Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 października 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Łodzi, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Iwona Szybka

Sędziowie: SSA Maria Padarewska - Hajn

SSO del. Joanna Kasicka (spr.)

Protokolant: st. sekr. sądowy Joanna Sztuka

po rozpoznaniu w dniu 7 października 2014 r. w Łodzi

sprawy M. S. (1)

przeciwko Dyrektorowi Zakładu Emerytalno - Rentowemu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w W.

o wysokość emerytury policyjnej,

na skutek apelacji organu rentowego

od wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi

z dnia 14 listopada 2013 r., sygn. akt: VIII U 896/13,

1.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 1 (pierwszym) w ten tylko sposób, że z okresu zaliczonego do służby wyłącza okres urlopu wychowawczego od dnia 19 kwietnia 1989 roku do dnia 31 października 1989 roku;

2.  oddala apelację w pozostałej części.

Sygn. akt III AUa 15/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 sierpnia 2012 roku Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych dokonał ponownego ustalenia wysokości emerytury M. S. (2) poczynając od dnia l września 2012 roku i określił nową wysokość świadczenia na kwotę 4196.19 złotych. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że do ustalenia wysokości emerytury z uwzględnieniem okresów służby wskazanych w (...) z IPN przyjęto wysługę emerytalną określoną w załączonym zestawieniu - (...), będącym integralną częścią niniejszej decyzji.

Od decyzji z dnia 16 sierpnia 2012 roku odwołanie w dniu 17 września 2012 roku złożyła M. S. (1), wnosząc o jej uchylenie .

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 23 listopada 2012 roku od decyzji z dnia 16 sierpnia 2012 roku Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych wniósł o jego oddalenie.

Decyzją z dnia 17 sierpnia 2012 roku Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych zmienił wysokość otrzymywanej przez M. S. (1) emerytury policyjnej wskazując, iż podstawę wymiaru emerytury stanowi kwota 5547,58 złotych.

Od decyzji z dnia 17 sierpnia 2012 roku odwołanie w dniu 17 września 2012 roku złożyła M. S. (1), uznając ją za krzywdzącą,

Postanowieniem z dnia 14 maja 2013 roku Sąd Okręgowy w Łodzi połączył sprawę VIII U 1132/13 ze sprawą VIII U 896/13 celem łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia w trybie art. 219 k.p.c.

Wyrokiem z dnia 14 listopada 2013 roku Sąd Okręgowy w Łodzi zmienił decyzję z dnia 17 sierpnia 2012 roku w ten tylko sposób, że z okresu zaliczonego do służby wyłączył okres urlopu wychowawczego od dnia 4 kwietnia 1989 roku do 31 października 1989 roku oddalając odwołanie w pozostałej części nadto umorzył postępowanie w przedmiocie decyzji z dnia 27 lutego 2012 roku.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w tak ustalonym stanie faktycznym.

Na rozprawie z dnia 14 listopada 2013 roku M. S. (1) sprecyzowała, iż wnosi o ustalenie wysokości emerytury poprzez zastosowanie wskaźnika 2,6% za okres od dnia 16 września 1984 roku do dnia 15 lutego 2012 roku tak jak zostało to przyjęte w decyzji z dnia 27 lutego 2012 roku, ewentualnie o wyłączenie okresu urlopu wychowawczego z okresu zaliczonego do służby, w pozostały zaś zakresie nie popierała odwołań .

Wnioskodawczyni urodziła się w dniu (...). W dniu 6 lutego 2012 roku wnioskodawczyni złożyła wniosek o emeryturę.

Decyzją z dnia 27 lutego 2012 roku (Nr (...)) Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Administracji ustalił wnioskodawczyni od dnia 16 lutego 2012 roku (tj. od następnego dnia po zwolnieniu ze służby w Policji) prawo do policyjnej emerytury wraz ze zwiększeniem z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą w Policji.

