Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 października 2014 r. w O.

sprawy z odwołania D. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania D. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 7 października 2013r. znak (...)

orzeka:

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje D. B. prawo do emerytury począwszy od 28 września 2013r.;

2.  stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

UZASADNIENIE

D. B. wniósł odwołanie od decyzji (...) w P. z dnia 07.10.2013r., znak (...) , którą to decyzją ZUS odmówił mu prawa do emerytury wskazując, że na dzień 01.01.1999r. nie udowodnił wymaganego 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, ani 25 lat ogólnego stażu pracy.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu podniósł, że D. B. na dzień 01.01.1999r. wykazał okres pracy wynoszący 22 lata, 7 miesięcy i 18 dni okresów składkowych oraz 1 rok, 9 miesięcy i 5 dni okresów nieskładkowych, tj. łącznie 24 lata, 4 miesiące i 23 dni. Odwołujący nie udokumentował zatem wymaganych 25 lat pracy. W ogólnym stażu pracy nie uwzględniono okresu pracy od 30.09.1969r. do 10.08.1971r. w gospodarstwie rolnym dzierżawionym przez rodziców odwołującego T. i Z. B. od J. i F. M., ponieważ odwołujący nie przedstawił jakiegokolwiek dokumentu potwierdzającego dzierżawę, tj. umowę dzierżawy, lub dokumentu potwierdzającego opłacanie podatków przez rodziców. Ponadto w stażu pracy nie uwzględniono okresu od 04.11.1979r. do 27.12.1979r. podanego na liście płac jako okres aresztu tymczasowego. Zgodnie z art. 6 ust. 2 pkt 4 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, okres ten mógłby być zaliczony do stażu tylko w przypadku, gdyby w tym czasie odwołujący wykonywał prace w zakładzie karnym w wymiarze nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy określonego dla takiej pracy. Odwołujący nie przedstawił jednak dokumentów, które potwierdziłby, że w trakcie aresztu tymczasowego wykonywał w zakładzie karnym prace w wymiarze nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy określonego dla takiej pracy. W stażu pracy nie uwzględniono także podanych na listach płac okresów nieobecności nieusprawiedliwionej oraz urlopów bezpłatnych, tj. okresy od 31.07.1979r. do 31.07.1979r., od 01.09.1979r. do 01.09.1979r., od 01.10.1979r. do 01.10.1979r. i od 28.12.1979r. do 31.12.1979r.

Poza tym nie zaliczono do ogólnego stażu pracy następujących okresów:

- od 14.07.1987r. do 14.08.1987r. w (...) Zakład (...) w W., gdyż występują rozbieżności w dokumentach potwierdzających to zatrudnienie tj. między świadectwem pracy na zaświadczeniem (...).

- od 01.10.1989r. do 30.06.1989r. do 30.06.1991r. w P.P.H. Centrala (...) Zakład Handlowo- (...) w O. z siedzibą w S., gdyż z przedłożonych dokumentów wynikają rozbieżności w dacie końca zatrudnienia, tj. między świadectwem pracy z dnia 30.09.1989r. (w świadectwie tym podano okres od 01.09.1987r. do 30.09.1989r.), świadectwem pracy z dnia 30.06.1991r. (w tym świadectwie podano okres od 01.09.1987r. do 30.06.1991r.) i zaświadczeniem o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 28.02.1997r. (w którym podano okres od 01.09.1987r. do 30.06.1991r.). Odwołujący w swoim oświadczeniu z dnia 06.06.2013r. podał, że w Centrali Rybnej pracował do 30.09.1989r.;

- od 31.12.1997r. do 31.12.1997r. w Centrali Rybnej, gdyż w dokumentach potwierdzających to zatrudnienie występują rozbieżności co do końcowej daty zatrudnienia, tj. w świadectwie pracy z dnia 17.12.1997r. podano okres pracy od 06.10.1995r. do 30.12.1997r., a w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7 podano okres od 06.10.1995r. do 31.12.1997r. Okres zatrudnienia w Centrali Rybnej został przez ZUS zaliczony od 06.10.1995r. do 30.12.1997r., w tym w okresie od 10.04.1996r. do 04.01.1997r. zaliczono okres zwolnienia lekarskiego, a następnie od 05.01.1997r. do 30.12.1997r. świadczenie rehabilitacyjne (decyzja z dnia 28.01.1997r. nr (...)).

