Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 marca 2013r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Tekieli

Protokolant Małgorzata Dzieniszewska

po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2013r.

sprawy A. K.

obwinionego z art. 86§1 kw

z powodu apelacji, wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

z dnia 29 października 2012r. sygn. akt II W 1382/12

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok wobec obwinionego A. K.,

II.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane wydatki w kwocie 50 zł za postępowanie odwoławcze i opłatę w kwocie 30 zł.

Sygn. akt VI Ka 718/12

UZASADNIENIE

A. K. został obwiniony o to, że:

w dniu 4 kwietnia 2011 r. około godziny 14.30 w J. na ul. (...) na wysokości targowiska kierując samochodem osobowym marki H. (...) o nr rej. (...) nie zachował należytej ostrożności i bezpiecznej odległości pomiędzy pojazdami, w wyniku czego uderzył w tył poprzedzającego pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...), czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym , tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 kw.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 29 października 2012r. w sprawie sygn. akt II W 1382/12:

I. uznał obwinionego A. K. za winnego popełniania czynu opisanego w części wstępnej wyroku tj. wykroczenia z art. 86 § 1 kw i za to na podstawie art. 86 § 1 kw wymierzył mu karę grzywny w wysokości 300 (trzystu) złotych,

II. na podstawie art. 118 § 1 kpow w zw. z § 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w prawach karnych wymierzył mu opłatę w wysokości 30 złotych.

Dnia 3 grudnia 2012 r. obwiniony reprezentowany przez adwokata S. P.złożył apelacje od wyroku z dnia 29 października 2012 r., sygn. II W 1382/12, Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze. Obrońca orzeczeniu zarzucił w odwołaniu obrazę przepisów postępowania, które miały wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 170 § 1 pkt 3 kpk w zw. z art. 39 § 2 kpow poprzez bezzasadne oddalenie wniosku dowodowego obrony o przeprowadzenie dowodu z oględzin pojazdu na okoliczność czy pojazd ten posiada bądź posiadał uszkodzenia świadczące o udziale w kolizji. Obrazę przepisów postepowania które miały wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 406 § 1 kpk w zw. z art. 81 kpow i 82 § 2 kpow poprzez wznowienie przewodu sadowego, przeprowadzenie kolejnych czynności procesowych, a następnie zamknięcie przewodu sądowego i zaniechanie udzielenia głosu obwinionemu i jego obrońcy co skutkować by miało ograniczeniem prawa do obrony (art. 4 kpow). Obrona zarzuciła również obrazę przepisów postępowania mających wpływ na treść orzeczenia ,a mianowicie art. 7 kpk w zw. z art. 8 kpow poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, polegającej na uznaniu za w pełni wiarygodne zeznania świadków A. B., M. H.i S. B.pomimo, iż zeznania te są niespójne i wielu istotnych aspektach wręcz sprzeczne. Zarzucano również w apelacji błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mających wpływ na treść orzeczenia, poprzez uznanie, na podstawie zeznań świadków A. B., M. H.i S. B., iż pojazd należący do obwinionego brał udział w kolizji z pojazdem marki F. (...)o nr rej. (...)i obwiniony dopuścił się czynu zarzucanego mu we wniosku o ukaranie, pomimo iż materiał dowodowy, a w szczególności zeznania świadka M. A.i wyjaśnienia obwinionego nie daje podstaw do takich ustaleń, a w świetle zeznań tychże świadków wina obwinionego jest co najmniej wątpliwa.

Podnosząc przedmiotowe zarzuty obrońca obwinionego A. K. wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Nadto o zobowiązanie Sądu I instancji do przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego sądowego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja obrońcy obwinionego A. K. nie zasługuje na uwzględnienie.

Rozpoczynając analizę podniesionych w jej treści zarzutów wskazać należy, iż wydane przez sąd orzekający w sprawie rozstrzygniecie uznające obwinionego winnym popełnienia przypisywanego mu czynu w żadnej mierze nie jest dotknięte postulowanymi uchybieniami procesowymi, jak i wadą błędnych ustaleń faktycznych. Prowadząc polemikę z zarzutem odnośnie bezzasadnego oddalenia wniosku dowodowego dotyczącego oględzin pojazdu obwinionego Sąd Okręgowy uznaje powyższy zarzut za niezasadny. Zdaniem Sądu Okręgowego po tak długim okresie niemożliwym było jednoznaczne stwierdzenie czy pojazd był uszkodzony w tym konkretnie zdarzeniu drogowym, przeprowadzenia zaś tego dowodu przedłużyłoby jedynie postępowanie. Sąd Okręgowy nie uwzględnił również zarzutu dotyczącego zaniechania przez Sąd I instancji udzielenia głosu stronom i obrońcy po wznowieniu przewodu sądowego i jego ponownym zamknięciu. W tym wypadku doszło do obrazy przepisów postępowania, w szczególności art. 406 §1 kpk i art. 82 § 1 kpow, która jednak w ocenie Sądu Okręgowego nie miały wpływu na treść wyroku bowiem głosy stron były wcześniej przeprowadzone na rozprawie w dniu 22.10.2012r. zaś po wznowieniu postępowania jedynie formalnie uznano za ujawnione dowody znane wcześniej stronom przeprowadzone w toku rozprawy na której obwiniony lub jego obrońca byli obecni. Dodać należy, że na ogłoszenie wyroku w dniu 29.10.2012r. stawił się obwiniony, obrońca prawidłowo zawiadomiony nie stawił się, A. K.przed ponownym zamknięciem przewodu sadowego oświadczył, że nie żąda jego uzupełnienia. Obraza przepisów postępowania, o których mowa powyżej nie skutkowała więc naruszeniem prawa do obrony z art. 4 kpow. W ocenie Sądu Okręgowego zarzut błędnych ustaleń stanu faktycznego jak i naruszenia art. 7 kpk także nie zasługuje na uwzględnienie. Dysponując na rozprawie o wykroczenie walorem bezpośredniości Sąd Rejonowy władny był jednym dowodom dać wiarę innym odmówić wiarygodności. Sąd Okręgowy przychyla się do twierdzeń Sądu Orzekającego w sprawie, że A. B., M. H.i S. B.nie mieli interesu w bezpodstawnym obciążaniu A. K., którego przecież , poza M. H.nie znali, nie pozostawali z nim w żadnym konflikcie. Sąd Okręgowy nie znajduje powodu dla którego mieliby zgłaszać sprawę Policję zaraz po kolizji, składać zeznania w charakterze świadków narażając się na odpowiedzialność karna w sytuacji, gdyby ich zeznania nie były prawdziwe. Natomiast relacja M. A.wydaje się być przygotowana na potrzeby tego postępowania ( vide: s.3 uzasadnienia do wyroku II W 1382/12/)

W tym stanie rzeczy, wobec stwierdzenia braku podstaw dla uwzględniania apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego, nie dostrzegając równocześnie z urzędu uchybień wskazanych w treści art. 439 kpk i art. 440 kpk. Sąd Odwoławczy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze, jako prawidłowy.

Na podstawie art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpow Sąd Okręgowy zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane wydatki w kwocie 50 złotych za postępowanie odwoławcze i opłatę w kwocie 30 złotych.

Wyk. J.K.