósł trwałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w aspekcie jego uwarunkowań psychologicznych. Sąd uznał obydwie opinie biegłych za w pełni wiarygodne. Zostały one wydane na podstawie całokształtu materiału dowodowego zebranego w sprawie, po badaniu powoda. Żadna ze stron nie przedstawiła materiału dowodowego , który pozwoliłby na zakwestionowanie prawdziwości twierdzeń biegłych.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał ,iż rozmiar cierpień fizycznych powoda, czasokres jego ograniczeń ruchowych uzasadniają ustalenie kwoty należnego z tego tytułu zadośćuczynienia na poziomie wyższym niż dokonał tego ubezpieczyciel. Jednocześnie nie można uznać, aby kwota żądana przez powoda była adekwatna do rozmiaru krzywdy jaką odniósł na skutek obrażeń i ich następstw odniesionych w wypadku. Zdaniem Sądu żądanie powoda jest zawyżone. Niewątpliwie powód odczuwał przez okres kilku miesięcy dolegliwości bólowe o różnym nasileniu, jednak nie były one znaczne poza okresem operacji. Rokowania co do pełnego uzyskania sprawności fizycznej powoda są dobre. R. S.powinien też uzyskać pełną zdolność do pracy w rolnictwie. Wynika to jednoznacznie z treści opinii biegłego z zakresu ortopedii. W tym miejscu wskazać należy, iż powód ma wykształcenie podstawowe, nie ma wyuczonego zawodu. Jak wynika zeznań świadków oraz wyjaśnień samego powoda, przed wypadkiem pomagał on teściowi w prowadzeniu gospodarstwa rolnego, a dodatkowo zajmował się skupem złomu, pracami związanymi z kryciem dachów. Praca w rolnictwie nie była jedynym źródłem utrzymania powoda. Podejmował on szereg innych prac fizycznych, z których uzyskiwał dużo wyższe dochody. Obecnie poza pracą w rolnictwie nie ma przeciwwskazań, aby powód podejmował fizyczne prace dorywcze w miarę swoich możliwości. Zakaz podejmowania takich prac nie wynika z treści opinii biegłego, którego zdaniem proces leczenia urazu został już zakończony. W zakresie stanu zdrowia psychicznego powód po wypadku nie odniósł żadnego trwałego uszczerbku na zdrowiu. W sposób prawidłowy poradził sobie z początkowymi trudnościami emocjonalnymi bezpośrednio po wypadku. Wszystkie te okoliczności przemawiają za uznaniem ,iż żądanie powoda zadośćuczynienia w wysokości 80.000 zł jest zawyżone. Przyjmując 8 % uszczerbek na zdrowiu powoda ustalony przez biegłego z zakresu ortopedii, przy wysokości żądania powoda jeden procent uszczerbku na zdrowiu wart byłby 10.000 zł. Zdaniem Sądu wykazane w toku procesu cierpienia powoda ograniczone do dolegliwości bólowych o różnym nasileniu, konieczność trzech operacji, czasowe ograniczenie sprawności ruchowej powoda, ograniczenia w pracy w rolnictwie uzasadniają przyznanie mu zadośćuczynienia w wysokości 40.000 zł. Za takim stanowiskiem przemawia także perspektywa pojawienia się za 15 – 20 lat u powoda zmian zwyrodnieniowych w kolanie, które doznało urazu w czasie wypadku, jak również konieczność regularnych rehabilitacji w celu spowolnienia ewentualnego rozwoju procesu zwyrodnieniowego. Okoliczność ta ma również wpływ na wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia. Zdaniem Sądu tak określona kwota zadośćuczynienia jest utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa, przy jednoczesnym uwzględnieniu kompensacyjnego charakteru zadośćuczynienia. Ponieważ w toku likwidacji szkody pozwany wypłacił powodowi kwotę 7.000 zł tytułem zadośćuczynienia, Sąd uwzględnił powództwo w wysokości 33.000 zł. Jednocześnie Sąd zasądził odsetki od tej kwoty od dnia wydania wyroku w sprawie do dnia zapłaty. Powyższe stanowisko uzasadnione jest tym ,iż proces leczenia powoda oraz rehabilitacji nie był zakończony w momencie wnoszenia przez niego powództwa w tej sprawie. Pełen rozmiar doznanej przez powoda krzywdy na skutek wypadku dało się ustalić po sporządzeniu opinii przez biegłych lekarzy w toku postępowania dowodowego. Zatem ustalona kwota zadośćuczynienia obejmuje stan zdrowia powoda ustalony na dzień wydania wyroku.

