Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

V Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Sławomir Klekocki

Protokolant: Anna Mańka

w obecności -----

po rozpoznaniu w dniu 23 grudnia 2014 r.

sprawy:

E. M.,

córki K. i E.,

ur. (...) w Ł.

obwinionej o wykroczenie z art. 86 § 1 kw

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę obwinionej

od wyroku Sądu Rejonowego w Raciborzu

z dnia 11 września 2014r. sygn. akt II W 592/13

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchyla rozstrzygnięcie zawarte punkcie 2;

2.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

3.  obciąża obwinioną opłatą za II instancję w kwocie 80 (osiemdziesiąt) złotych oraz zryczałtowanymi kosztami postępowania w kwocie 50 (pięćdziesiąt) złotych.

Sygn. akt V.2 Ka 611/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 11 września 2014 r. Sąd Rejonowy w Raciborzu uznał E. M. za winną tego, że w dniu 18 czerwca 2013 r. około godziny 10,15 na DW-416 trasa P. – K. kierując samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...) na skrzyżowaniu oznaczonym znakiem ostrzegawczym A-6c podjęła manewr wyprzedzania samochodu osobowego m-ki B. (...) onr rej. (...), którego kierujący zmieniał kierunek jazdy wykonując manewr skrętu w lewo, w wyniku czego doprowadziła do zderzenia obu pojazdów. Czynem tym spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym tj. wykroczenia z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 24 ust. 7 Prawo o ruchu drogowym i za to na podst. art. 86 § 1 kw w zw. z art. 24 § 1 i 3 kw wymierzył jej karę grzywny w wysokości 800 złotych. Na podst. art. 86 § 3 kw w zw. z art. 29 § 1, 2 i 3 kw orzekł wobec obwinionej zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych kat. B na okres 6 miesięcy z obowiązkiem zwrotu posiadanego prawa jazdy do właściwego miejscowo Starostwa Powiatowego w terminie 7 dni od uprawomocnienia się orzeczenia. Sąd obciążył obwinioną kosztami postępowania sądowego w stosownej wysokości.

Apelację od tego wyroku wniósł obrońca obwinionej zaskarżając wyrok w całości zarzucając :

1.obrazę przepisów prawa procesowego tj. art. 4 kpw, mającą wpływ na treść zaskarżanego wyroku, a polegającą na jego niezastosowaniu wskutek czego uniemożliwiono stronie korzystanie z pomocy obrońcy na etapie postępowania sądowego,

2.obrazę przepisów prawa procesowego tj. art. 8 kpw w związku z art. 7 kpk, mającą wpływ na treść zaskarżanego wyroku, a polegającą na swobodnej ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego, która przejawiła się w bezkrytycznym przyjęciu za wiarygodne zeznań pokrzywdzonego, podczas gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego wskazuje, że obwiniona nie naruszyła zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym,

3.obrazę przepisów prawa procesowego tj. art. 39 kpw w związku z art. 42 kpw w związku z art. 201 kpk, mającą wpływ na treść postępowania, a polegającą na nieprzeprowadzeniu z urzędu dowodu z uzupełniającej opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego i techniki samochodowej w sytuacji, w której sporządzona w sprawie opinia była niepełna, bowiem nie uwzględniała wyjaśnień obwinionej i pozostałych dowodów przeprowadzonych po wydaniu tej opinii,

4.obrazę przepisów prawa procesowego tj. art. 69 kpw w związku z art. 353 § 2 kpk, mającą wpływ na treść orzeczenia, a polegającą na ich niewłaściwym zastosowaniu i nie odroczeniu rozprawy w dniu 11 września 2014 r., podczas gdy z uwagi na złożony przez obrońcę wniosek rozprawę należało odroczyć, a to z uwagi na wskazywane wyżej przepisy oraz usprawiedliwioną nieobecność obrońcy,

5. obrazę przepisów prawa procesowego tj. art. 82 kpw w związku z art. 424 § 1 kpk, a polegającą na zbiorczym i sumarycznym wyszczególnieniu w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wszystkich przeprowadzonych w sprawie dowodów, bez przypisania ich do poszczególnych udowodnionych faktów, co uniemożliwia skontrolowanie procesu myślowego Sądu i ustalenie, które z faktów Sąd ustalił w oparciu o który z dowodów.

