Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 października 2014 roku.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale Władysławy Kunickiej-Żurek Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu dnia 28 października 2014 roku

sprawy L. C.

syna A. i I. z domu K.

urodzonego (...) w W.

oskarżonego z art. 207 § 1 k.k. w zw. 64 § 2 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 1 sierpnia 2014 roku, sygnatura akt II K 626/14

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że przypisany oskarżonemu czyn kwalifikuje z art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i przepisy te przyjmuje za podstawę wymiaru kary zaś karę wymierzoną obniża do 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  zasądza o d Skarbu Państwa na rzecz adw. M. Ż. z Kancelarii Adwokackiej w Ś. 516,60 złotych tytułem kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn.akt IV Ka 704 / 14

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu wyrokiem z dnia 1 sierpnia 2014r. sygn. akt II K 626/14:

I. oskarżonego L. C. uznał za winnego tego, że w okresie od marca 2013r do 09 maja 2014 r w W. , woj. (...), znęcał się psychicznie i fizycznie nad matką I. C., w ten sposób ,że znieważał ja słowami wulgarnymi , szarpał oraz dusił za szyje , przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 27 lipca 2011r, sygn. akt. III K 102/11 za czyn z art.207§1 kk w zw. z art.64§1 kk na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności , którą odbył od 20 lutego 2012 r do dnia 20 lutego 2013r., tj. czynu z art. 207§1 kk w zw. art. 64§2 kk i za czyn ten na podstawie art. 207§1 kk wymierzył mu karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

II. na podstawie art. 41a§1 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej I. C. na odległość mniejszą niż 50 metrów na okres 4 (czterech) lat;

III. na podstawie art. 63§1 kk na poczet wymierzonej kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu okres jego tymczasowego aresztowania od dnia 09 maja 2014 r. do dnia 1 sierpnia 2014 r.

IV. zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych i nie wymierzył mu opłaty, zaliczając wydatki poniesione od chwili wszczęcia postępowania na rachunek Skarbu Państwa.

Z wyrokiem tym nie pogodził się prokurator.

Apelujący na podstawie art. 425§1 i §2 kpk oraz art. 444 kpk zaskarżył powyższy wyrok w części na korzyść oskarżonego.

Powołując się na przepisy art. 427§1 i §2 kpk i art. 438 pkt 1 kpk wyrokowi temu zarzucił:

obrazę przepisów prawa materialnego z art. 64§2 kk poprzez jego niesłuszne zastosowanie i uznanie, że L. C. czynu z art. 207§1 kk na szkodę I. C. dopuścił się w warunkach recydywy wielokrotnej, w sytuacji gdy zarzucone mu przestępstwo nie należało do katalogu czynów enumeratywnie wymienionych w art. 64§2 kk, w szczególności nie można go uznać jako przestępstwa popełnionego przeciwko życiu i zdrowiu, w związku z czym winien on odpowiadać w warunkach recydywy podstawowej z art. 64§1 kk i wniósł o zmianę wyroku poprzez wskazanie, iż L. C. czynu z art. 207§1 kk dopuścił się w warunkach recydywy art.64§1 kk.

Sąd Okręgowy zważył co następuje;

Apelacja jest zasadna.