Na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach Oddział ZUS ustalił także, że na dzień 01.01.1999r. odwołujący udokumentował 5 lat, 4 miesiące i 20 dni okresów pracy wykonywanej w szczególnych warunkach. Odwołujący nie udokumentował zatem wymaganych 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Do pracy w szczególnych warunkach Oddział ZUS nie zaliczył okresu pracy od 28.03.1984r. do 15.09.1984r. w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w W. na stanowisku spawacz elektryczny, ponieważ brak jest świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

Biorąc powyższe pod uwagę Oddział ZUS stwierdził, że odwołujący D. B. nie spełnił przesłanek do nabycia prawa do emerytury według przepisów art. 184 powołanej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ponieważ do dnia 01.01.1999r. nie udokumentował 15 lat pracy w szczególnych warunkach wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy oraz nie udokumentował 25 lat ogólnego stażu pracy. Dlatego też Oddział ZUS decyzją z dnia 07.10.2013r. odmówił odwołującemu prawa do wcześniejszej emerytury.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił

i zważył, co następuje:

D. B. urodził się w dniu (...), zatem podstawą ubiegania się o prawo do emerytury jest ustawa z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zgodnie z art. 24 ust 1b pkt 20 tej ustawy wiek emerytalny ubezpieczonych urodzonych po dniu 30 września 1953 r. wynosi co najmniej 67 lat.

Zgodnie z literalnym brzmieniem art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 01.01.2013r. w zw. z §4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze świadczenie emerytalne przysługuje ubezpieczonemu, urodzonemu po dniu 31.12.1948r., który łącznie spełnił następujące warunki:

1.  osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn,

2.  nie przystąpił do Otwartego Funduszu Emerytalnego lub złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na dochody budżetu państwa,

3.  w dniu wejścia w życie ustawy (tj. 01.01.1999r.) udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat dla mężczyzn w tym co najmniej 15 lat okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, obwiązującym na danym stanowisku pracy.

Zgodnie zaś z art. 10 ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przy ustalaniu prawa do emerytury oraz przy obliczaniu jej wysokości uwzględnia się przypadające przed dniem 01.01.1983r. okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia, jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu.

Przepis ten nie precyzuje, na jakich warunkach wykonywanie czynności w gospodarstwie rolnym może zostać uznane za pracę w tym gospodarstwie, jednak zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem (por. wyrok SN z dnia 28.05.1997r., II UKN 96/96, OSNAPiUS 23/1997 poz. 473, wyrok SN z dnia 3.12.1999r., II UKN 235/90 OSNAPiUS 7/2001, poz. 236, wyrok SN z dnia 3.07.2001r. II UKN 466/00, OSNPUSiSP 7/2003 poz. 186) można przyjąć, że warunkiem uznania takich czynności za pracę w gospodarstwie rolnym jest wykonywanie tych czynności przez osobę spełniającą kryteria „domownika” z art. 6 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników - tj. osobę bliską rolnikowi, która ukończyła 16 lat, pozostaje z rolnikiem we wspólnym gospodarstwie domowym lub zamieszkuje na terenie jego gospodarstwa lub w bliskim sąsiedztwie oraz stale pracuje w tym gospodarstwie oraz w wymiarze nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy (tj. przekraczającym 4 godziny dziennie).

Kwestią sporną, a zarazem mającą istotny wpływ na zasadność odwołania D. B. było ustalenie, czy zgromadził on ogólny 25- letni staż pracy i 15 -letni okres pracy w warunkach szczególnych.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego, przed Sądem ubezpieczeń możliwe jest wykazywanie okoliczności, od których zależy nabycie uprawnień o emerytury wszelkimi dowodami (wyrok SN z dnia 06.09.1995r., II URN 23/95, OSNP 1996/5/77, wyrok SN z dnia 02.02.1996r., II URN 3/95, OSNP 1996/16/239), dlatego też Sąd w celu ustalenia charakteru pracy odwołującego się dopuścił dowód z akt osobowych, przesłuchania zawnioskowanych świadków oraz odwołującego się w charakterze strony.