Instytut Pamięci Narodowej w dniu 18 maja 2012 roku wystawił informację o przebiegu służby M. S. (1) w organach bezpieczeństwa państwa, w której potwierdził, że wymieniona pełniła służbę od dnia 16 września 1984 roku do dnia 31 lipca 1990 roku w organach bezpieczeństwa państwa, o których mowa wart. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 roku o ujawnieniu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944 - 1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2007 roku, nr 63, poz. 425 z późn. zm). Okres służby w organach bezpieczeństwa państwa od dnia 16 września 1984 roku do dnia 31 lipca 1990 roku uwzględniono w ustaleniu wysokości świadczenia odwołującej w decyzjach wydanych w dniu 16 i 17 sierpnia 2012 roku, które odwołująca zaskarżyła. Za ten okres służby, w wymiarze 5 lat, 10 miesięcy i 15 dni podstawa wymiaru świadczenia odwołującej została wyliczona przy użyciu wskaźnika 0,7 % za każdy rok służby. Z załączników do decyzji z dnia 16 i 17 sierpnia 2012 roku wynika, że do wysługi emerytalnej przyjęto jeszcze inne okresy.

Wnioskodawczyni w okresie od dnia 19 kwietnia 1989 roku do dnia 1 listopada 1989 roku przebywała na urlopie wychowawczym.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Okręgowy poczynił następujące rozważania prawne:

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 18 lutego 1994 roku o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodziny (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 roku, poz. 667 ze zm.): emerytura policyjna przysługuje funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby, który w dniu zwolnienia posiada 15 lat służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego, Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub w Służbie Więziennej, z wyjątkiem funkcjonariusza, który ma ustalone prawo do emerytury określonej w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obliczonej z uwzględnieniem okresów służby i okresów z nią równorzędnych".

W myśl art. 13 ust. 1 pkt 1b w/w ustawy jako równorzędne ze służbą w Policji,

Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego, Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i w Służbie Więziennej traktuje się: okresy służby w charakterze funkcjonariusza w organach bezpieczeństwa państwa, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U z 2007 r. Nr 63, poz. 425, z późn. zm.), na zasadach określonych w art. 15b, z wyjątkiem służby określonej w ust. 2. Art. 15b ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy stanowi: w przypadku osoby, która pełniła służbę w organach bezpieczeństwa państwa, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów, i która pozostawała w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., emerytura wynosi: 0,7% podstawy wymiaru - za każdy rok służby w organach bezpieczeństwa państwa w latach 1944-1990;.

W ocenie Sądu Okręgowego nieuprawnione jest ustalenie Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, iż cały okres wyznaczony datami 16 września 1984 roku - 31 lipca 1990 roku stanowił służbę M. S. (1) w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 i o treści tych dokumentów. Z informacji o przebiegu służby M. S. (1), sporządzonej przez IPN, którą Sąd Okręgowy uznał za wiarygodny dowód w sprawie, wynika, że odwołująca w okresie od dnia 19 kwietnia 1989 roku do dnia 1 listopada 1989 roku korzystała z urlopu wychowawczego. Zdaniem Sądu Okręgowego okres urlopu wychowawczego jest zaprzeczeniem pełnienia służby w organach bezpieczeństwa państwa powodującym ponowne ustalenie - obniżenie - wysokości emerytury policyjnej. Wprawdzie w wymienionych okresach odwołująca pozostawała formalnie funkcjonariuszem określonej jednostki bezpieczeństwa państwa, ale nie może budzić najmniej szych wątpliwości fakt, że korzystając z urlopu wychowawczego nie wykonywała obowiązków przypisanych do jej służbowego stanowiska i tym samym nie pełniła służby w organach bezpieczeństwa państwa (por. wyrok Sqdu Apelacyjnego w Warszawie, 111 Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 2 lipca 2013 roku, sygn. akt III AUa 1741112, orzeczenia. waw. sa.gov.pl).

Sąd Okręgowy zatem na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 17 sierpnia 2012 roku w ten sposób, że z okresu zaliczonego do służby wyłączył okres urlopu wychowawczego od dnia 4 kwietnia 1989 roku do dnia 31 października 1989 roku . Pozostały natomiast okres służby odwołującej to służba w organach bezpieczeństwa państwa o jakich mowa wart. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 roku o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 i o treści tych dokumentów i dlatego zastosowanie z tego powodu art. 15b ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin było całkowicie zasadne. Jednostki w których odwołująca pełniła służbę spełnia kryterium organu bezpieczeństwa państwa w świetle treści art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 18 października 2006 roku o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów.

