Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Konin, dnia 05-12-2014 r.

Sąd Okręgowy w Koninie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący - Sędzia – SO Maria Dorywalska

Protokolant: sekretarz sądowy Marcin Jamrószka

po rozpoznaniu w dniu 27-11-2014 r. w Koninie

sprawy M. M. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

o podleganie ubezpieczeniom

na skutek odwołania M. M. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

z dnia 15-05-2014r. znak: (...)

przy udziale płatnika T. C. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) w T..

I.  Zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że stwierdza, iż M. M. (1) jako pracownik płatnika składek T. C. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) w T. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 2 stycznia 2014r.

II.  Zasądza od pozwanego organu rentowego na rzecz odwołującej kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. Inspektorat
w T. decyzją z dnia 15.05.2014 r., znak : (...) stwierdził, że M. M. (1) jako pracownik u płatnika składek T. C. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu, wypadkowemu od dnia 2.01.2014 r.

W uzasadnieniu decyzji podano, że ubezpieczona została zgłoszona przez płatnika składek do systemu ubezpieczeń od dnia 2.01.2014 r. i w związku z tym, że w krótkim czasie stała się niezdolna do pracy (tj. w dniu 21.02.2014 r.) i wystąpiła o wypłatę zasiłku, organ rentowy wszczął postępowanie wyjaśniające. W jego trakcie organ rentowy ustalił, że M. M. (1) zawarła z T. C. umowę o pracę na czas określony od dnia 2.01.2014 r. do 31.12.2015 r. z wynagrodzeniem miesięcznym wynoszącym 3.500 zł brutto na stanowisku sprzedawca – pracownik biurowy w pełnym wymiarze czasu pracy. T. C. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży kartonów oraz zajmuje się organizacją koncertów, a jego firma obsługiwana jest przez biuro rachunkowe. Do zakresu obowiązków ubezpieczonej miało należeć : prowadzenie korespondencji z klientami, wysyłanie ofert, przyjmowanie zamówień, fakturowanie towarów oraz sprawowanie bieżących spraw związanych z prowadzeniem biura. Zdaniem organu rentowego budzi zasadność zatrudnienia odwołującej w jednoosobowej firmie, obsługiwanej przez biuro rachunkowe. Podkreślono, że ubezpieczona nie zawierała żadnych umów z klientami i nie podpisywała żadnych pism, a przedstawione dokumenty mające świadczyć o jej pracy nie są w ocenie organu rentowego wystarczającymi dowodami. Według organu rentowego nie istniała realna potrzeba zatrudnienia odwołującej skoro przed jej zatrudnieniem jak i po przejściu na zwolnienie chorobowe płatnik składek pracował sam. Z punktu widzenia ekonomicznego oraz interesów pracodawcy nie było racjonalnym zatrudnienie odwołującej z tak wysokim wynagrodzeniem oraz z umową na czas określony dwóch lat, w szczególności, że zdaniem organu rentowego odwołująca miała dość wąski zakres obowiązków i odpowiedzialności. W konsekwencji organ rentowy podał, że powiązanie tych okoliczności z faktem, iż odwołująca po upływie 50 dni od daty zatrudnienia stała się niezdolna do pracy w związku z ciążą wskazuje, że w rzeczywistości zamiarem stron nie było świadczenie pracy, a zawarcie tej umowy było czynnością pozorną, mającą na celu obejście przepisów prawa i uzyskanie przez M. M. (1) długotrwałych, wysokich świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

Odwołanie od decyzji złożyła M. M. (1), która zarzuciła jej :

- błędną ocenę stanu faktycznego sprawy i nieprawidłową analizę zebranego materiału dowodowego poprzez nieuzasadnioną odmowę objęcia ubezpieczonej pracowniczymi ubezpieczeniami społecznymi w okresie od 2.01.2014 r.

