Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 listopada 2014 roku

Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim Wydział I Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący: SSR Małgorzata Hajduczenia

Protokolant: Magdalena Kalata

po rozpoznaniu w dniu 12 listopada 2014 roku w Bielsku Podlaskim

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.

przeciwko M. S.

o zapłatę

Oddala powództwo.

Sygn. akt I C 1581/14

UZASADNIENIE

Powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W.domagał się zasądzenia od pozwanego M. S.kwoty 1240,63 złotych z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty manipulacyjnej w kwocie 0,78 zł.

Sąd Rejonowy L.w L.VI Wydział Cywilny postanowieniem z dnia 13 sierpnia 2014 roku w sprawie (...)wobec stwierdzonego braku podstaw do wydania nakazu zapłaty przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w B.( k. 5).

Powód, przed Sądem Rejonowym w B., podtrzymał żądanie pozwu i domagał się zasądzenia od pozwanego M. S.kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Uzasadniając żądanie pozwu powoływał się na umowę bankową o numerze (...)zawartą pomiędzy pozwanym a (...) Bank Spółka Akcyjnaz siedzibą w W., na podstawie której pierwotny wierzyciel oddał do dyspozycji strony pozwanej środki pieniężne w ustalonej Umową wysokości, natomiast pozwany zobowiązał się do zwrotu udzielonej mu kwoty pieniężnej wraz z odsetkami w ustalonych terminach spłaty. Wskazał, że pozwany M. S.nie wywiązał się z przyjętego na siebie zobowiązania nie regulując na rzecz Banku płatności w sposób przewidziany Umową i w związku z powyższym Bank wypowiedział mu umowę, wskutek czego cała kwota niespłaconej należności stała się wymagalna w dniu 28 czerwca 2013 roku wraz z kwotą należnych Bankowi odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia. Argumentował ponadto, że w dniu 28 czerwca 2013 roku bank zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności, cedując na stronę powodową całość praw i obowiązków wynikających z umowy bankowej o numerze (...). Powód podał, że na zadłużenie pozwanego, stanowiące wartość przedmiotu sporu składa się należność główna w wysokości 395,05 złotych, koszty w wysokości 28 złotych oraz odsetki karne ( umowne) w wysokości 853,58 złotych. Według powoda dowodem istnienia oraz obowiązku spełnienia świadczenia ciążącego na stronie pozwanej jest wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej Nr (...)z dnia 14 lipca 2014 roku.

Pozwany M. S. po ostatecznym sprecyzowaniu stanowiska w sprawie wnosił o oddalenie powództwa. Nie kwestionował, że zawarł z poprzednikiem prawnym powoda umowę kredytu, nie kwestionował również wysokości ani wymagalności świadczenia. Wskazywał, iż roszczenie uległo przedawnieniu. Podnosił, iż nie toczyły się w stosunku do jego osoby żadne postępowania w związku z zaciągniętym kredytem i nie były wydawane żadne nakazy zapłaty bądź inne tytuły egzekucyjne (k.39).

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

Poza sporem pozostaje fakt, że pozwany M. S. w dniu 19 września 2004 roku zawarł z poprzednikiem prawnym powoda (...) Bankiem (...) S.A. umowę kredytu nr (...), z którą wiążą się należności dochodzone pozwem (k. 30, k. 39).

Pozwany był zobowiązany do spłaty kredytu w wysokości 1836 zł wraz z prowizją bankową w piętnastu miesięcznych ratach wraz z odsetkami od kwoty należności głównej w wysokości 28,48 % w stosunku rocznym (k. 30).

Powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W.na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 28 czerwca 2013 roku przejął od (...) S.A.z siedzibą we W.prawa do wierzytelności określonych przedmiotową umową, w tym do wierzytelności objętej pozwem (k.28-29). (...) S.A.z siedzibą we W.nabył uprzednio wierzytelność objętą pozwem od (...) Bank Spółki Akcyjnejz siedzibą w W.na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 19 kwietnia 2012 roku (k.25-27).

Pismem z dnia 20 kwietnia 2012 roku (...) S.A. zawiadomił pozwanego M. S. o przelewie wierzytelności z dnia 19 kwietnia 2014 roku (k. 31).

W dniu 14 lipca 2014 roku strona powodowa wystawiła wyciąg z ksiąg rachunkowych i funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej nr (...), w którym oświadczyła, że w dniu w dniu 28 czerwca 2013 roku nabyła od (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wierzytelność wobec dłużnika M. S., wynikającą z zawartej umowy bankowej o nr (...), zaś wysokość zobowiązania dłużnika według stanu na dzień wystawienia niniejszego wyciągu wynosiła łącznie 1240,63 złotych, w tym należność główna 359,05 złotych, odsetki 853,58 złotych oraz koszty 28 złotych (k. 12).

W myśl art. 509 § 1 kc wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.( § 2).

W myśl natomiast art. 513 § 1 kc dłużnikowi przysługują przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie.

