Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2013 r. w Poznaniu

sprawy z wniosku J. F.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek apelacji pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Zielonej Górze

z dnia 17 listopada 2011 r. sygn. akt IV U 1462/11

oddala apelację.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 3 czerwca 2011r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił J. F. przywrócenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu podał, że komisja lekarska ZUS stwierdziła, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

Wnioskodawczyni J. F. w odwołaniu od tej decyzji domagała się jej zmiany i przywrócenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Wyrokiem z dnia 17 listopada 2011r. Sąd Okręgowy w Zielonej Górze zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przywrócił wnioskodawczyni prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 1 maja 2011r. do 30 kwietnia 2013r.

Podstawę rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego stanowiły następujące ustalenia faktyczne i rozważania prawne:

Wnioskodawczyni J. F., urodzona w dniu (...), ma wykształcenie średnie, pracowała jako dziewiarz.

Począwszy od 11.03.1991r. kolejnymi decyzjami pozwany ustalał prawo do renty najpierw inwalidzkiej, a następnie - z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Ostatnio, decyzją z 6.05.2008r. organ rentowy przyznał wnioskodawczyni prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres do 30.04.2011r. z uwagi na przewlekły zespół bólowy kręgosłupa szyjnego i L-S na tle zmian zwyrodnieniowych i dyskopatycznych ograniczający funkcję oraz zaburzenia lękowo-depresyjne.

Wobec zgłoszonego w dniu 31.03.2011r. wniosku o ustalenie prawa do dalszej renty, lekarz orzecznik ZUS przeprowadził badanie lekarskie, na podstawie, którego ustalił, iż wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

Z uwagi na wniesiony w przewidzianym terminie sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika, sprawę przekazano do rozpoznania komisji lekarskiej, która orzeczeniem z dnia 31.05.2011r. podtrzymała stanowisko lekarza orzecznika, uznając że J. F. nie jest niezdolna do pracy.

Wnioskodawczyni cierpi na: przewlekły zespół bólowy kręgosłupa odcinka lędźwiowo - krzyżowego na podłożu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatii L4-L5 z ograniczeniem funkcji narządu ruchu, bóle kręgosłupa w odcinku szyjnym bez istotnego ograniczenia funkcji narządu ruchu, nadciśnienie tętnicze z objawami stenokardii, przebyty uraz głowy bez cech uszkodzenia centralnego układu nerwowego, zaburzenia depresyjne nawracające.

Wnioskodawczyni w obecnym stanie zdrowia jest nadal częściowo niezdolna do pracy. Niezdolność ta ma charakter okresowy i istnieje na 2 lata. W stosunku do badania wnioskodawczyni z dnia 15.04.2008r. u badanej nie stwierdzono poprawy w stanie zdrowia, nadal istnieją wykładniki kliniczne powodujące zespół bólowy kręgosłupa w odcinku lędźwiowo-krzyżowym, powodujące ograniczenie do pracy wykonywanej.

W oparciu o wyżej ustalony stan faktyczny Sąd Okręgowy uznał, że odwołanie okazało się uzasadnione. Odwołująca spełniła przesłanki do przywrócenia prawa do renty wskazane w art. 61 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS. Na podstawie opinii biegłych neurologa, internisty i psychiatry Sąd I instancji przyjął, że odwołująca jest nadal osobą częściowo niezdolną od pracy od 1 maja 2011r. do 30 kwietnia 2013r.

Z tych względów, Sąd Okręgowy działając na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję orzekając jak w sentencji wyroku.

Apelację od powyższego wyroku złożył organ rentowy, zaskarżając wskazane orzeczenie w całości. ZUS zarzucał wyrokowi naruszenie przepisu art. 233 k.p.c. poprzez błędną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego i ustalenie na podstawie opinii biegłych sądowych, że wnioskodawczyni jest nadal częściowo niezdolna do pracy na okres 2 lat. W ocenie apelującego Sąd I instancji błędnie oddalił wniosek dowodowy o powołanie innego biegłego neurologa i biegłego lekarza medycyny pracy, bowiem nie zostało dostatecznie wyjaśnione czy wnioskodawczyni utraciła w znacznym stopniu zdolność od pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W oparciu o tak sprecyzowane zarzuty apelujący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania, ewentualnie jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Kwestią sporną w niniejszej sprawie było ustalenie czy odwołująca ponownie stała się niezdolna do pracy w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty - jako przesłanki koniecznej do przywrócenia prawa do renty wskazanej w art. 61 w zw. z art. 12 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zgodnie z przepisem art. 61 ustawy emerytalnej – prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy. Odwołująca miała przyznane prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 30 kwietnia 2011r.