W toku przedmiotowej sprawy powód domagał się również zasądzenia na jego rzecz odszkodowania w wysokości 4.000 zł z tytułu poniesionych kosztów opieki, jakiej wymagał po wypadku. Z opinii biegłego z zakresu ortopedii (k.241 - 247) wynika, iż bezpośrednio po wypadku powód przez okres około 6 tygodni miał obniżoną aktywność życiową i w tym zakresie wymagał pomocy osób trzecich. Pomoc ta miała charakter wsparcia w wykonywaniu zwykłych czynności dnia codziennego takich jak ubieranie się, przygotowanie sobie posiłków, utrzymanie higieny ciała oraz wychodzenie poza miejsce zamieszkania, w tym na konsultacje lekarskie. Natomiast powód mógł samodzielnie poruszać się w obrębie mieszkania, zjeść przygotowane posiłki i załatwić potrzeby fizjologiczne. Podobnego wsparcia powód wymagał przez okres około 7 – 14 dni po każdym z zabiegów operacyjnych przeprowadzanych w sierpniu 2012 r, styczniu 2013 r i w marcu 2013 r. Powyższe wynika także z zeznań świadków B. C. i M. C. złożonych podczas rozprawy w dniu 25 czerwca 2013 r., z których wynikało, iż po wypadku powód wymagał pomocy osób trzecich w wykonywaniu codziennych czynności. Pomoc te świadczyli powodowi jego najbliżsi. Mając na uwadze treść opinii biegłego z zakresu ortopedii Sąd przyjął, iż konieczna opieka nad powodem wynosiła łącznie nie więcej niż dwie godziny dziennie. Za takim stanowiskiem przemawia fakt, iż powód był wprawdzie ograniczony ruchowo ,jednak przy pomocy kul łokciowych mógł poruszać się po domu. Miał zachowaną sprawność w kończynach górnych, a zatem jego ograniczenia nie były tego rodzaju ,iż był wyłącznie zdany na opiekę osoby drugiej. Niewątpliwie powód wymagał pomocy przy wykonywaniu niektórych czynności, jednak rodzaj obrażenia i zastosowane leczenie nie uzasadniają przyjęcia większej liczby godzin opieki. Ostatecznie Sad przyjął:

- okres sześciu tygodni po wypadku - 84 godziny opieki (42 dni x 2 godz.)

- 14 dni po zabiegu operacyjnym w sierpniu 2012 r – 28 godzin (14 dni x 2 godz.)

- 14 dni po zabiegu operacyjnym w styczniu 2013 r – 28 godzin (14 dni x 2 godz.)

- 14 dni po zabiegu operacyjnym w marcu 2013 r – 28 godzin (14 dni x 2 godz.)

Łącznie Sąd przyjął 168 godzin opieki nad powodem. Jako stawkę godzinową Sąd przyjął kwotę 10 zł. Kwota taka została wskazana przez stronę powodową przy ustalaniu żądanych kosztów opieki. Kwota ta wynika także z pisma (...) w M. jako koszt jednej godziny usług opiekuńczych (po zaokrągleniu). Tym samym Sąd uznał za zasadne żądanie powoda w zakresie kosztów opieki osoby drugiej w wysokości 1680 zł. Ponieważ żądanie to zostało zgłoszone po raz pierwszy w pozwie odsetki od tej kwoty Sąd uwzględnił od daty po upływie 30 – tego dnia od doręczenia pozwu ubezpieczycielowi, zgodnie z treścią art. 14 ust.1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

