II UKN 61/96
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Zmiana nazwy izby Sądu Najwyższego z "Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych" na "Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych".
Automatyczne korekty wprowadzone przez system SAOS w czasie importu orzeczenia z zewnętrznego systemu
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-11-2012
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Wyrok z dnia 24 stycznia 1997 r.
II UKN 61/96
Warunkiem zaliczenia do pracy górniczej w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 5
ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin
(jednolity tekst: Dz. U. z 1995 r., Nr 30, poz. 154) pracy wykonywanej na
stanowisku dozoru ruchu było zatwierdzenie okręgowego urzędu górniczego (art.
87 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. według tekstu jednolitego: Dz. U. z 1961 r., Nr 23,
poz 113 ze zm.).
Przewodniczący SSN: Maria Tyszel, Sędziowie SN: Kazimierz Jaśkowski
(sprawozdawca), Maria Mańkowska.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 1997 r. sprawy z wniosku
Jana B. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w T.G. o górniczą
emeryturę, na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia 24 lipca 1996 r. [...]
o d d a l i ł kasację
U z a s a d n i e n i e
Wnioskodawca Jan B. wniósł kasację od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia 24 lipca 1996 r. [...] oddalającego jego
rewizję od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w
Katowicach z dnia 30 stycznia 1996 r. [...] W kasacji postawiono zarzut naruszenia
prawa materialnego, tj. art. 87 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. Prawo górnicze (jednolity
tekst: Dz. U. z 1961 r., Nr 23, poz. 113 ze zm.) oraz art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 1 lutego
1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin (jednolity tekst: Dz. U. z 1995
r., Nr 30, poz. 154) przez przyjęcie, że praca wnioskodawcy w okresie od dnia 1 lutego
1968 r. do dnia 16 grudnia 1993 r. nie była pracą górniczą w rozumieniu tych
przepisów. Skarżący wniósł o uchylenie tego wyroku i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania lub o jego uchylenie i orzeczenie, że wnioskodawca nabył
prawo do emerytury górniczej. Jego zdaniem wieloletnie doświadczenie, odpowiednie
wykształcenie oraz faktyczne wykonywanie pracy średniego dozoru specjalności
górniczej w kopalni siarki powinno powodować uznanie, że ta praca jest pracą górniczą,
o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r., mimo braku
stosownego zatwierdzenia okręgowego urzędu górniczego.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o oddalenie kasacji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja nie jest uzasadniona.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich
rodzin za pracę górniczą uważa się między innymi zatrudnienie pod ziemią na
stanowiskach dozoru ruchu, także w kopalniach siarki. Jak wynika z ustaleń Sądu
pierwszej instancji wnioskodawca był zatrudniony w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym
Przemysłu Siarkowego "S." w T. od dnia 1 lutego 1968 r. do dnia 31 grudnia 1976 r.
jako konstruktor górniczych urządzeń mechanicznych, od dnia 1 stycznia 1977 r. do
dnia 31 października 1984 r. jako specjalista projektant urządzeń górniczych, od dnia 1
listopada 1984 r. do dnia 6 kwietnia 1989 r. jako główny specjalista - projektant
górniczych instalacji przemysłowych, od dnia 7 kwietnia 1989 r. do dnia 30 czerwca
1992 r. jako kierownik Pracowni Konstrukcyjno-Budowlanej i od dnia 1 lipca 1992 r. jako
kierownik Pracowni Inżynierii Górniczej. Sąd Apelacyjny przyjął, że to zatrudnienie
odpowiadało stanowisku dozoru ruchu - inspektora specjalizacji górniczej, które było
wymienione w zarządzeniu nr 9 Ministra Przemysłu z dnia 20 maja 1991 r. i w
zarządzeniu nr 9 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 23 grudnia 1994 r. Trafnie
podniesiono w tym wyroku, że warunkiem uznania wnioskodawcy za osobę dozoru było
odpowiednie zatwierdzenie okręgowego urzędu górniczego, które wnioskodawca
uzyskał dopiero dnia 25 listopada 1982 r. Wcześniejsze zatrudnienie nie może być
uznane za pracę górniczą, gdyż art. 87 Prawa górniczego stanowi, że ruch zakładu
górniczego może być prowadzony pod kierownictwem i dozorem osób, które uzyskały
zatwierdzenie okręgowego urzędu górniczego. Z uwagi na mniejszy zakres pracy
górniczej przed uzyskaniem wskazanego zatwierdzenia, nie było ono wymagane, ale
zarazem skutkiem tego jest niezaliczenie tego okresu do pracy górniczej. Zaliczenie do
pracy górniczej tylko okresu od dnia 25 listopada 1982 r. powoduje, że wnioskodawca
nie spełnia warunków do uzyskania emerytury górniczej, przewidzianych w art. 9 ustawy
o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin.