Sąd Okręgowy w oparciu o dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy: neurologa, internisty i psychiatry ustalił, że odwołująca jest nadal częściowo niezdolna do pracy na okres 2 lat. W opinii biegłych w stosunku do poprzedniego badania z dnia 15 kwietnia 2008r. nie stwierdzono u odwołującej poprawy stanu zdrowia, nadal istnieją wykładniki kliniczne powodujące zespół bólowy kręgosłupa w odcinku lędźwiowo-krzyżowym, powodujące ograniczenie do wykonywania pracy. Biegli rozpoznali u odwołującej: przewlekły zespół bólowy kręgosłupa odcinka lędźwiowo - krzyżowego na podłożu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatii L4-L5 z ograniczeniem funkcji narządu ruchu, bóle kręgosłupa w odcinku szyjnym bez istotnego ograniczenia funkcji narządu ruchu, nadciśnienie tętnicze z objawami stenokardii, przebyty uraz głowy bez cech uszkodzenia centralnego układu nerwowego oraz zaburzenia depresyjne nawracające.

Z uwagi na wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego neurologa i biegłego specjalisty medycyny pracy, uzasadniony tym, że u odwołującej nie rozpoznano istotnego ograniczenia funkcji narządu ruchu, Sąd Apelacyjny postanowił na podstawie art. 382 k.p.c. przeprowadzić uzupełniające postępowanie dowodowe poprzez przeprowadzenie dowodu z opinii biegłych lekarzy neurologa i specjalisty medycyny pracy na okoliczność, czy odwołująca po 30 kwietnia 2011r. odzyskała zdolność do wykonywania zatrudnienia, a jeśli tak, to w czym przejawia się poprawa stanu zdrowia.

W łącznej opinii biegli sądowi neurolog i specjalista medycyny pracy stwierdzili, że nie zaistniała poprawa w stanie zdrowia odwołującej po 30 kwietnia 2011r. i nadal u wnioskodawczyni występuje dysfunkcja narządu ruchu w stopniu powodującym częściową niezdolność od pracy do 30 kwietnia 2013r. Biegły neurolog podzielił wnioski zawarte w poprzedniej łącznej opinii biegłych neurologa, internisty i psychiatry, wskazując, że u odwołującej nadal występuje dysfunkcja kręgosłupa, obecne są dodatnie objawy korzeniowe prawostronne, radiologicznie zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa są zaawansowane, wielopoziomowe o charakterze progresywnym. Biegły z zakresu medycyny pracy zwrócił uwagę, że z uwagi na charakter pracy odwołującej (praca fizyczna, wymagająca dźwigania) odwołująca po 30 kwietnia 2011r. nie odzyskała zdolności do pracy i nadal jest częściowo niezdolna do pracy do końca kwietnia 2013r.

Reasumując - wszyscy biegli opiniujący w niniejszej sprawie jednoznacznie stwierdzili, że stan zdrowia odwołującej nie uległ poprawie, a wnioskodawczyni jest nadal jest częściowo niezdolna do pracy do 30 kwietnia 2013r. Z tych względów istniały podstawy do przywrócenia wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na podstawie art. 61 ustawy emerytalnej.

Istotne jest, że organ rentowy w piśmie procesowym z dnia 4 lutego 2013r. po zapoznaniu się z opinią biegłych neurologa i specjalisty medycyny pracy, zgodził się z zawartym w tej opinii wnioskiem, że odwołująca po 30 kwietnia 2011r. nie odzyskała zdolności do pracy i nadal jest częściowo niezdolna do pracy do końca kwietnia 2013r.

Wobec powyższego przyjęcie przez Sąd Okręgowy, że odwołująca spełnia przesłanki do przywrócenia prawa do renty, trzeba uznać za prawidłowe i mające odzwierciedlenie w ustalonym stanie faktycznym.

Konkludując, Sąd Apelacyjny na mocy art. 385 k.p.c. apelację oddalił, nie znajdując podstaw do jej uwzględnienia.

/SSA Iwona Niewiadowska-Patzer/ /SSA Marta Sawińska/ /SSA Katarzyna Wołoszczak/