- naruszenie przepisu art. 8 kodeksu pracy poprzez błędne zastosowanie skutkujące nieuzasadnionym przyjęciem przez organ rentowy, że :

a) ubezpieczona podlegająca ubezpieczeniom jako pracownik uczyniła z przysługującego jej prawa użytek sprzeczny z jego społeczno – gospodarczym przeznaczeniem bądź zasadami współżycia społecznego,

b) klauzula generalna wyrażona w cytowanym przepisie wpływa na ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia

gdy tymczasem ubezpieczona działała na podstawie bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, przy czym nie jest możliwie opieranie rozstrzygnięć w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych o zasady sprawiedliwości społecznej, czy też inne klauzule generalne, jak też rygoryzmu prawa publicznego – w tym prawa ubezpieczeń społecznych – nie można łagodzić konstrukcją nadużycia prawa podmiotowego przewidzianą w art. 8 kp;

- naruszenie art. 58 w zw. z art. 5 kc w zw. z art. 300 kp poprzez błędne zastosowanie skutkujące nieuzasadnionym przyjęciem przez organ rentowy, że ubezpieczona podlegająca ubezpieczeniom jako pracownik zawierając umowę o pracę w dniu 2.01.2014 r. dokonała czynności prawnej sprzecznej z ustawą (lub w celu jej obejścia) lub z zasadami współżycia społecznego, gdy tymczasem zawarcie przez ubezpieczoną z płatnikiem składek umowy o pracę nie stanowi obejścia ustawy, ani nie jest sprzeczne z ustawą bądź zasadami współżycia społecznego bo nastąpiło dla celu, który nie jest sprzeczny z prawem;

- naruszenie przepisu art. 65 ust. 4 Konstytucji poprzez błędne zastosowanie skutkujące nieuzasadnionym przyjęciem przez organ rentowy,
że wynagrodzenie ubezpieczonej było wygórowane, gdy tymczasem ustawa określa jedynie minimalną wysokość wynagrodzenia za pracę lub sposób ustalania tej minimalnej wysokości;

- naruszenie art. 67 ust. 1 Konstytucji poprzez błędne zastosowanie skutkujące przyjęciem przez organ rentowy, że obywatel Rzeczypospolitej Polskiej ma prawo do zabezpieczenia społecznego w razie niezdolności do pracy z możliwością dokonania przez organ rentowy korekty w przypadkach uzasadnionych okolicznościami sytuacji jednostkowej, gdy tymczasem istotną cechą ubezpieczeń społecznych jest schematyzm prawa do świadczeń co wyraża się w bezwzględnym przestrzeganiu równości formalnej, bez możliwości korekty w przypadkach uzasadnionych okolicznościami sytuacji jednostkowej i bez możliwości indywidualnego potraktowania określonego przypadku ze względu na zasady współżycia społecznego.

W oparciu o powyższe wniesiono o zmianę zaskarżonej decyzji i ustalenie, że ubezpieczona M. M. (1) podlega od dnia 2.01.2014 r. obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu jako pracownik u płatnika składek T. C. oraz zasądzenie kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na odwołanie organ renty wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie od odwołującej na rzecz organu rentowego kosztów zastępstwa procesowego, w uzasadnieniu podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje :

T. C. od 2012 r. prowadził działalność gospodarczą działając pod firmą (...) T. C. w produkcji i sprzedaży opakowań kartonowych oraz zajmował się działalnością artystyczną - organizacją koncertów. Miejscem prowadzenia działalności było mieszkanie płatnika składek położone w T., przy ul. (...). Dodatkowo w miejscowości C. zainteresowany posiadał potrzebną dla prowadzenia działalności halę przeładunkową. Rozliczaniem dokumentów księgowych firmy (...) zajmowała się Kancelaria (...) w T., która współpracuje z Biurem (...) W. T. w T.. Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej płatnik składek osiągnął w 2012 r. dochód w kwocie 10.975,15 zł (przy przychodzie 96.233,50 zł), a w 2013 r. dochód wynoszący 23.715,14 zł (przy przychodzie 748.151,52 zł). T. C. w maju 2013 r. uległ wypadkowi komunikacyjnemu, doznając stłuczenia głowy oraz stłuczenia kręgosłupa szyjnego i przez okres kilku miesięcy przebywał na zwolnieniu lekarskim.
W związku z pogorszeniem stanu zdrowia poszukiwał osoby, która mogłaby wykonywać za niego prace związane ze sprzedażą opakowań kartonowych.

