Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach

V Wydział Karny Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

Przewodniczący: SSO Sławomir Klekocki

Sędziowie: SSO Anita Ossak

SSR del. Katarzyna Gozdawa-Grajewska (spr.)

Protokolant: Justyna Napiórkowska

w obecności Magdaleny Szymańskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2014 r.

sprawy:

R. Ś. /Ś./

s. A. i G.

ur. (...) w R.

oskarżonego o przestępstwo z art. 279 § 1 kk, art. 279 § 1 kk i art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 8 kwietnia 2014r. sygn. akt IX K 474/13

I.utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata P. M. kwotę

420 (czterysta dwadzieścia) złotych oraz 23% podatku VAT w kwocie 96,60 złotych

(dziewięćdziesiąt sześć złotych sześćdziesiąt groszy), łącznie kwotę 516,60 złotych (pięćset szesnaście złotych sześćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu oskarżonego w postępowaniu odwoławczym;

III.zasądza od oskarżonego R. Ś. na rzecz oskarżyciela posiłkowego R. B. kwotę 420zł (czterysta dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego w postępowaniu odwoławczym;

IV.zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt V.2 Ka 397/14

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Rybniku wyrokiem wydanym w dniu 8 kwietnia 2014 r. w sprawie o sygn. akt IX K 474/13, uznał oskarżonego R. Ś. za winnego popełnienia 10 przestępstw z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełnionych w warunkach ciągu przestępstw polegającego na tym, że:

- w dniu 25 września 2012r. w R. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. Ś. i M. Z., po uprzednim włamaniu się do samochodu osobowego marki S. (...) o numerach rejestracyjnych (...), poprzez wybicie szyby w drzwiach, dokonali następnie kradzieży z jego wnętrza CB-radia marki P. (...) wartości 200 zł oraz lusterka wewnętrznego wraz z medalikiem wartości 50 zł tj. mienia o wartości łącznej 250 zł na szkodę J. H.,

- w dniu 24/25 września 2012r. w R. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. Ś. i M. Z., po uprzednim włamaniu się do samochodu osobowego marki F. (...) o numerach rejestracyjnych (...) wartości 1000 złotych poprzez otwarcie drzwi przy pomocy dopasowanego klucza, dokonali następnie jego kradzieży na szkodę P. P.,

- w dniu 21/22 września 2012r. w R. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. Ś. i M. Z., po uprzednim włamaniu się do samochodu osobowego marki F. (...) o numerach rejestracyjnych (...) poprzez otwarcie drzwi przy pomocy dopasowanego klucza, dokonali następnie kradzieży z jego wnętrza CB-radia marki A. (...) wartości 250 zł, koła zapasowego wartości 100 zł, skrzynki narzędziowej wartości 200 zł, latarki wartości 40 zł, podnośnika wartości 50 zł i apteczki wartości 20 zł tj. mienia o łącznej wartości 660 zł na szkodę J. S.,

- w dniu 21/22 września 2012r. w R. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. Ś. i M. Z., po uprzednim włamaniu się do samochodu osobowego marki O. (...) o numerach rejestracyjnych (...) poprzez wybicie szyby w drzwiach, dokonali następnie kradzieży z jego wnętrza CB- radia marki M. z anteną wartości 250 zł i nawigacji samochodowej marki L. (...).3 wartości 200 zł tj. mienia o łącznej wartości 450 zł na szkodę S. N.,

- w dniu 21/22 września 2012r. w R. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. Ś. i M. Z., po uprzednim włamaniu się do samochodu osobowego marki P. (...) o numerach rejestracyjnych (...) poprzez wybicie szyby w drzwiach, dokonali następnie kradzieży z jego wnętrza CB- radia marki I. (...) wartości 370 zł, rejestratora video marki O. (...) wartości 200 zł oraz nawigacji samochodowej marki L. (...).3 wartości 240 zł tj. mienia o łącznej wartości 810 złotych na szkodę R. B.,

- w dniu 18/19 września 2012r. w R. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. Ś. i M. Z., po uprzednim włamaniu się do samochodu osobowego marki V. (...) o numerach rejestracyjnych (...) poprzez wybicie szyby w drzwiach dokonali następnie kradzieży z jego wnętrza CB-radia marki T. wartości 350 zł i anteny wartości 150 zł tj. mienia o łącznej wartości 500 zł na szkodę G. K.,