W zakresie zwrotu kosztów leczenia powód w pozwie wnosił o zasądzenie na jego rzecz kwoty 940 zł poniesionej z tytułu opłat za porady specjalistów oraz zabiegi rehabilitacyjne w (...). Jak wynika z dokumentacji medycznej odpłatne konsultacje poprzedzały konieczny zabieg operacyjny przeprowadzony również w (...), w którym jednak koszt leczenia został zrefundowany przez NFZ. Natomiast rehabilitacja związana była bezpośrednio z przeprowadzonym zabiegiem. Trudno w świetle powyższego uznać, iż wydatki te były niecelowe i nieuzasadnione. Zwłaszcza, iż dotyczyły one leczenia specjalistycznego w poradni (...)i na oddziale (...). W tym miejscu wskazać należy , iż w (...)w M. powód operowany był nie na oddziale (...) tylko na oddziale (...), co wynika z dokumentacji medycznej. Powód miał prawo podejmować wszelkie starania ,aby uzyskać szansę szybkiego leczenia specjalistycznego, także w ramach niepublicznych placówek medycznych. Tym samym koszty wszelkich koniecznych działań medycznych zmierzających do poprawy zdrowia uznać należy za uzasadnione i powinny podlegać one zwrotowi w ramach odszkodowania. Mając na uwadze powyższe Sąd uwzględnił powództwo w tej części w całości. Ponieważ w toku postępowania likwidacyjnego powód zgłosił swoje żądanie jedynie w zakresie kwoty 480 zł, Sąd od tej kwoty odsetki zasądził od dnia wniesienia powództwa. Powyższe roszczenie mogło bowiem zostać rozpoznane już w toku postepowania likwidacyjnego. Natomiast kwota 460 zł została po raz pierwszy zgłoszona w pozwie. Tym samym odsetki od tej kwoty Sąd uwzględnił od daty po upływie 30 - tego dnia od doręczenia pozwu ubezpieczycielowi, zgodnie z treścią art. 14 ust.1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