Z tych względów na podstawie art. 393
12
KPC orzeczono jak w sentencji.
========================================
II UKN 61/96
Warunkiem zaliczenia do pracy górniczej w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 5
ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin
(jednolity tekst: Dz. U. z 1995 r., Nr 30, poz. 154) pracy wykonywanej na
stanowisku dozoru ruchu było zatwierdzenie okręgowego urzędu górniczego (art.
87 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. według tekstu jednolitego: Dz. U. z 1961 r., Nr 23,
poz 113 ze zm.).
Przewodniczący SSN: Maria Tyszel, Sędziowie SN: Kazimierz Jaśkowski
(sprawozdawca), Maria Mańkowska.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 1997 r. sprawy z wniosku
Jana B. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w T.G. o górniczą
emeryturę, na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia 24 lipca 1996 r. [...]
o d d a l i ł kasację
U z a s a d n i e n i e
Wnioskodawca Jan B. wniósł kasację od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia 24 lipca 1996 r. [...] oddalającego jego
rewizję od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w
Katowicach z dnia 30 stycznia 1996 r. [...] W kasacji postawiono zarzut naruszenia
prawa materialnego, tj. art. 87 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. Prawo górnicze (jednolity
tekst: Dz. U. z 1961 r., Nr 23, poz. 113 ze zm.) oraz art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 1 lutego
1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin (jednolity tekst: Dz. U. z 1995
r., Nr 30, poz. 154) przez przyjęcie, że praca wnioskodawcy w okresie od dnia 1 lutego
1968 r. do dnia 16 grudnia 1993 r. nie była pracą górniczą w rozumieniu tych
przepisów. Skarżący wniósł o uchylenie tego wyroku i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania lub o jego uchylenie i orzeczenie, że wnioskodawca nabył
prawo do emerytury górniczej. Jego zdaniem wieloletnie doświadczenie, odpowiednie
wykształcenie oraz faktyczne wykonywanie pracy średniego dozoru specjalności
górniczej w kopalni siarki powinno powodować uznanie, że ta praca jest pracą górniczą,
o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r., mimo braku
stosownego zatwierdzenia okręgowego urzędu górniczego.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o oddalenie kasacji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja nie jest uzasadniona.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich
rodzin za pracę górniczą uważa się między innymi zatrudnienie pod ziemią na
stanowiskach dozoru ruchu, także w kopalniach siarki. Jak wynika z ustaleń Sądu
pierwszej instancji wnioskodawca był zatrudniony w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym
Przemysłu Siarkowego "S." w T. od dnia 1 lutego 1968 r. do dnia 31 grudnia 1976 r.
jako konstruktor górniczych urządzeń mechanicznych, od dnia 1 stycznia 1977 r. do
dnia 31 października 1984 r. jako specjalista projektant urządzeń górniczych, od dnia 1
listopada 1984 r. do dnia 6 kwietnia 1989 r. jako główny specjalista - projektant
górniczych instalacji przemysłowych, od dnia 7 kwietnia 1989 r. do dnia 30 czerwca
1992 r. jako kierownik Pracowni Konstrukcyjno-Budowlanej i od dnia 1 lipca 1992 r. jako
kierownik Pracowni Inżynierii Górniczej. Sąd Apelacyjny przyjął, że to zatrudnienie
odpowiadało stanowisku dozoru ruchu - inspektora specjalizacji górniczej, które było
wymienione w zarządzeniu nr 9 Ministra Przemysłu z dnia 20 maja 1991 r. i w
zarządzeniu nr 9 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 23 grudnia 1994 r. Trafnie
podniesiono w tym wyroku, że warunkiem uznania wnioskodawcy za osobę dozoru było
odpowiednie zatwierdzenie okręgowego urzędu górniczego, które wnioskodawca
uzyskał dopiero dnia 25 listopada 1982 r. Wcześniejsze zatrudnienie nie może być
uznane za pracę górniczą, gdyż art. 87 Prawa górniczego stanowi, że ruch zakładu
górniczego może być prowadzony pod kierownictwem i dozorem osób, które uzyskały
zatwierdzenie okręgowego urzędu górniczego. Z uwagi na mniejszy zakres pracy
górniczej przed uzyskaniem wskazanego zatwierdzenia, nie było ono wymagane, ale
zarazem skutkiem tego jest niezaliczenie tego okresu do pracy górniczej. Zaliczenie do
pracy górniczej tylko okresu od dnia 25 listopada 1982 r. powoduje, że wnioskodawca
nie spełnia warunków do uzyskania emerytury górniczej, przewidzianych w art. 9 ustawy
o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin.
Z tych względów na podstawie art. 393
12
KPC orzeczono jak w sentencji.
========================================