- w dniu 18/19 września 2012r. w R. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. Ś. i M. Z., po uprzednim włamaniu się do samochodu osobowego marki A. o numerach rejestracyjnych (...) poprzez wybicie szyby w drzwiach dokonali następnie kradzieży z jego wnętrza CB-radia marki A. M. o wartości 400 zł na szkodę A. G.,

- w dniu 18/19 września 2012r. w R. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. Ś. i M. Z., po uprzednim włamaniu się do samochodu osobowego marki F. (...) o numerach rejestracyjnych (...) poprzez otwarcie drzwi przy pomocy dopasowanego klucza, dokonali następnie kradzieży z jego wnętrza radioodtwarzacza samochodowego marki B. wartości 150 zł i akumulatora wartości 150 zł tj. mienia o wartości łącznej 300 na szkodę K. B.,

- w dniu 21/22 września 2012r. w R. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. Ś. i M. Z., po uprzednim włamaniu się do samochodu osobowego marki V. (...) o numerach rejestracyjnych (...) poprzez wybicie szyby w drzwiach, dokonali następnie kradzieży z jego wnętrza CB-radia marki A. wartości 320 zł i odtwarzacza samochodowego marki S. wraz z odtwarzaczem mp3 wartości 450 zł tj. mienia o łącznej wartości 770 zł na szkodę H. B.,

- w dniu 22 września 2012r. w R. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. Ś. i M. Z., po uprzednim włamaniu się do samochodu osobowego marki S. (...) o numerach rejestracyjnych (...) poprzez wybicie szyby w drzwiach, dokonali następnie kradzieży z jego wnętrza CB- radia marki A. M. 199-A wraz z anteną o wartości 600 zł na szkodę S. H.,

przy czym czynów tych dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 31.03.2005r., sygn. akt III K 191/05, za umyślne przestępstwo podobne z art. 289 § 2 kk i in. na karę łączną 2 lat pozbawienia wolności oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 26.07.2005r., sygn. akt III K 348/04, za umyślne przestępstwo podobne z art. 279 § 1 kk i in., na karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, które następnie objęte zostały wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 05.05.2011r., sygn. akt IX K 111/11, którym orzeczono karę łączną 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od dnia 13.10.2004r. do dnia 13.06.2007r. i od dnia 24.04.2012r. do dnia 25.04.2012r.

i za to na mocy art. 279 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk skazał go na jedną karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

Nadto uznał oskarżonego R. Ś. za winnego tego, że: w dniu 24/25 września 2012r. w R. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. Ś. i M. Z., po uprzednim włamaniu się do samochodu osobowego marki C. (...) o numerach rejestracyjnych (...) poprzez wybicie szyby w drzwiach, dokonał następnie kradzieży z jego wnętrza legitymacji ubezpieczeniowej i książeczki zdrowia oraz CB- radia marki T. wartości 400 zł, ładowarki do telefonu wartości 50 zł oraz anteny CB radia wartości 150 zł tj. mienia o łącznej wartości 600 zł, powodując przy tym szkodę w postaci wybicia szyby, wyłamania przegrody deski rozdzielczej i wgniecenia drzwi o łącznej wartości 1.898,22 zł na szkodę D. R., przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 31.03.2005r., sygn. akt III K 191/05, za umyślne przestępstwo podobne z art. 289 § 2 kk i in. na karę łączną 2 lat pozbawienia wolności oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 26.07.2005r., sygn. akt III K 348/04, za umyślne przestępstwo podobne z art. 279 § 1 kk i in., na karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, które następnie objęte zostały wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 05.05.2011r., sygn. akt IX K 111/11, którym orzeczono karę łączną 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od dnia 13.10.2004r. do dnia 13.06.2007r. i od dnia 24.04.2012r. do dnia 25.04.2012r. tj. czynu stanowiącego występek z art. 279 §1 kk i art. 276 kk i art. 288 §1 kk przy zast. art. 11 §2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na mocy 279 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk skazał go na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Również uznał oskarżonego R. Ś. za winnego występku z art. 178 a § 4 kk polegającego na tym, że w dniu 25 września 2012r. w R. na ul. (...) w ruchu lądowym na drodze publicznej, prowadził pojazd mechaniczny – samochód osobowy marki F. (...) o numerach rejestracyjnych (...) będąc w stanie nietrzeźwości – mając we krwi 1,49 promila alkoholu będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu rejonowego w Rybniku z dnia 14 sierpnia 2012r. sygn. akt. IX K 567/12 za przestępstwo z art. 178 a § 1 kk gdzie orzeczono wobec niego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres do dnia 22 sierpnia 2014r. i za to skazał go na karę 1 roku pozbawienia wolności.

Na mocy art. 91 § 2 kk i art. 86 § 1 kk połączył Sąd Rejonowy oskarżonemu R. Ś. kary pozbawienia wolności i wymierzył mu karę łączną 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności. Na mocy art. 46 § 1 kk orzekł wobec oskarżonych R. Ś. środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody solidarnie z pozostałymi sprawcami na rzecz oskarżyciela posiłkowego R. B. poprzez zapłatę kwoty 410 zł. Na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego R. Ś. środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 4 lat.

Na mocy art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonemu R. Ś. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania od dnia 25 września 2012r. do dnia 23 listopada 2012r. i od dnia 4 kwietnia 2013r. do dnia 29 kwietnia 2013r. i od dnia 4 maja 2013r. do dnia 18 września 2013r.. Na mocy art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. P. M. kwotę 648 zł tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą obronę z urzędu świadczoną na rzecz oskarżonego R. Ś. i kwotę 149,04 zł stanowiącą stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności. Zwolnił oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa;

Apelację od tego wyroku wniósł obrońca oskarżonego R. Ś. i zaskarżył wyrok w części co do orzeczenia o karze zarzucając na zasadzie art. 438 pkt. 4 kpk rażącą surowość orzeczonej kary pozbawienia wolności w wymiarze łącznym 3 lat i 3 miesięcy, z uwagi na nieuwzględnienie w należytym stopniu okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego , a to faktu, że od początku trwania postępowania w sprawie konsekwentnie przyznawał się do zarzucanych mu czynów, współpracował z organami ścigania, jak również jego stosunkowo młodego wieku – przy jednoczesnym wyolbrzymieniu okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonego. Podnosząc ten zarzut obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wydatne złagodzenie orzeczonej wobec niego kary łącznej pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Stawiany w apelacji zarzut okazał się bezzasadny.

Nie można mówić o nadmiernej surowości orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności. Również kary jednostkowe wymierzone oskarżonemu na takie miano nie zasługują. Przestępstwo z art. 279 § 1 kk jest zagrożone karą od 1 roku do 10 lat pozbawienia wolności. Wymierzenie więc oskarżonemu kary w rozmiarze 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności za 10 takich samych występków popełnionych w warunkach ciągu przestępstw stanowi karę zbliżoną do dolnej granicy ustawowego zagrożenia. Należy przecież pamiętać że konstrukcja art. 91 § 1 kk daje możliwość zwiększenia kary o połowę górnej granicy ustawowej za dany czyn. Również kara 1 roku i 2 miesięcy wymierzona oskarżonemu za drugi z czynów jest karą wysoce łagodną. R. Ś. był już w przeszłości pięciokrotnie karany, w tym także za przestępstwa przeciwko mieniu. Nie dość tego czynów przypisanych mu w pkt. 1 i 2 objętego niniejszym postępowaniem dopuścił się w warunkach recydywy. Duże natężenie złej woli, determinacja oskarżonego, zaatakowanie mienia aż 11 pokrzywdzonych, popełnienie czynu z art. 178a § 4 kk zaledwie w miesiąc po uprzednim skazaniu za takie samo przestępstwo (uprzedni wyrok zapadł w dniu 14 sierpnia 2012r. ) – nawet przy ustaleniu, że wartość szkód nie była wysoka – świadczy bez wątpienia o tym, że wymierzenie oskarżonemu kar jeszcze niższych nie wpłynęłoby na oskarżonego wychowawczo i nie zapobiegłoby powrotowi do przestępstwa.