T. C. współpracował z firmą (...), w której to firmie zatrudniona była od 1.02.2012 r. odwołująca M. M. (1) na stanowisku kucharza, a następnie szefa kuchni.

Odwołująca pragnęła znaleźć lżejszą pracę o charakterze biurowym
i poprzez ogłoszenie na stronie internetowej dowiedziała się, że T. C. poszukuje pracownika do takich celów. Zdecydowała się zgłosić swoją propozycję zatrudnienia, wskazując że ukończyła Liceum Ogólnokształcące w T., oraz zdała egzamin w zawodzie technik administracji. T. C. po przeprowadzeniu rozmów kwalifikacyjnych z kandydatkami (oprócz odwołującej były jeszcze 2-3 osoby) zdecydował się zatrudnić M. M. (1), czego efektem była zawarta w dniu 2.01.2014 r. umowa o pracę na czas określony tj. do dnia 31.12.2015 r. Na jej podstawie M. M. (1) została zatrudniona na stanowisku sprzedawca – pracownik biurowy, w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem miesięcznym wynoszącym 3.500 zł brutto. Umowa została przygotowana przez A. K., która pracuje w Biurze (...) W. T. w T.. Jej pracodawca przeprowadził również szkolenie bhp odwołującej. Była ona zdolna z uwagi na stan zdrowia do wykonywania pracy na powyższym stanowisku.

Odwołująca wykonywała swoją pracę w siedzibie firmy od poniedziałku do piątku w ośmiogodzinnym czasie pracy. Do zakresu jej obowiązków należało przede wszystkim wykonywanie czynności dotyczących sprzedaży opakowań kartonowych tj. faksowanie i rozsyłanie ofert do klientów, przygotowywanie oferty sprzedaży w Internecie, przygotowywanie zamówień wzorów kartonów. Prowadziła rozmowy telefoniczne z klientami innych firm w tym m.in. z M. J., który był pracownikiem firmy (...). Rozmawiał z odwołującą na temat informacji o cenie opakowań i zlecał jej zamówienia. Z odwołującą kontaktował się również A. U., którego żona prowadzi działalność – (...) we W., który również składał zamówienia na opakowania kartonowe. Zdarzało się również, że to odwołująca dzwoniła do niego z zapytaniem czy nie są zainteresowani kupnem dodatkowych opakowań. Ponadto odwołująca zajmowała się drukowaniem naklejek na opakowania kartonowe i listy przewozowe. Nie posiadała natomiast uprawnienia do składania w imieniu odwołującego podpisów. Pracodawca codziennie sprawdzał pracę odwołującej, a obecność w pracy odwołująca potwierdzała podpisami na listach obecności.

Pod koniec stycznia M. M. (1) dowiedziała się, że jest w ciąży. Nie chcąc jednak stracić pracy zdecydowała się na jej kontynuowanie. Jednak z uwagi na stan zdrowia i zagrożenie ciąży od dnia 21.02.2014 r. przeszła na zwolnienie lekarskie. (...) zwolnienia lekarskiego przedstawiła M. M. (2), która zajmowała się rozliczaniem dokumentów księgowych T. C. w Biurze (...).

Odwołująca w dniu (...) urodziła syna.

T. C. przez kilka miesięcy po odejściu odwołującej na zwolnienie lekarskie kontynuował prowadzenie działalności, jednakże z uwagi na pogarszający się stan zdrowia zdecydował się we wrześniu 2014 r. na jej likwidację.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach organu rentowego, zgromadzonych w toku postępowania, w tym z akt osobowych odwołującej a także na podstawie zeznań M. M. (1), T. C. oraz świadków M. J., A. U., M. M. (2) oraz A. K..