Sąd Okręgowy zważył, że w dniu 16 marca 2009 roku weszła w życie ustawa z dnia 23 stycznia 2009 roku o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2009 r. Nr 24, poz. 145), która wprowadziła do ustawy z dnia 18 lutego 1994 roku o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 8, poz. 67 ze zm.) zmiany dotyczące zasad ustalania wysokości emerytur dla osób, które pozostawały w służbie przed 2 stycznia 1999 roku i pełniły służbę w charakterze funkcjonariusza w organach bezpieczeństwa państwa. Powyższa ustawa stanowiła podstawę dla podjęcia przez organ rentowy decyzji o ponownym przeliczeniu wysokości świadczenia należnego odwołującej się.

Sąd Okręgowy podkreślił, że kwestia zgodności ustawy z dnia 23 stycznia 2009 roku była przedmiotem badania przez Trybunał Konstytucyjny pod kątem jej zgodności z ustawą zasadniczą. Zatem upada zarzut niekonstytucyjności przepisów w oparciu o które została wydana zaskarżona decyzja. Trybunał Konstytucyjny w pkt 4 w wyroku z dnia 24 lutego 2010 roku uznał, że art. 15b ust. 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 roku o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji jest zgodny z art. 2, art. 10, art. 30, art. 32 i art. 67 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji oraz nie jest niezgodny z art. 42 Konstytucji. Zdaniem Sądu Okręgowego zastosowana ustawa nie naruszyła żadnego przepisu Konstytucji wymienionego w odwołaniu ani przepisu Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z 4 listopada 1950 roku oraz rezolucji nr 1096 Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. Przepis art. 15b ustawy z dnia 18 lutego 1994 roku jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 15, zmienia zasady liczenia emerytury policyjnej dla określonej grupy osób. Treść art. 15b ust. 1 odnosi się do okresów służby w określonym charakterze, która w innej sytuacji (gdyby nie była to służba w organach bezpieczeństwa państwa w latach 1944-1990) stanowiłaby 40 % podstawy wymiaru za 15 lat służby (przeciętnie 2,6 % za każdy rok) i po 2,6 % podstawy wymiaru za każdy dalszy rok tej służby. Sąd Okręgowy ustosunkowując się do zarzutów o naruszeniu Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z dnia 4 listopada 1950 roku wskazuje, iż takie same zasady wynikają z prawa krajowego i w związku z tym przepisy prawa międzynarodowego zyskują praktyczne znaczenie dopiero w razie kolizji z normami krajowymi. Bez takiej kolizji odwoływanie się do nich jest zbędne. Zdaniem Sądu Okręgowego odstąpienie od uprzednich, obowiązujących przed nowelizacją policyjnej ustawy emerytalnej, zasad ustalania wysokości emerytury, nie stanowi dyskryminacji odwołującej z racji pełnienia funkcji w organach bezpieczeństwa państwa. Odwołująca zaskarżoną decyzją nie została pozbawiona prawa do zabezpieczenia społecznego po uzyskaniu wieku emerytalnego. Jej świadczenie zostało jedynie obniżone przy zastosowaniu wskaźnika podstawy wymiaru świadczenia funkcjonującego w powszechnym systemie emerytalnym jak za okres nieskładkowy. Przepisy Konstytucji nie gwarantują bowiem obywatelowi prawa do zabezpieczenia społecznego na odpowiednio wysokim poziomie, zgodnym z jego oczekiwaniami. Nie operują też takim kryterium, że emerytura winna zapewnić godny byt. Zaskarżonymi decyzjami wysokość świadczenia należnego wnioskodawczyni została ustalona w prawidłowy sposób i to zarówno z uwagi na okres służby w organach bezpieczeństwa państwa policzony wskaźnikiem podstawy wymiaru na poziomie 0,7 % podstawy wymiaru za każdy rok służby, jak i co do zastosowanej podstawy wskaźnika.

Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołania w zakresie jako nieuzasadnione. Uwzględniając oświadczenie wnioskodawczyni, złożone na rozprawie z dnia 14 listopada 2013 roku, iż w pozostały zakresie nie popiera wniesionych odwołań Sąd Okręgowy zważył, iż możliwość cofnięcia środka odwoławczego należy do uprawnień ubezpieczonego. W świetle stanu faktycznego sprawy cofnięcie odwołań we wskazanym zakresie przez wnioskodawczynię od decyzji organu rentowego nie było sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego, nie zmierzało do obejścia prawa, ani też nie naruszało słusznego interesu ubezpieczonej, o którym mowa wart. 469 k.p.c. Z tych względów na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. w związku z art. 469 k.p.c., orzekł jak w punkcje 2 sentencji wyroku.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł organ emerytalno-rentowy zaskarżając wyrok w części - pkt 1 wyroku w części dotyczącej wyłączenia z okresu służby okresu od dnia 04.04.1989r. - 31.10.1989r. i zarzucając:

-naruszenie przepisów prawa materialnego w szczególności art. 13a ust. 1 i 5, art. 15 b ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004r. Nr 8 poz. 67 z późń. zm.) dalej zwaną "policyjną ustawą emerytalną" oraz § 14 ust. 1 pkt l rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 października 2004 r. w sprawie trybu postępowania i właściwości organu w zakresie zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu i Państwowej Straży Pożarnej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 239 poz. 2404 ze zm.). Wskazując na powyższe apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w części - pkt l w części dotyczącej wyłączenia z okresu służby okresu od dnia 04.04.1989r. - 31.10.1989r. i oddalenie odwołania w całości, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w części -pkt l w części dotyczącej wyłączenia z okresu służby okresu od dnia 04.04.1989r. - 31.10.1989r.i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu skarżący podniósł, iż odwołująca w w/w okresie przebywała na urlopie wychowawczym; zaznaczyć jednak należy, że w dalszym ciągu pozostawała funkcjonariuszem organów bezpieczeństwa państwa. Stosownie do art. 13a ust. 1 policyjnej ustawy emerytalnej na wniosek organu emerytalnego Instytut Pamięci Narodowej-Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu sporządza na podstawie posiadanych akt osobowych i, w terminie 4 miesięcy od otrzymania wniosku, przekazuje organowi emerytalnemu informacje o przebiegu służby wskazanych funkcjonariuszy w organach bezpieczeństwa państwa, o których mowa wart. 2 ustawy z dnia 18 października 2006r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów. Instytut Pamięci Narodowej - Komisja Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu przesłał do pozwanego Informację o przebiegu służby Nr (...) 'z dnia 18.05.2012r., z której wynika, iż odwołująca w okresie od 16.09.1984r. do 31.07.1990r. pełniła służbę w organach bezpieczeństwa państwa, o których mowa wart. 2 ustawy z dnia 18 października 2006r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2007r. nr 63 poz. 425 z póń. zm.). W wykonaniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2009 r., Nr 24, poz. 145), zwaną dalej "ustawą zmieniającą" pozwany wszczął z urzędu postępowanie w przedmiocie ponownego ustalenia prawa do świadczenia i jego wysokości. Skarżący podkreślił, iż do pozwanego nie wpłynęła z Instytutu Pamięci Narodowej żadna korekta wymienionej wyżej Informacji o przebiegu służby odwołującej dotycząca okresu 04.04.1989r. - 31.1 0.1989r., która mogłaby stanowić podstawę do zmiany zaskarżonej decyzji. Zgodnie z § 14 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 października 2004 r. w sprawie trybu postępowania i właściwości organu w zakresie zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu i Państwowej Straży Pożarnej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r., Nr 239, poz. 2404), środkiem dowodowym potwierdzającym datę i podstawę zwolnienia ze służby oraz okres służby jest zaświadczenie o przebiegu służby, sporządzone na podstawie akt osobowych funkcjonariusza, wystawione przez właściwe organy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu lub Państwowej Straży Pożarnej. Z kolei przepis art. 13a ust. 5 policyjnej ustawy emerytalnej stanowi, iż informacja o przebiegu służby jest równoważna z zaświadczeniem o przebiegu służby sporządzanym na podstawie akt osobowych przez właściwe organy. Ustawodawca w ust. 3 i ust. 4 powoływanego art. 15 b policyjnej ustawy emerytalnej wprowadza regulacje odnośnie zaliczania na żądanie wnioskodawcy do okresów, o których mowa wart. 13 ust. 1 w pełnym wymiarze okresów służby w latach 1944-1990 w organach bezpieczeństwa państwa. Emerytura odwołującej za każdy rok służby w organach bezpieczeństwa państwa w okresie wskazanym w Informacji o przebiegu służby otrzymanej przez pozwanego z Instytutu Pamięci Narodowej wynosić powinna 0,7 % podstawy wymiaru zgodnie z art. 15 b ust. 1 pkt 1 policyjnej ustawy emerytalnej w związku z art. 13a ust. 5 tejże ustawy.