Pierwszy sporny dotyczył pracy D. B. w gospodarstwie rolnym rodziców.

ZUS nie uwzględnił okresu pracy w gospodarstwie rolnym dzierżawionym przez rodziców odwołującego T. i Z. B. od J. i F. M., ponieważ odwołujący nie przedstawił jakiegokolwiek dokumentu potwierdzającego dzierżawę, tj. umowę dzierżawy, lub dokumentu potwierdzającego opłacanie podatków przez rodziców

W omawianej sprawie istotne było więc ustalenie, czy rodzice odwołującego się posiadali gospodarstwo rolne, a także czy odwołujący się był domownikiem i pracował w gospodarstwie rodziców przed ukończeniem 16 roku życia, tj. po dacie (...).

W celu ustalenia powyższych okoliczności, Sąd dopuścił dowód z akt emerytalnych, zeznań świadków oraz odwołującego się w charakterze strony.

W aktach emerytalnych nr 028025516 znajduje się m.in. „Informacja z ewidencji gruntów” obrębu Z. w gminie O. z której wynika, że F. i J. M. posiadali gospodarstwo rolne o powierzchni 6,16 ha od 1961r., a właścicielami byli do 2000r. (k. 6 a.e.)

Świadek R. B. zeznała, że D. B. mieszkał z rodzicami w sąsiedztwie w O. przy ul. (...). Miał dwóch młodszych braci. Ojciec był murarzem, a mama salową w szpitalu. Dzierżawili gospodarstwo rolne na terenie O.. Mieli działkę około półtora hektara, na której uprawiali saradelę, warzywa, ziemniaki. Hodowali inwentarz: kury, króliki, 1-3 prosiaki, nie mieli bydła. Konia wynajmowali. To gospodarstwo obrabiali rodzice i dzieci. Świadek widziała D. B. pracującego przy królikach, wyrzucaniu i roztrząsaniu obornika, sadzeniu warzyw, ziemniaków. Rodzice też pracowali w gospodarstwie. Bracia byli mali, mniej robili. D. pomagał po lekcjach, w czasie wolnym od zajęć pomagał więcej. Codziennie pracował 4-5 godzin (rozprawa z dnia 23.04.2014r., adnotacja 00:17:58, k. 38 a.s.) .

Świadek J. L. zeznała, że D. B. pomagał jej rodzicom F. i J. M.. Rodzice mieli gospodarstwo położone w sąsiedztwie B.. To było 1,5 ha, a reszta była w Z.. Te 1,5 ha obrabiali M., a częściowo dzierżawili je rodzice B.. Wielkość tej dzierżawionej ziemi to ok. 1 ha. B. hodowali króliki, sadzili saradelę, ziemniaki, z tego 1 ha korzystali dla siebie, a w zamian za to pomagali rodzicom. D. pracował z rodzicami, poza nimi na tym gospodarstwie nikt nie pracował. D. w 1972r. przyjeżdżał też pomagać rodzicom świadka: roztrząsał obornik, pomagał. Odwołujący się pracował przy saradeli, ziemniakach, sianie, krowach, oborniku. Zimą też przyjeżdżał i pracował (rozprawa z dnia 23.04.2014r., adnotacja 00:26:47, k. 39 a.s.).

Odwołujący się D. B. przesłuchany w charakterze strony zeznał, że w domu było 3 synów, ojciec był murarzem, a mama pracowała jako salowa w szpitalu. Odwołujący się 16 lat skończył w 1968r. wtedy rodzice byli posiadaczami około 1,5 – hektarowego gospodarstwa na terenie obrzeży O.. W skład wchodziła ziemia orna, na której uprawiano: ziemniaki, saradelę, kapustę, fasolę, groch, zboża nie było. Były krowy, króliki, 3-4 świnie. Ziemię tę dzierżawiono od państwa M., którzy mieli 6-7 ha ziemi i część dzierżawili na rzecz rodziców. Kiedy zabijano świnię, połowę zabierali państwo M.. Na działce był dom mieszkalny i budynek gospodarczy, były tam świnie, drób, kury, króliki (40-50 szt.) i mały ogródek warzywny. Przy tym inwentarzu wszyscy pracowali. Kiedy mama robiła kolację, odwołujący się pracował przy karmieniu zwierząt, parował ziemniaki, przywoził maślankę. Wiele razy było tak, że rówieśnicy szli na dyskotekę, a odwołujący się nie mógł, bo musiał zostać w domu i pracować. Uczył się w tym czasie w szkole zawodowej w O., dojeżdżał rowerem, zajęcia były od 8.00 do 13-15.00. Po powrocie ze szkoły robił sobie kanapki i jechał do Z.. Zimą pomagał przy krowach u państwa M.. Na pracę na roli poświęcał 4-5 godzin dziennie. Kosił saradelę, pakował ją na wózek dwukołowy, wiązał i przywoził do domu, była to karma dla świń i dla królików. Ziemniaki kopał motyką, opryskiwał przed stonką, był kurz i zapach nieprzyjemny. Sporadycznie pomagał ojciec, który zostawał po godzinach w pracy, a czasem bracia. Państwo M. mieli ciężko, mąż pani M. nie mieszkał z nią i większość prac tam przypadała kobietom. Lata 1968-1971 odwołujący się spędził w gospodarstwie, a pierwsze zatrudnienie podjął w 1971r. (rozprawa z dnia 24.10.2014r. adnotacja 00:00:53, k. 84 – 84 odwr. a.s.) .

Zdaniem Sądu, zeznania świadków i odwołującego się zasługują na wiarę. Są one spójne, logiczne i w większości korespondują ze sobą oraz dokumentacją zgromadzoną w aktach sprawy. Świadek R. B. mieszkała po sąsiedzku w O., a od rodziców J. L. dzierżawiono gospodarstwo, na którym pracował odwołujący się, mają więc bezpośrednią wiedzę na temat wykonywania przez odwołującego pracy w gospodarstwie rolnym i jej rozmiarów. Świadkowie zeznali, że rodzice odwołującego pracowali także poza gospodarstwem, ojciec jako murarz, a mama w szpitalu. Dzierżawili gospodarstwo rolne o powierzchni 1,5 ha od państwa M.. Uprawiali saradelę, warzywa, ziemniaki, hodowali kury, króliki, świnie. Ponadto odwołujący się pracował w gospodarstwie państwa M.. Powyższe zeznania potwierdza pismo Starostwa Powiatowego o posiadaniu przez państwo M. gospodarstwa rolnego. Zeznania świadków są zgodne z odwołującego, który wskazywał, że pracował on w gospodarstwie posiadanym przez rodziców co najmniej 4- 5 godzin dziennie, a także pomagał państwu M.. Hodowano świnie, drób, kury, króliki, sadzono warzywa.

D. B.16 lat ukończył w dniu (...) Sporny okres pracy w gospodarstwie rolnym rodziców przypada więc na okres po ukończeniu szkoły podstawowej. Odwołujący się kontynuował naukę w szkole zawodowej, do której dojeżdżał rowerem, a po lekcjach pracował w gospodarstwie. Powyższe wskazuje, że w spornym okresie pracował w gospodarstwie rolnym co najmniej 4 godziny dziennie, co pozwala na doliczenie okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od 30.09.1969r. do 10.08.1971r. (tj. do czasu podjęcia zatrudnienia w (...)) do ogólnego stażu pracy.

Taki wymiar czasu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców – 1 rok, 10 miesięcy i 11 dni zaliczony do ogólnego stażu pracy - pozwala na ustalenie, że D. B. spełnia ustawową przesłankę posiadania 25- lat stażu pracy konieczną do uzyskania prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Kolejna przesłanka niezbędna do uzyskania prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym to udokumentowanie 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. ZUS zaliczył do pracy w szczególnych warunkach okres zatrudnienia w wymiarze 5 lat, 4 miesięcy i 20 dni.

W latach 03.12.1975r. – 26.03.1984r. D. B. pracował w (...) Przedsiębiorstwie (...) w O. Zakładzie (...) w O..

W aktach emerytalnych znajduje się świadectwo pracy wystawione w dniu 26.03.1984r., z którego wynika, że D. B. w w/w okresie pracował na stanowisku kierowcy pojazdów samochodowych (a.e. nr (...)).

Z akt osobowych wynika, że D. B. zajmował stanowisko kierowcy, kierowcy pojazdów samochodowych.

Świadek S. K. (1) zeznał, że był pprzełożonym odwołującego w Zakładzie (...). Świadek pracował od 1979r. do 1998r., odwołujący został wcześniej zatrudniony jako kierowca samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony w pełnym wymiarze czasu pracy. Przewoził przetwory mięsne, a potem pracował w zaopatrzeniu – zawsze samochodami ciężarowymi powyżej 3,5 tony. Rozwozili artykuły mięsne po województwie, a potem po Polsce. Świadectwa pracy nie były wystawiane na właściwych drukach, chodzi o dopisek kierowca-konwojent. Pan B. nie był konwojentem, ten zapis pojawiał się później, była to dodatkowa czynność. Kierowcy chłodni pracowali dziennie ponad 10 godzin, nawet 12. Każdy z kierowców pracował w godzinach nadliczbowych (rozprawa 23.04.2014r. adnotacja 00:38:38, k. 39 a.s.).

Świadek C. P. zeznał, że pracowali w Zakładzie (...)., świadek od 1989r. do 2000r. w charakterze kierowcy. Zakłady miały różne nazwy. Pan B. został zatrudniony wcześniej niż świadek, jako kierowca samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony - jeździł chłodnią. Pracowali w zakładzie transportowym, przewoził mięso i wyroby wędliniarskie. Odwołujący nie wykonywał czynności konwojenta. Świadek uzyskał świadectwo pracy w warunkach szczególnych, ZUS mu tego nie zaliczył i miał sprawę w Sądzie. Emeryturę wypłaca ZUS w O. (rozprawa z dnia 23.04.2014r. adnotacja 00:44:39, k. 39 odwr. a.s.).

Świadek S. K. (2) zeznał, że z odwołującym pracowali w Zakładach (...) w O., świadek od 1974r. do 2000r. jako kierowca samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony. Świadek uzyskał emeryturę w wyniku odwołania do Sądu. Odwołujący pracował od 1975r., później przeszedł do (...), to była praca na stacji paliw w ramach zakładów mięsnych, tankował samochody, odszedł przed 1990r. Odwołujący jeździł chłodnią (...) pow. 3,5 tony, a później większym. Jak jeździli chłodnią, to mieli konwojenta, a później jak odwołujący rozwoził po sklepach, to wykonywał dodatkową czynność konwojenta. Odwołujący pracował po 12, 14, 16 godzin dziennie. Woził mięso i wędliny na sklepy do W.. Jak pan B. pracował w zaopatrzeniu, to woził sól i inne materiały, maszyny, części do maszyn dla zakładów mięsnych i bazy transportu. Pan B. pracując na chłodni - wywoził z zakładów mięsnych, a pracując w zaopatrzeniu – przywoził towar (rozprawa z dnia 05.09.2014r. adnotacja 00:17:51, k. 72 odwr. a.s.).

Odwołujący się D. B. przesłuchany w charakterze strony zeznał, że został zatrudniony przez (...) Przedsiębiorstwo (...) w W. z siedzibą w O. i rozpoczął pracę na samochodzie izotermie o ładowności powyżej 3,5 tony - S. (...), 25 starego typu. Później otrzymał samochód ciężarowy z agregatem chłodniczym. Jak był kierowcą, to nigdy nie wykonywał obowiązków konwojenta. Woził mięso, wędliny, podroby, wszytko co wytwarzały zakłady. Jeździł głównie do W. do sklepów. Odwołujący pracował co najmniej 8 godzin dziennie jako kierowca samochodu ciężarowego, często dłużej. Ładowali się w nocy, było 2-3 godz. przerwy i jechali do W. (rozprawa z dnia 24.10.2014r. adnotacja 00:22:03, k. 84 odwr. – 85 a.s.).

Powyższe dowody pozwalają na uznanie, że praca D. B. w okresie 03.12.1975r. – 26.03.1984r. tj. 8 lat, 1 miesiąc i 27 dni (bez okresu tymczasowego aresztowania) - była pracą na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego. Co prawda w ogólnym świadectwie pracy wskazano stanowisko kierowcy, jednakże zarówno świadkowie S. K. (2), C. P., S. K. (2) jak i odwołujący się zgodnie zeznali, że była to praca na stanowisku kierowcy samochodu ciężkiego. Odwołujący woził wędliny i mięso. Z treści wykazu A Działu VIII, poz. 2 stanowiącego załącznik Nr 1 do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynika, że prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony są pracami w szczególnych warunkach rozumieniu tegoż Rozporządzenia.

Kolejny sporny okres dotyczył zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w W. w okresie 28.03.1984r. do 15.09.1984r.

Ze świadectwa pracy wystawionego w dniu 17.09.1984r. wynika, że w w/w okresie D. B. zatrudniony był na stanowisku spawacza elektrycznego (k. 8 a.e. nr (...)).

Ze świadectwa ukończenia (...) Szkoły Zawodowej wynika, że odwołujący się w 1971r. zdobył zawód spawacza (k. 8 a.e. nr (...)).

Z akt osobowych wynika, że w okresie 28.03.1984r. do 15.09.1984r. odwołujący się zajmował stanowisko spawacza.

Odwołujący się D. B. zeznał, że w Kablobetonie był spawaczem elektrycznym. Miał uprawnienia, spawał konstrukcje stalowe. Tam pracował pół roku i wrócił do zakładów mięsnych, zaproponowano mu pracę jako pracownika garażowej stacji paliw w bazie transportu (rozprawa z dnia 24.10.2014r. adnotacja 00:27:52, k. 85 a.s.).

Powyższy materiał dowodowy wskazuje, że D. B. w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w W. przez okres 5 miesięcy i 19 dni wykonywał pracę spawacza. Z treści Wykazu A Działu XIV poz. 12, stanowiącego załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynika, że prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym i atomowodorowym zaliczone zostały do prac w szczególnych warunkach.

Kolejny okres dotyczył pracy D. B. w (...) Przedsiębiorstwie (...) w O. Zakładzie (...) w O. na Stacji Paliw w O. .

ZUS nie zaliczył w w/w zakładzie okresu pracy od 18.09.1984r. do 14.08.1987r., gdyż występują rozbieżności w dokumentach potwierdzających to zatrudnienie tj. między świadectwem pracy na zaświadczeniem (...).

W aktach emerytalnych znajduje się świadectwo pracy wystawione w dniu 14.08.1987r., z którego wynika, że D. B. w okresie od 18.09.1984r. do 14.08.1987r. pracował w w/w zakładzie na stanowisku robotnika magazynowego stacji paliw (a.e. nr (...)).

Z akt osobowych uzyskanych z (...) Urzędu Wojewódzkiego w W. wynika, że odwołujący się był wydawcą paliw, magazynierem stacji paliw.

Karta Obiegowa Zmiany wskazuje, że ze stanowiska robotnik magazynowy – wydawca paliw odwołujący się został zwolniony w dniu 13.07.1987r.

Świadek S. K. (2) zeznał, że z odwołującym pracowali w Zakładach (...) w O., świadek od 1974r. do 2000r. jako kierowca samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony. Kiedy D. B. pracował w (...), to nalewał paliwo, wpisywał w karty pojazdu. Pracował tam na zmiany, po 16-18 godz. co drugi dzień. Tankował, przyjmował paliwo, prowadził dokumentację. W zakładach było ponad 100 samochodów (rozprawa z dnia 05.09.2014r. adnotacja 00:17:51, k. 72 odwr. a.s.).

Odwołujący się D. B. zeznał, że na stacji paliw pracował ponad 2 lata na stanowisku magazyniera garażowej stacji paliw – jako robotnik magazynowy. Pracował co drugi dzień. Wydawał i przyjmował wszystkie artykuły związane z prowadzeniem Bazy (...): smary, benzyny, rozpuszczalniki. Wydawał paliwo, miał dwa dystrybutory na paliwo i dwa na benzynę. Trzeba było tankować ok. 100 samochodów dziennie, wydać olej, smary. Większość była w beczkach 200 litrowych. Beczki były na stojakach, były pompy, przychodził kierowca czy mechanik i nalewał do miarki do wiadra i zanosił na stację obsługi. Smary były przywożone do odwołującego i były w różnych pojemnikach, pakowane w kartony. Dostawał zamówienie i wydawał towar. Zaczynał o 5 rano i kończył o 21-22.00. Miał zmiennika, pracowali we dwóch (rozprawa z dnia 24.10.2014r. adnotacja 00:30:23, k. 85 a.s.).

Powyższe dowody pozwalają na uznanie, że praca D. B.na stanowisku robotnika magazynowego w (...) Przedsiębiorstwie (...)na Stacji Paliw w O.w okresie 18.09.1984r. do 13.07.1987r., – tj. 2 lata, 9 miesięcy i 26 dni - była pracą wskazaną w Wykazie A Dziale IV pkt 19 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U.1983.8.43) – jako magazynowanie, przeładunek, transport oraz dystrybucja ropy naftowej i jej produktów. W ogólnym świadectwie pracy z dnia 14.08.1987r. wskazano inną datę końcową niż w aktach osobowych, jednakże Sąd uznał, że faktyczne zakończenie okresu zatrudnienia nastąpiło w dniu wskazanym w Karcie Obiegowej tj. w dniu 13.07.1987r..

Reasumując, Sąd w oparciu o złożone zeznania i dokumentację osobową odwołującego się D. B. uznał, że w spornych okresach wykonywał on pracę w warunkach szczególnych:

- od 03.12.1975r. – 26.03.1984r. w (...) Przedsiębiorstwie (...) w O. Zakładzie (...) w O., tj. 8 lat, 1 miesiąc i 27 dni

- od 28.03.1984r. do 15.09.1984r. w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w W. - tj. 5 miesięcy i 19 dni

- od 18.09.1984r. do 13.07.1987r. w (...) Przedsiębiorstwie (...) w O. Zakładzie (...) w O. na Stacji Paliw w O., tj. 2 lata, 9 miesięcy i 26 dni.

Powyższe wskazuje, że D. B. na dzień 01.01.1999r. - zgromadził zarówno ogólny 25 – letni staż pracy jak i 15 - letni okres pracy w szczególnych warunkach.

Mając na względzie poczynione ustalenia Sąd uznał, że D. B. spełnia wszystkie wymagane prawem warunki nabycia prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym i na podstawie art. 477 ¹⁴§2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał odwołującemu prawo do emerytury począwszy od dnia 28.09.2013r. tj. z chwilą osiągnięcia wieku emerytalnego 60-lat.

Stosownie do treści art. 118 ust. 1 a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – Sąd, orzekając o prawie do emerytury, ma obowiązek stwierdzenia, czy organ rentowy ponosi lub nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji i przyznanie tego prawa na etapie postępowania administracyjnego. Sąd uznał, że w przedmiotowej sprawie ZUS nie ponosi takiej odpowiedzialności. Dopiero przeprowadzenie szerszego postępowania dowodowego, uzyskanie akt osobowych i przesłuchanie świadków przed Sądem umożliwiło stwierdzenie, że w spornych okresach odwołujący pracował w szczególnych warunkach i że posiada 25 -letni ogólny staż pracy. Zgromadzony na etapie postępowania przed organem rentowym materiał dowodowy nie pozwalał jednoznacznie na ustalenie, czy odwołujący spełnił wszelkie wymagane prawem warunki uprawniające do prawa do emerytury. Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w punkcie 2 wyroku.

Mając powyższe na względzie orzeczono jak w wyroku.