O ile poczynione przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne i ocena prawna przypisanego oskarżonemu czynu jako wypełniająca ustawowe znamiona art. 207 § 1 kk nie budzi zastrzeżeń, to niestety uznanie popełnienia tegoż czynu w warunkach recydywy specjalnej z art. 64 § 2 kk (zamiast art. 64 § 1 kk) jest chybione. Nie ulega bowiem wątpliwości, że oskarżony był już uprzednio karany sądownie za występki znęcania. Ostatnio wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 27.07.2011r. sygn. akt III K 102/11 za występek psychicznego znęcania (podkr. SO), polegającego na wszczynaniu awantur, w trakcie których wyzywał pokrzywdzoną słowami wulgarnymi – odpis wyroku k. 56- 57 akt, kwalifikowany z art. 207 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk został skazany na karę 1- go roku pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 20 lutego 2012r. do 20 lutego 2013r. Poprzednie skazanie L. C. nastąpiło wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 25 października 2001r. sygn. akt II K 692/ 2001 za występek psychicznego i fizycznego znęcania, kwalifikowanego z art. 207 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 2 kk, wymierzoną karę 2-ch lat pozbawienia wolności oskarżony odbył w okresie od 19 listopada 2001r. do 17 stycznia 2002r. , od 9 lipca 2003r. do 16 grudnia 2004r., od 3 października 2007r. do 27 lutego 2008r. ( podkr. SO).

Zestawienie tych faktów nie pozostawia wątpliwości, iż czyn oskarżonego wypełnia jedynie warunki ustawowe recydywy z art. 64 § 1 kk, bo przypisanego mu występku dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany.

Poprzednie skazanie w sprawie pod sygn. akt akt III K 102/11 nie należy do katalogu przestępstw określonych w art. 64 § 2 kk, ponieważ stanowiło tylko znęcanie psychiczne, przez co nie było jednocześnie występkiem przeciwko życiu i zdrowiu. Wedle powszechnie aprobowanego stanowiska komentatorów literatury przedmiotu cyt.„ Przestępstwo z art. 207 k.k. jest przestępstwem o co najmniej podwójnym przedmiocie ochrony . Głównym przedmiotem ochrony jest rodzina, jej prawidłowe funkcjonowanie lub instytucja opieki. Drugim przedmiotem ochrony - w zależności od tego, jaką formę i natężenie znęcanie przybrało - będzie życie, zdrowie, nietykalność cielesna, wolność i cześć (godność) człowieka (§ 1 i 2)” ( Maria Szewczyk Komentarz do art. 207 kodeksu karnego – baza danych LEX), ale znamiona ustawowe przypisanego znęcania oskarżonemu w omawianym wyroku miały charakter – jak to wynika z przytoczonego wyżej opisu czynu - wyłącznie znęcania psychicznego. Nie wystąpiły w nim elementy przemocy, znamionujące działania przeciwko życiu i zdrowiu pokrzywdzonej. Natomiast w zaskarżonym wyroku przypisano oskarżonemu stosowanie przemocy polegającej na duszeniu i szarpaniu pokrzywdzonej, która nie wykraczała poza naruszenie nietykalności cielesnej. Nie można więc uznać, że przedmiotowego występku oskarżony dopuścił się ponownego umyślnego przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub części ostatniej kary.

Oczywistą konsekwencję złagodzenia kwalifikacji prawnej czynu stanowi obniżenie wymiaru kary. Niezależnie od tego Sąd Odwoławczy uznał za zbyt wysoko ocenione przez Sąd Rejonowy stopień społecznej szkodliwości i zawinienia oskarżonego, bo znęcanie - jakkolwiek dokuczliwe dla schorowanej 83 - letniej pokrzywdzonej – polegało głównie na znęcaniu psychicznym, awanturach i wyzwiskach, zaś naruszenie nietykalności miało miejsce tylko raz, co czyni orzeczoną karę rażąco niewspółmiernie surową w rozumieniu art. 438 pkt. 4 kk. Z tych powodów karę obniżono do 1-go roku i 6-ciu miesięcy pozbawienia wolności, która to kara wypełnia kryteria art. 53 kk, w szczególności powinna osiągnąć cele w zakresie prewencji.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie §14 ust.2 pkt.4 oraz § 19 ust.1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu – Dz.U. Nr 163 poz.1348 z późn. zm.

O kosztach sądowych postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 636 § 1 kpk i art. 624 § 1 kpk uznając, iż wobec orzeczenia kary izolacyjnej, zasadnym jest zwolnienie oskarżonego od ich ponoszenia.