I PLN 1/94
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Zmiana nazwy izby Sądu Najwyższego z "Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych" na "Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych".
Automatyczne korekty wprowadzone przez system SAOS w czasie importu orzeczenia z zewnętrznego systemu
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-11-2012
Pełny tekst orzeczenia
Wyrok z dnia 18 lutego 1994 r.
I PLN 1/94
Sąd lekarski orzekający w sprawie odpowiedzialności zawodowej lekarza -
uznawszy oskarżonego za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu - nie
może odstąpić od wymierzenia kary.
Przewodniczący Sędzia SN: Maria Mańkowska, Sędziowie SN: Teresa
Flemming-Kulesza (sprawozdawca), Andrzej Deptuła.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 1994 r. sprawy lekarza Jadwigi
K., na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnej Rady Lekarskiej [...], od wyroku
Okręgowego Sądu Lekarskiego w Ł. z dnia 15 października 1993 r. [...],
u c h y l i ł zaskarżone orzeczenie i przekazał sprawę do ponownego rozpoz-
nania Okręgowemu Sądowi Lekarskiemu w Ł.,
U z a s a d n i e n i e
Okręgowy Sąd Lekarski w Ł. prawomocnym orzeczeniem z dnia 15 października
1993 r. uznał lekarza Jadwigę K. winną zarzuconego jej wykroczenia zawodowego t.j.
tego, że w dniu 25 czerwca 1992 r. w godzinach rannych wezwana do pracownika
Przedsiębiorstwa [...], który zasłabł w pracy odmówiła udania się do chorego, czym
naruszyła art. 12 ustawy o zawodzie lekarza oraz art. 2 kodeksu etyki lekarskiej
Okręgowy Sąd Lekarski w orzeczeniu tym odstąpił od wymierzenia kary. W
uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że odstępując od wymierzenia kary Sąd wziął po
uwagę "postawę obwinionej, przyznanie się do winy, zrozumienie rażącego wykro-
czenia zawodowego i wyrażenie szczerego żalu odnośnie zaistniałej sytuacji." Jako
podstawę prawną rozstrzygnięcia powołano art. 42 ustawy z dnia 17 maja 1989 roku o
izbach lekarskich (Dz. U. Nr 30, poz. 158 ze zm.).
Prezes Naczelnej Rady Lekarskiej zaskarżył rewizją nadzwyczajną opisane
orzeczenie na niekorzyść obwinionej w części dotyczącej odstąpienia od wymierzenia
kary. Zarzucił obrazę przepisu art. 42 ust. 1 powołanej ustawy o izbach lekarskich przez
odstąpienie od wymierzenia kary mimo uznania, że obwiniona jest winna zarzucanego
jej czynu. Wniósł o uchylenie orzeczenia w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania Okręgowemu Sądowi Lekarskiemu w Ł.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Rewizja nadzwyczajna jest uzasadniona.
Okręgowy Sąd Lekarski orzekł w niniejszej sprawie na podstawie przepisów w/w
ustawy o izbach lekarskich oraz wydanego na podstawie delegacji zawartej w tej
ustawie (art. 57 ust. 2) rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 26
września 1990 r. w sprawie postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej
lekarzy (Dz. U. Nr 69, poz. 406).
Art. 42 ust. 1 cyt. ustawy wymienia kary, które orzeka się w razie uznania os-
karżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu. Ustawa nie przewiduje
możliwości odstąpienia od wymierzenia kary. Możliwość taka nie wynika też z odwo-
łania (w zakresie postępowania) do kodeksu postępowania karnego, o którym stanowi
art. 47 ust. 1 ustawy. Kodeks ten również nie zawiera przepisów przewidujących
możliwość odstąpienia od wymierzenia kary. Kodeks karny zna instytucję odstąpienia
od wymierzenia kary stanowiąc w art. 56, że w wypadkach wskazanych w ustawie sąd
może odstąpić od wymierzenia kary [...]. Przepis ten nie ma zastosowania w
postępowaniu przed sądem lekarskim, a ponadto wynika z jego treści, że odstąpienie
od wymierzenia kary może mieć miejsce tylko "w wypadkach wskazanych w ustawie".
Zaskarżone orzeczenie Okręgowego Sądu Lekarskiego w Ł. zapadło zatem bez
podstawy prawnej. Podlegało ono zatem uchyleniu, a sprawa przekazaniu do
ponownego rozpoznania na podstawie art. 387 k.p.k. stosowanego z mocy wskazanego
odesłania z art. 47 ust. 1 ustawy o izbach lekarskich.
