Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 13 maja 1999 r.
III RN 2/99
Utrata ważności postanowienia o wstrzymaniu robót budowlanych sta-
nowi podstawę umorzenia postępowania (art. 105 § 1 KPA w związku z art. 50
ust. 1 i 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, Dz.U. Nr 89, poz. 414
ze zm.).
Przewodniczący: SSN Kazimierz Jaśkowski (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Andrzej Wasilewski, Andrzej Wróbel.
Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej Włodzimierza
Skoniecznego, po rozpoznaniu w dniu 13 maja 1999 r. na rozprawie sprawy ze skargi
Maryli i Stanisława M. na postanowienie Wojewody Z. z dnia 1 grudnia 1997 r. [...] w
przedmiocie wstrzymania robót budowlanych przy budowie budynku mieszkalnego,
na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości [...] od wyroku Naczelnego
Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Lublinie z dnia 30 czerwca 1998
r. [...]
o d d a l i ł rewizję nadzwyczajną.
U z a s a d n i e n i e
Minister Sprawiedliwości wniósł rewizję nadzwyczajną od wyroku Naczelnego
Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Lublinie z dnia 30 czerwca 1998
r. [...] w sprawie ze skargi Maryli i Stanisława M. na postanowienie Wojewody Z. z
dnia 1 grudnia 1997 r. w przedmiocie wstrzymania robót budowlanych przy budowie
budynku mieszkalnego. Zaskarżonym wyrokiem uchylono to postanowienie i orze-
czono o kosztach postępowania na rzecz strony skarżącej. Postanowieniem z dnia 1
grudnia 1997 r. Wojewoda Z. utrzymał w mocy postanowienie Burmistrza Miasta H. z
dnia 21 października 1997 r., nakazujące skarżącym wstrzymanie robót przy budowie
budynku mieszkalnego wznoszonego na działce [...] przy ulicy Z. w H. Przyczyną
wstrzymania było stwierdzenie, iż wysokość wznoszonego budynku od powierzchni
terenu do kaletnicy dachu wynosi 10,18 m, a powinna zgodnie z projektem budowla-
2
nym i pozwoleniem na budowę wynosić 8 m. Organ administracyjny drugiej instancji
jako podstawy prawne orzeczenia wskazał art. 138 § 1 pkt 1 KPA oraz art. 5 ust. 1
pkt 9 i art. 50 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. Nr
89, poz. 414 ze zm.). Uchylając zaskarżone postanowienie NSA stwierdził narusze-
nie art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 KPA przez niewyjaśnienie, jaka jest wysokość
budynku, gdyż ustalono ją bez uwzględnienia § 7 rozporządzenia Ministra Gospo-
darki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 1995 r.
Nr 10, poz. 46 ze zm.). Według tego przepisu wysokość budynku lub jego części jest
liczona od poziomu terenu przy najniżej położonym wejściu do budynku, nie będą-
cym wyłącznie wejściem do pomieszczeń gospodarczych lub technicznych, do górnej
płaszczyzny stropu lub stropodachu nad najwyższą kondygnacją użytkową, łącznie z
grubością izolacji cieplnej, bez uwzględnienia wyniesionych ponad tę płaszczyznę
maszynowni dźwigów i innych pomieszczeń technicznych. Ponadto NSA podniósł, iż
zgodnie z art. 50 ust. 1 pkt 3 Prawa budowlanego wstrzymanie prowadzenia robót
budowlanych jest uzasadnione tylko wtedy, gdy budowa odbiega – od ustaleń i wa-
runków określonych w pozwoleniu bądź przepisach – w sposób istotny.
W rewizji nadzwyczajnej zarzucono rażące naruszenie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust.
2 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U.
Nr 74, poz. 368 ze zm.), polegające na uwzględnieniu skargi oraz art. 50 ust. 1 pkt 3
Prawa budowlanego, a także § 7 rozporządzenia MGPiB z dnia 14 grudnia 1994 r.
Skarżący wnieśli o odrzucenie rewizji nadzwyczajnej jako wniesionej po termi-
nie lub o jej oddalenie, względnie umorzenie postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Rewizja nadzwyczajna nie jest uzasadniona.
Zgodnie z art. 50 ust. 4 Prawa budowlanego postanowienie o wstrzymaniu
robót traci ważność po upływie 2 miesięcy od dnia doręczenia stronie. Ma ono zatem
charakter tymczasowy, a jego obowiązywanie wygasa z mocy prawa w terminie
określonym w art. 50 ust. 4 tej ustawy. Wnoszący rewizję nadzwyczajną nie może
zatem domagać się uchylenia wyroku NSA „uchylającego” decyzję, która już nie
obowiązywała. Gdyby organ administracji drugiej instancji orzekał po upływie 2 mie-
sięcy od doręczenia stronie postanowienia o wstrzymaniu robót (co jednak nie za-
3
chodzi w niniejszej sprawie), to powinien umorzyć postępowanie na podstawie art.
105 § 1 KPA. Według art. 50 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego przed upływem terminu
z art. 50 ust. 4 tego prawa właściwy organ wydaje decyzję nakazującą zaniechanie
dalszych robót lub rozbiórkę obiektu albo jego części. Decyzja wydana na podstawie
tego przepisu wywiera trwałe skutki, jednakże nie tego rodzaju orzeczenie jest
przedmiotem niniejszego postępowania.
Zarzut skarżących o wniesieniu rewizji nadzwyczajnej po terminie nie jest uza-
sadniony. Pzepis art. 10 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępo-
wania cywilnego... (Dz.U. Nr 43, poz. 189) został bowiem zmieniony przez art. 98
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz.U. Nr 133,
poz. 882). Według tej zmiany termin 6 miesięcy biegnie nie od dnia wydania orze-
czenia przez NSA, lecz od dnia jego doręczenia.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 39312
KPC w
związku z art. 10 ustawy o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego...
========================================

III RN 2/99

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Pełny tekst orzeczenia