I CSK 559/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-09-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 559/09
POSTANOWIENIE
Dnia 20 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa M. D.
przeciwko E. D.
o ochronę dóbr osobistych,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 kwietnia 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 2 czerwca 2009 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Niniejsza skarga kasacyjna jako jedyną podstawę wskazuje na naruszenie przez
Sąd Apelacyjny art. 233 § 1 k.p.c. oraz art. 378 § 1 i 382 k.p.c., przez przejęcie za
własne ustaleń faktycznych Sądu I instancji bez merytorycznej analizy w tym zakresie.
Wyraźnie narusza to zatem art. 3983
§ 3 k.p.c., z którego wynika, że ustalenia faktów nie
mogą być podstawą skargi kasacyjnej. Tymczasem zarzuty podniesione w skardze
zmierzają jedynie w kierunku podważenia ustaleń faktycznych, z którymi skarżący
polemizuje. Co więcej, z przyjęcia za własne przez Sąd II instancji stanowiska Sądu I
instancji nie wynika, że stan faktyczny nie był badany. Jest raczej odwrotnie – Sąd
Apelacyjny go rozważył i zgodził się z argumentacją Sądu I instancji. Trzeba zatem
stwierdzić, że w istocie w skardze nie ma podstaw kasacyjnych, ponieważ są tylko
podstawy niedopuszczalne.
2
Skarga podlega zatem odrzuceniu na podstawie art. 3986
§ 3 w związku z § 2 i
art. 3983
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 20 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa M. D.
przeciwko E. D.
o ochronę dóbr osobistych,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 kwietnia 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 2 czerwca 2009 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Niniejsza skarga kasacyjna jako jedyną podstawę wskazuje na naruszenie przez
Sąd Apelacyjny art. 233 § 1 k.p.c. oraz art. 378 § 1 i 382 k.p.c., przez przejęcie za
własne ustaleń faktycznych Sądu I instancji bez merytorycznej analizy w tym zakresie.
Wyraźnie narusza to zatem art. 3983
§ 3 k.p.c., z którego wynika, że ustalenia faktów nie
mogą być podstawą skargi kasacyjnej. Tymczasem zarzuty podniesione w skardze
zmierzają jedynie w kierunku podważenia ustaleń faktycznych, z którymi skarżący
polemizuje. Co więcej, z przyjęcia za własne przez Sąd II instancji stanowiska Sądu I
instancji nie wynika, że stan faktyczny nie był badany. Jest raczej odwrotnie – Sąd
Apelacyjny go rozważył i zgodził się z argumentacją Sądu I instancji. Trzeba zatem
stwierdzić, że w istocie w skardze nie ma podstaw kasacyjnych, ponieważ są tylko
podstawy niedopuszczalne.
2
Skarga podlega zatem odrzuceniu na podstawie art. 3986
§ 3 w związku z § 2 i
art. 3983
§ 3 k.p.c.