Zeznania odwołującej oraz płatnika składek Sąd uznał za przekonujące, albowiem korespondowały one ze sobą i podawane przez nich okoliczności związane z zatrudnieniem M. M. (1) w firmie (...) miały odzwierciedlenie w zeznaniach świadków M. M. (2) A. K., M. J., A. U. a nadto w dokumentacji znajdującej się w aktach organu rentowego oraz przedłożonych przez stronę.

Zeznania świadków M. M. (2) oraz A. K. Sąd uznał za wiarygodne, gdyż zajmując się sprawami rozliczeniowymi firmy (...) wiedzieli, że odwołująca jest w niej zatrudniona. Treść ich zeznań miała odzwierciedlenie w przedłożonych dokumentach.

Na taką samą ocenę zasługiwały zeznania świadków M. J. i A. U., gdyż uzupełniały one zeznania M. M. (1) oraz T. C.. Świadkowie potwierdzili, że w okresie w którym odwołująca była zatrudniona utrzymywali kontakty handlowe z firmą (...). Wprawdzie świadkowie po raz pierwszy bezpośrednio poznali odwołującą w trakcie rozprawy, gdyż wcześniej rozmawiali z nią jedynie telefonicznie, lecz w świetle okoliczności sprawy, Sąd nie miał wątpliwości, iż osobą o której zeznawali była odwołująca, skoro w tym czasie była ona jako jedyna zatrudniona przez płatnika składek. O przydatności ich zeznań świadczy to, że za wyjątkiem prowadzonych rozmów, świadków nie łączą z odwołującą bliższe relacje.

Przydatność dowodowa dokumentów dla ustaleń sprawy nie budziła wątpliwości Sądu i nie zostało przez organ rentowy wykazane, aby autorem przedłożonych przez M. M. (1) dokumentów nie była odwołująca. M. M. (1) spełniła ciążący na niej obowiązek udowodnienia okoliczności świadczenia pracy przedkładając dokumenty na który widnieją jej podpisy, z kolei do obalenia wiarygodności tych dokumentów nie jest wystarczającym samo zaprzeczenie, że nie są one przekonującymi dowodami wykonywania przez odwołującą pracy oraz sugestia, iż mogły powstać one w każdym czasie.

Istotą sporu w przedmiotowym postępowaniu było rozważanie,
czy odwołująca M. M. (1) posiada tytuł prawny do objęcia jej ubezpieczeniami społecznymi jako pracownik T. C. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) T. C..

Zgodnie z treścią przepisów art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U.2013.1442) pracownik objęty jest obowiązkowymi ubezpieczeniami: emerytalnym, rentowym, chorobowym i wypadkowym.

Zgodnie z art. 13 pkt 1 powołanej ustawy obowiązek podlegania ubezpieczeniom społecznym powstaje od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku. Obowiązek zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych spoczywa na płatniku składek (art. 36 ust. 2 ustawy), którym jest pracodawca (art. 4 pkt 2 lit. a ustawy).

Na podstawie art. 86 ust. 2 ustawy systemowej Zakład Ubezpieczeń Społecznych w ramach przeprowadzanych kontroli może między innymi ustalać zgłoszenie do ubezpieczenia społecznego oraz prawidłowość i rzetelność obliczania, potrącania i opłacania składek oraz innych składek i wpłat, do których pobierania obowiązany jest Zakład. Może więc badać fakt zawarcia umowy o pracę oraz jej ważność, celem stwierdzenia objęcia pracownika ubezpieczeniami społecznymi (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 lutego 2005 r. sygn. akt III UK 200/04, publ. LEX nr 155677).

Natomiast na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje decyzje w zakresie indywidualnych spraw dotyczących zgłaszania do ubezpieczeń społecznych.

Osoba kwestionująca stanowisko organu rentowego zawarte w wydanej po przeprowadzeniu postępowania kontrolnego decyzji, zobowiązana jest nie tylko do podważania trafności poczynionych przez organ rentowy ustaleń, ale również – nie ograniczając się wyłącznie do polemiki z tymi ustaleniami – winna, zgodnie z treścią przepisu art. 6 k.c., wskazać na okoliczności i fakty znajdujące oparcie w materialne dowodowym, z których możliwym byłoby wyprowadzenie wniosków i twierdzeń zgodnych ze stanowiskiem zaprezentowanym w odwołaniu.

