Pełny tekst orzeczenia

Postanowienie z dnia 19 grudnia 1996 r.
I PKN 50/96
Kasacja złożona przez stronę od wyroku Naczelnego Sądu Administra-
cyjnego, jako niedopuszczalna, podlega odrzuceniu na podstawie art. 393
8
§ 1
KPC.
Przewodniczący SSN: Józef Iwulski (sprawozdawca), Sędziowie SN: Kazimierz
Jaśkowski, Walerian Sanetra.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 grudnia
1996 r. sprawy z powództwa P.U.H. "A-Z" Spółki z o.o. w G. przeciwko Izbie Skarbowej
w G. o wymiar opłaty skarbowej, na skutek kasacji powoda od wyroku Naczelnego
Sądu Administracyjnego-Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku z dnia 16 lipca 1996 r. [...]
p o s t a n o w i ł:
o d r z u c i ć kasację
U z a s a d n i e n i e
Adwokat A. B., w imieniu strony oznaczonej jako "PUH A-Z Sp. z o.o.", wniósł
kasację od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodek Zamiejscowy w
Gdańsku z dnia 6 marca 1996 r. [...] zarzucając mu naruszenie art. 720 KC oraz art. 1
ust. 1 pkt 1 lit. c, art. 4, art. 7 i art. 10 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie
skarbowej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Rozpatrywana kasacja nie zawiera żadnego wywodu dotyczącego dopuszczal-
ności tego rodzaju środka zaskarżenia od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego,
tak jakby była to kwestia oczywista. Tymczasem ten problem wymaga rozważenia w
pierwszej kolejności.
Postępowanie przed NSA jest uregulowane przede wszystkim w ustawie z dnia
11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.).
Dopiero w sprawach nie unormowanych w tej ustawie, zgodnie z jej przepisem art. 59,
stosuje się odpowiednio wskazane w nim przepisy Kodeksu postępowania
administracyjnego, a w pozostałym zakresie przepisy Kodeksu postępowania cy-
wilnego. Aby więc uznać możliwość skutecznego złożenia przez stronę postępowania
sądowoadministracyjnego środka zaskarżenia w postaci kasacji, należałoby w pierw-
szym rzędzie ustalić, czy problem prawomocności i zaskarżalności wyroków NSA nie
jest uregulowany we wskazanej ustawie o NSA. Zgodnie z przepisem art. 57 ust. 1 tej
ustawy orzeczenia NSA są prawomocne, z wyjątkiem orzeczeń, od których wniesiono
sprzeciw na podstawie art. 39 ust. 2 i art. 47 ust. 3. Minister Sprawiedliwości, Prokurator
Generalny, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, Prezes Naczelnego Sądu
Administracyjnego, Rzecznik Praw Obywatelskich, a w sprawach z zakresu prawa pracy
i ubezpieczeń społecznych także Minister Pracy i Polityki Socjalnej mogą wnieść od
orzeczenia NSA rewizję nadzwyczajną do Sądu Najwyższego, jeżeli orzeczenie rażąco
narusza prawo lub interes Rzeczypospolitej Polskiej (art. 57 ust. 2). Ustawa o NSA nie
przewiduje więc dla samych stron żadnych środków zaskarżenia od prawomocnych
wyroków NSA, a jedynie umożliwia wniesienie od nich rewizji nadzwyczajnej przez
wskazane organy. Przepis art. 57 ust. 2 ustawy o NSA zachował moc po wejściu w
życie ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego,
rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo o
postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o
kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 43,
poz. 189). Zgodnie z jej art. 10 rewizje nadzwyczajne od orzeczeń Naczelnego Sądu
Administracyjnego oraz organów pozasądowych, przewidziane w ustawach
szczególnych, rozpoznaje Sąd Najwyższy stosując odpowiednio przepisy o kasacji.
Nowelizacja Kodeksu postępowania cywilnego nie wprowadziła więc zmian do systemu
zaskarżania orzeczeń NSA w części dotyczącej podmiotów uprawnionych do składania
środków zaskarżenia. W dalszym ciągu została więc w tym zakresie utrzymana
instytucja rewizji nadzwyczajnej, do złożenia której nie jest uprawniona sama strona,
lecz określone organy. Kwestia zaskarżania orzeczeń NSA jest w całości uregulowana
w ustawie o NSA i wskazanej ustawie nowelizującej Kodeks postępowania cywilnego.
Nie ma więc żadnych podstaw, aby do zaskarżania wyroków NSA stosować przepisy
KPC o kasacji. Kasacja złożona przez stronę od prawomocnego wyroku NSA, jako
niedopuszczalna, podlega odrzuceniu na podstawie art. 393
8
§ 1 KPC.
========================================