Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III SPP 6/10
POSTANOWIENIE
Dnia 22 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Andrzej Wróbel (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Zbigniew Hajn
SSN Jerzy Kwaśniewski
w sprawie ze skargi M. J.
na przewlekłość postępowania Sądu Apelacyjnego w […]
w sprawie I ACa …/08,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 22 kwietnia 2010 r.,
oddala skargę.
Uzasadnienie:
M. J., dalej jako „skarżący” w skardze na naruszenie prawa strony do
rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki wniósł
o stwierdzenie, że w postępowaniu przed Sądem Apelacyjnym w sprawie I ACa
…/08 nastąpiła przewlekłość postępowania, przyznanie od Skarbu Państwa na
rzecz skarżącego sumy pieniężnej w wysokości 20.000 zł.
W uzasadnieniu skargi podniósł miedzy innymi, że Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia
5 lutego 2008 r. oddalił powództwo skarżącego przeciwko Skarbowi Państwa o
odszkodowanie i zadośćuczynienie. W dniu 10 marca 2008 r. skarżący wniósł
apelację od tego wyroku, wnosząc o wyłączenie wszystkich sędziów Sądu
Apelacyjnego na podstawie art. 49 k.p.c. Zarządzeniem z dnia 29 maja 2008 r.
wezwano skarżącego do uzupełnienia wniosku poprzez imienne wskazanie
sędziów, których on dotyczy oraz podanie, w stosunku do każdego z sędziów,
2
przyczyn wyłączenia. Skarżący w piśmie z dnia 23 czerwca 2008 r. wniósł o
wyłączenie imiennie określonych sędziów Sądu Apelacyjnego, którzy orzekali w
sprawach lustracyjnych skarżącego. Dnia 4 lutego 2009 r. skarżący, powołując się
na art. 45 ust. 1 i art. 8 ust. 2 Konstytucji ponownie wystąpił o wyłączenie
wszystkich sędziów Sądu Apelacyjnego. Zarządzeniem z dnia 5 lutego 2009 r.
wezwano skarżącego do uzupełnienia wniosku z 4 lutego 2009 r. poprzez imienne
wskazanie sędziów, których on dotyczy oraz podanie, w stosunku do każdego z
sędziów, przyczyn wyłączenia; zaskarżenie zostało doręczone skarżącemu dnia 18
lutego 2009 r.. W tym samym dniu skarżący wniósł do prezesa Sądu Apelacyjnego
o podanie imiennej listy sędziów Sądu Apelacyjnego, a pismem z dnia 24 lutego
2009 r. – o przedłużenie terminu do uzupełnienia wniosku z 4 lutego 2009 r.
Prezes Sądu Apelacyjnego doręczył skarżącemu, przy piśmie z dnia 19 lutego
2009 r.,( doręczonym skarżącemu 4 marca 2009 r.), listę sędziów Sądu
Apelacyjnego w Warszawie. Zarządzeniem z dnia 4 marca 2009 r., doręczonym
dnia 18 marca 2009 r. zarządzono zwrot wniosku z 4 lutego 2009 r. wobec
nieuzupełnienia jego braków formalnych, przy czym podano, że w razie
uzupełnienia powyższych braków, wniosek zostanie przyjęty z datą uzupełnienia i
zostanie mu nadany bieg procesowy. Wniosek zosta uzupełniony dnia 10 marca
2009 r. W tym dniu skarżący złożył wniosek o wyłączenie sędziów Sadu
Apelacyjnego na podstawie art. 48 § 1 pkt 1 k.p.c.
Według skarżącego, w takim stanie rzeczy nastąpiło naruszenie prawa skarżącego
do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki,
ponieważ „postępowanie w sprawie trwa dłużej, niż jest to konieczne dla
wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych i prawnych, które są istotne dla
rozstrzygnięcia sprawy.”
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga jest nieuzasadniona. Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 17
czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w
postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez
prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179,
3
poz. 1483 z późn. zm.) strona może wnieść skargę o stwierdzenie, że w
postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiło naruszenie jej prawa do
rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie trwa dłużej to
konieczne dla wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych i prawnych, które są
istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, albo dłużej niż to konieczne dla załatwienia
sprawy egzekucyjnej lub innej dotyczącej wykonania orzeczenia sądowego
(przewlekłość postępowania).
O przewlekłości postępowania decyduje ocena całego okresu podejmowania
czynności przez dany sąd. Przewlekłość zachodzi wtedy, gdy okres ten przekracza
rozsądne granice, przy uwzględnieniu terminowości i prawidłowości czynności
podjętych przez sąd, charakteru sprawy, stopnia faktycznej i prawnej jej zawiłości,
znaczenia dla strony, która wniosła skargę, rozstrzygniętych w niej zagadnień oraz
zachowania się stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość
postępowania (art. 2 ust. 2 tej ustawy).
W niniejszej sprawie jest niesporne, że skarżący dnia 10 marca 2008 r.
wniósł do Sądu Apelacyjnego apelację od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 5
lutego 2008 r., oddalającego powództwo skarżącego o odszkodowanie i
zadośćuczynienie, wnosząc jednocześnie o wyłączenie – na podstawie art. 49
k.p.c. – wszystkich sędziów Sądu Apelacyjnego od udziału w sprawie. Skarżący
złożył wnioski o wyłączenie wszystkich sędziów Sądu Apelacyjnego od udziału w
sprawie, kolejno dnia 4 lutego 2009 r. i 10 marca 2009 r., z tym że ten ostatni
wniosek oparty był na przepisie art. 48 § 1 pkt 1 k.p.c.
W niniejszej sprawie jest niesporne, że sprawa nie została załatwiona przez
Sąd Apelacyjny w terminie dwóch lat, licząc od dnia jej wpływu do Sądu
Apelacyjnego do dnia wpływu skargi do Sądu Najwyższego. Jednakże w niniejszej
sprawie nie ma przewlekłości postępowania w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy,
ponieważ oceniając, czy w sprawie doszło do przewlekłości postępowania, Sąd
Najwyższy uwzględnił między innymi zachowanie się skarżącego, który wielokrotnie
żądał wyłączenia wszystkich sędziów Sądu Apelacyjnego od udziału w sprawie,
ostatnio dnia 10 marca 2009 r., oraz konieczność rozstrzygnięcia przez właściwy
sąd o wyłączeniu sędziów, co wymaga miedzy innymi złożenia wyjaśnień przez
każdego sędziego, którego wniosek dotyczy ( art. 52 § 2 k.p.c.). W tych
4
okolicznościach nie można uznać, że Sąd Apelacyjny podejmując czynności
procesowe w związku z wnioskiem skarżącego z dnia 10 marca 2009 r. o
wyłączenie wszystkich sędziów Sadu Apelacyjnego opóźnia się z podejmowaniem
tych czynności do tego stopnia, że powoduje to przewlekłość całego postępowania
przed Sądem Apelacyjnym.
Biorąc powyższe pod rozwagę Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.