I PKN 10/97
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Zmiana nazwy izby Sądu Najwyższego z "Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych" na "Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych".
Automatyczne korekty wprowadzone przez system SAOS w czasie importu orzeczenia z zewnętrznego systemu
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-11-2012
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Wyrok z dnia 21 lutego 1997 r.
I PKN 10/97
Wypowiedzenie pracownikowi warunków płacy w celu zbliżenia wysokości jego
wynagrodzenia do wynagrodzeń pracowników wykonujących podobną pracę nie
narusza art. 42 § 1 KP.
Przewodniczący SSN:Kazimierz Jaśkowski (sprawozdawca), Sędziowie SN; Józef
Iwulski, Jadwiga Skibińska-Adamowicz.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 1997 r. sprawy z powództwa Anny
M. przeciwko Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w B.P. o przywrócenie
warunków płacy, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 17 października 1996 r. [...]
o d d a l i ł kasację.
U z a s a d n i e n i e
Powódka Anna M. wniosła kasację od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 17 października 1996 r. [...], w sprawie
przeciwko Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w B.P. o przywrócenie
warunków płacy. Wyrokowi temu zarzuciła naruszenie art. 8 i 78 § 1 KP przez przyjęcie, że
pozostawienie jej wynagrodzenia wyższego niż mają inni kierownicy działów jest sprzeczne
ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa oraz zasadami współżycia społecznego, a
także naruszenie art. 233 § 1 KPC przez nieuwzględnienie okoliczności przyznania jej
wynagrodzenia w wysokości wyższej od innych kierowników działów.
Zaskarżonym wyrokiem Sąd drugiej instancji oddalił rewizję powódki od wyroku
Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Białej Podlaskiej z dnia 16 kwietnia 1996 r. [...]. Sąd
Wojewódzki uznał, że powódka, która była uprzednio Państwowym Wojewódzkim
Inspektorem Sanitarnym w B.P. i Dyrektorem Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-
Epidemiologicznej, a od dnia 1 września 1995 r. została kierownikiem działu epidemiologii u
pozwanej, nie może zasadnie twierdzić, iż ma prawo do znacznie wyższego wynagrodzenia
niż inni kierownicy działów. Żądanie swoje powódka wywiodła z faktu, iż do dnia 31 grudnia
1995 r. częściowo zastępowała kierownika pozwanego zakładu pracy, który był wówczas
zatrudniony w połowie wymiaru czasu pracy i otrzymywała wówczas wynagrodzenie wyższe
niż pozostali kierownicy działów.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja nie jest uzasadniona. Wypowiedzenie powódce dnia 5 marca 1996 r.
warunków płacy, po przeprowadzeniu konsultacji ze związkami zawodowymi w trybie art.
38 KP, było zgodne z prawem. Do tego czasu powódka otrzymywała wynagrodzenie
znacznie wyższe niż inni kierownicy działów. Miało to uzasadnienie z tego względu, że
okresowo zastępowała kierownika zakładu pracy. Zaprzestanie wykonywania tej funkcji jest
przyczyną uzasadniającą wypowiedzenie warunków płacy (art. 42 § 1 w związku z art. 45 § 1
KP). Wynagrodzenie zaproponowane powódce było zgodnie z przepisami płacowymi i nie
miało znamion szykany, jako że inni kierownicy działów nadal zarabiali mniej. Nie jest
zatem uzasadniony zarzut naruszenia art. 8 i 78 KP. Brak jest bowiem jakichkolwiek podstaw
w prawie pracy do tezy jakoby z przepisu art. 78 KP wynikało prawo pracownika do
wynagrodzenia w takiej wysokości, jaką on uważa za stosowną.
Zarzut naruszenia art. 233 § 1 KPC nie został uzasadniony w kasacji, a zatem podlega
oddaleniu.
Z tych względów na podstawie art. 39312
KPC orzeczono jak w sentencji.
========================================
I PKN 10/97
Wypowiedzenie pracownikowi warunków płacy w celu zbliżenia wysokości jego
wynagrodzenia do wynagrodzeń pracowników wykonujących podobną pracę nie
narusza art. 42 § 1 KP.
Przewodniczący SSN:Kazimierz Jaśkowski (sprawozdawca), Sędziowie SN; Józef
Iwulski, Jadwiga Skibińska-Adamowicz.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 1997 r. sprawy z powództwa Anny
M. przeciwko Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w B.P. o przywrócenie
warunków płacy, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 17 października 1996 r. [...]
o d d a l i ł kasację.
U z a s a d n i e n i e
Powódka Anna M. wniosła kasację od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 17 października 1996 r. [...], w sprawie
przeciwko Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w B.P. o przywrócenie
warunków płacy. Wyrokowi temu zarzuciła naruszenie art. 8 i 78 § 1 KP przez przyjęcie, że
pozostawienie jej wynagrodzenia wyższego niż mają inni kierownicy działów jest sprzeczne
ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa oraz zasadami współżycia społecznego, a
także naruszenie art. 233 § 1 KPC przez nieuwzględnienie okoliczności przyznania jej
wynagrodzenia w wysokości wyższej od innych kierowników działów.
Zaskarżonym wyrokiem Sąd drugiej instancji oddalił rewizję powódki od wyroku
Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Białej Podlaskiej z dnia 16 kwietnia 1996 r. [...]. Sąd
Wojewódzki uznał, że powódka, która była uprzednio Państwowym Wojewódzkim
Inspektorem Sanitarnym w B.P. i Dyrektorem Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-
Epidemiologicznej, a od dnia 1 września 1995 r. została kierownikiem działu epidemiologii u
pozwanej, nie może zasadnie twierdzić, iż ma prawo do znacznie wyższego wynagrodzenia
niż inni kierownicy działów. Żądanie swoje powódka wywiodła z faktu, iż do dnia 31 grudnia
1995 r. częściowo zastępowała kierownika pozwanego zakładu pracy, który był wówczas
zatrudniony w połowie wymiaru czasu pracy i otrzymywała wówczas wynagrodzenie wyższe
niż pozostali kierownicy działów.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja nie jest uzasadniona. Wypowiedzenie powódce dnia 5 marca 1996 r.
warunków płacy, po przeprowadzeniu konsultacji ze związkami zawodowymi w trybie art.
38 KP, było zgodne z prawem. Do tego czasu powódka otrzymywała wynagrodzenie
znacznie wyższe niż inni kierownicy działów. Miało to uzasadnienie z tego względu, że
okresowo zastępowała kierownika zakładu pracy. Zaprzestanie wykonywania tej funkcji jest
przyczyną uzasadniającą wypowiedzenie warunków płacy (art. 42 § 1 w związku z art. 45 § 1
KP). Wynagrodzenie zaproponowane powódce było zgodnie z przepisami płacowymi i nie
miało znamion szykany, jako że inni kierownicy działów nadal zarabiali mniej. Nie jest
zatem uzasadniony zarzut naruszenia art. 8 i 78 KP. Brak jest bowiem jakichkolwiek podstaw
w prawie pracy do tezy jakoby z przepisu art. 78 KP wynikało prawo pracownika do
wynagrodzenia w takiej wysokości, jaką on uważa za stosowną.
Zarzut naruszenia art. 233 § 1 KPC nie został uzasadniony w kasacji, a zatem podlega
oddaleniu.
Z tych względów na podstawie art. 39312
KPC orzeczono jak w sentencji.
========================================