========================================
I PLN 1/94
Sąd lekarski orzekający w sprawie odpowiedzialności zawodowej lekarza -
uznawszy oskarżonego za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu - nie
może odstąpić od wymierzenia kary.
Przewodniczący Sędzia SN: Maria Mańkowska, Sędziowie SN: Teresa
Flemming-Kulesza (sprawozdawca), Andrzej Deptuła.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 1994 r. sprawy lekarza Jadwigi
K., na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnej Rady Lekarskiej [...], od wyroku
Okręgowego Sądu Lekarskiego w Ł. z dnia 15 października 1993 r. [...],
u c h y l i ł zaskarżone orzeczenie i przekazał sprawę do ponownego rozpoz-
nania Okręgowemu Sądowi Lekarskiemu w Ł.,
U z a s a d n i e n i e
Okręgowy Sąd Lekarski w Ł. prawomocnym orzeczeniem z dnia 15 października
1993 r. uznał lekarza Jadwigę K. winną zarzuconego jej wykroczenia zawodowego t.j.
tego, że w dniu 25 czerwca 1992 r. w godzinach rannych wezwana do pracownika
Przedsiębiorstwa [...], który zasłabł w pracy odmówiła udania się do chorego, czym
naruszyła art. 12 ustawy o zawodzie lekarza oraz art. 2 kodeksu etyki lekarskiej
Okręgowy Sąd Lekarski w orzeczeniu tym odstąpił od wymierzenia kary. W
uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że odstępując od wymierzenia kary Sąd wziął po
uwagę "postawę obwinionej, przyznanie się do winy, zrozumienie rażącego wykro-
czenia zawodowego i wyrażenie szczerego żalu odnośnie zaistniałej sytuacji." Jako
podstawę prawną rozstrzygnięcia powołano art. 42 ustawy z dnia 17 maja 1989 roku o
izbach lekarskich (Dz. U. Nr 30, poz. 158 ze zm.).
Prezes Naczelnej Rady Lekarskiej zaskarżył rewizją nadzwyczajną opisane
orzeczenie na niekorzyść obwinionej w części dotyczącej odstąpienia od wymierzenia
kary. Zarzucił obrazę przepisu art. 42 ust. 1 powołanej ustawy o izbach lekarskich przez
odstąpienie od wymierzenia kary mimo uznania, że obwiniona jest winna zarzucanego
jej czynu. Wniósł o uchylenie orzeczenia w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania Okręgowemu Sądowi Lekarskiemu w Ł.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Rewizja nadzwyczajna jest uzasadniona.
Okręgowy Sąd Lekarski orzekł w niniejszej sprawie na podstawie przepisów w/w
ustawy o izbach lekarskich oraz wydanego na podstawie delegacji zawartej w tej
ustawie (art. 57 ust. 2) rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 26
września 1990 r. w sprawie postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej
lekarzy (Dz. U. Nr 69, poz. 406).
Art. 42 ust. 1 cyt. ustawy wymienia kary, które orzeka się w razie uznania os-
karżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu. Ustawa nie przewiduje
możliwości odstąpienia od wymierzenia kary. Możliwość taka nie wynika też z odwo-
łania (w zakresie postępowania) do kodeksu postępowania karnego, o którym stanowi
art. 47 ust. 1 ustawy. Kodeks ten również nie zawiera przepisów przewidujących
możliwość odstąpienia od wymierzenia kary. Kodeks karny zna instytucję odstąpienia
od wymierzenia kary stanowiąc w art. 56, że w wypadkach wskazanych w ustawie sąd
może odstąpić od wymierzenia kary [...]. Przepis ten nie ma zastosowania w
postępowaniu przed sądem lekarskim, a ponadto wynika z jego treści, że odstąpienie
od wymierzenia kary może mieć miejsce tylko "w wypadkach wskazanych w ustawie".
Zaskarżone orzeczenie Okręgowego Sądu Lekarskiego w Ł. zapadło zatem bez
podstawy prawnej. Podlegało ono zatem uchyleniu, a sprawa przekazaniu do
ponownego rozpoznania na podstawie art. 387 k.p.k. stosowanego z mocy wskazanego
odesłania z art. 47 ust. 1 ustawy o izbach lekarskich.
========================================