Pełny tekst orzeczenia

Postanowienie z dnia 7 kwietnia 1998 r.
III RN 22/98
Brak umieszczenia zawiadomienia na drzwiach mieszkania adresata po-
woduje nieskuteczność doręczenia w trybie art. 44 KPA.
Przewodniczący SSN: Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Andrzej Wasilewski, Andrzej Wróbel.
Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej Włodzimierza
Skoniecznego, po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 1998 r. sprawy ze skargi Barbary i
Zdzisława U. na decyzję Wojewody K. z dnia 27 marca 1997 r. [...] w przedmiocie
rozbiórki tablicy reklamowej, na skutek rewizji nadzwyczajnej Rzecznika Praw Oby-
watelskich od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie
Ośrodka Zamiejscowego w Krakowie z dnia 20 sierpnia 1997 r. [...]
p o s t a n o w i ł:
u c h y l i ć zaskarżone postanowienie.
U z a s a d n i e n i e
Naczelny Sąd Administracyjny-Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie postano-
wieniem z dnia 20 sierpnia 1997 r. odrzucił skargę Barbary i Zdzisława U. na decyzją
Wojewody Kieleckiego z dnia 27 marca 1997 r. utrzymującą w mocy decyzję organu
pierwszej instancji o nakazaniu skarżącym dokonanie rozbiórki wolnostojącej tablicy
reklamowej. Postanowienie to - stosownie do jego uzasadnienia - zostało wydane na
podstawie art. 27 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74,
poz. 368 ze zm.) po ustaleniu, że skarżący pomimo dwukrotnych wezwań do uisz-
czenia wpisu od skargi w wyznaczonym terminie, doręczonych w trybie pocztowego
awizowania - wezwań tych nie podjęli i żądanego wpisu nie uiścili.
2
Rzecznik Praw Obywatelskich w rewizji nadzwyczajnej od powyższego posta-
nowienia zarzucił rażące naruszenie art. 44 KPA w związku z art. 59 ustawy o Na-
czelnym Sądzie Administracyjnym oraz art. 27 ust. 2 tej ustawy i art. 1 i 56 ust. 1
przepisów konstytucyjnych.
Według Rzecznika Praw Obywatelskich nie zachodziły określone w art. 44
KPA warunki skuteczności doręczenia zastępczego skarżącym wezwania do uisz-
czenia wpisu od skargi, gdyż zawiadomienie awizujące to wezwanie nie zostało
umieszczone na drzwiach mieszkania adresatów. Rewidujący wyraził pogląd, że w
konsekwencji wadliwego odrzucenia skargi, naruszone zostało podstawowe prawo
obywatelskie jakim jest prawo do rozpatrzenia sprawy przez niezawisły sąd. Wniosek
rewizji nadzwyczajnej dotyczył uchylenia zaskarżonego postanowienia w celu
ponownego rozpoznania sprawy.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Rewizja nadzwyczajna Rzecznika Praw Obywatelskich ma usprawiedliwione
podstawy. W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia wskazuje się na dwukrotne
wysłanie wezwań do skarżących o uiszczenie wpisu od skargi, najpierw 8 maja 1997
r., a następnie 23 maja 1997 r. Już w pierwszym z tych wezwań wyznaczony został
tygodniowy termin do uiszczenia wpisu pod rygorem odrzucenia skargi, a pomimo to
skarżący zostali wezwani ponownie do tego samego. Przyczynę takiego postępowa-
nia mogły - jak się wydaje - stanowić wątpliwości co do tego czy zachowane zostały
wymagania doręczenia zastępczego określone w art. 44 KPA w związku z art. 59
ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym. Istotnie, jak to zasadnie podniesiono
w rewizji nadzwyczajnej, z dokumentacji oddawczej Urzędu Pocztowego nie wynika,
czy miało miejsce wymagane umieszczenie zawiadomienia o przesyłce na drzwiach
mieszkania adresatów albo ich biura lub innego pomieszczenia, w którym wykonują
swoje czynności zawodowe. Jednakże takie same wątpliwości wynikają również na
tle „potwierdzenia odbioru” wezwania z dnia 23 maja 1997 r. [...].
Należy podzielić wyrażone w rewizji nadzwyczajnej stanowisko zarówno co do
stosowania art. 44 KPA tak, aby wszystkie warunki tzw. doręczenia zastępczego były
dokładnie spełnione, jak i co do konsekwencji wadliwego ustalenia, że wezwanie do
uiszczenia wpisu od skargi we wskazanym terminie zostało skutecznie doręczone.
3
Chodzi wszak o respektowanie prawa obywateli do rozpatrzenia ich sprawy przez
niezawisły sąd.
Z powyższych, przyczyn Sąd Najwyższy uwzględnił rewizję nadzwyczajną i
orzekł zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie KPC (Dz. U. Nr 74,
poz. 368 ze zm.) oraz art. 393
13
KPC.
========================================