W oparciu o w/w zarzuty obrońca obwinionej wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania ewentualnie z daleko posuniętej ostrożności zmian zaskarżonego wyroku i orzeczenie wobec obwinionej grzywny w wysokości 100 zł bez orzekania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja obrońcy obwinionej w zasadniczej części nie zasługuje na uwzględnienie. . W swojej apelacji Obrońca obwinionej zarzuca sądowi I instancji przede wszystkim naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów a to przepisów art. 8 kpw w zw. z art. art. 7 kpk. Jednak sąd rejonowy analizując zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazał na jakich oparł się dowodach i dlaczego nie dał wiary innym dowodom w tym wyjaśnieniom obwinionego. To, że w niniejszej sprawie sad rejonowy dokonał oceny zebranego materiału dowodowego (do czego zresztą był zobowiązany) w żaden sposób nie może prowadzić do zarzutu, że ocena tych dowodów była dowolna a nie swobodna. Nie trafny okazał się zarzut podniesiony w apelacji, że sąd naruszył art. 4 kpw tj. prawo do obrony obwinionej oraz art. 69 kpw w zw. z art. 353 § 2 kpk nie odraczając rozprawę w dniu 11 września 2014 r. pomimo wniosku obrońcy obwinionej. Termin siedmiu dni dotyczący tylko pierwszego wyznaczonego terminu rozprawy, który powinien być zachowany – vide orzeczenie SN sygn. V KKN 395/98, LEX nr 52027. Podkreśli ponadto należy na co zwracał uwagę sąd rejonowy, że w dniu 18 czerwca 2014 r. sąd odroczył rozprawę na wniosek obwinionej celem umożliwienia jej ustanowienia nowego obrońcy. Obwiniona miała zatem prawie 3 miesiące na ustanowienie nowego obrońcy a uczyniła to dopiero na dwa dni przed rozprawą. Skoro obwiniona z własnej winy nie ustanowiła nowego obrońcy w rozsądnym terminie aby mógł zapoznać się z aktami sprawy i brać udział w rozprawie, to słusznie sąd I instancji nie uwzględnił wniosku obrońcy obwinionej o odroczenie rozprawy. Nie zasługiwał również na uwzględnienie zarzut podniesiony w apelacji prze obrońcę obwinionej co do przeprowadzenia przez sąd rejonowy dowodu z uzupełniającej opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego. Sąd I instancji nie kwestionował w/w/ opinii, uznał, ze jest ona pełna, jasna i nie budzi wątpliwości. Sąd rejonowy dokonał oceny dowodów zgromadzonych zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i sądowego w sposób bezstronny, nie przekraczając granic swobodnej oceny dowodów, a przy tym uwzględnił zasady doświadczenia życiowego, a swój pogląd na ostateczne wyniki przewodu sądowego przekonująco uzasadnił w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. W tych okolicznościach w ocenie Sądu Okręgowego nie ulega wątpliwości, iż zachowanie obwinionej E. M. wyczerpało znamiona zarzucanego jej wykroczenia z art. 86 § 1 kw. Sąd odwoławczy podzielił jedynie zarzut rażącej niewspółmierności kary co do orzeczonego wobec obwinionej środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kat. B na okres 6 miesięcy. Wskazać należy, że obwiniona jak wynika z danych o karalności k.44 nie była dotychczas karana za wykroczenia w tym za wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu i porządkowi w komunikacji, jest osobą dojrzałą, trudno zatem uznać, ze stanowi zagrożenie dla pozostałych uczestników ruchu drogowego i należy ją na określony czas wyeliminować. Z tych też względów Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchylił rozstrzygnięcie zawarte w punkcie 2 tj dotyczące orzeczenia wobec obwinionej zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kat. B na okres 6 miesięcy i zobowiązania do zwrotu posiadanego prawa jazdy. Z tych też względów Sąd Okręgowy nie podzielając zarzutów i wniosków zawartych w apelacji obrońcy obwinionej zmienił zaskarżony wyrok w podanym wyżej zakresie, w pozostałej części utrzymując wyrok w mocy. O kosztach sądowych orzeczono po myśli art. 636 § 1 kpk.