Analiza całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego
i to zarówno osobowego, jak i rzeczowego prowadzi do wniosku, że odwołująca zadaniu temu sprostała.

Z akt sprawy wynika bowiem niezbicie, że odwołująca M. M. (1) od dnia 2.01.2014 roku, tj. od dnia nawiązania
z zainteresowanym T. C. stosunku pracy, do dnia 21.02.2014 roku, tj. do dnia przejścia na zwolnienie lekarskie wykonywała obowiązki pracownicze wynikające z umowy o pracę, a przede wszystkim ze wskazówek zainteresowanego pracodawcy.

Za nieuzasadnione zatem uznać trzeba wszelkie twierdzenia pozwanego organu rentowego, że umowa o pracę zawarta pomiędzy odwołującą
a zainteresowanym zawarta została dla pozoru: wyłącznie w celu objęcia M. M. (1) obowiązkiem ubezpieczenia społecznego. Sąd jako przekonujące uznał, że podejmując zatrudnienie odwołująca mogła rzeczywiście nie wiedzieć, że znajduje się w ciąży, skoro pierwsze badanie odwołującej miało miejsce w dniu 30.01.2014 r. (vide : k. 38), tym niemniej nawet przyjęcie odmiennej oceny jej twierdzeń nie uprawniało do przyjęcia, że zawarta umowa ma charakter pozorny.

W tym miejscu podkreślić należy, że zgodnie z przyjętym w judykaturze stanowiskiem sam fakt, że zawierające umowę o pracę strony kierują się wyłącznie objęciem pracownika ubezpieczeniem społecznym nie może skutkować nieważnością takiej umowy. Także dążenie przez kobietę w ciąży do podlegania pracowniczemu ubezpieczeniu społecznemu nie może być uznane za sprzeczne z prawem, skorzystanie bowiem z ochrony gwarantowanej pracowniczym ubezpieczeniem społecznym jest legalnym celem zawierania umów o pracę, niemniej niezbędne jest wykazanie realizowanie postanowień umowy, co w przedmiotowej sprawie – jak już wskazano – nastąpiło.

Zgodnie bowiem z treścią przepisu art. 83 § 1 k.c. zdanie pierwsze oświadczenie woli złożone jest dla pozoru wtedy, gdy z góry powziętym zamiarem stron jest brak woli wywołania skutków prawnych, przy jednoczesnej chęci wprowadzenia innych w błąd co do rzekomego dokonania określonej czynności prawnej. Gdy pod pozorowaną czynnością prawną nie kryje się inna czynność prawna, mamy do czynienia z tzw. pozornością zwykłą.

W judykaturze przyjmuje się przy tym, że nie jest istotne, czy strony zawierające umowę o prace miały realny zamiar wzajemnego zobowiązania się pracownika do świadczenia pracy, a przez pracodawcę do zapewnienia pracy
i wynagrodzenia za nią – lecz, to, czy zamiar stron został w rzeczywistości zrealizowany (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2006 roku, II UK 202/05, publ. LEX nr 1001204; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 stycznia 2001 roku, II UKN 244/00, publ. LEX nr 55418; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 2006 roku, II UK 164/05, publ. LEX nr 192461).

W tym miejscu wskazać jednocześnie należy, że zgodnie z treścią przepisu art. 22 k.p. przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, w miejscu i czasie przez pracodawcę wyznaczonym,
a pracodawca do zatrudnienia pracownika za wynagrodzeniem. Celem zatem
i zamiarem stron umowy o pracę winna być faktyczna realizacja treści stosunku pracy w granicach zakreślonych umową, przy czym oba te elementy wyznaczają: ze strony pracodawcy – realna potrzeba ekonomiczna
i umiejętności pracownika, zaś ze strony pracownika – ekwiwalentność wynagrodzenia uzyskanego ze świadczenia pracy.

