V CO 76/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-09-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CO 76/09
POSTANOWIENIE
Dnia 24 marca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z wniosku Elektrowni „R.(...)” Spółki Akcyjnej w R.
o zawezwanie spółek: „G.(...)” Towarzystwa Ubezpieczeń Spółki Akcyjnej w W., Z.(...). w
Wielkiej Brytanii, Z.(...). w Irlandii oraz H.(...)
do próby zawarcia ugody,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 24 marca 2010 r.,
wniosku Elektrowni „R.(...)” Spółki Akcyjnej w R. o oznaczenie sądu właściwego do
rozpoznania sprawy, sygn. akt VI GCo (...),
oddala wniosek.
Uzasadnienie
Wzywający Elektrownia „R.(...)” Spółka Akcyjna w R. wniosła o oznaczenie sądu
właściwego na podstawie art. 45 k.p.c. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu Sąd
Najwyższy oznacza sąd, przed który należy wytoczyć powództwo, jeżeli na podstawie
okoliczności sprawy nie można ustalić właściwości miejscowej sądu w oparciu o
przepisy kodeksu postępowania cywilnego. Niemożność ustalenia właściwości
miejscowej zachodzi zatem wówczas, gdy brak jest regulacji prawnej, która zezwala na
określenie właściwości miejscowej sądu. Przedmiotem postępowania w rozpoznawanej
sprawie jest zawezwanie kilku pozwanych do próby ugodowej. W przypadku
współuczestnictwa po stronie pozwanej zastosowanie art. 45 k.p.c. może mieć miejsce
wówczas, gdy nie można ustalić sądu właściwego dla żadnego z pozwanych. Taka
2
sytuacja nie występuje, skoro według art. 185 k.p.c. do przeprowadzenia próby
ugodowej właściwy jest sąd rejonowy ogólnie właściwy dla przeciwnika, a jeden z
pozwanych ma siedzibę w Polsce. Nadto wnioskodawca nie wskazał żadnej
argumentacji wskazującej, że ustalenie właściwości miejscowej nie jest możliwe.
Przeciwnie, przedstawił ją dla wykazania, że w jego ocenie zachodzi właściwość Sądu
Rejonowego w R.. Zastosowania art. 45 k.p.c. nie uzasadnia też zarządzenie Sądu
Rejonowego w R. z dnia 28 października, na które powołał się wnioskodawca.
Z tych względów wniosek, jako nieuzasadniony, podlegał oddaleniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 24 marca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z wniosku Elektrowni „R.(...)” Spółki Akcyjnej w R.
o zawezwanie spółek: „G.(...)” Towarzystwa Ubezpieczeń Spółki Akcyjnej w W., Z.(...). w
Wielkiej Brytanii, Z.(...). w Irlandii oraz H.(...)
do próby zawarcia ugody,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 24 marca 2010 r.,
wniosku Elektrowni „R.(...)” Spółki Akcyjnej w R. o oznaczenie sądu właściwego do
rozpoznania sprawy, sygn. akt VI GCo (...),
oddala wniosek.
Uzasadnienie
Wzywający Elektrownia „R.(...)” Spółka Akcyjna w R. wniosła o oznaczenie sądu
właściwego na podstawie art. 45 k.p.c. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu Sąd
Najwyższy oznacza sąd, przed który należy wytoczyć powództwo, jeżeli na podstawie
okoliczności sprawy nie można ustalić właściwości miejscowej sądu w oparciu o
przepisy kodeksu postępowania cywilnego. Niemożność ustalenia właściwości
miejscowej zachodzi zatem wówczas, gdy brak jest regulacji prawnej, która zezwala na
określenie właściwości miejscowej sądu. Przedmiotem postępowania w rozpoznawanej
sprawie jest zawezwanie kilku pozwanych do próby ugodowej. W przypadku
współuczestnictwa po stronie pozwanej zastosowanie art. 45 k.p.c. może mieć miejsce
wówczas, gdy nie można ustalić sądu właściwego dla żadnego z pozwanych. Taka
2
sytuacja nie występuje, skoro według art. 185 k.p.c. do przeprowadzenia próby
ugodowej właściwy jest sąd rejonowy ogólnie właściwy dla przeciwnika, a jeden z
pozwanych ma siedzibę w Polsce. Nadto wnioskodawca nie wskazał żadnej
argumentacji wskazującej, że ustalenie właściwości miejscowej nie jest możliwe.
Przeciwnie, przedstawił ją dla wykazania, że w jego ocenie zachodzi właściwość Sądu
Rejonowego w R.. Zastosowania art. 45 k.p.c. nie uzasadnia też zarządzenie Sądu
Rejonowego w R. z dnia 28 października, na które powołał się wnioskodawca.
Z tych względów wniosek, jako nieuzasadniony, podlegał oddaleniu.