Pełny tekst orzeczenia

- 1 -
Wyrok z dnia 17 września 1997 r.
I PKN 268/97
Pracodawca nie jest obowiązany do przyjęcia propozycji pracownika prze-
niesienia go do lżejszej pracy, chyba że ten obowiązek wynika z przepisów
szczególnych.
Przewodniczący SSN: Kazimierz Jaśkowski (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Roman Kuczyński, Andrzej Wasilewski.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 17 września 1997 r. sprawy z powództwa
Jana S. przeciwko Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego "PZL-R." SA w R. o przy-
wrócenie do pracy, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu
Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie z dnia 27 lutego 1997 r. [...]
o d d a l i ł kasację.
U z a s a d n i e n i e
Powód Jan S. w sprawie przeciwko Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego "PZL-R."
w R. o przywrócenie do pracy wniósł kasację od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu
Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie z dnia 27 lutego 1997 r. [...].
Zaskarżonym wyrokiem Sąd Wojewódzki zmienił wyrok Sądu I instancji przywracający
powoda do pracy i zasądzający na jego rzecz wynagrodzenie za czas pozostawania bez
pracy w ten sposób, że oddalił powództwo. W kasacji postawiono zarzuty naruszenia
art. 8 i art. 45 KP. Ponadto podniesiono zarzut błędnych ustaleń faktycznych
dokonanych przez Sąd II instancji, nie powołując jednakże w tym zakresie podstawy
kasacyjnej. Co do zarzutu zasadności wypowiedzenia (art. 45 KP) twierdzi się, że powód
nie mógł wykonywać należących do niego ciężkich prac, gdyż było to zabronione ze
względów zdrowotnych, jednakże pracodawca nie powinien wypowiadać umowy o
pracę, lecz przyjąć propozycję powoda zatrudnienia go przy lżejszych pracach. Zarzut
- 2 -
naruszenia art. 8 KP jest dodatkowo uzasadniony powołaniem się na 25 letni okres
nienagannej pracy u strony pozwanej i ciężką sytuacją powoda spowodowaną utratą
zdrowia i pozbawieniem środków do życia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest nieuzasadniona.
Co do zarzutu błędnych ustaleń faktycznych Sądu II instancji należy stwierdzić,
że skoro w kasacji nie powołano stosownej podstawy wynikającej z przepisów Kodeksu
postępowania cywilnego, to ustalenia te wiążą Sąd Najwyższy, który nie może także
uwzględnić wniosku o przeprowadzenie nowego dowodu w sprawie.
W sprawie jest bezsporne - czego nie neguje kasacja - iż powód ze względu na
chorobę kręgosłupa nie mógł wykonywać należycie swojej pracy. Domagał się
przeniesienia na stanowisko pracy nie wymagające znacznego wysiłku fizycznego,
jednakże pracodawca nie zgodził się na to i wypowiedział powodowi umowę o pracę. W
tym zakresie należy zauważyć, że pracodawca nie ma obowiązku przyjęcia propozycji
zmiany treści umowy o pracę, złożonej przez pracownika, jeżeli przepis szczególny go
do tego nie zobowiązuje (co nie zachodzi w niniejszej sprawie). Nieprzydatność
pracownika z uwagi na leżącą po jego stronie przyczynę uzasadnia wypowiedzenie
umowy o pracę (art. 45 § 1 KP). Nie stanowi z reguły nadużycia prawa (art. 8 KP) przez
pracodawcę uzasadnione wypowiedzenie tej umowy, nie stanowiące szykany, mimo że
dotyczy wieloletniego pracownika i stawia go w trudnej sytuacji życiowej po ustaniu
stosunku pracy. Łagodzenie tej sytuacji następuje na podstawie przepisów o
zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, o pomocy społecznej lub ubezpieczeniu
społecznym. Poza tym - jak wynika z ustaleń Sądu II instancji - w ciągu ostatnich trzech
lat pracy powód nie był pracownikiem sumiennym, rzetelnym i nie powodującym awarii.
Z tych względów na podstawie art. 393
12
KPC orzeczono jak w sentencji.
========================================

I PKN 268/97

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia