Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lutego 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach

Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2013 r. w Katowicach

sprawy z odwołania J. J. (J. J. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek apelacji ubezpieczonego J. J.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w Katowicach z dnia 17 listopada 2011 r. sygn. akt XI U 1143/11

zmienia zaskarżony wyrok oraz poprzedzającą go decyzję organu rentowego i przyznaje ubezpieczonemu J. J. prawo do emerytury od dnia 1 listopada 2010 roku.

/-/ SSA E. Piotrowska/-/ SSA M. Małek - Bujak/-/ SSA J. Pietrzak

Sędzia Przewodnicząca Sędzia

Sygn. akt III AUa 384/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 marca 2011r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. - w oparciu o przepis art. 28 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - odmówił ubezpieczonemu J. J. (ur. (...)) prawa do emerytury, albowiem nie wykazał on wymaganego stażu pracy.

W odwołaniu ubezpieczony domagał się rozpoznania sprawy przez Sąd.

Wyrokiem z dnia 17 listopada 2011r. (sygn. akt XI U 1143/11) Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach oddalił odwołanie.

W uzasadnieniu Sąd Okręgowy wskazał, że ubezpieczony w dniu (...). ukończył 65 rok życia. Organ rentowy wyliczył, iż odwołujący się udokumentował staż pracy wynoszący 10 lat, 2 miesiące i 25 dni okresów składkowych. ZUS zaliczył do stażu pracy okres od dnia 1 grudnia 1979r. do dnia 25.07.1981r. z tytułu zatrudnienia w (...) Sp. z o.o.w B..

W toku postępowania J. J. domagał się uwzględnienia okresu
od 1969r. do 1980r. na podstawie zeznań świadków.

Na podstawie zgromadzonych dowodów Sąd ustalił, iż zarówno (...) Urząd Wojewódzki w K., jak też S. K. - były syndyk Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. (w/w Przedsiębiorstwo nie było następcą prawnym Zakładów (...) w B. - pismo z dnia 11 sierpnia 2011r.) - nie są w stanie wskazać miejsca przechowywania dokumentacji z Zakładów (...) w B. przy ul. (...).

Zdaniem Sądu I instancji, również zeznania świadków przesłuchanych w trakcie postępowania dowodowego, nie pozwalają na ustalenie, iż ubezpieczony rzeczywiście
w latach 1969-1980 pracował w Zakładach (...) w B..

Sąd Okręgowy zwrócił uwagę na rozbieżności. Świadkowie E. K.oraz I. G.(k. 22 a.s.) zeznali, iż ubezpieczony był zatrudniony w w/w Zakładach jako kierowca samochodu marki Ż.natomiast świadek J. L.twierdził, iż jeździł on S. i tylko, gdy była ona zepsuta, mógł jeździć Ż..

Równocześnie E. K. (miał pracować w Zakładach (...) w B.
od 1956r. do 1973r. jako murarz) i J. L. (kierownik transportu w tych Zakładach w latach 1964-1967 i 1969-1976) podali, iż widywali odwołującego się codziennie w pracy, a I. G. (pracownik ambulatorium), że prawie codziennie.

Żaden z w/w świadków, zdaniem Sądu, nie umiał wskazać, w jakim konkretnie okresie J. J. był zatrudniony w Zakładach (...) w B.. Również sam odwołujący się nie pamięta dokładnych dat.

Sąd zaznaczył, iż w pisemnych zeznaniach złożonych do akt ZUS E. K. oraz I. G. podawali okres od 1969r. do 1980r., nadto wskazywali, iż ubezpieczony zajmował stanowisko zaopatrzeniowca, a nie kierowcy. Natomiast J. L. twierdził, iż były to lata od 1969r. lub 1970r. do 1976r.

W ocenie Sądu, w zaistniałym stanie faktycznym, wobec niespójnych zeznań świadków, braku dokumentacji z Zakładów (...) w B. oraz nie przedłożenia przez ubezpieczonego jakiejkolwiek dokumentacji potwierdzającej fakt jego zatrudnienia w w/w Zakładach w latach 1969 - 1980 - brak jest postaw do przyjęcia, iż J. J. faktycznie w spornym okresie był pracownikiem Zakładów (...) w B..

Powołując jako podstawę rozstrzygnięcia art. 28 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 09.153.1227 j.t.), Sąd
I instancji wywiódł, że chociaż całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wskazuje, iż J. J. przez pewien czas wykonywał obowiązki kierowcy
w Zakładach (...) w B., to równocześnie brak jest dowodów pozwalających
na ustalenie, jaki konkretnie był to okres, a także czy było to zatrudnienie na podstawie umowy o pracę w wymiarze, co najmniej połowy pełnego wymiaru czasu pracy i czy korzystał on z urlopu bezpłatnego.

Bez określenia dokładnych ram czasowych oraz podstawy zatrudnienia brak jest możliwości zaliczenia ubezpieczonemu jakiegokolwiek okresu jako składkowego, ewentualnie nieskładkowego.

Tym samym, ubezpieczony nie spełnił wszystkich warunków do przyznania mu emerytury z art. 28 cyt. ustawy.

Apelację od wyroku złożył ubezpieczony.

Zarzucił naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie przez przyjęcie, że odwołujący się nie nabył uprawnień do emerytury oraz sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału przez przyjęcie, że odwołujący się nie ma 20 lat zaliczonych do zatrudnienia.

Wskazując na powyższe zarzuty, wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w całości
i przyznanie J. J. emerytury w pełnej wysokości oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz odwołującego się kosztów postępowania wg norm przypisanych.

W uzasadnieniu podniósł, że przesłuchani świadkowie jednoznacznie stwierdzili, że był zatrudniony w Zakładach (...) w B., a na okoliczność tę w/w przedłożył również legitymację Związku Zawodowego, w której widnieje pieczątka Związku Zawodowego przy Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...)
w B.. Ponieważ Zakłady te zostały zlikwidowane, a były syndyk Przedsiębiorstwa nie był w stanie wskazać miejsca przechowywania dokumentacji, odwołujący się nie mógł uzyskać pełnej dokumentacji potwierdzającej jego zatrudnienie, jednakże nastąpiło to nie
z jego winy.

Wskazywane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku rozbieżności w zeznaniach świadków, dotyczące tego, jakim samochodem jako kierowca jeździł, względnie tego czy zajmował stanowisko zaopatrzeniowca, czy też kierowcy, nie mają istotnego znaczenia, gdyż generalnie świadkowie ci potwierdzili, że J. J. był zatrudniony w okresie
od 1969r. do 1980r. w Zakładach (...) w B..

Podniósł, że będąc zatrudniony w charakterze zaopatrzeniowca, wykonywał również funkcję kierowcy, prowadząc służbowy samochód, a marka tego samochodu nie ma żadnego istotnego znaczenia dla ustalenia jego okresu zatrudnienia.

W toku postępowania apelacyjnego wniósł o dopuszczenie dowodu z zeznań
w charakterze świadka Z. L. - kierownika zaopatrzenia, który był jego bezpośrednim przełożonym

Sąd Apelacyjny ustalił i zważył, co następuje.

Przy uwzględnieniu wyników uzupełniającego postępowania dowodowego,
apelacja ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

Spór w rozpoznawanej sprawie dotyczył prawa do emerytury na podstawie art. 28 powołanej na wstępie ustawy, a do istoty sporu należało ustalenie, czy ubezpieczony
w spornym okresie był zatrudniony w Zakładach (...) w B..

Celem wyjaśnienia spornej kwestii, Sąd I instancji przeprowadził właściwe postępowanie dowodowe, jednakże wobec nieprecyzyjności zeznań świadków, z których dowód przeprowadził Sąd I instancji oraz z uwagi na złożony przez ubezpieczonego wniosek dowodowy, Sąd Apelacyjny, w oparciu o przepis art. 382 k.p.c., postanowił uzupełnić postępowanie i dopuścił dowód z zeznań w/w świadka, a nadto z urzędu dopuścił dowód z akt osobowych ubezpieczonego z Przedsiębiorstwa (...) Spółka z o.o. w B., na okoliczność charakteru pracy wykonywanej przez ubezpieczonego w spornym okresie.

W oparciu o zeznania świadka (k. 62-63 a.s) oraz okazanego przez niego na rozprawie świadectwa pracy, Sąd Apelacyjny ustalił, że świadek zatrudniony był w Zakładach (...)w B.od 21 sierpnia 1963r. do 28 września 1998r., ostatnio na stanowisku kierownika działu transportu i zaopatrzenia. Był zwierzchnikiem ubezpieczonego, zlecał mu codziennie pracę. Świadkowi podlegał najpierw dział zaopatrzenia, a potem jeszcze dział transportu. Potwierdził, że poznał ubezpieczonego w 1969r., gdy zgłosił się do pracy. Potwierdził,
że ubezpieczony wraz z pracownikiem o nazwisku W.pracowali w kolumnie
za i wyładowczej. Ubezpieczony pracował cały czas. Był pracownikiem sumiennym, zdyscyplinowanym, nie korzystał z urlopów bezpłatnych. Zeznał, że ubezpieczony nie był zatrudniony jako kierowca, ale po ok. 1975r. jeździł samochodem marki S. i przywozić jakieś materiały. Mogło się zdarzyć sporadycznie, że jeździł Ż..

Świadek wyjaśnił, że po likwidacji zakładu 1999r. nie można było odzyskać dokumentów pracowniczych, o które upominali się pracownicy.

W oparciu o akta osobowe ubezpieczonego (koperta), Sąd Apelacyjny ustalił, że
z dniem 1 grudnia 1979r. ubezpieczony, na mocy porozumienia stron, został przekazany przez Zakłady (...) w B. do Przedsiębiorstwa (...) w B..

Sąd Apelacyjny w całej rozciągłości dał wiarę zeznaniom przesłuchiwanego świadka, uznając je za obiektywne, spójne, przekonujące i zgodne z pozostałym materiałem dowodowym. Zeznania te mają szczególną wartość dowodową, bowiem świadek był bezpośrednim zwierzchnikiem ubezpieczonego i potwierdził swój okres zatrudnienia świadectwem pracy. W ocenie Sądu, zeznania te uzupełniły i sprecyzowały zeznania świadków, z których dowód przeprowadził Sąd I instancji. Pozwoliły, przy uwzględnieniu akt osobowych ubezpieczonego, a w szczególności zaświadczenia o przeniesieniu z dniem
1 grudnia 1979r. do kolejnego pracodawcy, na przyjęcie, że ubezpieczony od 1969r.
do 30 listopada 1979r. był zatrudniony w Zakładach (...) w B. w charakterze pracownika transportowego. Pracował również okresowo jako kierowca.

Zważywszy, że brak jest dokumentów potwierdzających datę rozpoczęcia tej pracy,
a także ani ubezpieczony ani świadkowi nie podali jej - przyjąć należy za datę początkową
31 grudnia 1969r. Skoro zaś bezspornie ubezpieczony udokumentował 10 lat, 2 m-ce i 25 dni okresów składkowych i nieskładkowych, to doliczenie okresu od 31 grudnia 1969r.
do 31 listopada 1979r., jako okresu składkowego sprawia, że ubezpieczony legitymuje się okresem 20 lat - niezbędnym do uzyskania prawa do emerytury, w oparciu o art. 28 powołanej ustawy.

Wobec powyższych ustaleń, Sąd Apelacyjny uznał, że na dzień 15 listopada 2010r.,
tj. na dzień złożenia wniosku, ubezpieczony wykazał staż emerytalny. W konsekwencji, Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżone orzeczenie na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury, poczynając od dnia 1 listopada 2010r.

/-/ SSA E. Piotrowska/-/ SSA M. Małek - Bujak/-/ SSA J. Pietrzak

Sędzia Przewodnicząca Sędzia

JR