III PO 2/95
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Zmiana nazwy izby Sądu Najwyższego z "Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych" na "Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych".
Automatyczne korekty wprowadzone przez system SAOS w czasie importu orzeczenia z zewnętrznego systemu
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-11-2012
Pełny tekst orzeczenia
Postanowienie z dnia 22 lutego 1995 r.
III PO 2/95
1. Na podstawie przepisu art. 190 § 1 k.p.a. nie może powstać spór
kompetencyjny między organem administracji a Naczelnym Sądem Adminis-
tracyjnym.
2. Pismo organu administracji, informujące pracownika o tym, że jego
stosunek pracy miał charakter umowny, nie jest decyzją administracyjną.
Przewodniczący: Sędzia SN: Jerzy Kwaśniewski, Sędziowie SN: Janusz
Łętowski (sprawozdawca), Andrzej Wróbel, Przedstawiciel Ministerstwa Sprawied-
liwości: Tadeusz Szóstakowski, Przedstawiciel Ministerstwa Transportu i Gospodarki
Morskiej: Edmund Guzel,
Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym, po rozpoznaniu w dniu 22
lutego 1995 r. na posiedzeniu jawnym sprawy z wniosku Romana R. o rozstrzygnięcie
sporu kompetencyjnego między Naczelnym Sądem Administracyjnym w Warszawie a
Ministerstwem Transportu i Gospodarki Morskiej o ustalenie organu właściwego dla
rozstrzygnięcia sprawy o rozwiązanie stosunku pracy
p o s t a n o w i ł o:
wniosek oddalić
U z a s a d n i e n i e
Roman R. zwrócił się do Kolegium Kompetencyjnego przy Sądzie Najwyższym o
rozpatrzenie "negatywnego sporu kompetencyjnego między Ministrem Transportu i
Gospodarki Morskiej a Naczelnym Sądem Administracyjnym". Ze znajdującego się w
aktach sprawy obszernego wniosku wynika, że sprawa dotyczy sporu między
skarżącym a zatrudniającą go niegdyś Generalną Dyrekcją Dróg Publicznych,
natomiast przedmiotem sporu jest to, czy w momencie zwolnienia go z pracy w tejże
Dyrekcji miał on status pracownika mianowanego, czy też zatrudnionego na podstawie
umowy o pracę. Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej zajęło ostatecznie
stanowisko, iż skarżący był zatrudniony na podstawie umowy o pracę, z którym to
poglądem skarżący się nie zgadza. Pismo Ministerstwa Transportu i Gospodarki Mor-
skiej z dnia 12 stycznia 1994 r. precyzujące stanowisko w sprawie potraktował on jako
decyzję administracyjną i zaskarżył je do NSA w Warszawie, ten zaś postanowieniem z
dnia 5 maja1994 r. [...] odrzucił skargę, stwierdzając iż wspomniane pismo Ministerstwa
nie jest decyzją administracyjną i skarga na nie nie służy. Poinformował też skarżącego,
iż w jego sprawie właściwy jest sąd pracy (art. 26 pkt. 1 k.p.).
W tej sytuacji skarżący wystąpił z wnioskiem o rozpatrzenie powstałego - jak
twierdzi - negatywnego sporu kompetencyjnego, bowiem - zgodnie z jego stanowiskiem
- ani Generalny Dyrektor Dróg Publicznych, ani Minister Transportu i Gospodarki
Morskiej ani Naczelny Sąd Administracyjny nie uznali się za właściwych rzeczowo do
rozpatrzenia tegoż urzędniczego sporu pracowniczego.
Kolegium Kompetencyjne zważyło, co następuje:
Zgodnie z art. 190 § 1 k.p.a. spory o właściwość między organami administracji
państwowej a sądami rozstrzyga Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym.
Podmiotem takiego sporu w świetle powyższego przepisu może być jednak tylko sąd
powszechny, nie zaś Naczelny Sąd Administracyjny, który sprawuje w ramach swej
właściwości kontrolę zgodności decyzji administracyjnych z prawem. Ten ostatni organ -
zgodnie z ustanowioną dlań właściwością - zajął prawomocne stanowisko w sprawie,
odrzucając skargę w oparciu o stwierdzenie, że w sprawie nie wydano żadnej decyzji
administracyjnej i że w tej sytuacji należy ona do właściwości sądu pracy. Stanowisko to
jest w świetle materiału zgromadzonego w sprawie w pełni zasadne. W istocie rzeczy
nie występuje zatem w przedmiotowej sprawie żaden spór kompetencyjny między
sądem a organem administracji, który zamykałby skarżącemu drogę do uzyskania
ostatecznego sądowego rozstrzygnięcia jego sprawy.
