III CNP 56/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-08-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CNP 56/09
POSTANOWIENIE
Dnia 24 marca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie z powództwa Zakładu I.(…) sp. j. w K.
przeciwko Przedsiębiorstwu R.(…) sp. j. w K.
o ustalenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 24 marca 2010 r.,
na skutek skargi strony pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K.
z dnia 26 czerwca 2009 r., sygn. akt VII Ga (…),
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
W związku ze skargą pozwanej Przedsiębiorstwa R.(…) Sp. j. w K. o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 26
czerwca 2009 r. należy zważyć, co następuje.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać: 1) oznaczenie orzeczenia, od którego jest wniesiona, ze
wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości lub w części, 2) przytoczenie jej
podstaw oraz ich uzasadnienie, 3) wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne, 4) uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej
przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy, 5) wykazanie, że wzruszenie
zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest
możliwe, a ponadto – gdy skargę wniesiono stosując art. 4241
§ 2 – że występuje
2
wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie skargi, 6) wniosek o stwierdzenie
niezgodności orzeczenia z prawem.
Skarga nie spełnia wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Nie przytoczono w niej przepisów, z którymi zaskarżone orzeczenie jest niezgodne,
sam zaś zarzut naruszenia wskazanych przepisów nie oznacza jeszcze, że skarżący
uznaje orzeczenie za niezgodne z tymi przepisami.
Zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie wyjaśniano, że rygory określone w art.
4245
§ 1 pkt 2 i 3 k.p.c. stanowią takie wymagania konstrukcyjne skargi o stwierdzenie
niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem, które przez ustawodawcę zostały
wyraźnie oddzielone. Jest tak dlatego, że nie wszystkie wady postępowania
poprzedzającego wydanie skarżonego orzeczenia, wytykane w ramach obu podstaw,
powodują niezgodność orzeczenia z prawem, a jeśli tak się dzieje, to przepisy wskazane
jako naruszone w ramach podstaw nie muszą być – i często nie są – tożsame z
przepisami, z którymi zaskarżone orzeczenie jest niezgodne (por. Kodeks postępowania
cywilnego – Komentarz pod red. T. Erecińskiego, Lexis Nexis 2007, tom drugi, str. 325-
326).
Nie można zatem uznać, aby skarżący spełnił wyraźnie wyodrębnione w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c. konstrukcyjne wymaganie skargi.
Zgodnie z art. 4248
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy odrzuca na posiedzeniu niejawnym
m.in. skargę niespełniającą wymagań określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 24 marca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie z powództwa Zakładu I.(…) sp. j. w K.
przeciwko Przedsiębiorstwu R.(…) sp. j. w K.
o ustalenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 24 marca 2010 r.,
na skutek skargi strony pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K.
z dnia 26 czerwca 2009 r., sygn. akt VII Ga (…),
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
W związku ze skargą pozwanej Przedsiębiorstwa R.(…) Sp. j. w K. o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 26
czerwca 2009 r. należy zważyć, co następuje.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać: 1) oznaczenie orzeczenia, od którego jest wniesiona, ze
wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości lub w części, 2) przytoczenie jej
podstaw oraz ich uzasadnienie, 3) wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne, 4) uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej
przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy, 5) wykazanie, że wzruszenie
zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest
możliwe, a ponadto – gdy skargę wniesiono stosując art. 4241
§ 2 – że występuje
2
wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie skargi, 6) wniosek o stwierdzenie
niezgodności orzeczenia z prawem.
Skarga nie spełnia wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Nie przytoczono w niej przepisów, z którymi zaskarżone orzeczenie jest niezgodne,
sam zaś zarzut naruszenia wskazanych przepisów nie oznacza jeszcze, że skarżący
uznaje orzeczenie za niezgodne z tymi przepisami.
Zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie wyjaśniano, że rygory określone w art.
4245
§ 1 pkt 2 i 3 k.p.c. stanowią takie wymagania konstrukcyjne skargi o stwierdzenie
niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem, które przez ustawodawcę zostały
wyraźnie oddzielone. Jest tak dlatego, że nie wszystkie wady postępowania
poprzedzającego wydanie skarżonego orzeczenia, wytykane w ramach obu podstaw,
powodują niezgodność orzeczenia z prawem, a jeśli tak się dzieje, to przepisy wskazane
jako naruszone w ramach podstaw nie muszą być – i często nie są – tożsame z
przepisami, z którymi zaskarżone orzeczenie jest niezgodne (por. Kodeks postępowania
cywilnego – Komentarz pod red. T. Erecińskiego, Lexis Nexis 2007, tom drugi, str. 325-
326).
Nie można zatem uznać, aby skarżący spełnił wyraźnie wyodrębnione w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c. konstrukcyjne wymaganie skargi.
Zgodnie z art. 4248
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy odrzuca na posiedzeniu niejawnym
m.in. skargę niespełniającą wymagań określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.