W tym miejscu podkreślić należy, że o wymiarze kary nie decydują tylko okoliczności popełnienia czynu, jego strona przedmiotowa, ale także okoliczności odnoszące się do osoby sprawcy. Sąd odwoławczy nie znalazł żadnych powodów, aby podzielić argumentację obrońcy oskarżonego co do rzekomo rażąco surowych kar pozbawienia wolności, jakie zostały mu wymierzone. Zgodnie bowiem z utrwalonym już w tej mierze orzecznictwem, rażąca niewspółmierność kary zachodzić może tylko wówczas, gdyby na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary można było przyjąć, że zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd pierwszej instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary przewidzianych w art. 53 k.k. oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo Sądu Najwyższego. Z taką sytuacją absolutnie nie mamy do czynienia w przypadku kar jednostkowych wymierzonych wobec oskarżonego, które tak naprawdę zostały ukształtowane w sposób bardzo łagodny. Nie ulega jakichkolwiek wątpliwości, że Sąd Rejonowy kształtując tak łagodnie kary miał na uwadze przyznanie się oskarżonego do winy, nieutrudnianie postępowania karnego, współpracę z organami ścigania. Gdyby te okoliczności zostały pominięte przy procesie wymiaru kary to sankcja karna wobec oskarżonego byłaby znacznie wyższa. Natomiast młody wiek na jaki powołuje się obrońca może być okolicznością łagodzącą w wypadku sprawcy, który po raz pierwszy , przypadkowo dopuszcza się przestępstwa, a nie wobec sprawcy z takim dorobkiem kryminalnym. W niniejszej sprawie młody wiek wcale nie przemawia na korzyść oskarżonego R. Ś. skoro zdążył już tyle razy wejść w konflikt z prawem, a pobyt w zakładzie karnym go tego nie oduczył.

Podobnie należy ocenić wymiar kary łącznej ustalonej w zaskarżonym orzeczeniu. Orzekając o karze łącznej Sąd mógł wymierzyć karę łączną w granicach od 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności do 4 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności. Słusznie jednak zastosował Sąd I instancji podczas orzekania zasadę asperacji i orzekł karę pozbawienia wolności w wysokości 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności. Ferując wyrok w tym zakresie trafnie Sąd Rejonowy wziął pod uwagę bliskość czasową występującą pomiędzy poszczególnymi czynami, to, że większość przestępstw było skierowanych przeciwko mieniu, a jednocześnie fakt braku tożsamości osób pokrzywdzonych. Należy pamiętać, że zasada absorpcji, ma charakter wyjątkowy i stosowana winna być wyłącznie w szczególnie uzasadnionych wypadkach, inaczej prowadzić może do swoistego premiowania sprawców wielu przestępstw i powodować, że kary za nie wymierzone nie zostaną w ogóle odbyte, co naruszałoby społeczne poczucie sprawiedliwości. Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że kara wymierzona przez Sąd I instancji za ten zbieg realny zbliża się do zasady absorpcji. Wymiar kary 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności z pewnością jest bliższy dolnej granicy wymiaru kary łącznej niż górnej. Argumenty podane przez Sąd Rejonowy, które zadecydowały właśnie o takim wymiarze kary zasługują na pełną aprobatę Sądu Okręgowego. W tym kontekście nie sposób podzielić zarzutu obrońcy dotyczącego rzekomo rażąco niewspółmiernej kary łącznej pozbawienia wolności, jaką orzeczono wobec R. Ś. na mocy zaskarżonego wyroku łącznego. Należy przypomnieć, iż na gruncie art. 438 pkt 4 kpk nie chodzi o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę oceny tak zasadniczej natury iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby również w potocznym znaczeniu tego słowa „rażąco” niewspółmierną to jest taką którą w odczuciu społecznym nie da się zaakceptować. Orzeczona przez Sąd Rejonowy kara łączna wraz z orzeczonymi środkami karnymi powyższych cech nie nosi, jest karą wyważoną , ukształtowaną zgodnie z regułami określonymi w art. 85 kk, 86 § 1 kk i 91 § 2 kk. Z tego też powodu Sąd Okręgowy w pełni akceptując dokonaną przez Sąd Rejonowy analizę więzi podmiotowo – przedmiotowych pomiędzy poszczególnymi czynami, za które skazano oskarżonego i w konsekwencji prawidłowe ukształtowanie tak kar jednostkowych jak i kary łącznej - zaskarżone rozstrzygnięcie utrzymał w mocy.

Ponieważ oskarżony był reprezentowany w postępowaniu odwoławczym przez obrońcę z urzędu przyznano na rzecz adwokata P. M. koszty nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu.

O kosztach za postępowanie odwoławcze orzeczono po myśli art.624 § 1 k.p.k. zwalniając oskarżonego od ich ponoszenia z uwagi na jego trudną sytuację majątkową i osobistą.