W toku postępowania w przedmiotowej sprawie powód wnosił o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów dojazdu w kwocie 1999,08 zł oraz 565,08 zł. Sąd uwzględnił żądanie powoda, ale jedynie w części. W zakresie żądania zgłoszonego w pozwie Sąd uwzględnił w zasadzie całość żądania. Zestawienie dojazdów znajdujące się na k. 64 – 64v akt znajduje potwierdzenie w dokumentacji lekarskiej dołączonej do akt sprawy. Za zasadne także należy uznać żądanie związane ze zwrotem kosztów dojazdu rodziny powoda, która odwiedzała go w szpitalu w czasie kiedy miał wykonywaną operację kolana. Po zsumowaniu ilości kilometrów wyszczególnionych w tabeli powstała liczba 2.327,20 km. W tym miejscu wskazać należy ,iż Sąd uznał za uzasadniony sposób wyliczenia wysokości poniesionych kosztów dojazdu przyjęty przez powoda. Pozwany kwestionował wprawdzie metodę przyjętą przez powoda do wyliczenia kosztów dojazdu, jednak nie przedstawił własnej propozycji rozliczenia tych kosztów, w szczególności nie wnosił o powołanie biegłego w tym zakresie. W ocenie Sądu obecnie z uwagi na upływ czasu od daty tych przejazdów przyjęcie innego przelicznika niż zaproponowany przez powoda byłoby nieuzasadnione, a samo wyliczenie kosztów przy uwzględnieniu wówczas obowiązujących kosztów paliwa wysoce utrudnione. Z tych względów Sąd uznał metodę przyjętą przez powoda za jedyną możliwą do ustalenia przynajmniej w przybliżeniu poniesionych przez powoda kosztów dojazdu i przejazdu. Przyjmując zatem wskazaną w pozwie stawkę za jeden kilometr w wysokości 0,8358 zł , a wynikającą z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 w sprawie warunków oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych (…) niebędących własnością pracodawcy oraz liczbę przejechanych kilometrów wskazanych wyżej powstała kwota 1945,07 zł. uwzględnioną przez Sąd. Jednocześnie w zakresie drugiej kwoty zgłoszonej żądaniem zawartym w piśmie procesowym złożonym w toku tego postępowania Sąd uwzględnił z zestawienia znajdującego się na karcie 308 jedynie koszty dojazdu do placówki medycznej w dniu 26.03.2013 r, w dniu 3.04.2013 r, w dniu 18.06.2013 r oraz powrót z placówki medycznej do domu w dniu 26.04.2013 r. Dojazdy te znajdują potwierdzenie w złożonej dokumentacji lekarskiej. W zakresie kosztów dojazdu związanych z odwiedzinami najbliższej rodziny Sąd uwzględnił jedynie sześć dojazdów przyjmując zwyczajowo dwie wizyty najbliższych w tygodniu. W ocenie Sądu brak jest podstaw do przyjęcia codziennych wizyt osób najbliższych w placówce medycznej w czasie pobytu powoda na oddziale rehabilitacyjnym. Na potwierdzenie powyższego powód nie przedstawił żadnych dowodów. O ile pobyt rodziny w szpitalu w czasie kiedy powód był operowany potwierdzili w swoich zeznaniach przesłuchani świadkowie, o tyle na potwierdzenie codziennych wizyt rodziny w czasie rehabilitacji nie zostały przedstawione żadne dowody. Mając na uwadze powyższe Sąd przyjął za uzasadnione dojazdy w liczbie 266,40 km. Liczba ta pomnożona przez kwotę 0,8358 zł dała kwotę 222,65 zł i w takiej wysokości została uwzględniona przez Sąd. Po zsumowaniu obu kwot powstała kwota 2.167,72 zł i w takiej wysokości powództwo w tej części zostało uwzględnione. Ponieważ kwota 1999,08 zł została po raz pierwszy zgłoszona w pozwie odsetki od uwzględnionego żądania w tym zakresie Sąd uwzględnił od daty po upływie 30 - tego dnia od doręczenia pozwu ubezpieczycielowi, zgodnie z treścią art. 14 ust.1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Natomiast w zakresie kwoty 565,08 zł zgłoszonej pismem procesowym z dnia 13 czerwca 2014 r Sąd uwzględnił żądanie zasadzenia odsetek od uwzględnionej kwoty od daty po upływie 30 - tego dnia od doręczenia pisma ubezpieczycielowi, zgodnie z treścią art. 14 ust.1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

Sąd nie uwzględnił żądania powoda w zakresie ustalenia, że pozwany ponosi odpowiedzialność na przyszłość wobec powoda za skutki wypadku mającego miejsce dnia 26.04.2012 r. Sąd w tym zakresie w pełni podziela argumentację przedstawioną przez stronę pozwaną w odpowiedzi na pozew. Jednocześnie wskazać należy ,iż opiniujący w sprawie biegły ortopeda stwierdził, iż z uwagi na upływ czasu od dnia zdarzenia oraz charakter obrażeń ciała nie przewiduje ujawnienia się innych niż dotychczas znane skutków wypadku drogowego jakiemu uległ powód. Mając zatem na uwadze treść opinii biegłego w tym zakresie, zdaniem Sądu, brak jest podstaw do uwzględnienia powództwa w ww. zakresie.

Z uwagi na uwzględnienie żądania powoda jedynie w części (0,47 części), Sąd uznał za uzasadnione zniesienie kosztów procesu pomiędzy stronami zgodnie z treścią art. 100 k.p.c. Jednocześnie Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 2.219,29 zł tytułem części nieuiszczonych kosztów sądowych w postaci nieuiszczonej opłaty sądowej oraz kosztów opinii biegłych. Przy czym Sąd obciążył pozwanego kosztami proporcjonalnie do wysokości uwzględnionego powództwa w tej sprawie. Jednocześnie z uwagi na sytuacje materialną powoda Sąd odstąpił od obciążania go obowiązkiem zapłaty nieuiszczonych kosztów sądowych w części nań przypadającej.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w wyroku.