Pełny tekst orzeczenia

Postanowienie z dnia 5 stycznia 1998 r.
II UKN 470/97
Sprawa o wydanie zaświadczenia w przedmiocie opłacenia składek na
ubezpieczenia społeczne nie jest sprawą z zakresu ubezpieczeń społecznych
(art. 476 § 2 KPC).
Przewodniczący SSN: Roman Kuczyński, Sędziowie SN: Maria Mańkowska
(sprawozdawca), Maria Tyszel.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 1998 r. sprawy z wniosku
Czesława J. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w O.W. o
składki na ubezpieczenie społeczne, na skutek kasacji wnioskodawcy od postano-
wienia Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 21
lipca 1997 r. [...]
p o s t a n a w i ł:
o d r z u c i ć kasację.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi postanowie-
niem z dnia 21 maja 1997 r. odrzucił zażalenie Czesława J. na postanowienie Sądu
Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kaliszu z dnia 30
czerwca 1997 r., którym zostało odrzucone jego zażalenie na odmowę wydania
przez pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w O.W. zaświadczenia o
niezaleganiu z opłatą składek na ubezpieczenie społeczne.
Powyższe postanowienie Sądu Apelacyjnego zaskarżył wnioskodawca w
drodze kasacji, zarzucając naruszenie przepisów postępowania: art. 476 § 3, 464 § 1
i 477
14
§ 3 KPC.
- 2 -
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sprawa o wydanie zaświadczenia w przedmiocie opłacania składek na
ubezpieczenie społeczne nie jest sprawą z zakresu ubezpieczeń społecznych (art.
476 § 2 KPC).
Dla zastosowania natomiast art. 476 § 3 KPC wymagana jest norma kom-
petencyjna, zobowiązująca do wydania decyzji. Organ rentowy nie ma obowiązku
wydania decyzji w sprawie o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu z opłatami skła-
dek na ubezpieczenie społeczne, a sama treść wydanego zaświadczenia nie może
być przedmiotem postępowania odwoławczego (art. 23 ustawy z dnia 25 listopada
1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych - jednolity tekst: Dz. U.
z 1989 r. Nr 25, poz. 137 ze zm.).
W sprawie nie doszło zatem do naruszenia art. 476 § 3 KPC, co trafnie
przyjęły Sądy obu instancji. Konsekwencją powyższego stwierdzenia jest niezasad-
ność również dalszych zarzutów kasacyjnych. Brak drogi sądowej do rozpoznania
wniosku Czesława J. oznacza bowiem niedopuszczalność kasacji w takiej sprawie
(art. 393
5
KPC).
Z tych też względów i na podstawie art. 393
8
§ 1 KPC Sąd Najwyższy posta-
nowił, jak wyżej.
========================================