M. S. (1) wniosła o oddalenie apelacji jako bezzasadnej.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest jedynie częściowo zasadna, aczkolwiek nie z przyczyn w niej wskazanych.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego uprawnione jest ustalenie Sądu Okręgowego, iż nie cały okres wyznaczony datami 16 września 1984 roku - 31 lipca 1990 r. stanowił służbę M. S. (1) w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 i o treści tych dokumentów.

Z informacji bowiem o przebiegu służby M. S. (1), sporządzonej przez IPN, którą Sąd pierwszej instancji instancji uznał za wiarygodny dowód w sprawie, wynika dobitnie, że odwołująca się w okresie od 19 kwietnia 1989 roku do 1 listopada 1989 roku korzystała z urlopu wychowawczego. Urlop ten był związany z urodzeniem syna T. w dniu 28 października 1988 roku i z wykorzystaniem należnego urlopu macierzyńskiego .

Zdaniem Sądu drugiej instancji okresy urlopów macierzyńskich i urlopu wychowawczego są zaprzeczeniem pełnienia służby w organach bezpieczeństwa państwa, powodującym ponowne ustalenie - obniżenie - wysokości emerytury policyjnej. Wprawdzie w wymienionych okresach odwołująca się pozostawała formalnie funkcjonariuszem określonej jednostki bezpieczeństwa państwa, ale nie może budzić żadnych wątpliwości fakt, że korzystając z ustawowego urlopu przeznaczonego na opiekę i wychowanie dziecka ubezpieczona nie wykonywała obowiązków przypisanych do jej służbowego stanowiska i tym samym nie pełniła służby w organach bezpieczeństwa państwa.

Zatem stosownie do powyższych ustaleń i rozważań Sąd Apelacyjny na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok i poprzedzającą go decyzję w ten tylko sposób, że z okresu zaliczonego do służby wyłączył okres urlopu wychowawczego – prawidłowo określając datę jego trwania na okres od dnia 19 kwietnia 1989 roku do 31 października 1989 roku oddalając apelację w pozostałej części. Wprawdzie apelacja tego nie artykułuje, ale skoro podnosi zarzuty naruszenia prawa materialnego, orzeczenie podlegało tej zmianie. Sąd Okręgowy błędnie bowiem wskazał datę początkową urlopu wychowawczego na dzień 4 kwietnia 1989 roku, choć już w pisemnych motywach rozstrzygnięcia prawidłowo ją ustala na dzień 19 kwietnia 1989 roku.

W pozostałej części Sąd Apelacyjny podziela ustalenia faktyczne Sądu I instancji dotyczące przebiegu służby M. S. (1), jak również ocenę, że odwołująca pełniła tę służbę w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. z wyłączeniem okresu urlopu wychowawczego w okresie od 19 kwietnia 1989 roku do 31 października 1989 roku.

Z tych też względów - w pozostałej części - Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację.