Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI Ka 23/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 marca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Wieja (spr.)

Sędziowie SO Barbara Żukowska

SO Tomasz Skowron

Protokolant Anna Potaczek

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Lesława Kwapiszewskiego

po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2013 r.

sprawy M. M.

oskarżonej z art. 270 § 1 kk

z powodu apelacji, wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

z dnia 2 listopada 2012 r. sygn. akt IIK 1500/12

uchyla zaskarżony wyrok wobec oskarżonej M. M. i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Jeleniej Górze do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt VIKa 23/13

UZASADNIENIE

M. M. została oskarżona o to, że w dniu 23 września 2011 roku w P. woj. (...) na umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych (...) zamówieniu (...) na linii analogowej oraz oświadczeniu abonenta podrobiła podpis J. S., tj. o czyn z art. 270 § 1 kk.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 2 listopada 2012 roku w sprawie IIK 1500/12:

I.  oskarżona M. M. została uznana za winną tego, że w dniu 23 września 2011 roku w P. działając w krótkich odstępach czasu i wykonaniu z góry powziętego zamiaru na umowie o świadczeniu usług telekomunikacyjnych (...) zamówieniu (...) na linii analogowej oraz oświadczeniu abonenta podrobiła podpis J. S., tj. występku z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 12 kk i za to na mocy art. 270 § 1 kk wymierzono jej karę 3 miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na mocy art. 69 § 1 i § 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie kary pozbawienia wolności w stosunku do M. M. warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 2 lata,

III.  na mocy art. 71 § 1 kk orzeczono wobec oskarżonej M. M. karę 50 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość stawki na 10 złotych,

IV.  na mocy art. 624 § 1 kpk zwolniono oskarżoną M. M. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Z treścią wyroku nie zgodził się Prokurator Rejonowy w Jeleniej Górze. W złożonej apelacji zarzucił naruszenie przepisu postępowania, tj. art. 413 § 2 pkt 1 kpk, mające wpływ na treść orzeczenia, a polegające na niedokładnym i wadliwym określeniu przypisanego oskarżonej czynu z art. 270 § 1 kk, poprzez nie zawarcie w jego opisie wskazania, iż podrabiając podpis J. S. na dokumentach w postaci umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, zamówieniu (...) na linii analogowej oraz oświadczeniu abonenta oskarżona działała „w celu użycia dokumentów za autentyczne”, co stanowi znamię występku art. 270 § 1 kk.

Stawiając powyższy zarzut i powołując się na treść art. 437 § 2 kpk prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt I części dyspozytywnej, poprzez wskazanie w opisie czynu zabronionego, że oskarżona działała „w celu użycia dokumentów za autentyczne.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja co do zasady zasługiwała na uwzględnienie. Niewątpliwie bowiem zarzucony i przypisany zaskarżonym wyrokiem opis czynu nie zawierał wszystkich znamion ustawowych. Przy innym układzie procesowym (wniesieniu apelacji wyłącznie na korzyść oskarżonej) mogło to nawet skutkować uniewinnieniem. Środek odwoławczy złożył jednak wyłącznie oskarżyciel publiczny. Zgodzić się należy z przywołaną argumentacją a wskazującą na konieczność uzupełnienia opisu czynu o znamię „w celu użycia dokumentów za autentyczne”. Dopiero wówczas możliwym będzie prawnie skuteczne przypisanie popełnienia występku z art. 270 § 1 kk. Zdaniem Sądu Okręgowego taka zmiana wyroku nie jest możliwa przez Sąd II instancji. Podkreślić bowiem trzeba, że zaskarżony wyrok zapadł w specyficznym trybie regulowanym przepisami art. 335 kpk w zw. z art. 343 § 4 i 6 kpk. Co prawda na posiedzeniu Sądu zgłoszony pierwotnie wniosek uległ modyfikacji, ale wyłącznie poprzez uzupełnienie kwalifikacji prawnej zachowań oskarżonej o przepis art. 12 kk. Zmiana ta zgłoszona przez prokuratora została zaakceptowana przez obecną na posiedzeniu M. M. i zgodnie z utrwalonymi poglądami doktryny oraz judykatury przy takim stanowisku stron nie było potrzeby kierowania sprawy do rozpoznania na zasadach ogólnych. Na wskazanym posiedzeniu ani oskarżyciel publiczny, ani Sąd Orzekający nie dostrzegli braku jednego ze znamion czynu z art. 270 kk. Przedmiotem zawartego przez strony porozumienia i szczegółowych jego uzgodnień nie była ta bardzo istotna okoliczność. Na rozprawie odwoławczej M. M. się nie stawiła i niemożliwym było przeprowadzenie ewentualnych dodatkowych uzgodnień co do warunków jej skazania w trybie art. 335 w zw. z art. 343 kpk. Przy konsekwentnym stanowisku Sądu Najwyższego proponowana apelacją zmiana wyroku przez Sąd Odwoławczy była niemożliwa w zaistniałych warunkach procesowych. Widząc potrzebę jej przeprowadzenia konieczne było uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Jeleniej Górze. Zdaniem Sądu Odwoławczego przy ponownym rozpoznaniu sprawy nie ma formalnych przeszkód do powtórnego procedowania w trybie art. 335 i 343 kpk jako, że uchylenie wyroku nie nastąpiło z przyczyn wskazanych przepisem art. 343 § 7 kpk. Jeżeli zatem M. M. wyrazi zgodę na dokonanie zmiany wskazywanej apelacją na posiedzeniu to możliwym będzie wydanie wyroku o treści przez strony uzgodnionej. W przeciwnym wypadku niezbędne stanie się rozpoznanie sprawy na zasadach ogólnych. Z przedstawionych względów rozstrzygnięto jak wyżej.

AP

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13