W tej sytuacji Kolegium Kompetencyjne postanowiło zająć stanowisko, jak w
sentencji.
========================================
III PO 2/95
1. Na podstawie przepisu art. 190 § 1 k.p.a. nie może powstać spór
kompetencyjny między organem administracji a Naczelnym Sądem Adminis-
tracyjnym.
2. Pismo organu administracji, informujące pracownika o tym, że jego
stosunek pracy miał charakter umowny, nie jest decyzją administracyjną.
Przewodniczący: Sędzia SN: Jerzy Kwaśniewski, Sędziowie SN: Janusz
Łętowski (sprawozdawca), Andrzej Wróbel, Przedstawiciel Ministerstwa Sprawied-
liwości: Tadeusz Szóstakowski, Przedstawiciel Ministerstwa Transportu i Gospodarki
Morskiej: Edmund Guzel,
Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym, po rozpoznaniu w dniu 22
lutego 1995 r. na posiedzeniu jawnym sprawy z wniosku Romana R. o rozstrzygnięcie
sporu kompetencyjnego między Naczelnym Sądem Administracyjnym w Warszawie a
Ministerstwem Transportu i Gospodarki Morskiej o ustalenie organu właściwego dla
rozstrzygnięcia sprawy o rozwiązanie stosunku pracy
p o s t a n o w i ł o:
wniosek oddalić
U z a s a d n i e n i e
Roman R. zwrócił się do Kolegium Kompetencyjnego przy Sądzie Najwyższym o
rozpatrzenie "negatywnego sporu kompetencyjnego między Ministrem Transportu i
Gospodarki Morskiej a Naczelnym Sądem Administracyjnym". Ze znajdującego się w
aktach sprawy obszernego wniosku wynika, że sprawa dotyczy sporu między
skarżącym a zatrudniającą go niegdyś Generalną Dyrekcją Dróg Publicznych,
natomiast przedmiotem sporu jest to, czy w momencie zwolnienia go z pracy w tejże
Dyrekcji miał on status pracownika mianowanego, czy też zatrudnionego na podstawie
umowy o pracę. Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej zajęło ostatecznie
stanowisko, iż skarżący był zatrudniony na podstawie umowy o pracę, z którym to
poglądem skarżący się nie zgadza. Pismo Ministerstwa Transportu i Gospodarki Mor-
skiej z dnia 12 stycznia 1994 r. precyzujące stanowisko w sprawie potraktował on jako
decyzję administracyjną i zaskarżył je do NSA w Warszawie, ten zaś postanowieniem z
dnia 5 maja1994 r. [...] odrzucił skargę, stwierdzając iż wspomniane pismo Ministerstwa
nie jest decyzją administracyjną i skarga na nie nie służy. Poinformował też skarżącego,
iż w jego sprawie właściwy jest sąd pracy (art. 26 pkt. 1 k.p.).
W tej sytuacji skarżący wystąpił z wnioskiem o rozpatrzenie powstałego - jak
twierdzi - negatywnego sporu kompetencyjnego, bowiem - zgodnie z jego stanowiskiem
- ani Generalny Dyrektor Dróg Publicznych, ani Minister Transportu i Gospodarki
Morskiej ani Naczelny Sąd Administracyjny nie uznali się za właściwych rzeczowo do
rozpatrzenia tegoż urzędniczego sporu pracowniczego.
Kolegium Kompetencyjne zważyło, co następuje:
Zgodnie z art. 190 § 1 k.p.a. spory o właściwość między organami administracji
państwowej a sądami rozstrzyga Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym.
Podmiotem takiego sporu w świetle powyższego przepisu może być jednak tylko sąd
powszechny, nie zaś Naczelny Sąd Administracyjny, który sprawuje w ramach swej
właściwości kontrolę zgodności decyzji administracyjnych z prawem. Ten ostatni organ -
zgodnie z ustanowioną dlań właściwością - zajął prawomocne stanowisko w sprawie,
odrzucając skargę w oparciu o stwierdzenie, że w sprawie nie wydano żadnej decyzji
administracyjnej i że w tej sytuacji należy ona do właściwości sądu pracy. Stanowisko to
jest w świetle materiału zgromadzonego w sprawie w pełni zasadne. W istocie rzeczy
nie występuje zatem w przedmiotowej sprawie żaden spór kompetencyjny między
sądem a organem administracji, który zamykałby skarżącemu drogę do uzyskania
ostatecznego sądowego rozstrzygnięcia jego sprawy.
W tej sytuacji Kolegium Kompetencyjne postanowiło zająć stanowisko, jak w
sentencji.
========================================