W piśmiennictwie zauważono, że przy analizie stosunku dłużnik – cesjonariusz szczególnie uwidaczniają się dwie zasady, charakteryzujące ten stosunek. Pierwsza dotyczy nabycia przez cesjonariusza w drodze przelewu wierzytelności tylu praw, ile miał cedent. Wyraża to paremia nemo in alium plus iris transferrepotest quam ipse habet. Cesjonariusz nie może więc żądać od dłużnika świadczenia w większym rozmiarze niż cedent. Druga zasada dotyczy sytuacji prawnej dłużnika, która nie może ulec pogorszeniu na skutek przelewu w stosunku do tej, jaką dłużnik miał przed przelewem (J. Mojak (w:) Kodeks..., s. 162; H. Ciepła (w:) Komentarz..., s. 595; B. Łubkowski (w:) Kodeks..., s. 1225). Z wierzytelnością po przelewie pozostają zatem związane wszystkie zarzuty dłużnika, które mogły być podnoszone w stosunku do poprzedniego wierzyciela (cedenta).

Wskazuje się na trzy rodzaje zarzutów: te, które przysługiwały dłużnikowi w stosunku do cedenta, zarzuty osobiste dłużnika oraz zarzuty dotyczące samej umowy cesji (nie będące zarzutami ani osobistymi, ani służącymi w stosunku do cedenta).

W ocenie Sądu w rozpatrywanej sprawie o braku podstaw do uwzględnienia powództwa przesądził skutecznie podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia zgłoszonego w pozwie roszczenia.

Zgodnie z art.118 kodeksu cywilnego jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata.

W myśl art. 123 §1k.c. bieg przedawnienia przerywa się:

1)  przez każdą czynność przed sądem lub innym organem do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia;

2)  przez uznanie roszczenia przez osobę przeciwko której roszczenie przysługuje;

3)  przez wszczęcie mediacji.

Jak wskazano w uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego z dnia 24 kwietnia 2003 roku I CKN 316/019 (OSNC 2004/7-8/117) w art.118k.c. przez działalność gospodarczą należy rozumieć, podobnie jak się przyjmuje na tle innych przepisów używających tego określenia, podporządkowaną zasadom racjonalnego gospodarowania działalność o charakterze zawodowym, obejmującą powtarzalne czynności skierowane na wymianę dóbr lub usług.

W świetle powyższego jest niewątpliwym, iż udzielenie przez bank kredytu osobie fizycznej stanowi element jego działalności gospodarczej. Roszczenia z tego tytułu przedawniają się zatem z upływem lat trzech od daty ich wymagalności.

W przedmiotowej sprawie pozwany nie kwestionował wymagalności roszczenia ani jego wysokości. Pozwany nie negował również skuteczności dokonanych przelewów wierzytelności, w tym na rzecz powoda. Nadto należy zauważyć, że powód nie podnosił, iż on lub jego poprzednik prawny do chwili wytoczenia przedmiotowego powództwa podejmowali czynność mające na celu wyegzekwowanie należności, które zgodnie z dyspozycją art. 123 §1pkt.1 k.c. mogły skutkować przerwaniem biegu przedawnienia dochodzonego roszczenia. Pozwany wskazał, że nie toczyły się przeciwko niemu żadne postępowania, mające na celu wyegzekwowanie należności wynikających z w/w umowy kredytu (k.39)

Zgodnie z treścią umowy kredytowej nr (...) z dnia 19 września 2004 roku, pozwany zobowiązany był spłacić należność kredytową poprzednikowi prawnemu powoda w piętnastu miesięcznych ratach w terminach i kwotach określonych w harmonogramie spłat. Uznając, iż pierwsza rata kredytu była wymagalna w październiku 2004 roku- wymagalność ostatniej raty kredytu przypadała na koniec 2005 roku. Termin przedawnienia roszczenia w przedmiotowej sprawie powinien być liczony od stycznia 2006 roku.

W tym stanie rzeczy, wobec niewykazania przez powoda, iż po dacie wymagalności roszczeni wystąpiły zdarzenia skutkujące przerwaniem biegu przedawnienia należało uznać, że powód dokonując nabycia w dniu 28 czerwca 2013 roku wierzytelności od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą we W. nabył wierzytelność już przedawnioną.

W ocenie Sądu materiał dowodowy zgromadzony w przedmiotowej sprawie jednoznacznie wskazuje, iż przed datą wniesienia pozwu (14 lipca 2014 roku) upłynął już określony w art.118 k.c trzyletni termin przedawnienia dochodzonej przez powoda wierzytelności.

Powyższa konstatacja skutkował uznaniem, że zgodnie z art.117§2k.c pozwany poprzez skuteczne powołanie się na zarzut przedawnienia uzyskał prawo do uchylenia się od zaspokojenia wskazanego w pozwie roszczenia. Ustalenie to przesądziło o oddaleniem powództwa w całości.

W tym stanie rzeczy na mocy art.117§2 k.c i art.118 k.c. Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

Koszty procesu stosownie do zasady odpowiedzialności za wynik procesu wyrażonej w art. 98 § 1 k.p.c poniosła w całości strona powodowa.