Według zaś art. 8 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy, czyli zatrudnioną przez pracodawcę. Przyjęcie, że dochodzi do powstania stosunku pracy, niezależnie od tego, czy pracownik do pracy przystąpi, obalone jest ustalenie, że pomimo zawarcia umowy nie nastąpiło zatrudnienie pracownika. Dlatego
w sytuacji, gdy po zawarciu umowy o pracę pracownik podejmie pracę i ją wykonuje, a pracodawca godzi się na to, nie można mówić o pozorności
i przeciwnie – pozorność występuje w przypadku nie realizowanie przez pracownika czynności pracowniczych.

Transponując powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy stwierdzić trzeba – jak wskazano na wstępie – że twierdzenia pozwanego organu rentowego kwestionujące ważność umowy o pracę z dnia 2.01.2014 r. jaką zawarli odwołująca z zainteresowanym są chybione.

Z osobowego materiału dowodowego wynika bowiem niezbicie, że zatrudniona na stanowisku sprzedawcy - pracownika biurowego M. M. (1) zajmowała się przede wszystkim sprzedażą oferowanych przez firmę (...) produktów poprzez wyszukiwanie klientów, przyjmowanie zamówień. Przytoczone powyżej okoliczności znajdują także potwierdzenie
w rzeczowym materiale dowodowym, tj. m.in. przygotowaniu oferty sprzedaży produktu na aukcji internetowych, sporządzaniem zapotrzebowania na sprzedawane opakowania. Z materiału dowodowego wynika przy tym,
że przychodziła codziennie do pracy i nadzór nad wykonywaniem przez nią obowiązków sprawował pracodawca. Obecność odwołującej w pracy była poświadczana podpisami na liście obecności. Nie były trafne twierdzenia, iż brak było ekonomicznego uzasadnienia ze strony pracodawcy dla zatrudnienia odwołującej. T. C. dotychczas nie zatrudniał innej osoby na podstawie umowy o pracę i samodzielnie prowadził własną działalność gospodarczą, jednak zauważyć należy, iż zajmował się on z jednej strony produkcją opakowań kartonowych, z drugiej prowadził również działalność ukierunkowaną na organizowanie imprez artystycznych (koncertów). Po sytuacji w której w 2013 r. T. C. uległ wypadkowi komunikacyjnemu zrozumiałym było poszukiwanie przez niego osoby, która mogłaby odciążyć go od konieczności prowadzenia de facto dwóch działalności. Sytuacja finansowa firmy (...) w tamtym okresie umożliwiała pracodawcy zatrudnienie dodatkowej osoby (w 2013 r. dochody firmy wzrosły) a wynagrodzenie odwołującej nie było aż tak wygórowane, skoro przejęła ona zdecydowaną część obowiązków związanych z profilem działalności nastawionym na sprzedaż. Okoliczność, że po przejściu na zwolnienie lekarskie zainteresowany nie zatrudnił innej osoby na zastępstwo nie może prowadzić do podzielenia twierdzeń organu rentowego, w których kwestionuje rzeczywistość stosunku pracy, skoro z akt sprawy wynika, że obowiązki M. M. (1) przejęte zostały przez samego zainteresowanego, który w ówczesnym okresie nie prowadził już tak intensywnie działalności gospodarczej, a następnie kilka miesięcy później po pogorszeniu się stanu zdrowia ją zlikwidował.

Konkludując stwierdzić trzeba, że odwołanie M. M. (1) jest uzasadnione, albowiem postępowanie dowodowe wykazało, że po nawiązaniu stosunku pracy wykonywała ona obowiązki pracownicze.

W związku z powyższym Sąd w oparciu o przepis art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że stwierdził, iż M. M. (1) jako pracownik u płatnika składek T. C. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) w T. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 2 stycznia 2014 roku.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z § 6 i 11 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j.Dz. U.2013.461)

SSO Maria Dorywalska